Egzamin PES / Choroby zakaźne / jesień 2011

Która z poniższych obserwacji upoważnia do stwierdzenia, że doszło do eradykacji HBV?

Które z objawów pozawątrobowych zakażenia HCV są związane z krioglobulinemią typu III?
1) choroba Hashimoto;       4) zapalenie kłębuszków
2) trombocytopenia idiopatyczna;      nerkowych;
3) zmiany skórne o typie „vasculitis”;     5) neuropatia obwodowa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zakażenie utajone HBV rozpoznaje się u osób, u których:
1) nie stwierdzono obecności HBsAg w surowicy;
2) aktywność ALT jest prawidłowa;
3) stwierdzono niski poziom DNA HBV w surowicy i(lub) obecność materiału genetycznego wirusa w wątrobie;
4) stwierdzono obecność anty-HBc;
5) w przeszłości odnotowano przebycie wzw B.
Prawidłowa odpowiedź to:

W latach 2008 - 2009 liczba ostrych wirusowych zapaleń wątroby typu B w Polsce wynosiła:

Przy ocenie zjawiska izolowanej obecności anty-HBc (bez innych markerów HBV) należy brać pod uwagę:
1) wynik fałszywie dodatni;       4) stan po szczepieniach
2) przewlekłe zapalenie wątroby typu B;    przeciwko wzw B;
3) stan po przebytym wzw B;     5) zakażenie utajone HBV.
Prawidłowa odpowiedź to:

Około 50% osób powracających z obszarów endemicznych zimnicy nie kontynuuje chemioprofilaktyki. Jak długo należy stosować złożony preparat przeciwmalaryczny zawierający atovaquon (250mg) i proquanil (100mg) po opuszczeniu strefy endemicznej?

Zimnica o etiologii Plasmodium falciparum (tzw. zimnica tropikalna) różni się zasadniczo od choroby wywołanej innymi gatunkami Plasmodium. Tylko w tej postaci występuje:

Denga występująca na terenach wysp karaibskich i południowego Pacyfiku, Ameryki Środkowej, Australii wywoływana jest przez wirusy RNA należące do rodziny Flaviviridae. Wskaż co jest rezerwuarem wirusów:

Które stwierdzenie dotyczące żółtej gorączki jest prawdziwe?

Kokcydoidomykoza rozwija się w wyniku dostania się patogenu do organizmu drogą:

Ostra postać płucna zakażenia bakteryjnego występującego na terenach południowo-wschodniej Azji, w Afryce, Indiach oraz Chinach przebiega niekiedy dramatycznie nie tylko u chorych na AIDS. Towarzyszy jej krwioplucie, wysoka gorączka, a objawy radiologiczne sugerują Tbc. Jakie zakażenie należy brać pod uwagę?

Biegunka izotoniczna jest wynikiem działania enterotoksyn na błonę śluzową jelita cienkiego i towarzyszy infekcji:

Osoby będące przewlekłymi nosicielami patogenów chorobotwórczych mogą stanowić zagrożenie epidemiczne. Przewlekłe nosicielstwo zakażenia w drogach żółciowych może dotyczyć:

Do zakażenia Mycobacterium leprae dochodzi głównie na drodze kontaktów między ludźmi, jednak można zakazić się w wyniku kontaktu ze zwierzęciem. Jakie zwierzę może przenosić trąd?

Ślepota rzeczna, choroba wywoływana przez filarie Onchocerca volvulus przenoszona jest na człowieka przez:

Wysoka awidność przeciwciał w klasie IgG przeciwko Toxoplasma gondii u kobiety w III trymestrze ciąży świadczyć może o:

Filarie Onchocerca volvulus namnażając się w tkankach żywiciela powodują:

Ostra choroba pasożytnicza cechująca się epizodami gorączki (4-7 dni), zapaleniem węzłów chłonnych z typowym wstecznym zapaleniem naczyń chłonnych oraz ostrym zapaleniem powrózka nasiennego i najądrzy jest wywoływana przez:

U osoby uskarżającej się na bóle w klatce piersiowej, duszność, przewlekły kaszel, krwioplucie stwierdzono w rtg klatki piersiowej zmiany plamiste i obrączkowate, jamy oraz tworzące się ropnie. Zmiany te mogłyby sugerować gruźlicę, jednak z wywiadu wiadomo, że pacjent przebywał przez klika miesięcy na terenach Dalekiego Wschodu (Tajwan, Japonia, Korea). Którą z chorób pasożytniczych należy brać pod uwagę?

Orientalna przywrzyca wątrobowa wywołana przez Clonorchis sinensis jest następstwem:

Świąd pływaków zwany również świądem poławiaczy mięczaków jest wynikiem uczulenia i rozwoju grudkowo-plamistej wysypki przy penetracji pasożytów z rodzaju:

Wybierz spośród niżej wymienionych grupy dorosłych, którym należy zalecać szczepienie przeciwko krztuścowi:
1) osoby z przewlekłymi chorobami płuc;
2) osoby z wrodzonymi i nabytymi niedoborami odporności;
3) kobiety planujące ciążę;
4) osoby mające kontakt domowy z noworodkami i małymi niemowlętami;
5) pracownicy ochrony zdrowia mający kontakt z noworodkami i niemowlętami.
Prawidłowa odpowiedź to:

21-letni mężczyzna, któremu po wypadku komunikacyjnym usunięto śledzionę, chciałby się zaszczepić przeciwko pneumokokom. Wybierz prawidłowe stwierdzenie:

Które z niżej wymienionych szczepień są zalecane (jeśli są wskazania) dla ciężarnej?
1) przeciwko grypie szczepionką inaktywowaną;
2) przeciwko odrze, śwince, różyczce;
3) przeciwko ospie wietrznej;
4) przeciwko błonicy i tężcowi szczepionką Td;
5) przeciwko poliomyelitis szczepionką doustną OPV.
Prawidłowa odpowiedź to:

U noworodka z objawami posocznicy z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych na podstawie badania płynu mózgowo-rdzeniowego wysunięto podejrzenie zakażenia Listeria monocytogenes. Wskaż antybiotyk z wyboru w takiej sytuacji:

U 3-miesięcznego niemowlęcia, którego rodzice od urodzenia odmawiają zgody na wykonywanie szczepień ochronnych, rozpoznano zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, a w teście szybkiej diagnostyki wysunięto podejrzenie zakażenia Haemophilus influenzae. Dziecko wychowywane jest w domu razem z bratem bliźniakiem. Jakie zalecenie profilaktyczne należy wydać dla drugiego z niemowląt?

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące leczenia krztuśca:

W leczeniu boreliozy u dzieci doksycyklinę można zastosować:

Do objawów niepożądanych występujących po podaniu szczepionki przeciwko odrze, śwince i różyczce należą:
1) gorączka w ciągu 72 godzin po szczepieniu;
2) gorączka pomiędzy 6. a 12. dniem po szczepieniu;
3) przejściowa małopłytkowość;
4) drgawki u dzieci z predyspozycją do drgawek gorączkowych;
5) nieukojony płacz, trwający ponad 3 godziny, występujący w ciągu 72 godzin po szczepieniu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zakażeń wirusami RS:
1) zakażenia groźne dla życia występują najczęściej u wcześniaków;
2) w każdym przypadku zakażenia w wieku niemowlęcym należy zastosować rybawirynę;
3) w leczeniu ciężkich postaci zakażenia stosuje się specyficzne przeciwciała;
4) w profilaktyce zakażeń wirusami RS decydujące znaczenie ma wczesne szczepienie przeciwko temu wirusowi;
5) specyficzna profilaktyka jest rekomendowana w wybranych grupach niemowląt.
Prawidłowa odpowiedź to:

Lekarz anestezjolog został opryskany śluzem z dróg oddechowych w czasie intubacji dziecka, u którego rozpoznano zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, prawdopodobnie o etiologii meningokokowej (podejrzenie wysunięto na podstawie preparatu bezpośredniego płynu mózgowo-rdzeniowego). Lekarz ten poddał się 4 lata temu szczepieniu przeciwko meningokokom grupy C. Wskaż prawidłowe postępowanie profilaktyczne w tym przypadku:

4-letnie dziecko zostało przyjęte do oddziału zakaźnego z powodu trwającej od 4 dni biegunki z towarzyszącymi bólami brzucha. W wywiadzie, przed pojawieniem się biegunki dziecko otrzymywało antybiotyk doustnie (amoksycylinę) przez 10 dni. W opisanej sytuacji klinicznej jaki materiał i do jakiego badania należałoby wysłać w pierwszej kolejności?
1) wymaz z odbytu;
2) próbka kału;
3) badanie na obecność antygenów wirusów Rota;
4) badanie na obecność pałeczek Salmonella;
5) badanie na obecność toksyny Clostridium difficile.
Prawidłowa odpowiedź to:

Noworodek urodził się z niską masą ciała, małogłowiem, wkrótce pojawiła się żółtaczka, powiększenie wątroby i śledziony. W wywiadzie matka dziecka podała, że przebyła infekcję gorączkową ok 14-16 tyg. ciąży. Kobieta była zaszczepiona przeciwko różyczce 10 lat temu, a w czasie ciąży dwukrotne badanie w kierunku obecności przeciwciał przeciwko Toxoplasma gondii dało wynik negatywny. Biorąc pod uwagę najbardziej prawdopodobne rozpoznanie wybierz, który materiał biologiczny pobrany od dziecka należy wysłać do badania w celu wykrycia czynnika etiologicznego:

Wybierz spośród niżej wymienionych choroby, które mogą mieć związek z upośledzeniem słuchu u dzieci:
1) krztusiec;  2) odra;  3) ospa wietrzna;  4) różyczka;  5) świnka.
Prawidłowa odpowiedź to:

Noworodek urodzony z masą ciała 1750 g. Wybierz prawidłowy schemat realizacji szczepień ochronnych przewidzianych na 1. dobę życia:

Wybierz prawidłowe stwierdzenie dotyczące stosowania w Polsce doustnej żywej szczepionki przeciwko poliomyelitis (OPV):

Lekarz rodzinny stwierdził, że jego 17-letnia pacjentka otrzymała w wieku przedszkolnym tylko jedną dawkę szczepionki przeciwko odrze-śwince-różyczce. Wskaż prawidłowe postępowanie z tą pacjentką zgodnie z aktualnie obowiązującym Programem Szczepień Ochronnych w Polsce:

Wybierz prawdziwe stwierdzenia spośród podanych poniżej dla inhibitorów fuzji stosowanych w leczeniu zakażenia HIV:
1) wypadanie włosów jest częstym (powyżej 10% w przypadku stosowania leku) działaniem ubocznym;
2) brak istotnych klinicznie interakcji z ryfampicyną;
3) brak istotnych klinicznie interakcji z ryfabutyną;
4) istnieje istotne ryzyko zwiększenia częstości raka macicy;
5) najczęstszym działaniem ubocznym są odczyny podskórne po iniekcji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Inhibitory proteazy wspomagane rytonawirem (PI/r) w porównaniu z zestawami uwzględniającymi nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy (NNRTI) cechują się:
1) zwiększonym ryzykiem niewydolności nerek;
2) w przypadku niesystematycznego stosowania szybciej dochodzi do powstania wielolekooporności;
3) dłuższym okresem półtrwania w surowicy;
4) częściej powodują wysypki;
5) częściej powodują biegunki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz prawdziwe stwierdzenia spośród podanych poniżej dla leków antyretrowirusowych z grupy NNRTI, stosowanych w leczeniu zakażenia HIV:
1) leki z tej grupy mają niską barierę genetyczną;
2) nie powinny być stosowane w terapii pierwszorazowej;
3) newirapina nie powinna być stosowana w terapii pierwszorazowej u mężczyzn z limfocytami CD4+ powyżej 400 komórek/ml;
4) newirapina nie powinna być stosowana w terapii pierwszorazowej u kobiet z limfocytami CD4+ powyżej 250 komórek/ml;
5) newirapina nie ma istotnych klinicznie interakcji z ryfampicyną.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz prawdziwe stwierdzenia spośród podanych poniżej dotyczących lamiwudyny, leku stosowanego w terapii HIV/AIDS:
1) lek może być stosowany raz na dobę w leczeniu antyretrowirusowym;
2) połączenie lamiwudyny z rytonawirem jest przeciwwskazane;
3) nie ma konieczności modyfikacji dawkowania lamiwudyny w zależności od klirensu kreatyniny;
4) stosowanie leku w ciąży jest przeciwwskazane;
5) ze względu na znaczące interakcje z ryfampicyną, lamiwudyna w przypadku terapii ryfampicyną, powinna być bezzwłocznie zastąpiona innym lekiem antyretrowirusowym.
Prawidłowa odpowiedź to:

W wyborze pierwszego schematu leczenia antyretrowirusowego kryterium jest jego skuteczność oraz tolerancja leczenia. Z poniższych stwierdzeń, dotyczących rozpoczynania leczenia antyretrowirusowego prawdziwe są:
1) wszystkie zalecane pierwszorazowe schematy leczenia zawierają dwa analogi nukleozydowe w połączeniu z nienukleozydowym inhibitorem odwrotnej transkryptazy lub inhibitorem proteazy wzmacnianym (bustowanym) rytonawirem;
2) ze względu na niską barierę genetyczną, oporność krzyżową oraz brak skuteczności NNRTI u zakażonych HIV-2 i HIV-1 subtyp O przeciwwskazane jest zastosowanie leków z tej grupy bez wyjściowego badania lekooporności;
3) połączenie newirapiny i efawirenzu w terapii pierwszorazowej jest podyktowane poprawą bariery genetycznej obu leków i stosowane jest w grupie pacjentów ze znacznie zaawansowanym deficytem odporności;
4) nie należy stosować połączenia sakwinawiru z rytonawirem, ze względu na możliwość wystąpienia zaburzeń rytmu serca;
5) atazanawir jest bezwzględnie przeciwwskazany u osób z koinfekcją HCV.
Prawidłowa odpowiedź to:

Istotnych interakcji z lekami antyretrowirusowymi nie wywołują:
1) ryfampicyna;         4) amoksycylina;
2) inhibitory pompy protonowej;     5) ryfabutyna.
3) klarytromycyna;
Prawidłowa odpowiedź to:

Z poniższych stwierdzeń dotyczących rozpoczynania leczenia antyretrowirusowego prawdziwe są:
1) wszystkie zalecane pierwszorazowe schematy leczenia zawierają lamiwudynę lub emtricytabinę;
2) ze względu na brak skuteczności NNRTI u zakażonych HIV-2 i HIV-1 subtyp O przeciwwskazane jest zastosowanie leków z tej grupy;
3) przewlekłe zapalenie wątroby typu C jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do rozpoczynania leczenia inhibitorami proteazy w przypadku pierwszorazowego leczenia pacjentów z koinfekcją HIV/HCV;
4) w przypadku koinfekcji HIV/HBV leczenie antyretrowirusowe u pacjentów bezobjawowych należy rozpocząć przy poziomie limfocytów CD4 + poniżej 500 komórek/ml;
5) koinfekcja HCV jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania rytonawiru.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych poniżej stwierdzeń dla inhibitorów proteazy prawdziwe są:
1) we wszystkich przypadkach stosowanie leków z tej grupy u pacjentów leczonych karbamazepiną może powodować znaczące interakcje farmakokinetyczne;
2) dawkowanie wszystkich inhibitorów proteazy jest niezależne od czynności nerek;
3) dodanie małej dawki rytonawiru powoduje klinicznie niekorzystne zmiany farmakokinetyki leków należących do tej grupy;
4) leki z tej grupy cechują się wysoką barierą genetyczną - do powstania szczepu fenotypowo opornego potrzeba powstania wielu mutacji;
5) stosowanie jednoczesne inhibitorów proteazy z prawastatyną jest przeciwwskazane.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz prawdziwe stwierdzenia spośród podanych poniżej dla leków antyretrowirusowych z grupy inhibitorów CCR5, stosowanych w leczeniu zakażenia HIV:
1) lek może być stosowany w dawkowaniu raz na dobę w terapii pierwszorazowej;
2) brak istotnych klinicznie interakcji z ryfampicyną;
3) brak istotnych klinicznie interakcji z ryfabutyną;
4) istnieje istotne ryzyko zwiększenia częstości nowotworów;
5) najczęstszym działaniem ubocznym są odczyny podskórne po iniekcji.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 45-letniego mężczyzny, zakażonego HIV, dotychczas nieleczonego antyretrowirusowo (ARV) w czasie rutynowej, kontrolnej wizyty w poradni ambulatoryjnej stwierdzono: waga 90 kg, wzrost 178 cm, obwód w talii 90 cm, ciśnienie tętnicze krwi 135/80 mm Hg, liczba limfocytów CD4 = 501 kom/mm^{3, liczba kopii HIV RNA = 5x105 kopii/mL, poziom cholesterolu całkowitego TChol = 7,2 mmol/L, trójglicerydów 2,8 mmol/L., Małopłytkowość o niejasnej etiologii (utrzymujący się poziom płytek krwi w kolejnych badaniach 50-90 G/L (norma 120-280 G/L ). Klirens kreatyniny prawidłowy. Zapis EKG - Normogram. Test genotypowania - występowanie mutacji M184V. Spośród podanych poniżej stwierdzeń prawdziwe są:
1) pacjentowi należy zaproponować terapię ARV;
2) ze względu na niskie ryzyko rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego leczenie antyretrowirusowe należy odroczyć do momentu wystąpienia klinicznych cech niedoboru odporności lub obniżenia liczby limfocytów CD4 < 350 kom/mm3;
3) w leczeniu bezwzględnie należy zastosować lamiwudynę ze względu na zagrażającą życiu małopłytkowość;
4) w przypadku podjęcia leczenia antyretrowirusowego, stosowanie inhibitorów proteazy wspomaganych rytonawirem jest bezwzględnie przeciwwskazane ze względu na ryzyko krwawienia związanego ze stosowaniem tej klasy leków antyretrowirusowych;
5) w przypadku decyzji o rozpoczęciu leczenia antyretrowirusowego, zestawem z wyboru jest podanie tenofowiru z lamiwudyną lub emtricytabiną i efawirenzem ze względu na profil lekooporności.
Prawidłowa odpowiedź to:}

Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do zaburzeń krzepnięcia u osób zakażonych HIV prawdziwe są:
1) uszkodzenie śródbłonka naczyń może być przyczyną niedoboru białka S i mikroangiopatii zakrzepowej;
2) ryzyko wystąpienia powikłań zakrzepowych jest większe niż w ogólnej populacji;
3) zakażenia HIV nie wpływa na ryzyko wystąpienia epizodów zakrzepowo-zatorowych;
4) ryzyko wystąpienia mikroangiopatii zakrzepowej jest wyższe u chorych w zaawansowanych stadiach zakażenia HIV;
5) w odróżnieniu od osób wolnych od zakażenia HIV, rozwój mikroangiopatii zakrzepowej u chorych zakażonych HIV nie ma żadnego związku z aktywnością metaloproteinazy ADAMTS13.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 41-letniego mężczyzny w IV 2010 r. wystąpiło podwójne widzenie. Z tego powodu był diagnozowany w klinice neurologii, gdzie rozpoznano zakażenie HIV, a w badaniu OUN metodą rezonansu magnetycznego (MR) stwierdzono: "…Po stronie lewej w tylno-bocznych partiach wzgórza oraz w lewym konarze mózgu rozległy nieregularny obszar hiperintensywny w obrazach T2 i FLAIR oraz w sekwencji dyfuzji. Nie stwierdza się obecności patologicznego wzmocnienia zmiany. Nie stwierdza się cech obrzęku tkanki mózgowej...". W V. 2010 r. stwierdzono: CD4 54, CD8 433 kom/µl, HIV RNA 5,61x10⁶ kopii/ml. W czerwcu rozpoczęto skojarzone leczenie antyretrowirusowe (cART). Po 2 tygodniach przyjęty do oddziału z powodu zaburzeń koncentracji, uczucia drętwienia prawej połowy ciała, pogorszenia sprawności prawych kończyn i trudności z mówieniem. W badaniu neurologicznym stwierdzano niewielkiego stopnia zespół piramidowy, obustronny objaw Babińskiego, chwiejną próbę Romberga. W kolejnym MR mózgowia 22.06.2010 - „(…) w obrębie tylnej części wzgórza lewego oraz w obrębie lewego konaru mózgu a także do tyłu w stosunku do rogu potylicznego lewej komory bocznej widoczny obszar o podwyższonym sygnale w obrazach T2-zależnych i o obniżonym w obrazach T1-zależnych. Nie uwidoczniono cech wzmocnienia patologicznego po kontraście. Obszar wykazuje cechy ograniczenia dyfuzji. Wyraźna progresja zmian.” Spośród podanych poniżej stwierdzeń prawdziwe są:
1) opisany zespół objawów i wyniki badań obrazowych najbardziej odpowiadają wieloogniskowej leukoencefalopatii (PML);
2) opisywane zmiany odpowiadają naciekom limfocytów w przebiegu zakażenia herpeswirusem;
3) opisany zespół objawów i wyniki badań obrazowych najbardziej odpowiadają chłoniakowi OUN;
4) badaniem pozwalającym na ustalenie rozpoznania bez konieczności wykonania biopsji mózgu, jest wykazanie w płynie mózgowo-rdzeniowym (PMR) obecności przeciwciał przeciw wirusowi stanowiącemu czynnik etiologiczny opisywanego procesu chorobowego;
5) stosowanie cART zmniejsza czułość metod diagnostycznych opartych na badaniach wykonywanych z PMR.
Prawidłowa odpowiedź to:

W poniższych zestawieniach przedstawiono: I. mutacje osobnicze lub wirusowe, II. rodzaj materiału potrzebny do wykonania oznaczenia, III. lek, w terapii którym istotne jest wykonanie danego oznaczenia:
1) K103N - HIV1 RNA - newirapina;    4) B*5701 - HIV1 RNA - abakawir;
2) ILB28 - HCV RNA - interferon alfa;   5) mutacje w obrębie V3 gp120 - DNA
3) M184V - HBV DNA - emtricitabina;    pacjenta - marawiroc.
Spośród podanych zestawień prawdziwe to:

40-letni mężczyzna zakażony HIV, od 26 lat palący ok. 20 papierosów dziennie, został obecnie przyjęty do szpitala z powodu utrzymujących się od ok. miesiąca: osłabienia z towarzyszącymi stanami podgorączkowymi, wzmożonej potliwości zwłaszcza w nocy i kaszlu z odkrztuszaniem szaro-zielonkawej plwociny, głównie rano. Rok wcześniej przerwał skuteczne leczenie antyretrowirusowe (ART) zestawem tenofowir + emtrycytabina + efawirenz przy CD4 576 kom/µl, CD8 602 kom/µl. W badaniu radiologicznym klatki piersiowej nie stwierdzono nieprawidłowości, ale w preparatach bezpośrednich plwociny wykazano obecność prątków kwasoodpornych, a wynik testu na obecność materiału genetycznego Mycobacterium tuberculosis był dodatni. Wykonano skórny test z tuberkuliną (TTS) z wynikiem 0 mm, oznaczono liczbę limfocytów CD4 - 55 kom/µl, CD8 476 kom/µl, włączono leczenie tuberkulostatyczne: rifampicyna + izoniazyd + etambutol + pyrazynamid. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku prawdziwe są:
1) przesłanki do włączenia leczenia tuberkulostatycznego są niedostateczne;
2) wykonanie (TTS) było niecelowe;
3) ze względu na wysokie ryzyko wystąpienia zapalnego zespołu rekonstrukcji immunologicznej, stosowanie ART w okresie leczenia przeciwprątkowego jest przeciwwskazane;
4) ze względu w wysoką liczbę limfocytów CD4 przed przerwaniem przez chorego ART, przywrócenie tej terapii należy rozważyć po zakończeniu leczenia p-prątkowego;
5) w przypadku przywrócenia ART, zestawem pierwszego wyboru będzie zestaw ostatnio stosowany przez chorego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do różnicowania zmian w ośrodkowym układzie nerwowym (OUN) u chorych z zakażeniem HIV prawdziwe są:
1) rezonans magnetyczny (MRI) umożliwia różnicowanie pomiędzy pierwotnym chłoniakiem a toksoplazmozą OUN;
2) MRI pozwala na jednoznaczne różnicowanie pomiędzy demencją w przebiegu zakażenia HIV a wieloogniskową leukoencefalopatią (PML);
3) w przypadku diagnozowania toksoplazmozy OUN, badanie płynu mózgowo-rdzeniowego (PMR) metodą PCR cechuje wysoka czułość;
4) stosowanie leczenia antyretrowirusowego zmniejsza swoistość badania PCR w diagnostyce PML;
5) obecność torbieli hiperintensywnych w obrazach T2 zależnych i ziarniniaków ulegających wzmocnieniu po podaniu kontrastu to obraz MRI sugerujący toksoplazmozę OUN.
Prawidłowa odpowiedź to:

43-letnia chora z 18-letnim wywiadem zakażenia HIV, nieregularnie leczona różnymi zestawami leków antyretrowirusowych (ARV), ostatnio tenofowir + emtrycytabina + atazanawir, została przyjęta do szpitala z powodu kolejnego nawrotu masywnej kandydozy jamy ustnej, wymiotów, bólów w klatce piersiowej i nadbrzuszu - głównie przy przełykaniu oraz utraty masy ciała ok. 6 kg w ciągu 3 tygodni. Od ponad 3 lat uzyskano supresję wiremii HIV, ale liczba limfocytów CD4 nie przekracza 50 kom/µl. W badaniu przedmiotowym: BMI 16, rozległe białe naloty pokrywające śluzówkę jamy ustnej i gardła, tkliwość palpacyjna w dołku podsercowym. Włączono terapię flukonazolem, uzyskując w ciągu kilku dni ustąpienie nalotów w jamie ustnej, ale bez poprawy w zakresie dolegliwości bólowych i wymiotów. W badaniu gastroskopowym wykonanym po tygodniu leczenia p-grzybiczego: „Przełyk - w połowie wysokości kilka wrzecionowatych świeżych blizn 5-7 mm podkrwawiających po kontakcie z aparatem, zaciągnięcia błony śluzowej; bez typowych nalotów grzybiczych. Żołądek o elastycznych ścianach z treścią śluzową w jeziorku. Śluzówka żołądka prawidłowa. Opuszka dwunastnicy z dużym obrzękiem, przekrwieniem i wybroczynami w błonie śluzowej, bez nadżerek, owrzodzeń.” Badanie histopatologiczne „W wycinkach z przełyku widoczne jest owrzodzenie, w podścielisku obfity odczyn zapalny, w obrębie którego pojawiają się olbrzymie komórki, niektóre z nich z inkluzjami”. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku prawdziwe są:
1) najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to: zanikowe zapalenie błony śluzowej przewodu pokarmowego w przebiegu kandydozy;
2) terapię flukonazolem należy zamienić na kaspofunginę;
3) do terapii p-grzybiczej można dołączyć inhibitor pompy protonowej;
4) do terapii p-grzybiczej należy dołączyć gancyklowir;
5) do potwierdzenia rozpoznania umożliwiającego rozpoczęcie terapii przyczynowej konieczne jest uzyskanie dodatniego wyniku oznaczenia CMV DNA we krwi.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do zaburzeń krzepnięcia u osób zakażonych HIV wskaż prawdziwe:
1) uszkodzenie śródbłonka naczyń może być przyczyną niedoboru białka S i mikroangiopatii zakrzepowej;
2) ryzyko wystąpienia powikłań zakrzepowych jest większe niż w ogólnej populacji;
3) zakażenia HIV nie wpływa na ryzyko wystąpienia epizodów zakrzepowo-zatorowych;
4) ryzyko wystąpienia mikroangiopatii zakrzepowej jest wyższe u chorych w zaawansowanych stadiach zakażenia HIV;
5) w odróżnieniu od osób wolnych od zakażenia HIV, rozwój mikroangiopatii zakrzepowej u chorych zakażonych HIV nie ma żadnego związku z aktywnością metaloproteinazy ADAMTS13.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 40-letniej pacjentki zakażonej HIV stwierdzono stężenie kreatyniny w surowicy 230 µmol/L, liczbę limfocytów CD4 = 545 kom/mm³ i HIV RNA = 967 kopii/ml. Od 3 lat u chorej stwierdzano otyłość (BMI =32), nadciśnienie tętnicze i hiperlipidemię mieszaną. Zakażenie HIV rozpoznano w 1993 r. w trakcie pneumocystozowego zapalenia płuc; pacjentka przebyła również kilka nawrotów drożdżycy przewodu pokarmowego. Była leczona antyretrowirusowo (ARV) kolejno: (1) AZT → (2) AZT + ddI → (3) AZT + 3TC + NFV → (4) d4T + 3TC + EFV → (5) 3TC +TDF + NVP[AZT - azydotymidyna; ddI - dydanozyna; 3TC - lamiwudyna; NFV - nelfinawir; d4T - stawudyna; EFV - efawirenz; TDF - tenofowir; NVP - newirapina]
Wszystkie zmiany terapii, poza jedną (4) →(5), spowodowane były nieskutecznością p-wirusową. Zmiana (4) → (5) była skutkiem działań niepożądanych - koszmarne sny, myśli samobójcze, rozwój lipodystrofii i nasilenie hiperlipidemii. Spośród podanych poniżej stwierdzeń prawdziwe są:
1) należy bezwzględnie zmienić stosowany zestaw leków antyretrowirusowych;
2) zmiana terapii powinna być empiryczna, ponieważ wykonanie genotypowania przy wiremii < 1000 kopii/mL jest niemożliwe;
3) zestawem rekomendowanym w takim przypadku powinien być SQV/ LPV/r; SQV- sakwinawir, LPV- lopinawir, r -rytonawir (dawka wzmacniająca);
4) należy przerwać terapię ARV, wykonać genotypowanie po 3 miesiącach i na jego podstawie ustalić nowy zestaw leków ARV;
5) ze względu na niestosowanie wcześniej inhibitorów wejścia, uwzględnienie w nowym zestawie marawirocu daje gwarancję wyższej skuteczności przeciwwirusowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do kryptokokozy u chorego z zakażeniem HIV prawdziwe są:
1) u każdego zakażonego HIV z liczbą limfocytów CD4 < 100 kom/µl należy stosować profilaktykę pierwotną kryptokokozy, flukonazolem w dawce 200 mg/dobę;
2) w płynie mózgowo-rdzeniowym chorych z kryptokokowym zapaleniem opon mózgowych typowo stwierdza się wysoką cytozę z przewagą granulocytów oraz znacznie obniżony poziom glukozy;
3) leczeniem z wyboru, charakteryzującym się najwyższą skutecznością jest podawanie wysokich dawek flukonazolu;
4) należy rozważyć jak najszybsze włączenie leków antyretrowirusowych;
5) każda postać kryptokokozy u osoby zakażonej HIV jest chorobą wskaźnikową dla AIDS.
Prawidłowa odpowiedź to:

60-letni mężczyzna został przyjęty z powodu utrzymujących się od ponad 3 tygodni stanów gorączkowych, biegunki okresowo z domieszką krwi i utraty masy ciała o 12 kg. Do czasu zachorowania mężczyzna był aktywny zawodowo, często podróżował, w ciągu ostatnich 6 miesięcy do m.in. Kenii i Tajlandii. Pobrano materiał do badań bakteriologicznych i parazytologicznych. Wykonano sigmoidoskopię, w której stwierdzono obecność licznych nadżerek i wylewów podśluzówkowych; w badaniu histopatologicznym pobranych wycinków wykazano granulocytarne nacieczenie zapalne błony śluzowej i podśluzowej jelita
z obecnością komórek olbrzymich z wtrętami wewnątrzjądrowymi. Uzyskano dodatni wynik testu EIA w kierunku zakażenia HIV. Oznaczono liczbę limfocytów CD4 34 kom/mm^{3 i CD8 455 kom/mm3. Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku prawdziwe są:
1) najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest wrzodziejące zapalenie jelita grubego (colitis ulcerosa);
2) wynik testu EIA w kierunku obecności przeciwciał anty-HIV jest prawdopodobnie fałszywie dodatni, a nieprawidłowe liczby limfocytów CD4 i CD8 są wyrazem choroby autoimmunologicznej;
3) olbrzymie komórki wtrętowe odpowiadają trofozoitom Entamoeba histiolytica;
4) przed rozpoczęciem leczenia przyczynowego wskazane jest wykonanie badania oftalmoskopowego;
5) na podstawie przedstawionych danych można ustalić jedynie rozpoznanie wstępne, które może być zweryfikowane jedynie odpowiedzią kliniczną na zastosowane leczenie.
Prawidłowa odpowiedź to:}

80-letni mężczyzna z cukrzycą typu II leczony przewlekle metforminą, przyjęty został do szpitala z powodu silnego bólu w klatce piersiowej, nagłej duszności i suchego kaszlu. W bad. przedmiotowym: skóra blada, spocona, RR 135/80 mmHg, temp. 36,8 st. C. W rtg. klatki piersiowej stwierdza się cechy zastoju w krążeniu płucnym. W badaniu morfologicznym krwi: Erytrocyty 4,6mln/mcl, Hb 13 g/dl, leukocyty 9,5 tys./mcl, glikemia włośniczkowa 118 mg/dl. Wskaż wszystkie leki, które należy zastosować u tego chorego:
1) 500 ml 10% glukozy w szybkim wlewie i.v.;     4) nitroglicerynę i.v.;
2) antybiotyk z grupy cefalosporyn II lub III generacji;   5) furosemid i.v.
3) morfinę i.v.;
Prawidłowa odpowiedź to:

U 20-letniego pacjenta w przebiegu posocznicy wystąpiły objawy kliniczne i laboratoryjne niewydolności kory nadnerczy. Wskaż wszystkie leki, które należy podać temu choremu:
1) hydrocortison i.v.;         4) wlewy z 10% glukozy;
2) wlewy z 0,9% NaCl i.v.;       5) suplementację potasu;
3) insulinę w pompie infuzyjnej;     6) antybiotyk i.v.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 16-letniej pacjentki leczonej przed 3 tygodniami cefalosporyną II generacji z powodu paciorkowcowego zapalenia gardła, miano ASO we krwi wynosi 600j. Jakie objawy należy stwierdzić u tej pacjentki, aby rozpoznać gorączkę reumatyczną wg kryteriów Jonesa?
1) zapalenie wielostawowe;    5) guzki podskórne;
2) zapalenie serca;       6) wydłużony odstęp PQ w zapisie EKG;
3) rumień wędrujący;      7) gorączkę.
4) rumień wielopostaciowy;
Prawidłowa odpowiedź to:

U 18-letniej dziewczyny rozpoznano rzut gorączki reumatycznej wg kryteriów Jonesa i zastosowano leczenie penicilliną bez powikłań. Jaką profilaktykę wtórną należy zalecić tej pacjentce jeśli wiadomo, że nie ma ona wady zastawkowej serca?

28-letni pacjent zgłosił się do izby przyjęć z powodu występujących od 2 tygodni stanów gorączkowych do 38,5 st.C, suchego kaszlu, zmian skórnych na podudziach o charakterze rumienia guzowatego oraz zapalenia stawów skokowych, bez bólów brzucha i bez biegunki. W bad. krwi: CRP 88 mg/l (n: do 10), OB. 75 mm po 1 godz. Morfologia: Erytrocyty 4,2 mln/μl, Hb 12,5 μg/dl, Leukocyty 12 tys/μl, płytki krwi 280 tys/μl., odczyn Waalera-Rosego: ujemny. W bad. rtg. klatki piersiowej - płuca bez zagęszczeń, widoczne obustronne poszerzenie cieni wnęk płucnych. Jaką chorobę należy podejrzewać u tego pacjenta?

Wymień wszystkie elementy leczenia, jakie należy zastosować u 19-letniego narkomana z objawami ostrej niewydolności oddechowej (ARDS)
w przebiegu zachłystowego zapalenia płuc, z hipotonią:
1) antybiotyki o szerokim spectrum i.v.;
2) tlenoterapię przez cewnik donosowy;
3) sondę do żołądka;
4) glikokortykosteroidy iv.;
5) tlenoterapię przez maskę Venturiego;
6) lek wazopresyjny.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 25-letniej kobiety, dotychczas zdrowej, wystąpiły po raz pierwszy w życiu objawy żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) w trakcie przyjmowania doustnej antykoncepcji. Jaki schemat leczenia i wtórnej profilaktyki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej należy zalecić tej pacjentce?

W którym z poniższych przypadków spełnione są kryteria do rozpoznania cukrzycy?

Jaki schemat leczenia należy zastosować w pierwszej kolejności u 60-letniego pacjenta ze świeżo wykrytym w bad. gastroskopowym wrzodem żołądka i zakażeniem H. pylori?

Które z niżej podanych zmian w zapisie spoczynkowym EKG, sugerują rozpoznanie niedokrwienia lub martwicy w obrębie ściany bocznej lewej komory serca, u mężczyzny z bólem dławicowym?

U pacjenta z przewlekłym wzw typu C związanym z zakażeniem genotypem 3 HCV, u którego poziom wiremii przed rozpoczęciem terapii wynosił 520 000 IU/mL, a w 4 tygodniu terapii 156 IU/mL, leczenie zgodne z rekomendacjami Polskiej Grupy Ekspertów HCV powinno trwać:

Chory na przewlekłe wzw typu C, zakażony genotypem 1 HCV, u którego w trakcie wcześniejszej terapii interferonem pegylowanym uzyskano 5-krotne obniżenie wiremii, bez ostatecznego efektu terapeutycznego w postaci SVR, ma największą szansę na wyeliminowanie zakażenia HCV, jeżeli w planowanej reterapii otrzyma następujące leki:

Cechami charakterystycznymi zakażenia HAV są wszystkie wymienione poniżej, z wyjątkiem:

Najmniejsze ryzyko lekooporności związanej z wystąpieniem mutacji HBV podczas leczenia pacjentów chorych na przewlekłe wzw typu B, wiąże się z zastosowaniem:

Mechanizm działania boceprewiru polega na hamowaniu funkcji białka kodowanego przez fragment genomu HCV określany jako:

Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C u pacjenta zakażonego genotypem 1 HCV należy przerwać jeżeli:

Skuteczność leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C pogarszają:
1) włóknienie wątrobowe;       4) rasa czarna;
2) allel TT w SNP rs12979860;     5) wysoka wiremia.
3) otyłość;
Prawidłowa odpowiedź to:

Najważniejszymi działaniami niepożądanymi wywoływanymi przez inhibitory proteazy u chorych leczonych z powodu przewlekłego zapalenia wątroby typu C są:
1) depresja;           4) niedokrwistość;
2) małopłytkowość;         5) zaburzenia smaku;
3) neutropenia;         6) zmiany skórne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Cechami charakterystycznymi dla aktualnie zarejestrowanych inhibitorów proteazy pierwszej generacji stosowanych w terapii zakażeń HCV są wszystkie poniżej wymienione, z wyjątkiem:

U chorych z przewlekłym zapaleniem wątroby typu B i obecnością antygenu HBe spełniających kryteria Terapeutycznego Programu Zdrowotnego można stosować następujące leki, z wyjątkiem:

W leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu C i zakażeniu genotypem 1 lub 4 czas terapii dla leczenia skojarzonego ustalono na:

Wykonanie którego z badań nie jest wymagane przy kwalifikacji do leczenia analogami nukleozydowymi lub nukleotydowymi pacjenta z chorobą wątroby w przebiegu zakażenia HBV?

Interferon pegylowany alfa-2a z rybawiryną może być stosowany zarówno u chorych uprzednio nieleczonych jak i po niepowodzeniu pierwotnej terapii. Zgodnie z wytycznymi Terapeutycznego Programu Zdrowotnego dotyczy to:
1) chorych u których w ostatnich miesiącach zdiagnozowano przewlekłe zapalenie wątroby typu C i ustalono wskazania do leczenia skojarzonego interferonem i rybawiryną;
2) chorych leczonych w przeszłości interferonem pegylowanym alfa-2a i rybawiryną, u których uzyskano ujemny wynik PCR HCV RNA w chwili zakończenia leczenia i dodatni po 6 miesiącach;
3) chorych leczonych w przeszłości nieskutecznie interferonem alfa-2a, u których potwierdzono progresję choroby w biopsji wątroby;
4) chorych leczonych w przeszłości nieskutecznie interferonem alfa-2b, u których potwierdzono progresję choroby w biopsji wątroby;
5) chorych po przeszczepieniu nerki.
Prawidłowa odpowiedź to:

W monitorowaniu skuteczności leczenia przeciwwirusowego u chorych zakażonych HBV stosuje się określone punkty kontrolne. Które z poniższych stwierdzeń jest nieprawdziwe?

Które z poniższych kryteriów zgodnie z Terapeutycznym Programem Zdrowotnym nie pozwala na kwalifikację do leczenia przeciwwirusowego pacjenta z chorobą wątroby w przebiegu zakażenia HBV?

Pacjent zakażony HBV, z wiremią 1,0 x 10² IU/ml, HBeAg(-), antyHBe(+), z prawidłowym poziomem ALT, z objawami dekompensacji marskości wątroby powinien zostać zakwalifikowany do leczenia przeciwwirusowego zgodnie z Terapeutycznym Programem Zdrowotnym. Wskaż prawdziwe stwierdzenia:
1) chory powinien być leczony w trybie pilnym;
2) chory powinien otrzymać interferon pegylowany alfa-2a jako lek pierwszego rzutu;
3) chory powinien otrzymać lamiwudynę;
4) chory nie powinien być leczony ponieważ nie spełnia kryterium poziomu HBV DNA i ALT;
5) z powodu zdekompensowanej marskości wątroby chory powinien otrzymać entecavir w dawce 1,0 mg/d.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego z przewlekłym zapaleniem wątroby typu C i wiremią początkową HCV RNA 2,30 x 10^{6 IU/ml po 12 tygodniach leczenia interferonem pegylowanym i rybawiryną uzyskano spadek wiremii do poziomu 5,80 x 102 IU/ml. Należy:}

W leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu C u dzieci powyżej 3 r.ż. można stosować zgodnie ze Zdrowotnym Programem Terapeutycznym i wskazaniami rejestracyjnymi interferon:
1) naturalny;         4) pegylowany alfa-2b;
2) pegylowany alfa-2a;     5) rekombinowany alfa-2b.
3) rekombinowany alfa-2a;
Prawidłowa odpowiedź to:

Lekiem pierwszego rzutu w terapii pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B dotychczas nieleczonych są interferony stosowane w monoterapii. Zgodnie ze Zdrowotnym Programem Terapeutycznym i wskazaniami rejestracyjnymi u dzieci powyżej 3 r.ż. można stosować następujące preparaty:
1) interferon naturalny;       4) interferon pegylowany alfa-2b;
2) interferon pegylowany alfa-2a;     5) interferon rekombinowany alfa-2b.
3) interferon rekombinowany alfa-2a;
Prawidłowa odpowiedź to:

Według rekomendacji ESAR i PTN AIDS z 2011 r. leczenie marawirokiem będzie skuteczne u pacjentów zakażonych wariantem HIV-1 o tropizmie opisanym (według algorytmu geno2pheno) współczynnikiem FPR co najmniej:

Najczęściej identyfikowanymi bakteryjnymi składnikami naturalnej fizjologicznej flory skóry są:

Wirus o genomie zbudowanym z dwuniciowego DNA, znacznie zróżnicowany genetycznie. Ze względu na znaczenie kliniczne jest dzielony na dwie grupy: niskiego i wysokiego ryzyka rozwoju stanów przednowotworowych oraz nowotworów złośliwych (najważniejsze typy genetyczne - 16, 18, 31 i inne). Opis ten dotyczy:

Genom w postaci jednoniciowego RNA o dodatniej polaryzacji zawierają wirusy z taksonomicznej rodziny:

Wirusy grypy ludzi są jednymi z najbardziej zmiennych genetycznie. Właściwość tę warunkują dwa mechanizmy:

Diagnostyka laboratoryjna wirusów z rodzaju Filovirus wymaga pracy w laboratorium spełniającym wymogi IV poziomu bezpieczeństwa. Zgodnie z regulacjami obowiązującymi w Polsce laboratorium takie winno mieć:

W diagnostyce zarażeń Toxoplasma gondii najwyższą swoistość i czułość diagnostyczną wykazują:

Zgodnie z rekomendacjami PTEiLChZ z 2007 r. rozpoznanie zakażenia Borrelia burgdorferi polega na:

Każdy szpital jest zobowiązany do wdrożenia i przestrzegania zasad kontroli zakażeń szpitalnych. Za ich realizację w codziennej praktyce odpowiada:

Podejrzewając zakażenie układu moczowego pobrano mocz na posiew; wyhodowano Klebsiella pneumoniae, liczba kolonii przekraczała wielkość znamienną. Oznaczając wrażliwość patogenu na leki stwierdzono wytwarzanie ESBL. Obecność tego mechanizmu oporności uniemożliwia leczenie:

Wyniki wieloletnich obserwacji wskazują, że u ok. 80% osób dorosłych zakażenie wirusem HBV to zakażenia szpitalne. Barierą przed zakażeniem tym wirusem, drogą naruszania ciągłości tkanek, jest:

Lekarz podejrzewający bakteriemię skierował krew na posiew do laboratorium dysponującego nowoczesnym, skomputeryzowanym systemem diagnostycznym. Wynik ujemny badania otrzyma po:

Jedno z nowych działań diagnostycznych, umożliwiające prognozowanie skuteczności oraz personalizację leczenia pacjentów z wzwC, polega na:

Stwierdzona w Niemczech wiosną 2011 r. epidemia zakażeń przewodu pokarmowego, z występującymi u ponad 30% pacjentów ciężkimi powikłaniami w postaci zespołu hemolityczno-mocznicowego, była spowodowana przez Escherichia coli:

Jeden z powszechnie uznanych immunologicznych wskaźników skutecznego leczenia antyretrowirusowego to:

W profilaktyce zakażenia HIV u noworodka matki zakażonej HIV (leczonej cART, z niewykrywalną wiremią HIV w 34-36 tygodniu ciąży) urodzonego siłami natury w 39 tygodniu ciąży z masą ciała 3150g należy zastosować:

13-letnia dziewczynka zgłosiła się do Izby Przyjęć szpitala celem profilaktyki tężca po zaopatrzeniu chirurgicznym rany dłoni lewej. Do urazu dłoni doszło podczas prac w ogrodzie. Dziecko było szczepione zgodnie z kalendarzem szczepień, ostatnie szczepienie p/tężcowi otrzymało w 6. roku życia. Obecnie dziewczynka otrzymuje leczenie immunosupresyjne. Prawidłowe postępowanie to:

U noworodka matki, która przebyła w ciąży ostre wzw typu B w profilaktyce wzw B należy zastosować:

5-letnie dziecko leczone ambulatoryjnie od 5 dni z powodu biegunki z krwią, skierowano do szpitala z powodu zażółcenia powłok skórnych. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono: stężenie hemoglobiny 9,1 g/dL, liczbę płytek krwi 70x10³/mL, retikulocytów 25 ‰, stężenie bilirubiny 7 mg/dL, z przewagą bilirubiny pośredniej (5 mg/dL), aktywność AlAT 28 U/L, AspAT 27 U/L, stężenie mocznika 80 g/dL. Rozpoznanie wstępne to:

9-letnia dziewczynka, która 2 tygodnie wcześniej wróciła z Nigerii, gdzie przebywała przez 3 tygodnie (nie stosowała profilaktyki p/malarycznej), została przyjęta do szpitala z powodu wysokiej gorączki z dreszczami, bólów głowy i osłabienia.
W badaniu przedmiotowym: ciężki stan ogólny, tachykardia (AS > 120/min), hepatosplenomegalia. W badaniach laboratoryjnych: niedokrwistość (hemoglobina 10,1 g/dL), małopłytkowość 64x10^{3/mL, leukopenia 2,3x103/mL, hiperbilirubinemia 2,88 mg/dL, APTT 40 s, obecność D-dimerów, wzrost stężenia CRP 125 mg/L. W diagnostyce różnicowej w pierwszym rzędzie należy podejrzewać:}

6-miesięczna dziewczynka urodzona w 39 tygodniu ciąży II powikłanej cholestazą u matki, z masą ciała 2.750 g, 9 punktami w skali Apgar, karmiona piersią przez 3 miesiące, została przekazana do szpitala z rozpoznaniem cytomegalii. W wywiadzie od 3. miesiąca życia stany gorączkowe i kaszel, wielokrotnie leczona antybiotykami z powodu zakażeń górnych dróg oddechowych oraz zapalenia ucha. Przedmiotowo przy przyjęciu uogólniona limfadenopatia, powiększenie ślinianek, masywne pleśniawki, hepatosplenomegalia. Laboratoryjnie: niedokrwistość, leukocytoza, małopłytkowość, podwyższona aktywność AlAT, obecność p/ciał p/CMV w klasie IgM oraz CMV DNA.
Prawidłowe postępowanie w tym przypadku to:
1) diagnostyka w kierunku zakażeń wirusami hepatotropowymi;
2) diagnostyka w kierunku zakażenia HIV;
3) diagnostyka w kierunku wrodzonej wady serca;
4) terapia gancyklowirem i antybiotykiem;
5) wykluczenie choroby metabolicznej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do objawów kiły wrodzonej należy:

Do Izby Przyjęć zgłosiła się matka z 10-letnim chłopcem, któremu 5 dni wcześniej usunęła kleszcza z okolicy przedniej uda. W miejscu usunięcia pojawił się rumień o średnicy około 5 cm z przejaśnieniem w części centralnej, rozszerzający się na okolice kolana. Chłopiec w tym roku otrzymał szczepionkę p/kleszczowemu zapaleniu mózgu. Prawidłowe postępowanie u dziecka to:

3-letnie dziecko podczas spaceru w lesie spotkało lisa. Przy próbie pogłaskania zwierzęcia dziecko zostało ugryzione w opuszki palców. Zwierzę uciekło. Prawidłowe postępowanie to:

Które spośród wymienionych wirusów stanowią najczęstszą przyczynę zakażeń szpitalnych w oddziałach niemowlęcych?

Które z poniżej podanych odpowiedzi charakteryzują ostre rozsiane zapalenia mózgu i rdzenia (ADEM)?
1) może rozwijać się po przebyciu ostrej choroby wysypkowej, zakażenia dróg oddechowych lub szczepień ochronnych;
2) brak podatności uwarunkowanej genetycznie;
3) wysoka śmiertelność przekraczająca 80%;
4) najczęściej przebieg jednofazowy;
5) podobna symptomatologia, niezależnie od czynnika wyzwalającego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż cechy charakteryzujące opryszczkowe zapalenie mózgu:
1) początek choroby jest najczęściej ostry;
2) choroba najczęściej występuje u dzieci, szczególnie noworodków w wyniku kontaktu z zakażonym kanałem rodnym;
3) obraz choroby u starszych dzieci jest podobny do tego, jaki występuje u młodych dorosłych;
4) u dorosłych okres wylęgania jest niepewny;
5) najwięcej zachorowań występuje w okresie zimowo-wiosennym.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku klinicznego podejrzenia wirusowego zapalenia mózgu o ciężkim przebiegu należy:
1) po hospitalizacji jak najszybciej rozpocząć podawanie acyklowiru dożylnie;
2) czas leczenia acyklowirem uzależnić od stanu odporności pacjenta;
3) w ostrym okresie choroby, u pacjentów z ciężkim obrzękiem mózgu, podać deksametazon dożylnie;
4) izolować osoby z kontaktu;
5) rutynowo zastosować profilaktykę przeciwpadaczkową.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż leki stosowane z wyboru w leczeniu gruźliczego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu:
1) rifampicyna;           4) etambutol;
2) hydrazyd kwasu izonikotynowego;     5) linezolid.
3) pirazynamid;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż czynniki pozwalające przewidywać rokowanie w bakteryjnych ropnych zapaleniach opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu:
1) niskie stężenie glukozy w płynie mózgowo-rdzeniowym;
2) wysokie stężenie białka w płynie mózgowo-rdzeniowym;
3) duża liczba neutrofilów w płynie mózgowo-rdzeniowym;
4) wysoki współczynnik stężenia glukozy w płynie mózgowo-rdzeniowym do stężenia krwi;
5) pozytywny wynik badania mikrobiologicznego płynu mózgowo-rdzeniowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dobrą skuteczność w leczeniu zapaleń ropnych opon mózgowo-rdzeniowych opornych na standardowe antybiotyki pierwszego rzutu wykazują:
1) azytromycyna;         4) gatyfloksacyna;
2) telitromycyna;         5) moksyfloksacyna.
3) trowafloksacyna;
Prawidłowa odpowiedź to:

Które ze stwierdzeń dotyczących wirusowych zapaleń opon mózgowo-rdzeniowych jest prawdziwe?

Wskaż antybiotyk stosowany z wyboru w leczeniu kiły układu nerwowego u osoby z deficytem odporności:

W Europie przypadki zachorowań na grzybicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu, u dorosłych z prawidłowym stanem odporności, najczęściej wywołane są przez:
1) Cryptococcus neoformans;     4) Candida albicans;
2) Coccidioides immitis;       5) Blastomyces sp.
3) Histoplasma capsulatum;
Prawidłowa odpowiedź to: