Egzamin PES / Choroby zakaźne / jesień 2010

Włóknienie wątrobowe w przebiegu zakażenia HCV będzie postępowało najszybciej:

Zakażenia HAV charakteryzują się:

Zakażenia HEV charakteryzują się:

Cechami typowymi dla fazy reaktywacji w przebiegu zakażenia HBV, są:

Spośród wymienionych leków najniższe ryzyko wystąpienia lekooporności związanej z wystąpieniem mutacji wirusa podczas terapii u pacjentów chorych na przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B, wiąże się z zastosowaniem:

Mechanizm działania znajdującego się w końcowej fazie badań klinicznych telaprewiru polega na hamowaniu funkcji białka kodowanego przez następujący fragment genomu HCV:

Objawami niepożądanymi mogącymi wystąpić w związku z leczeniem rybawiryną chorych na przewlekłe zapalenie wątroby typu C są:
1) depresja;         4) małopłytkowość;
2) zmiany skórne;       5) neutropenia;
3) zmęczenie;         6) niedokrwistość.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C u pacjenta zakażonego genotypem 1 HCV:

Współczesna terapia chorych na przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C pozwala na uzyskanie trwałej odpowiedzi wirusologicznej u:

Czynnikami pogarszającymi skuteczność leczenia przewlekłego wirusowego zapalenie wątroby typu C są:
1) nasilone włóknienie wątrobowe;   4) rasa czarna;
2) płeć męska;         5) wysoka wiremia.
3) otyłość;
Prawidłowa odpowiedź to:

U 78-letniego mężczyzny, otyłego, z żylakami kończyn dolnych, hospitalizowanego od 6 dni z powodu róży podudzia prawego i leczonego antybiotykiem i.v., wystąpiła nagła duszność, suchy kaszel, ból w klatce piersiowej oraz uczucie kołatania serca, wzrost ciśnienia tętniczego krwi do 160/100 mmHg, bez gorączki. W badaniach wykonanych pilnie u pacjenta stwierdzono: morfologia: erytrocyty 4,85 T/l, Hb. 14,6 g/dl, leukocyty 11 G/l, płytki krwi 100tys/μl, stężenie D-dimeru w osoczu 3500 ng/ml (norma do 500), stężenie troponiny I w surowicy 0,03 ng/ml (norma: do 0,04), poziom kinazy fosfokreatynowej CPK- w normie.
W badaniu EKG rytm zatokowy miarowy 110/min, bez zmian odcinka ST. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tego pacjenta to:

48-letni pacjent skarży się na ból w klatce piersiowej po stronie lewej, utrzymujący się od 2 godzin. Radiogram klatki piersiowej tego pacjenta wykazuje obecność płytek niedodmy u podstawy płuca lewego oraz zmian zwyrodnieniowych na powierzchni trzonów kręgów Th9-Th12. W badaniu EKG stwierdzono uniesienie odcinka ST w odprowadzeniach: I i aVL o 0,3mV. W badaniu krwi: CRP-34 mg/l (n:0 -10), leukocytoza-12 tys/mcl, poziom troponiny I w surowicy krwi w granicach normy. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tego pacjenta?

Wskaż wszystkie sytuacje kliniczne, w których konieczne jest zastosowanie insulinoterapii:
1) w cukrzycy typu LADA (latent autoimmune diabetes in adult);
2) u pacjenta z cukrzycą typu 2 z objawami wtórnej nieskuteczności leków doustnych hipoglikemizujących i poziomem hemoglobiny glikowanej HbA1c > 7%;
3) u pacjentki z cukrzycą typu 2 leczonej skutecznie doustnym hipoglikemizującym, gdy zajdzie w ciążę;
4) u pacjenta z cukrzycą typu 2 leczonego doustnym lekiem hipoglikemizującym, jeśli wymaga zabiegu operacyjnego;
5) u pacjenta z cukrzycą typu 2 leczonego dietą u którego stwierdzono glikemię przygodną 250mg%, a poziom hemoglobiny glikowanej HbA1c wynosi 6,1%.
Prawidłowa odpowiedź to:

32-letnia pacjentka skarży się na bóle stawów skokowych, suchy kaszel i gorączkę do 38 st. C od 4 tygodni, bez bólów brzucha i bez biegunki. W badaniu przedmiotowym stwierdza się: obrzęki w okolicach stawów skokowych, bolesne zmiany skórne na podudziach i pośladkach o charakterze rumienia guzowatego. W badaniach dodatkowych: OB. 68mm po 1 godz., CRP-80 mg/l (n: do 10), morfologia: Erytrocyty 4,5 mln/μl, Hb 13 g/dl, Leukocyty 11,5 tys/μl, płytki krwi 290 tys/μl, czynnik reumatoidalny w surowicy krwi klasy IgM nieobecny. Badanie radiologiczne klatki piersiowej wykazało obustronne poszerzenie cieni wnęk płuc, bez zmian ogniskowych w płucach. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tej chorej?

U 75-letniej kobiety z pozawałową niewydolnością serca wystąpił napad migotania przedsionków. Jaki lek antyarytmiczny należy zastosować u tej pacjentki?

W którym z podanych przypadków spełnione są kryteria do rozpoznania cukrzycy?

Jakie leczenie należy zastosować u pacjenta z nagłym zatrzymaniem krążenia w mechanizmie asystolii?
1) xylocainę i.v.;   4) wykonać natychmiast kardiowersję elektryczną;
2) amiodaron i.v.;   5) adrenalinę i.v.
3) atropinę i.v.;
Prawidłowa odpowiedź to:

36-letni pacjent z astmą oskrzelową, leczony glikokortykosterydem wziewnie przewlekle, zgłosił się do Izy Przyjęć z powodu wystąpienia nagłej silnej duszności spoczynkowej z uczuciem niepokoju, która wystąpiła w trakcie porządkowania piwnicy. W badaniu przedmiotowym stwierdza się: częstość oddechów 30/min, temperaturę ciała 36,5 st. C, nad płucami osłuchiwaniem - bardzo liczne świsty. Wskaż wszystkie leki, które należy niezwłocznie zastosować u tego pacjenta:
1) tlen przez maskę Venturiego;
2) lek sedatywny z grupy benzodiazepin ( np. Relanium) i.v.;
3) glikokortykosteroid i. v.;
4) beta-mimetyk szybko działający wziewnie;
5) lek antyleukotrienowy;
6) antybiotyk o szerokim spectrum i.v.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż wszystkie leki, które należy zastosować u pacjenta z ostrą niewydolnością kory nadnerczy w przebiegu posocznicy:
1) hydrocortison i.v.;       4) wlewy z 10% glukozy;
2) wlewy 0,9% NaCl i.v.;     5) suplementację potasu i.v.;
3) insulinę w pompie infuzyjnej;     6) antybiotykoterapię i.v.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do zastosowania dializoterapii w ostrej niewydolności nerek jest:

U 35-letniej pacjentki hospitalizowanej z powodu stanów gorączkowych i zapalenia stawów rąk i stóp, stwierdzono w badaniu krwi leukopenię z limfopenią, niedokrwistość, małopłytkowość, OB. 90 mm po 1 godz., CRP 70 mg/l (n: do 10). Posiewy krwi - wyniki ujemne. W zapisie EKG rytm zatokowy miarowy, 80/min, bez nieprawidłowości odcinków PQ i ST-T. Chora ubyła na wadze
ok. 6 kg w ciągu ostatnich 4 tygodni, nie miała biegunki, zaburzeń łaknienia ani objawów infekcji górnych dróg oddechowych. Jest nadwrażliwa na światło słoneczne (wysypki i rumienie na skórze po ekspozycji na słońce). Jakie badanie należy wykonać u tej pacjentki, aby potwierdzić rozpoznanie choroby?

21-letnia kobieta, dotychczas zdrowa, przyjmująca doustny lek antykoncepcyjny od 6 m-cy, przyjęta została do szpitala z powodu utrzymujących się od tygodnia stanów podgorączkowych, suchego kaszlu oraz bólów w lewej połowie klatki piersiowej, nasilających się w pozycji leżącej na wznak i zmniejszających w pozycji siedzącej. W badaniach dodatkowych: morfologia krwi prawidłowa,
Na 145 mEq/l, K 4,0 mEq/l poziom D-dimeru 340 mg/l (n: do 500), poziom troponiny I w normie, poziom ASO w surowicy krwi < 100j, gazometria krwi tętniczej prawidłowa, poziom ASO w surowicy krwi < 100j. Badanie radiologiczne klatki piersiowej prawidłowe. W badaniu EKG: poziome uniesienie odcinka ST oraz poziome obniżenie odcinka PQ we wszystkich odprowadzeniach. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tej pacjentki?

50-letnia kobieta leczona przed 3 tygodniami ambulatoryjnie z powodu róży podudzia, skarży się na ogólne osłabienie, wzmożone pragnienie do picia, wielomocz, ubytek masy ciała 6 kg w ciągu 6 tygodni, bez gorączki. Wyniki badań tej pacjentki: OB. 10mm po 1 godzinie, morfologia krwi prawidłowa, glikemia przygodna w osoczu 300 mg/dl, badanie ogólne mocz, wynik prawidłowy. Jakie jest właściwe postępowanie w przypadku tej pacjentki?

Jakie badanie serologiczne należy zlecić dla potwierdzenia rozpoznania u 25-letniej pacjentki z podejrzeniem celiakii?

U 55-letniej kobiety, którą przywieziono do szpitala z powodu nawracających od 2 godzin bólów dławicowych, rozpoznajesz świeży zawał serca z uniesieniem ST (STEMI) i objawami wstrząsu kardiogennego. Jakie postępowanie terapeutyczne powinieneś wdrożyć u tej pacjentki?
1) zastosować morfinę i.v. gdy z nawracają bóle dławicowe;
2) podać niesterydowy lek p/zapalny i.v.;
3) zastosować leczenie fibrynolityczne (np. streptokinazę i.v.);
4) skierować chorego na koronarografię i wykonanie przezskórnej interwencji wieńcowej PCI.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wirusy wykazujące powinowactwo do komórek wątrobowych powodują ich uszkodzenie i martwicę na drodze bezpośredniego mechanizmu cytopatycznego lub wtórnej odpowiedzi immunologicznej. Który z wirusów wymienionych poniżej nie należy do tej grupy?

Pierwszym markerem zakażenia HCV pojawiającym się w surowicy jest/są:

Chłopiec, u którego 7 dni wcześniej rozpoznano nagminne zapalenie przyusznic, zgłosił się do szpitala z powodu wystąpienia gorączki, wymiotów, silnego bólu brzucha. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące boreliozy:
1) borelioza z Lyme jest krętkowicą kleszczową występującą w USA i Europie środkowej;
2) najczęstszym wczesnym objawem jest rumień wędrujący, który ujawnia się 1-3 tygodni po kontakcie z kleszczem;
3) w przebiegu choroby może dojść do zajęcia stawów, serca, CUN;
4) potwierdzeniem choroby jest dodatni wynik badania serologicznego;
5) lekiem z wyboru jest doksycyklina i cefalosporyny III generacji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do objawów wrodzonego zakażenia Parvowirusem B19 należy:

Które z poniższych opinii dotyczą przebiegu zakażeń HSV u noworodków?
1) ryzyko transmisji zakażenia wynosi 33-50% w przypadku infekcji pierwotnej u matki oraz 1-3% w razie nawrotu tego zakażenia podczas ciąży;
2) 85-90% przypadków opryszczki noworodków jest wynikiem zakażenia okołoporodowego;
3) objawy kliniczne występują u 40% noworodków w pierwszym tygodniu życia i obejmują: zakażenia skóry, oczu i ust; opryszczkowe zapalenie mózgu oraz zakażenia uogólnione;
4) potwierdzeniem opryszczkowego zapalenia mózgu jest wyhodowanie HSV z płynu mózgowo-rdzeniowego lub wykrycie HSV DNA;
5) noworodek z potwierdzonym zakażeniem HSV powinien być izolowany.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych zdań odnoszą się do wertykalnych zakażeń HCV?
1) rozpoznajemy je na podstawie obecności przeciwciał anty-HCV u noworodka matki zakażonej tym wirusem;
2) rozpoznajemy je w oparciu o stwierdzoną 2-krotnie obecność wiremii HCV (HCV RNA) w surowicy dziecka;
3) w profilaktyce wertykalnych zakażeń HCV podajemy noworodkowi rybawirynę przez 6 tygodni;
4) u noworodków matek zakażonych HCV obowiązuje zakaz karmienia piersią;
5) 20% zakażeń wertykalnych HCV ulega samoistnej eliminacji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do typowych powikłań ospy wietrznej nie należą:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące kiły wrodzonej:
1) kiła wrodzona jest następstwem zakażenia przezłożyskowego, stąd zapobieganie i wykrywanie kiły wrodzonej u noworodka zależy od badań przesiewowych u kobiet ciężarnych;
2) wykrycie kiły obliguje do przeprowadzenia badania w kierunku zakażenia HIV;
3) charakterystyczne dla kiły wrodzonej są porody przedwczesne, a u noworodka „starczy wygląd” dziecka, zaburzenia owłosienia, wysypki, pęknięcia błony śluzowej;
4) obowiązuje zakaz karmienia piersią;
5) w diagnostyce kiły wrodzonej oprócz objawów klinicznych pomocne jest wykrywanie krętków w ciemnym polu widzenia, badanie płynu mózgowo-rdzeniowego, badania rtg kości.
Prawidłowa odpowiedź to:

U urodzonego o czasie noworodka matki zakażonej HIV, u której stosowano w ciąży profilaktykę wertykalnego zakażenia tym wirusem:

U 60-letniego pacjenta po wysiłku wystąpiło nagłe zatrzymanie krążenia w mechanizmie migotania komór. Jakie leczenie należy natychmiast zastosować w tym przypadku?

Wskaż opinie prawdziwe dla cytomegalii wrodzonej:
1) dotyczy około 0,5-2% wszystkich noworodków;
2) około 90% zakażonych noworodków pozostaje bezobjawowych w momencie urodzenia, u 5-10% występuje hepatosplenomegalia, żółtaczka, wylewy krwawe do skóry, zapalenie siatkówki i naczyniówki, małogłowie, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu, niedobór masy ciała;
3) charakterystyczne są zwapnienia śródczaszkowe, wodogłowie, zaćma, jaskra;
4) noworodki zakażone, nie wykazujące objawów przy urodzeniu, rozwijają zaburzenia słuchu, zaburzenia rozwoju psychomotorycznego, defekty zębów;
5) u dzieci z wrodzoną cytomegalią występuje zespół Gregga (małoocze, jaskra, zaćma, zapalenie siatkówki i naczyniówki, mikrocefalia, zmiany w sercu, głuchota oraz upośledzenie rozwoju psychoruchowego).
Prawidłowa odpowiedź to:

15-letni chłopiec został przyjęty do szpitala z powodu gorączki, powiększenia szyjnych węzłów chłonnych, trudności w połykaniu, polimorficznej wysypki na kończynach, zażółcenia spojówek, powiększenia wątroby i śledziony. W badaniach laboratoryjnych: liczba leukocytów 22000/mL, w rozmazie 12 limfomonocytów, aktywność AIAT 252 U/L, stężenie bilirubiny 2,8 mg%, dodatni test EBV. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

4-letnia dziewczynka została przyjęta do szpitala z powodu utrzymującej się gorączki od 5 dni, obustronnym przekrwieniem spojówek, zaczerwienieniem śluzówek policzków i gardła, „lakierowanymi” wargami, powiększeniem szyjnych węzłów chłonnych, uogólnioną wysypką z towarzyszącym świądem skóry oraz obrzękami stawów skokowych i kolanowych. Objawy utrzymywały się pomimo stosowania środków przeciwgorączkowych i antybiotyków. W dniu przyjęcia do szpitala wystąpiło złuszczanie się naskórka dłoni i stóp. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Kryterium elektrokardiograficznym rozpoznania przerostu lewej komory jest:

Spośród poniższych stwierdzeń dotyczących jersiniozy prawdziwe są:
1) rezerwuarem bakterii Y. enterocolitica i Y. pseudotuberculosis są zwierzęta;
2) do zakażenia dochodzi drogą kropelkową;
3) typowa triada objawów w zakażeniu Y. pseudotuberculosis to gorączka, wysypka i bóle brzucha z powodu lymphadenitis mesenterica, ileitis terminalis;
4) w zakażeniu Y. enterocolitica występuje postać biegunkowa;
5) często występuje jako powikłanie stosowania dużej liczby antybiotyków.
Prawidłowa odpowiedź to:

Obecność czynnika reumatoidalnego klasy IgM w wysokim mianie >= 1:160 można stwierdzić w surowicy krwi w odczynie Waalera-Rosego w następujących chorobach:

U 16-letniego chłopca rozpoznano rzut gorączki reumatycznej wg kryteriów Jonesa z objawami zapalenia serca. Jakie leczenie należy zastosować u tego pacjenta, jeśli wiadomo, że jest on uczulony na penicylinę?
1) doxycyklinę przez 10 dni;         4) erytromycynę przez 10 dni;
2) amoksycilinę z klawulanem przez 14 dni;    5) prednizon 1-2 mg.kg/dobę;
3) niesterydowy lek p/zapalny (np. diklofenak);    6) amikacynę iv przez 7 dni.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie leczenie należy natychmiast zastosować u 25-letniego pacjenta bez choroby organicznej serca, hospitalizowanego z powodu ostrego nieżytu żołądkowo-jelitowego z cechami odwodnienia, u którego nagle wystąpiło uczucie kołatania serca, bez bólu dławicowego i bez duszności? RR 105/75 mmHg, tętno 150/min; Badania krwi: Erytr 5,1 T/l, Hb 14 g%, Leuk 14 G/l, płytki 320 tys/mcl, Na 140 mEq./l, K 2,8 mEq/l. W badaniu EKG stwierdza się: częstoskurcz przedsionkowy z nieposzerzonymi zespołami QRS.

Do niezależnych czynników ryzyka raka wątrobowokomórkowego (HCC) nie należy:

Szybkie zmniejszanie wątroby (w ciągu kilku-kilkunastu godzin) u osoby z ostrym wirusowym zapaleniem wątroby świadczy o:

Aktywność cholinoesterazy jest w przewlekłej niewydolności wątroby spowodowanej marskością wątroby:

Najskuteczniejszą metodą terapeutyczną leczenia raka wątrobowo-komórkowego (HCC) jest:

Zgodnie z aktualnie obowiązującymi zasadami wykonywania szczepień ochronnych odstęp pomiędzy dwoma szczepionkami niezawierającymi żywych drobnoustrojów wynosi:

Zgodnie z aktualnie obowiązującymi zasadami wykonywania szczepień ochronnych, u którego z niżej wymienionych pacjentów należy odroczyć szczepienie BCG (przeciwko gruźlicy)?

Do szczepienia przeciwko odrze, śwince i różyczce zgłasza się 10-letni chłopiec. Z wywiadu wynika, że przed 6 miesiącami chorował na świnkę. Wybierz prawidłowe postępowanie:

Izolacja ochronna, jedna z metod zapobiegania zakażeniom szpitalnym to:

Najważniejszymi czynnikami prognostycznymi skuteczności terapii wirusowego zapalenia wątroby typu C są:

Każde użycie endoskopu powoduje jego znaczne zanieczyszczenie drobnoustrojami, dlatego wymagane są szczególnie procedury dekontaminacji. Czynniki chorobotwórcze najbardziej oporne na środki i zabiegi dezynfekcyjne to między innymi:

Dane epidemiologiczne sugerują, że podczas heteroseksualnego stosunku płciowego dopochwowego, gdy mężczyzna jest zakażony wirusem HIV-1, ryzyko przeniesienia zakażenia wynosi:

Wirusy przenoszone drogą krwi znacznie różnią się zakaźnością. Po jednokrotnej ekspozycji, tu - uszkodzeniu skóry, ryzyko przeniesienia zakażenia, od najwyższego do najniższego, wskazuje kolejność:

Wyróżnia się 13 grup serologicznych Neisseria meningitidis. Klinicznie ważnych jest 5 serogrup:

Technologie amplifikacji kwasów nukleinowych, wykorzystywane w diagnostyce molekularnej zakażeń, to między innymi:

W badaniach przeprowadzonych w Polsce w latach dziewięćdziesiątych stwierdzono zarażenie Trichomonas vaginalis u 15,5% kobiet na Górnym Śląsku, u 44% w środowisku łódzkim oraz 9-84% w północno-wschodniej części kraju. Rozbieżności tłumaczono m.in. różnicami w statusie socjoekonomicznym, ale też różnymi metodami diagnostycznymi. Metodą uznaną za złoty standard w diagnostyce tego zarażenia jest:

Najczęstszy czynnik sprawczy pozaszpitalnych zapaleń płuc, wiodący także wśród pacjentów-rezydentów domów opieki społecznej, charakteryzuje się mechanizmem oporności na β-laktamazy polegającym na horyzontalnym przeniesieniu genów mozaikowych. Tym patogenem jest:

W preparacie bezpośrednim z wymazu ze zmian na skórze wykryto duże, kuliste, jednokomórkowe mikroorganizmy. Ocena lekooporności wykazała niewrażliwość na azole, natomiast wysoką wrażliwość na amfoterycynę B. Wyniki te sugerują zakażenie przez:

Badanie nosicielstwa jest ważnym elementem profilaktyki ciężkich zakażeń tym patogenem. Zalecany czas badania to 35-37 tydzień ciąży. Prawidłowo należy pobrać dwa wymazy - najczęściej z pochwy i odbytu. Jest to badanie w kierunku:

Nieswoiste wczesne mechanizmy odpowiedzi układu odpornościowego w zakażeniu wirusowym to aktywacja i działanie:

Kiedy należy wdrożyć leczenie przeciwwirusowe (PEG Interferonem i Rybawiryną) u chorego u którego wykonano przeszczep wątroby (OLTx) z powodu marskości pozapalnej spowodowanej zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV)?

Biegunka podróżnych spowodowana m.in. spożyciem kontaminowaną bakteriologicznie żywnością leczy się skutecznie następującym preparatem, którego wchłanialność z przewodu pokarmowego jest mniejsza niż 1%:

Skąpobakteryjna postać choroby Hamsuna na terenach endemicznych wywołana przez Mycobacterium leprae charakteryzuje się:

Zespół Weila to ciężka postać:

Kilka lub kilkanaście lat po powrocie z tropiku może ujawnić się:

W chorobie Chagasa charakterystyczny objaw Romana cechuje się:

Zakażenie Legionella pneumophila wywołuje grypopodobną chorobę określaną jako Pontiac fever. Wskaż typowe objawy tej choroby:

Leiszmaniozę trzewną wywołują następujące gatunki wiciowców:

Tasiemczyca występująca na całym świecie, a w szczególności w regionach zimnych jezior spowodowana spożywaniem surowych ryb słodkowodnych jest wywołana przez:

Inwazje wywołane larwami nicieni, które zwykle występują u zwierząt, u ludzi powodują eozynofilne i ziarniniakowe reakcje w tkankach lub upośledzenie wzroku przez wędrującą larwę są spowodowane przez:

Autoinwazja jest możliwa w przypadku zarażenia pasożytem:

Do powikłań neurologicznych ospy wietrznej nie należy:

W przypadku zapalenia mózgu o ciężkim przebiegu, bez potwierdzonej etiologii, w terapii empirycznej zastosujesz:

W przypadku klinicznego podejrzenia zapalenia mózgu metodą neuroobrazowania z wyboru jest:

W leczeniu aspergilozy OUN z wyboru stosuje się:

Najbardziej skutecznym sposobem zapobiegania gruźlicy OUN jest:

Które z poniższych objawów wskazują na gruźlicze zapalenie OUN?
1) narastanie objawów w ciągu 2-4 tygodni;
2) porażenia i niedowłady nerwów czaszkowych;
3) w neuroobrazowaniu wzmocnienie rysunku opon, szczególnie w okolicy zbiorników podstawy;
4) dodatni odczyn tuberkulinowy;
5) obniżenie stężenia glukozy w płynie mózgowo-rdzeniowym.
Prawidłowa odpowiedź to:

W empirycznym leczeniu ropni mózgu u pacjenta po wcześniejszym urazie czaszkowym i zabiegu neurochirurgicznym, w pierwszej kolejności zastosujesz:

Który z poniżej wymienionych patogenów może wywołać przewlekłe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych?
1) Mycobacterium tuberculosis;     4) Cryptococcus neofomans;
2) Mycobacterium bovis;     5) Aspergillus fumigatus.
3) Candida sp.;
Prawidłowa odpowiedź to:

Gorsze rokowanie w bakteryjnych zakażeniach OUN dotyczy:
1) osób w starszym wieku;
2) w zakażeniach pneumokokowych, pałeczkami Gram-ujemnymi;
3) opóźnienia leczenia antybiotykowego;
4) przypadków, w których wystąpiły drgawki i/lub zaburzenia przytomności;
5) opóźnienia leczenia przeciwobrzękowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

W zapobieganiu listeriozowemu OUN u osób po przeszczepie narządu stosuje się:

Zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH), pojawiający się w przebiegu zapaleń OUN, charakteryzuje się:
1) nadmierną ilością wazopresyny we krwi w stosunku do osmolalności osocza przy normowolemii;
2) hiponatremią i hipoosmolalnością osocza;
3) zaburzeniami świadomości, drgawkami, śpiączką;
4) zwiększoną retencją wody i prawidłowym wydalaniem jonu Na;
5) hiponatremią i dużą osmolalnością moczu.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 40-letniej osoby po przebytym złamaniu podstawy czaszki powikłanym ropnym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych z wyboru zastosujesz:
1) meropenem;  2) linezolid;  3) ceftriakson;  4) penicylinę G;  5) ampicylinę.
Prawidłowa odpowiedź to:

W okresie intensywnych upałów kontrola mikrobiologiczna wykazała obecność Legionella pneumomiae w szpitalnych kranach z ciepłą wodą w ilości przekraczającej dopuszczalne normy. Należy wykonać:

W bakteryjnych zapaleniach opon mózgowo-rdzeniowych:
1) najczęstszą przyczyną ostrych, ropnych zapaleń opon mózgowo-rdzeniowych u dorosłych są: N. meningitidis, S. agalactiae, L. monocytogenes;
2) u noworodków i małych dzieci najczęstszymi czynnikami etiologicznymi są pałeczki Gram-dodatnie i Chlamydie;
3) w Polsce w ostatnich latach obserwuje się wzrost zachorowań na inwazyjną chorobę meningokokową wywołaną przez szczepy N. meningitidis serogrupy C;
4) wiek powyżej 60 lat jest czynnikiem predysponującym do zapaleń opon mózgowo-rdzeniowych wywołanych przez S. pneumoniae i L. monocytogenes;
5) usunięcie śledziony lub czynnościowa asplenia sprzyja zapaleniom opon mózgowo-rdzeniowym wywołanym przez S. pneumonie i H. influenzae typu b.
Prawidłowa odpowiedź to:

U dorosłego mężczyzny rozpoznano przewlekłe zapalenie wątroby typu B. Wybierz właściwe postępowanie profilaktyczne wobec jego żony, u której aktualne badanie w kierunku obecności antygenu HBs jest negatywne:

Którym z niżej wymienionych grup pacjentów zaleca się szczepienie przeciwko zakażeniom wywołanym przez Streptococcus pneumoniae przy użyciu szczepionki polisacharydowej?
1) osobom po splenektomii;
2) dzieciom od 2 miesiąca życia do 2 roku życia;
3) dorosłym z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc;
4) dorosłym zakażonym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do planowanego zabiegu operacyjnego zgłasza się pacjent dotychczas nieszczepiony przeciwko WZW B. Wskaż prawidłowe postępowanie:

Rodzice zgłaszają się do lekarza rodzinnego z 14-letnim chłopcem, gdyż przeczytali na portalu internetowym, że dziecko w tym wieku podlega obowiązkowemu szczepieniu przeciwko WZW B. Z wywiadu wynika, że chłopiec był szczepiony jako niemowlę czterema dawkami szczepionki przeciwko WZW B w schemacie 0,1,2,12 miesięcy. Wskaż prawidłowe postępowanie:

Rodzice 10-letniego chłopca zgłaszają się do lekarza rodzinnego z prośbą o wykonanie szczepienia przeciwko pneumokokom. Chłopiec nie choruje na żadne choroby przewlekłe, ale trzykrotnie wykryto u niego nosicielstwo Streptococcus pneumoniae w gardle, a pół roku temu przebył zapalenie płuc o nieustalonej etiologii. Wskaż prawidłowe postępowanie:

Dziecko 7-letnie dotychczas szczepione zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych uległo skaleczeniu przed 3 godzinami (rana cięta wymagająca założenia 3 szwów). Wskaż prawidłowe postępowanie dotyczące profilaktyki tężca:

Dorosły mężczyzna zgłasza się do Poradni Chorób Zakaźnych z prośbą o podanie szczepionki przeciwko wściekliźnie. Z wywiadu wynika, że przed 10 dniami bawił się z kotem, który polizał kilkakrotnie jego rękę (skóra była nieuszkodzona), a po 8 dniach zginął. Badanie weterynaryjnie zwłok kota potwierdziło zakażenie wścieklizną. Wskaż prawidłowe postępowanie z pacjentem:

U 55-letniego mężczyzny, zakażonego HIV, dotychczas nieleczonego antyretrowirusowo (ARV) w czasie rutynowej, kontrolnej wizyty w Poradni stwierdzono: waga 98 kg, wzrost 178 cm, obwód w talii 100 cm, ciśnienie tętnicze krwi 145/95 mmHg, liczba limfocytów CD4 = 499 kom/mm^{3, liczba kopii HIV RNA = 7,2x105 kopii/mL, poziom cholesterolu całkowitego TChol = 7,2 mmol/L, trójglicerydów 1,8 mmol/L., Klirens kreatyniny prawidłowy. Zapis EKG -Normogram. Test genotypowania, bez cech lekooporności. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) pacjentowi należy zaproponować terapię ARV;
2) ze względu na wysokie ryzyko rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego leczenie ARV należy odroczyć do momentu wystąpienia klinicznych cech niedoboru odporności lub obniżenia liczby limfocytów CD4 < 350 kom/mm3;
3) pacjentowi należy zalecić redukcję ciężaru ciała;
4) w przypadku podjęcia leczenia ARV stosowanie inhibitorów proteazy wspomaganych ritonawirem jest bezwzględnie przeciwwskazane ze względu na mogące pogłębić się zaburzenia lipidowe;
5) w przypadku decyzji o rozpoczęciu leczenia antyretrowirusowego, zestawem z wyboru jest podanie tenofowiru z lamiwudyną i newirapiną ze względu na korzystny profil metaboliczny wyżej wymienionego zestawu.
Prawidłowa odpowiedź to:}

Wybierz prawdziwe stwierdzenia spośród podanych poniżej dla nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy (NNRTI):
1) najczęściej występującą mutacją związaną z zastosowaniem leku jest mutacja K65R;
2) prawastatyna jest przeciwskazana w połączeniu z lekami tej grupy;
3) Efavirenz i Newirapina cechują się wysoką barierą genetyczną;
4) koszmarne sny są jednym z najczęstszych działań niepożądanych powodowanych przez newirapinę;
5) typowym działaniem niepożądanym związanym ze stosowaniem leków tej grupy jest niedokrwistość. W przypadku jej stwierdzenia, bezwzględnie należy dokonać modyfikacji terapii antyretrowirusowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zestawy leków antyretrowirusowych (ARV) zawierające wspomagane rytonawirem inhibitory proteazy (PI/r ) w porównaniu z zestawami uwzględniającymi nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy (NNRTI) cechują się:
1) mniejszą skutecznością;
2) w przypadku niesystematycznego stosowania szybciej dochodzi do powstania wielolekooporności;
3) dłuższym okresem półtrwania w surowicy;
4) częściej powodują wysypki;
5) częściej powodują biegunki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jednym z częściej spotykanych działań ubocznych leczenia antyretrowirusowego jest lipodystrofia. Wiadomo, że wystąpienie lipodystrofii niewątpliwie może być związane ze stosowaniem leków antyretrowirusowych jak i z samym zakażeniem HIV. Czynnikami ryzyka wystąpienia lipodystrofii są:
1) wiek powyżej 40 lat;   4) niski wyjściowo poziom limfocytów CD4 przed
2) płeć męska;      rozpoczęciem leczenia;
3) płeć żeńska;     5) długotrwałe stosowanie analogów tymidyny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych poniżej stwierdzeń dla nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy wskaż prawdziwe:
1) w większości przypadków stosowanie leków z tej grupy u pacjentów leczonych rifampicyną jest przeciwwskazane;
2) kwasica mleczanowa jest związana ze stosowaniem tej klasy leków;
3) mogą powodować lipodystrofię;
4) wszystkie dostępne leki z tej grupy mogą być stosowane raz na dobę;
5) stosowanie jednoczesne z prawastatyną jest przeciwwskazane.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych poniżej stwierdzeń dla inhibitorów proteazy wskaż prawdziwe:
1) w większości przypadków stosowanie leków z tej grupy u pacjentów leczonych rifampicyną jest przeciwwskazane;
2) wszystkie inhibitory proteazy mają podobny wpływ na zaburzenia lipidowe i nie jest nigdy celowa zmiana leczenia w obrębie tej klasy leków;
3) dodanie małej dawki rytonawiru powoduje klinicznie korzystne zmiany farmakokinetyki leków należących do tej grupy;
4) leki z tej grupy cechują się niską barierą genetyczną - do powstania szczepu fenotypowo opornego wystarczy mutacja jednopunktowa;
5) stosowanie jednoczesne z simwastatyną jest przeciwwskazane.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najistotniejsze przy wyborze pierwszego schematu leczenia ARV jest jego skuteczność, tzn. zapewnienie długotrwałej supresji wirusa. Z poniższych stwierdzeń dotyczących rozpoczynania leczenia ARV wybierz prawdziwe:
1) wszystkie zalecane pierwszorazowe schematy leczenia zawierają dwa analogi nukleozydowe w połączeniu z nienukleozydowym inhibitorem odwrotnej transkryptazy lub inhibitorem proteazy wzmacnianym (bustowanym) ritonawirem;
2) ze względu na niską barierę genetyczną, oporność krzyżową oraz brak skuteczności NNRTI u zakażonych HIV-2 i HIV-1 subtyp O przeciwwskazane jest zastosowanie leków z tej grupy bez wyjściowego badania lekooporności;
3) połączenie newirapiny i efawirenzu w terapii pierwszorazowej jest podyktowane poprawą bariery genetycznej obu leków i stosowane jest w grupie pacjentów z ze znacznie zaawansowanym deficytem odporności;
4) we wszystkich schematach początkowych leczenia powinna być uwzględniona lamiwudyna;
5) abakawir jest przeciwwskazany u osób posiadających genotyp HLA B5701.
Prawidłowa odpowiedź to:

Istotnych interakcji z lekami antyretrowirusowymi nie wywołują:
1) prawastatyna;       4) amoksycylina;
2) inhibitory pompy protonowej;     5) ryfabutyna.
3) klarytromycyna;
Prawidłowa odpowiedź to:

W ostatnich latach przeprowadzane były wielokrotnie badania kliniczne dotyczące monoterapii leczenia zakażenia HIV. Wybierz prawdziwe stwierdzenia dotyczące monoterapii w leczeniu zakażenia HIV w świetle obowiązujących zaleceń PTN AIDS:
1) monoterapia efawirenzem jest dozwolona jedynie w przypadku nietolerancji wszystkich inhibitorów proteazy i niemożności zastosowania nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy (NRTI). W tym przypadku należy zastosować standardową dawkę leku (600 mg) raz na dobę wieczorem na czczo;
2) podstawowym warunkiem dotyczącym monoterapii enfuvirtydem jest brak stwierdzenia oporności na ten lek;
3) Darunavir/r oraz Lopinawir/r to leki, które zostały najbardziej przebadane w prowadzeniu tego typu leczenia;
4) Raltegrawir, ze względu na wysoką barierę genetyczną jest skuteczny w monoterapii;
5) monoterapia wspomaganymi rytonawirem inhibitorami to dobra opcja terapeutyczna dla pacjentów omijających dawki leków ze względu na dużą ilość tabletek i spowodowanymi w związku z tym przerwami w leczeniu.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu antyretrowirusowym i doborze właściwego zestawu leków, pomocne bywa badanie genotypowania.Wykonanie tego badania jest czasem niemożliwe przed zmianą leczenia, w szczególności gdy poziom wiremii HIV jest poniżej progu detekcji lub potrzebna jest pilna zmiana terapii antyretrowirusowej:
1) wykonanie genotypowania jest bezwzględnie wskazane w przypadku rozpoczynania pierwszej terapii antyretrowirusowej uwzględniającej leczenie efawirenzem;
2) w pełni skuteczna wirusowo terapia antyretrowirusowa dwoma lekami nukleozydowymi i wspomaganym rytonawirem inhibitorem proteazy, nie świadczy o braku oporności na leki z grupy nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy;
3) badanie genotypowania ma szczególne znaczenie po długiej przerwie w przyjmowaniu leków antyretrowirusowych;
4) w ocenie lekooporności mają znaczenie wszystkie archiwalne testy genotypowania pacjenta;
5) stwierdzenie mutacji M184V jest zawsze przeciwwskazaniem do stosowania lamiwudyny.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 27-letniej pacjentki zakażonej HIV będącej w 15 tygodniu ciąży w chwili rozpoznania w przeprowadzonych badaniach kontrolnych stwierdzono stężenie kreatyniny 1,5 powyżej normy, CD4 = 330 kom/mm^{3 i HIV RNA = 122520 kopii/mm3. Nadwaga (96 kg przy wzroście 164 cm), nadciśnienie tętnicze (obecnie kontrolowane farmakologicznie), cukrzyca leczona insuliną. Niedokrwistość- hemoglobina 9,9 g%. Płytki krwi 70 G/L. Spośród podanych poniżej rozwiązań dotyczących terapii pacjentki wybierz uzasadnione leczenie i postępowanie:
1) jak najszybsze rozpoczęcie leczenia antyretrowirusowego;
2) oznaczenie lekooporności (genotypowanie);
3) rozpoczęcie leczenia antyretrowirusowego po 28 tygodniu ciąży, ze względu na dodatkowe obciążenia metaboliczne;
4) oznaczenie poziomu żelaza, ferrytyny, transferryny w surowicy;
5) wykonanie testu HLAB5701.
Prawidłowa odpowiedź to:}

U 27-letniej pacjentki zakażonej HIV będącej w 15 tygodniu ciąży w chwili rozpoznania ,w przeprowadzonych badaniach kontrolnych stwierdzono stężenie kreatyniny 1,5 powyżej normy, CD4 = 330 kom/mm^{3 i HIV RNA = 122520 kopii/mm3. Nadwaga (96 kg przy wzroście 164 cm), nadciśnienie tętnicze (obecnie kontrolowane farmakologicznie), cukrzyca leczona insuliną. Niedokrwistość - hemoglobina 9,9 g%. Płytki krwi 70 G/L. Wskazane jest rozpoczęcie leczenia wymienionymi zestawami leków:
1) azydotymidyna, lamiwudyna, sakwinawair/r;
2) lamiwudyna, abakawir,rytonawir;
3) leczenie antyretrowirusowe jest w tym wypadku przeciwwskazane;
4) newirapina, abakawir, lamiwudyna;
5) wskazane jest cięcie cesarskie i nierozpoczynanie terapii antyretrowirusowej ze względu na obciążenia internistyczne.
Prawidłowa odpowiedź to:}

Wybierz prawdziwe stwierdzenia spośród podanych poniżej dotyczących czasu rozpoczęcia terapii antyretrowirusowej u pacjenta nigdy nieleczonego uprzednio antyretrowirusowo:
1) należy rozpocząć leczenie u pacjentów bezobjawowych z poziomem limfocytów CD4 poniżej 600/mm³;
2) w przypadku wskazań do leczenia koinfekcji HBV/HIV i wskazań do leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu B, leczenie powinno być zawsze oferowane;
3) koinfekcja wirusem HCV skłania do odroczenia terapii antyretrowirusowej ze względu na hepatotoksyczność leków antyretrowirusowych;
4) nefropatia związana z HIV skłania do odroczenia terapii do momentu wystąpienia chorób wskaźnikowych;
5) wystąpienie pojedynczego epizodu półpaśca jest zawsze wskazaniem
do rozpoczęcia terapii antyretrowirusowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 22-letniego mężczyzny, zakażonego HIV, dotychczas nieleczonego antyretrowirusowo (ARV) w czasie rutynowej, kontrolnej wizyty w Poradni stwierdzono: waga 54 kg, wzrost 175 cm, ciśnienie tętnicze krwi 140/90 mmHg, liczba limfocytów CD4 = 450 kom/mm^{3, liczba kopii HIV RNA = 5,2x105 kopii/mL, poziom cholesterolu całkowitego TChol = 5,2 mmol/L, trójglicerydów 1,8 mmol/L. Poziom płytek krwi 55. Zapis EKG - Normogram. Od około 3 miesięcy biegunki nieznanego pochodzenia i utrzymująca się gorączka. Test genotypowania, bez cech lekooporności. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) pacjentowi należy zaproponować terapię ARV;
2) ze względu na małe ryzyko rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego leczenie ARV należy odroczyć do momentu wystąpienia klinicznych cech niedoboru odporności lub obniżenia liczby limfocytów CD4 < 350 kom/mm3;
3) należy wykonać niezbędną diagnostykę stanów gorączkowych;
4) leczenie antyretrowirusowe należy odroczyć do momentu ustalenia przyczyny biegunki;
5) leczenie antyretrowirusowe powinno być odroczone ze względu na nieznaczny niedobór odporności.
Prawidłowa odpowiedź to:}

31-letni pacjent został przyjęty z powodu stanów gorączkowych i bólu głowy utrzymujących się od miesiąca, stracił na wadze 8 kg, w ciągu ostatnich
3 dni dołączyły się wymioty. Przy przyjęciu przytomny, prawidłowo zorientowany auto- i allopsychicznie, bez deficytów neurologicznych. Na podstawie badań serologicznych rozpoznano zakażenie HIV, liczba limfocytów CD4 3 kom/mm^{3, CD8 56 kom/mm3, HIV RNA 14574 kopii/ml. Wykonano nakłucie lędźwiowe, ciśnienie otwarcia płynu mózgowo-rdzeniowego (PMR) wynosiło 32 cm słupa wody; w badaniu ogólnym PMR: cytoza 10 kom, glukoza 15 mg%, białko 1,1 g/l. W PMR stwierdzono obecność antygenu kryptokokowego. Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku wskaż prawdziwe:
1) bezzwłocznie należy rozpocząć terapię przeciwgrzybiczą flukonazolem z flucytozyną lub amfoterycyną z flucytozyną;
2) ze względu na uogólniony charakter zakażenia grzybiczego u chorego w immunosupresji bezzwłocznie należy rozpocząć terapię kaspofunginą;
3) leczenie antyretrowirusowe powinno być rozpoczęte równocześnie z leczeniem przeciwgrzybiczym;
4) ciśnienie PMR należy kontrolować powtarzanymi upustami PMR;
5) podawanie steroidów zmniejsza konieczność powtarzania upustów PMR.
Prawidłowa odpowiedź to:}

U 41-letniego mężczyzny w kwietniu 2010r. wystąpiło podwójne widzenie, z tego powodu diagnozowany w klinice neurologii, gdzie rozpoznano zakażenie HIV, a w badaniu OUN metodą rezonansu magnetycznego (MR) stwierdzono: "…Po stronie lewej w tylno-bocznych partiach wzgórza oraz w lewym konarze mózgu rozległy nieregularny obszar hyperintensywny w obrazach T2 i FLAIR oraz w sekwencji dyfuzji. Nie stwierdza się obecności patologicznego wzmocnienia zmiany. Nie stwierdza się cech obrzęku tkanki mózgowej...". Objęty ambulatoryjną opieką specjalistyczną dla osób z zakażeniem HIV - w trakcie badań 26.05.2010r. stwierdzono: CD4 68 kom/mm^{3, CD8 473 kom/mm3, CD4/CD8 0,14, HIV RNA 409.671 kopii/ml. 1.06.2010 rozpoczęto skojarzone leczenie antyretrowirusowe (cART) zestawem tenofowir + lamiwudyna + lopinawir/sakwinawir. 18.06.2010 przyjęty do oddziału z powodu zaburzeń koncentracji, uczucia drętwienia prawej połowy ciała, pogorszenia sprawności prawych kończyn i trudności z mówieniem. W badaniu neurologicznym stwierdzono ruchy nystagmoidalne przy patrzeniu do boków, niewielkiego stopnia zespół piramidowy, obustronny objaw Babińskiego, chwiejną próbę Romberga. W kolejnym MR mózgowia 22.06.2010 - (…) w obrębie tylnej części wzgórza lewego oraz w obrębie lewego konaru mózgu a także do tyłu w stosunku do rogu potylicznego lewej komory bocznej widoczny obszar o podwyższonym sygnale w obrazach T2-zależnych i o obniżonym w obrazach T1-zależnych. Nie uwidoczniono cech wzmocnienia patologicznego po kontraście. Obszar wykazuje cechy ograniczenia dyfuzji. Wyraźna progresja zmian w porównaniu do badania z kwietnia 2010. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) opisywany proces chorobowy najprawdopodobniej jest związany z ogniskową demielinizacją;
2) opisany zespół objawów i wyniki badań obrazowych najbardziej odpowiadają toksoplazmozie OUN;
3) w opisanym przypadku biopsja mózgu jest jedyną metodą diagnostyczną, która pozwoli na ustalenie rozpoznania i możliwych metod leczenia;
4) rozpoczęcie cART w ostrej fazie opisywanej choroby OUN było błędem - stąd pogorszenie stanu neurologicznego chorego;
5) częstość występowania opisywanego procesu chorobowego OUN uległa zmniejszeniu wraz z wprowadzeniem cART.
Prawidłowa odpowiedź to:}

28-letnia chora, po rozpoznaniu zakażenia HIV została przewieziona z oddziału ginekologicznego, gdzie trafiła z powodu krwawienia z dróg rodnych. Przyjęta w stanie ogólnym dobrym, bez cech krwawienia. W badaniach dodatkowych: hemoglobina 8,8 g/dL, płytki krwi 17 x 10⁹/l, leukocyty 4500 /μl, limfocyty CD4 367/μl, CD8 543/μl. Po wykluczeniu zakażeń i wykonaniu trepanobiopsji do terapii włączono prednizon w dawce 2 mg/kg m.c. Spośród podanych niżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) prednizon zmniejsza ekspresję antygenu CD4 na powierzchni płytek krwi i tym samym ogranicza ich rozpad i wydłuża przeżycie;
2) małopłytkowość na tym poziomie stanowi wskazanie do pilnego przetoczenia masy płytkowej;
3) istnieją podstawy do rozpoznania u tej chorej nabytego zespołu niedoboru odporności (AIDS);
4) istnieją wskazania do rozpoczęcia terapii antyretrowirusowej u tej pacjentki;
5) w przypadku braku odpowiedzi na zastosowaną terapię należy rozważyć podanie erytropoetyny.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 31-letniego pacjenta leczonego z powodu kryptokowego zapalenia opon i mózgu amfoterycyną z flucytozyną stwierdzono pogorszenie parametrów wydolności nerek - szacunkowa wartość filtracji nerkowej (eGFR) wynosiła 37 ml/min. U tego chorego zaplanowano rozpoczęcie leczenia antyretrowirusowego (cART). Liczba limfocytów CD4 wynosi 18 kom/mm^{3, CD8 87 kom/mm3, poziom HIV RNA 345.786 kopii/ml. Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku wskaż prawdziwe:
1) należy zamienić amfoterycynę na kaspofunginę;
2) dobrym zestawem leków dla tego chorego będzie tenofowir z emtrycytabiną i darunawir wzmacniany rytonawirem;
3) odbudowa immunologiczna w postaci uzyskania wzrostu liczby limfocytów CD4 > 200 kom/mm3 umożliwi bezzwłoczne zakończenie leczenia (profilaktyki wtórnej) kryptokokozy;
4) aby zmniejszyć wysokie ryzyko rozwoju zespołu rekonstrukcji immunologicznej, przez pierwsze 3 miesiące cART należy równolegle stosować kortykosteroidoterapię.
Prawidłowa odpowiedź to:}

U 30-letniej, dotychczas zdrowej rodzącej wykonano test przesiewowy w kierunku zakażenia HIV, uzyskując wynik dodatni. Pacjentka podaje, że wcześniej nie wiedziała o zakażeniu HIV. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż fałszywe:
1) jeśli nie ma przeciwwskazań położniczych, należy dążyć do rozwiązania siłami natury;
2) najlepszą metodą zminimalizowania ryzyka przeniesienia zakażenia na dziecko, rodzącej należy podać pojedynczą dawkę newirapiny (NVP);
3) dobry dotychczasowy stan zdrowia matki pozwala na zastosowanie u noworodka dwulekowej [azydotymidyna (AZT ) + lamiwudyna (3TC)] profilaktyki po porodzie;
4) w ciągu pierwszych 4 godzin życia noworodek powinien otrzymać AZT, 3TC oraz NVP lub Kaletrę (LPV/r);
5) można zaprzestać profilaktycznego podawania leków noworodkowi po wykluczeniu zakażenia na podstawie ujemnych wyników oznaczenia HIV RNA z krwi pępowinowej i w nadsączu z hodowli komórek krwi pobranej w czasie pierwszego tygodnia życia noworodka.
Prawidłowa odpowiedź to:

42-letni pacjent, zawodowy kierowca, został przyjęty 8.11.2010 z powodu pogorszenia widzenia pod postacią zamglenia i mroczka centralnego, które zauważył 27.10 w oku prawym, a 2 dni później również w oku lewym. W badaniu obie źrenice szerokie, praktycznie nie reagujące na światło, w siatkówce obu oczu stwierdzono obecność dość licznych ognisk o charakterze „waty” z towarzyszeniem wybroczyn, obrzęk plamki oka prawego oraz wysięk w ciele szklistym w tym oku. Zakażenie HIV wykryto w 2008 r. Pacjent leczy się antyretrowirusowo bardzo nieregularnie. Ze względu na dotychczasowe poczucie pełnego zdrowia nie wyrażał zgody na profilaktykę zakażeń oportunistycznych. Ostatnie badania wykonywał we IX.2010, wówczas CD4 24 kom/mm^{3, CD8 782 kom/mm3, HIV RNA 65673 kopii/ml. Od września zmiana cART na azydotymidynę (AZT) + lamiuwudynę (3TC) + darunawir (DRV)/ rytonawir (r). W badaniach w dniu przyjęcia: CD4 114 kom/mm3, CD8 954 kom/mm3, HIV RNA niewykrywalne. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku wskaż prawdziwe:
1) obserwowane zmiany powstały najprawdopodobniej w przebiegu ocznej postaci toksoplazmozy;
2) obserwowane zmiany są najprawdopodobniej wyrazem ocznej postaci zakażenia wirusem cytomegalii;
3) obserwowane zamiany są najprawdopodobniej wyrazem zakażenia wirusem JC;
4) obserwowane zamiany są najprawdopodobniej związane z zespołem rekonstrukcji immunologicznej;
5) podanie steroidów stwarza szanse na ograniczenie niektórych elementów obserwowanych zmian;
6) leczenie będzie związane z wielomiesięcznym lub wieloletnim stosowaniem leków etiotropowych.
Prawidłowa odpowiedź to:}

26 letni, heteroseksualny mężczyzna zakażony HIV zgłosił się z powodu brodawkowatych, niebolesnych zmian
zaobserwowanych na żołędzi prącia, przedstawionych na fotografii obok. Pacjent od 2 lat jest leczony antyretrowirusowo (cART) zestawem tenofowir (TDF) + lamiwudyna (3TC) + atazanawir (ATV)/rytonawir (r). Wyniki oznaczeń laboratoryjnych: sprzed
3 tygodni - liczba limfocytów CD4 = 789 kom/mm^{3, CD8 = 986 kom/mm3, HIV RNA < 40 kopii/ml; 2 lata wcześniej, w momencie rozpoczynania cART: liczba limfocytów CD4 = 78 kom/mm3, CD8 = 290 kom/mm3, HIV RNA 384 343 kopii/ml. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku wskaż prawdziwe:
1) przedstawione zmiany są wynikiem hiperkeratyzacji związanej ze stosowaniem ATV;
2) przedstawione zmiany są wynikiem zakażenia oportunistycznego, a tym samym ich obecność pomimo dobrych wyników ilościowych oznaczeń CD4, CD8 i HIVRNA, świadczy o immunologicznej nieskuteczności stosowanego cART;
3) opisana sytuacja stanowi wskazanie do zmiany zestawu cART;
4) przedstawione zmiany są wyrazem zespołu rekonstrukcji immunologicznej;
5) istnieje szczepionka, której zastosowanie zmniejsza ryzyko wystąpienia zmian;
6) algorytmy diagnostyczne-terapeutyczne zalecane w przypadku wystąpienia przedstawionych zmian wymagają wykonania testów serologicznych w kierunku zakażenia krętkiem bladym.
Prawidłowa odpowiedź to:}

U 47-letniego mężczyzny, zakażonego HIV, HBV i HCV, od 18 lat leczonego antyretrowirusowo (cART), od 24 miesięcy zestawem tenofowir (TDF) + emtrycytabina (FTC) + darunawir (DRV)/rytonawir (r) w trakcie kontrolnych badań wykonywanych ambulatoryjnie stwierdzono białkomocz i obniżenie eGFR do 29 ml/min., liczba limfocytów CD4 wynosiła 887 kom/mm^{3, CD8 = 678 kom/mm3, HIV RNA niewykrywalne, HBV DNA niewykrywalne, HCV RNA 5,67 x105 IU/ml, ALT 67 IU/l, AST 54 IU/l. Pacjent dowiedział się o wynikach badań telefonicznie, ponieważ przebywał w tym czasie za granicą; uzyskał również informację, że powinien pilnie zgłosić się do lekarza w celu uzupełnienia diagnostyki i zmiany zestawu cART. Ze względu na utrudniony dostęp do lekarza w miejscu pobytu samodzielnie zamienił TDF/FTC na abakawir (ABC)/lamiwudynę (3TC), które przyjmowała jego współtowarzyszka podróży. Po powrocie do kraju, w miesiąc od wykonanej zamiany został w trybie pilnym przyjęty do szpitala z powodu narastającej od 4 dni żółtaczki, krwawień z dziąseł i wzmożonej senności. Przy przyjęciu stwierdzano spowolnienie psychoruchowe, zaburzenia orientacji allopsychicznej, nasiloną żółtaczkę, liczne linijne wybroczyny i podbiegnięcia krwawe. W badaniach laboratoryjnych: bilirubina 367 μmol/l, ALT 679 IU/l, AST 987 IU/l, INR 5,33, eGFR 26 ml/min. W kolejnych dniach obserwowano narastanie cech niewydolności wątroby, chorego zgłoszono jako kandydata do przeszczepienia wątroby. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku wskaż fałszywe:
1) u chorego z zakażeniem dwoma wirusami hepatotropowymi nie należało stosować rytonawiru;
2) zmiana zestawu cART dokonana przez pacjenta najprawdopodobniej spowodowała nawrót replikacji HBV i związane z tym zaostrzenie zapalenia wątroby prowadzące do dekompensacji;
3) należy jak najszybciej przywrócić zestaw zawierający TDF/FTC;
4) dołączenie do terapii entekawiru z bardzo dużym prawdopodobieństwem pozwoli na opanowanie replikacji HBV i poprawi rokowanie chorego również po przeszczepieniu wątroby;
5) po przeszczepieniu wątroby szanse tego chorego na 2-letnie przeżycie są podobne jak chorego wolnego od zakażenia HIV;
6) zakażenie HIV stanowi przeciwwskazanie do przeszczepienia wątroby ze względu na istotnie gorsze rokowanie.
Prawidłowa odpowiedź to:}

37-letni chory z zakażeniem HIV rozpoznanym w 1998 r. przez 10 lat nie ujawniał faktu zakażenia. W styczniu 2008 zauważył szybkie powiększanie się węzłów chłonnych szyjnych i pachowych, od lutego występowały stany gorączko-we do 40 st. C. Na podstawie badania histopatologicznego węzła chłonnego i tre-panobiopsji rozpoznano chłoniaka Burkitta CD20+. W marcu otrzymał pierwszy kurs chemioterapii wg schematu cyklofosfamid + doksorubicyna + winkrystyna + prednizon, powikłany agranulocytozą, gorączką i biegunką. Zastosowano szero-kospektralną, empiryczną antybiotykoterapię oraz podawano czynnik wzrostu
i dojrzewania granulocytów (GCSF) uzyskując wzrost liczby leukocytów do war-tości prawidłowych, ustąpienie gorączki i biegunki. Chory ujawnił fakt zakażenia HIV. Oznaczono liczbę limfocytów CD4 i CD8 uzyskując wartości - odpowiednio 198 i 340 kom/mm³, HIV RNA = 23 861 kopii/mL. Włączono trimetoprim/sulfame-taxazol (TMP/SMX) w ramach profilaktyki PCP i toksoplazmozy. Rozpoczęto terapię antyretrowirusową (cART) zestawem: atazanawir/rytonawir (ATV/r) + abakawir (ABC) + lamiwudyna (3TC). Ponownie przyjęty do oddziału zakaźnego
w sierpniu 2008r., po czwartym kursie CHOP - z powodu wyniszczenia, pancyto-penii, gorączki do 40 st.C, biegunki, żółtaczki oraz drożdżycy przewodu pokarmo-wego. Zastosowano GCSF, szerokospektralną antybiotykoterapię, leczenie przeciwgrzybicze. Z powodu znacznego wyniszczenia i niemożności przyjmowania pokarmu drogą doustną rozpoczęto całkowite żywienie parenteralne. Po kilku dniach uzyskano poprawę w postaci ustąpienia neutropenii, zmniejszenia gorączki i ustąpienia nalotów grzybiczych w jamie ustnej. Utrzymywały się trudności w połykaniu oraz biegunka okresowo z domieszką krwi. W sigmoidoskopii stwierdzono obecność licznych nadżerek i wylewów podśluzówkowych; w badaniu histopatologicznym wykazano nacieczenie zapalne błony śluzowej i podśluzowej jelita z obecnością komórek olbrzymich z wtrętami. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) fenotyp chłoniaka skłania do rozważenia zastosowania przeciwciał monoklonalnych - rituximabu;
2) stosowanie profilaktyki zakażeń oportunistycznych było niecelowe, gdyż zalecony lek ma działanie supresyjne na szpik;
3) leczenie antyretrowirusowe powinno być odroczone do czasu zakończenia chemioterapii i uzyskania remisji chłoniaka;
4) zmiany stwierdzane makroskopowo i mikroskopowo w jelicie są świadectwem nacieczenia przez chłoniaka przewodu pokarmowego;
5) dołączenie do terapii walgancyklowiru jest najwłaściwszym postępowaniem w związku z obecnością zmian w przewodzie pokarmowym;
6) w związku z obecnością zmian w przewodzie pokarmowym dołączenie do terapii gancyklowiru jest najwłaściwszym postępowaniem.
Prawidłowa odpowiedź to:

37-letni homoseksualny mężczyzna, przewieziony w ze szpitala na Ukrainie z powodu obustronnego zapalenia płuc. Chory jest obywatelem polskim, od 2 lat pracuje na Ukrainie. Choruje od ok. miesiąca, początkowo wystąpił suchy kaszel, a po ok. 2 tyg. dołączyło się osłabienie, wzmożona potliwość i gorączka do 40 st. C. Przyjmował leki objawowe przez 3 dni, następnie zgłosił się do lekarza. Radiologicznie stwierdzono zapalenie płuc, leczony ofloksacyną przez 7 dni. Po kontrolnym badaniu skierowany do szpitala - tam leczony azytromycyną 0,5 g/d przez 3 dni, następnie trimetoprimem/sulfametoxazolem (TMP/SMX) w dawce 2 x 480 przez 3 dni i flukonazolem - z nasileniem duszności i utrzymywaniem się stanów gorączkowych, zdecydował się na medyczny transport do Polski. Przy przyjęciu - stan ogólny ciężki, chory przytomny, bez gorączki, z nasiloną dusznością, tachypnoe 32/min, czynność serca miarowa 120/min, saturacja (sO2) przy przepływie tlenu 8 l/min 82%. W badaniu radiologicznym klatki piersiowej stwierdzono obustronne zmiany o charakterze „mlecznej szyby”. Uzyskano dodatni wynik testu przesiewowego w kierunku zakażenia HIV. Na podstawie powyższych danych rozpoczęto terapię TMP/SMX w dawce 15 mg TMP/kg m.c/dobę oraz prednizonem w dawce 80 mg/dobę. W czwartej dobie wykonano badanie bronchoskopowe - popłuczyny pęcherzykowo-oskrzelowe i materiał z biopsji transbronchialnej posłano do badań laboratoryjnych, w tym w kierunku Pneumocystis jiroveci i Mycobacterium tuberculosis. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku wskaż prawdziwe:
1) uwzględniając czas trwania leczenia etiotropowego wysyłanie materiału na badania w kierunku pneumocystodozy było niecelowe;
2) uwzględniając czas trwania leczenia etiotropowego, badania w kierunku pneumocystodozy będą bardziej wiarygodne w przypadku zastosowania metody immunofluorescencji pośredniej w porównaniu z zastosowaniem metody polimerazowej reakcji łańcuchowej (PCR);
3) uwzględniając wcześniejsze nieskuteczne leczenie TMP/SMX i ciężkość przebiegu choroby należało zastosować pentamidynę w formie nebulizacji i wlewów dożylnych;
4) ze względu na pobyt chorego w terenie o wysokiej prewalencji gruźlicy włączenie sterydów przed wykluczeniem gruźlicy było błędem;
5) najpóźniej do 7 doby należy rozpocząć leczenie antyretrowirusowe.
Prawidłowa odpowiedź to: