Egzamin PES / Choroby zakaźne / wiosna 2009

Kryterium elektrokardiograficznym świeżego zawału ściany dolnej serca jest:

U 40-letniego pacjenta z nawracającymi od 2 godzin bólami w klatce piersiowej wykonano badanie elektrokardiograficzne i stwierdzono świeże uniesienie odcinka ST w odprowadzeniach: I i aVL o 0,3mV w porównaniu z badaniem wykonanym przed miesiącem. W badaniu radiologicznym klatki piersiowej wykazano obecność płytek niedodmy u podstawy płuca lewego oraz zmian zwyrodnieniowych na powierzchni trzonów kręgów Th10-Th12. Oznaczenie poziomu troponiny I w surowicy krwi chorego mieści się w granicach normy. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tego pacjenta?

Wskaż wszystkie elementy leczenia, jakie należy zastosować u 50-letniego pacjenta, który został przyjęty do szpitala 2 godziny po bólu dławicowym, ze świeżym zawałem serca z uniesieniem ST (STEMI) i objawami wstrząsu kardiogennego?
1) zastosować morfinę i.v. jeśli nawracają u pacjenta bóle dławicowe;
2) podać niesterydowy lek p/zapalny i.v. jeśli nawracają bóle dławicowe;
3) zastosować leczenie fibrynolityczne (np. streptokinazę i.v.);
4) skierować chorego na koronarografię i wykonanie przezskórnej interwencji wieńcowej PCI.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z niżej podanych okoliczności stanowi bezwzględne przeciwwskazanie do zastosowania dializoterapii u pacjenta z ciężką ostrą niewydolnością nerek?

Jakie leczenie należy zastosować u 72-letniej kobiety z przewlekłą niewydolnością serca i migotaniem przedsionków z czynnością komór 120-130/min.?

U 30-letniej pacjentki ze stanami gorączkowymi, przewlekłym zapaleniem stawów, leukopenią i trombocytopenią, podejrzewasz toczeń rumieniowaty układowy. Które z niżej podanych badań serologicznych należy wykonać celem potwierdzenia rozpoznania?

62-letnia kobieta z niedoczynnością tarczycy w trakcie substytucji hormonalnej (Euthyrox), skarży się na narastający od 3 dni silny ból i obrzęk stawu kolanowego prawego z zaczerwienieniem skóry nad stawem i gorączkę >38 st.C. Pacjentka leczona jest przewlekle niesterydowym lekiem p/zapalnym (diklofenak) w dużej dawce z powodu choroby zwyrodnieniowej stawów kolanowych, od 2 tygodni otrzymuje siarczan chondroityny w iniekcjach dostawowych jako leczenie chondroprotekcyjne. Przed 6 m-cami przebyła laparoskopową cholecytektomię, przed zabiegiem nie była szczepiona przeciwko wzw typu B. W badaniach dodatkowych stwierdza się: OB 80mm po 1 godz., leukocytoza 22tys/mcl z granulocytozą 88%, poziom kwasu moczowego w surowicy: 5,2mg/dl (norma do 6,5), ALAT 120j./ml (n:do 40j), AspAT-90j/ml (n;do49). Badanie ogólne płynu ze stawu kolanowego prawego: barwa żółto-szara, cytoza 140tys/ml z granulocytoza 85%, białko 62g/l. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tej pacjentki?

Które z niżej podanych objawów upoważniają do rozpoznania gorączki reumatycznej wg kryteriów Jonesa u pacjenta, który przebył zapalenie gardła przed 3 tygodniami i ma podwyższony poziom ASO w surowicy krwi do 600j.?
1) gorączka;
2) zapalenie wielostawowe;
3) zapalenie serca;
4) rumień brzeżny;
5) rumień wędrujący;
6) guzki podskórne;
7) przebyta w przeszłości gorączka reumatyczna;
8) pląsawica;
9) wydłużony odstęp PQ w zapisie EKG.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie leczenie zastosujesz u 18-letniego pacjenta, u którego rozpoznano rzut gorączki reumatycznej wg kryteriów Jonesa, jeśli wiadomo, że nie jest on uczulony na penicillinę, ma objawy zapalenia stawów, ale nie ma objawów zapalenia serca?
1) penicillinę przez 6 dni;        4) kwas acetylosalicylowy 0,5-1,5g/dobę;
2) penicillinę przez 10 dni;     5) prednizon 1-2 mg/kg/dobę;
3) kwas acetylosalicylowy 4-8g/dobę;   6) klindamycynę 1200mg/dobę.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jaką profilaktykę wtórną gorączki reumatycznej należy zastosować u 19-letniej kobiety po zakończeniu leczenia rzutu choroby, jeśli wiadomo, że pacjentka ta nie jest uczulona na penicillinę i nie ma wady zastawkowej serca?

Jakie leczenie należy zastosować w pierwszej kolejności u pacjenta z nagłym zatrzymaniem krążenia w mechanizmie migotania komór?

70-letnia pacjentka z cukrzycą typu II i astmą oskrzelową od wielu lat, zgłosiła się do szpitala z powodu nagłej duszności, bólu w klatce piersiowej i suchego kaszlu. RR 110/70 mm Hg, temp 36,8 st.C, skóra blada, spocona. Osłuchiwaniem - bez objawów bronchospastycznych nad płucami. Radiogram klatki piersiowej wykazuje cechy zastoju w krążeniu płucnym. Badania krwi: glikemia 140mg%, Morfologia: erytrocyty-4,2mln/μl, Hb-12g/dl, leukocyty -7,5tys/μl. Wskaż wszystkie spośród podanych leków, które należy zastosować u tej pacjentki:
1) 500ml 10% glukozy i.v.;     4) hydrocortison i.v.;
2) morfinę i.v.;       5) antybiotyk i.v.;
3) nitroglicerynę i.v.;       6) diuretyk i.v.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jaki lek należy podać 70-letniemu mężczyźnie z niewydolnością serca w przebiegu organicznej choroby serca, u którego wystąpił nagle napad migotania przedsionków?

Które z niżej podanych zmian w zapisie spoczynkowym EKG stanowią kryterium rozpoznania przerostu lewej komory serca?

70-letni mężczyzna z chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa, leczony przewlekle niesterydowym lekiem p/zapalnym, zgłosił się do Izby Przyjęć po zasłabnięciu bez utraty przytomności, bez bólów brzucha i bez gorączki. RR 115/70mm Hg, w badaniu EKG-rytm zatokowy miarowy 110/min, bez zmian ST-T. W badaniach krwi stwierdzono: OB.12mm po 1 godz., Morfologia: erytrocyty-2,3mln/μl (n:3,8-5,8mln), Hb-8,0g/dl, Ht-28%, MCV-65μm3 (n:80-94), płytki krwi-230 tys/μl (n: 130-340), leukocyty -10tys/μl, retikulocyty-4promille, Troponina I i fosfokinaza kreatynowa CPK w surowicy - w normie. Poziom Fe w surowicy - obniżony, całkowita zdolność wiązania żelaza TIBC podwyższona, poziom ferrytyny- obniżony. Badanie kału na krew utajoną: wynik ujemny. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tego pacjenta?

U 55-letniego mężczyzny z cukrzycą typu II leczonego przewlekle metforminą, występują od 3 dni następujące objawy: gorączka > 38,5 st. C, biegunka, nawracające wymioty. W badaniach krwi stwierdzono: mocznik 140mg/dl (norma:10-40 mg/dl) kreatynina 3,2 mg/dl (n: 0,6-1,0mg/dl), glukoza 5,7mmol/l, w gazometrii krwi żylnej: pH=7,2; Na 150mmol/l (n: 138-148 mEq/l),
K 3,2 mmol/l (n:3,8-5,0). Morfologia: Hb 15,5g/dl, Erytr. 5,2mln/µl , Ht 50%, Leukocyty 15tys./µl. Badanie ogólne moczu: ciężar wł.- 1.030 g/ml, pH 5,5, białko nb, cukier nb, ciała ketonowe nb, osad moczu w normie. Stężenie sodu w moczu obniżone < 20 mmol/l. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie?

Bezwzględnym wskazaniem do dializoterapii u pacjenta z ostrą niewydolnością nerek nie jest:

Który z niżej podanych markerów laboratoryjnych jest najbardziej czuły i swoisty dla rozpoznania martwicy mięśnia serca?

16-letni pacjent skierowany został do szpitala z powodu krwistej biegunki, bólów brzucha, stanów podgorączkowych, artralgii (stawy skokowe i kolanowe) oraz plamistej wysypki na pośladkach i w okolicach podkolanowych. Trzy tygodnie wcześniej leczony był objawowo z powodu infekcji wirusowej górnych dróg oddechowych. W badaniach krwi stwierdzono: Leukocyty 15 tys/μl, Hb 12,8 g/dl, Erytrocyty 4,4 mln/μl, płytki krwi 220tys/μl, mocznik 88mg/dl (n: do 40), kreatynina 2,7mg/dl (n:do1,1), ASO 150j. Przeciwciała p/jądrowe ANA nieobecne, Posiewy krwi ujemne, wymazy z odbytu w kierunku SS ujemne. W badaniu ogólnym moczu: erytrocyty 20-30 wpw. bez innych zmian. Badanie histopatologiczne wycinka ze zmian skórnych metodą immunofluorescencji pośredniej wykazało obecność złogów IgA w ścianach małych naczyń krwionośnych. Jaką chorobę należy rozpoznać u tego pacjenta?

W której z podanych chorób nie stwierdza się podwyższonego poziomu d-dimeru we krwi?

Jaki lek należy podać i.v. pacjentowi z hemofilią B przed pilnym zabiegiem operacyjnym?

65-letnia kobieta przyjęta została do oddziału celem diagnostyki stanów gorączkowych >38 st.C występujących od 4 tygodni, skarży się na osłabienie, ubytek masy ciała, uczucie bólu i sztywności mięśni karku, mięśni obręczy barkowej i biodrowej. W badaniach dodatkowych stwierdzono: OB.110mm po1 godz. Morfologia: erytrocyty 2,8mln/μl, Hb 9,2d/dl, leukocyty 5,6tys/μm3, płytki krwi 880tys./μl (n; 150-350tys.), CRP 80mg/l(n:0-10), mocznik, kreatynina, ALAT, AspAT, CPK i TSH w normie, hypergammaglobulinemia w proteinogramie, mocz badanie ogólne-bez zmian, posiewy krwi-brak wzrostu bakterii. Jakie leczenie należy zastosować u tej pacjentki?

Jaki lek hipotensyjny należy zalecić pacjentce z nadciśnieniem tętniczym w 24 tygodniu ciąży?

72-letnia pacjentka, otyła, z cukrzycą typu II leczona dotychczas skutecznie metforminą, przyjęta została do szpitala z powodu rozsianego półpaśca z wysoką gorączką bez objawów oponowych. Glikemia na czczo 115mg%, 2 godz. po posiłku 289mg%,w badaniu ogólnym moczu glukoza 4mg/dl, ciała ketonowe(+). Jakie leczenie cukrzycy należy zastosować u tej pacjentki?

20-letni mężczyzna, bez wywiadu w kierunku chorób układu krążenia, przyjęty do oddziału z powodu objawów ostrej infekcji jelitowej (wymioty, biegunka, gorączka) z cechami odwodnienia, skarży się na kołatanie serca, bez duszności i bez bólu w klatce piersiowej. RR 120/70mm Hg. Tętno 148/min. W badaniach biochemicznych: Na 140 mEq./l, K 2,9 mEq/l. W badaniu EKG częstoskurcz przedsionkowy z nieposzerzonymi zespołami QRS. Jakie leczenie w pierwszej kolejności należy zastosować u tego pacjenta?

55-letni mężczyzna, palący papierosy, z chorobą wrzodową w wywiadach i kamicą pęcherzyka żółciowego, po appendektomii przez 3 m-cami, zgłosił się do Izby Przyjęć z powodu nawracających od ok. 5 godzin silnych bólów w nadbrzuszu z nudnościami i wymiotami treścią śluzową, bez biegunki i bez gorączki. W badaniach krwi: leukocytoza 11 tys/μl z przewagą granulocytów obojetnochłonnych, Na 140mEq/l, K 3,5mEq/l, bilirubina 1,0mg/dl (norma: do 1,2) amylaza w surowicy 30 U/l (n: 30-110), ALAT 35 U/l (n: 10-52), AspAT 70j.U/l (n:10-36), troponina I-0,9 ng/ ml (n: 0,00-0,08). W badaniu EKG uniesienie odcinka ST w odprowadzeniach II, III, aVF. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:

W którym z niżej podanych przypadków można rozpoznać cukrzycę?

Jakie powinny być wyniki badań kontrolnych u 56-letniego pacjenta z cukrzycą typu II w trakcie terapii dietą i doustnym lekiem hypoglikemizującym, aby przyjąć, że jest on prawidłowo leczony i że cukrzyca jest wyrównana?

28-letnia pacjentka z astmą oskrzelową, leczona przewlekle kortykosterydem wziewnie, została przyjęta do oddziału z powodu silnego zaostrzenia choroby (znaczna duszność spoczynkowa, pobudzenie, osłuchowo liczne świsty nad płucami osłuchowo). Wskaż wszystkie leki, które należy natychmiast zastosować u tej pacjentki:
1) beta-mimetyk szybko działający wziewnie;  4) diazepam (Relanium) i.v.;
2) tlenoterapię;   5) glikokortykosteroid i.v.
3) lek antyleukotrienowy;
Prawidłowa odpowiedź to:

23-letni pacjent, zgłosił się do szpitala z powodu utrzymujących się od 3 tygodni stanów gorączkowych do 38st.C, suchego kaszlu, zmian na podudziach o charakterze rumienia guzowatego oraz bólu i obrzęku stawów skokowych, bez biegunki i bez zaburzeń w oddawaniu moczu. W badaniach krwi stwierdza się OB.58mm po1 godz,CRP 70mg/l (n: do 10).Morfologia: Erytrocyty 4,2mln/μl, Hb 12,5μg/dl, Leukocyty 12tys/μl, płytki krwi 280tys/μl., czynnik reumatoidalny w surowicy RF IgM nieobecny, w radiogramie PA klatki piersiowej obustronne poszerzenie cieni wnęk, bez zmian ogniskowych w płucach. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tego pacjenta?

Zgodnie z obowiązującym w 2009 r. Terapeutycznym Programem Zdrowotnym NFZ adefowir ma zastosowanie w leczeniu pacjentów z czynną replikacją HBV. Wskaż prawidłową odpowiedź:
1) adefowir stosuje się u pacjentów z potwierdzoną lekoopornością na lamiwudynę;
2) ma zastosowanie tylko u pacjentów HBeAg(+);
3) jest przeciwwskazany u chorych ze zdekompensowaną marskością wątroby;
4) dawka dobowa dla pacjentów z prawidłową czynnością nerek wynosi 10,0 mg;
5) ma zastosowanie u pacjentów powyżej 16 roku życia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjentka zakażona genotypem 4a/4c/4d HCV, z wynikiem biopsji wątroby G:1, S:1, leczona interferonem i rybawiryną uzyskała spadek wiremii o 0,8 log₁₀ w 12 tygodniu terapii. Zostanie zaliczona do:

Zgodnie z obowiązującym w 2009 r. Terapeutycznym Programem Zdrowotnym NFZ entekawir ma zastosowanie w leczeniu pacjentów z czynną replikacją HBV. Wskaż prawidłową odpowiedź:
1) entekawir nie ma zdolności hamowania inicjacji polimerazy HBV DNA;
2) dawka dobowa dla chorych nigdy nie leczonych jak i tych z lekoopornością na lamiwudynę wynosi 1,0 mg;
3) dawki nie trzeba modyfikować zgodnie z klirensem kreatyniny;
4) zgodnie ze wskazaniami rejestracyjnymi entekawir można stosować u dzieci powyżej 3 r.ż.;
5) entekawir należy przyjmować z posiłkiem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Występowanie genotypów HBV jest zróżnicowane pod względem geograficznym. Które z poniższych stwierdzeń ich dotyczących jest również prawdziwe?

Pacjent z marskością wątroby w przebiegu zakażenia HBV, HBeAg (-), anty-HBe (+), nigdy nie leczony, z wiremią HBV DNA 2,0x10^2 IU/ml i prawidłową aktywnością aminotransferaz, zgodnie z Terapeutycznym Programem Zdrowotnym NFZ z 2008 r. otrzyma:

Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do nefropatii związanej z zakażeniem HIV (HIV-AN) wskaż prawdziwe:
1) czynnikiem zwiększającym ryzyko wystąpienia HIV-AN jest rasa kaukaska;
2) czynnikiem zwiększającym ryzyko wystąpienia HIV-AN jest rasa czarna;
3) rozpoznanie HIV-AN jest wskazaniem do rozpoczęcia terapii ARV;
4) pewne rozpoznanie HIV-AN wymaga potwierdzenia biopsją nerki;
5) stosowanie kortykosteroidów jest przeciwwskazane;
6) w przypadku rozwoju schyłkowej niewydolności nerek należy rozpocząć leczenie nerkozastepcze (hemodializy lub dializy otrzewnowe).
Prawidłowa odpowiedź to:

37-letni homoseksualny mężczyzna, ze świeżo wykrytym zakażeniem HIV został przyjęty do szpitala z powodu niedowładu połowiczego lewostronnego nasilającego się od 2 tygodni. W wywiadach: od roku postępujące osłabienie i utrata masy ciała ok. 10kg. Pali ponad 30 papierosów na dobę, nie nadużywa alkoholu, nie stosował środków psychoaktywnych. W badaniu neurologicznym z odchyleń: mowa cicha, zamazane, dość nisko ustawione łuki podniebienne, z zachowana ich ruchomością; język zbacza nieco w stronę prawą, asymetria twarzy. Niedowład lewej kończyny górnej z nieco żywszymi odruchami; porusza się samodzielnie. Obustronnie tendencja do obj. Babińskiego, silniej wyrażony po stronie lewej. Niewielka asymetria w próbie palec-nos obustronnie i ataksja przy próbie pięta-kolano po stronie lewej. Chwiejna próba Romberga. W badaniu rezonansu magnetycznego (MR): uwidoczniono mnogie zmiany ogniskowe o średnicy 5-10 mm w obu półkulach mózgu, z przewagą w półkuli prawej. Największe z nich zlokalizowane w półkuli prawej. Ogniska zlokalizowane są podkorowo, w moście i strukturach głębokich półkuli prawej; są hipointensywne w obrazach T1 zależnych, hiperintensywne w obrazach T2 zależnych i niejednorodnie hiperintesyne w obrazach w sekwencji tirm. Wszystkie wykazują ograniczenia dyfuzji w dodatkowo wykonanym badaniu dyfuzyjnym i nie ulegają wzmocnieniu kontrastowemu po podaniu gadoliny. Ponadto widoczne jest nieregularne ognisko ponad centymetrowe, o nieco innym kształcie, choć podobnej intensywności sygnału jak powyżej opisane, zlokalizowane w moście które przemawia za współistniejącą mieinolizą mostu. W płynie mózgowo-rdzeniowym cytoza prawidłowa, podwyższone stężenie białka i dodatnie odczyny globulinowe. Po oznaczeniu liczby limfocytów T CD4 141 kom/μl, i wiremii HIV >160000 kopii/ml włączono leczenie antyretrowirusowe wg schematu: tenofowir + emtrycytabina + efawirenz. Po kolejnych 3 tygodniach nasilenie niedowładu lewostronnego bez gorączki, bez bólów głowy, nudności i wymiotów. W badaniu MR: opisywane wcześniej zmiany wykazują cechy progresji. Nie wykazano ognisk pokrwotocznych w mózgowiu. Układ komorowy bez poszerzenia. Przestrzenie płynowe przymózgowe zachowane. Patologicznego wzmocnienia opon nie stwierdzono. Ze względu na głębokie położenie ognisk i ich niewielkie rozmiary pacjenta zdyskwalifikowano ze stereotaktycznej biopsji mózgu. W ciągu kolejnych 2 tygodni obserwacji: pacjent przytomny, dobrze zorientowany, ale niezdolny do samodzielnego poruszania się, z zaburzeniami połykania i zaburzeniami mowy uniemożliwiającymi artykulację. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku:
1) najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest pierwotny chłoniak mózgu;
2) najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest kryptokokoza ośrodkowego układu nerwowego;
3) najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia (PML);
4) w celu jednoznacznego ustalenia rozpoznania należało bezwzględnie wykonać biopsje mózgu, bez względu na ryzyko takiego postępowania;
5) wykazanie obecności wirusa JC w płynie mózgowo-rdzeniowym umożliwi uzyskanie pewnego rozpoznania.
6) włączenie leczenia antyretrowirusowego było błędem, obserwowane pogorszenie jest wyrazem zapalanego zespołu rekonstrukcji immunologicznej
prawdziwe są:

44-letni biseksualny mężczyzna z zakażeniem HIV wykrytym przed 15 laty, od tego czasu nie zgłaszał się do poradni specjalistycznej. Dotychczasowy wywiad chorobowy bez znaczenia poza operacją kłykcin kończystych przed 5 laty. Obecnie przyjęty do oddziału z powodu uogólnionej limfadenopatii i utraty masy ciała (17kg w ciągu 2 lat). Powiększanie węzłów chłonnych chory zauważył ok. 2 miesiące wcześniej, początkowo po stronie prawej, a po miesiącu również po lewej. Nie gorączkował, od ok. 3 miesięcy w nocy występuje obfite pocenie. Przy przyjęciu: stan ogólny dość dobry, chory gorączkujący do 38 st.C, ze znacznym niedoborem masy ciała (BMI 17), uogólnioną limfadenopatią i powiększeniem wątroby. Oznaczono liczbę limfocytów CD4 44 kom/μl i HIV RNA 1.920.000 kopii/ml. W badaniu radiologicznym klatki piersiowej: Okołooskrzelowe zmiany w dolnych płatach obu płuc, podejrzenie niewielkich zmian zapalnych. Opłucna bez cech płynu. Śródpiersie bez cech powiększonych węzłów chłonnych. W badaniu USG: Po prawej stronie szyi widoczny konglomerat powiększonych hipoechogenicznych węzłów chłonnych od 5 do 30mm, bez cech rozpadu. W dołku nadobojczykowym prawym powiększone hipoechogeniczne węzły chłonne do ok. 10mm. W obrębie obu ślinianek przyusznych oraz podżuchwowej prawej widoczne hyperechogeniczne obszary 10-16 mm o charakterze powiększonych węzłów chłonnych. W obrębie przyśrodkowej części ślinianki podżuchwowej lewej hypoechogeniczny obszar 33x17mm, o echogeniczności jak wyżej, najprawdopodobniej powiększony węzeł chłonny. Węzły chłonne szyi powiększone po stronie lewej do około 30 mm. Wątroba powiększona, o wzmożonej echogeniczności. W obrębie miąższu widoczne rozsiane, słabo odgraniczone obszary ubogoechowe 6-8 mm oraz pojedyncze większe do 9 mm. Pęcherzyk żółciowy prawidłowy. Drogi żółciowe nieposzerzone. Trzustka prawidłowej wielkości, bez wyraźnych zmian. Powiększone węzły chłonne nadbrzusza do 23 mm. Śledziona 135 mm, z obszarami ubogoechowymi jak w wątrobie, o średnicy do 9mm. Nerki prawidłowe. Aorta brzuszna prawidłowej średnicy. Przestrzeń zaotrzewnowa - pojedyncze węzły okołoaortalne do 14 mm. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku:
1) w rozpoznaniu różnicowym należy uwzględnić uogólnione mykobakteriozy, chłoniaki, uogólnioną toksoplazmozę;
2) w rozpoznaniu różnicowym należy uwzględnić uogólnione mykobakteriozy i chłoniaki;
3) chory powinien natychmiast otrzymać profilaktykę z zastosowaniem trimetoprimu/sulfametoksazolu, azytromycyny i flukonazolu;
4) chory natychmiast powinien otrzymać profilaktykę z zastosowaniem trimetoprimu/sulfametoksazolu i azytromycyny;
5) ze względu na bardzo wysoką wartość wiremii HIV, zastosowanie zestawu zawierającego inhibitor proteazy wzmacniany rytonawirem, będzie miało przewagę nad zestawem z nienukleozydowym inhibitorem odwrotnej transkryptazy.
Prawidłowa odpowiedź to:

30-letni homoseksualny mężczyzna został przyjęty do oddziału z powodu nietolerancji leków antyretrowirusowych (ARV) - wymioty po przyjęciu leków, brak apetytu oraz duszności wysiłkowej i kaszlu. Ponadto chory w ciągu 6 miesięcy schudł ok. 20 kg. Nie gorączkował. Od 3 tygodni zauważył pojawianie się zmian przedstawionych na zdjęciach. Liczba limfocytów CD4 8 kom/μL; CD8 181kom/μl. 18 miesięcy wcześniej pacjent rozpoczął leczenie ARV: tenofowirem + emtrycytabiną + sakwinawirem wzmacnianym rytonawirem i przerwał je po 8 miesiącach. Ten sam schemat przywrócono miesiąc przed obecną hospitalizacją, a 3 dni przed hospitalizacją pacjent odstawił leki. Ponadto otrzymuje trimetoprim/sulfametoksazol 960 1 x dziennie oraz azytromycynę 1g 1 x w tygodniu.
W badaniu USG jamy brzusznej z odchyleń od stanu prawidłowego stwierdzono obecność pojedynczych węzłów chłonnych nadbrzusza do 16mm i powiększenie śledziony do 130mm. W gastroskopii - gruby nalot grzybiczy pokrywający błonę śluzową całego przełyku, poza tym bez nieprawidłowości. W bronchoskopii - powyżej lewego fałdu głosowego ciemno czerwony twór guzowaty. Tchawica, prawe i lewe drzewo oskrzelowe prawidłowe. W badaniu tomograficznym klatki piersiowej - w obu płucach uwidoczniono zmiany guzkowe od 3 do 13 mm, o nieostrych obrysach, bez cech martwicy, otoczone rąbkiem zacienień typu matowej szyby. Poza tym płuca bez zagęszczeń miąższowych. Tchawica, oskrzela główne, płatowe i segmentowe bez cech zwężeń. Nie wykazano powiększonych węzłów chłonnych śródpiersia ani wnęk. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku:
1) przedstawione dane są wystarczające do postawienia rozpoznania i rozpoczę-cia leczenia cytostatycznego przed rozpoczęciem chemioterapii, konieczne jest uzyskanie wyników badań histopatologicznych;
2) przy obecnym zaawansowaniu zmian pacjent nie wymaga leczenia cytosta-tycznego, jedynie przywrócenia skutecznego leczenia ARV i leczenia przeciw-grzybiczego;
3) przywrócenie tego samego zestawu leków ARV po kilkumiesięcznej przerwie w ich stosowaniu było błędem, ze względu wysokie prawdopodobieństwo rozwoju oporności;
4) zmiany obserwowane na śluzówkach są przebarwieniami, które opisuje się u osób stosujących sakwinawir wzmacniany rytonawirem i nie maja związku ze zmianami w płucach odpowiadającymi najprawdopodobniej kandydozie płuc.
prawdziwe są:

Spośród podanych poniżej stwierdzeń dotyczących koinfekcji HIV/HCV:
1) wśród chorych z konfekcją HIV/ HCV i u chorych zakażonych wyłącznie HCV przebieg zakażenia HCV i ryzyko rozwoju marskości wątroby są podobne;
2) każdy pacjent zakażony HIV/HCV, replikujący HCV, z liczbą limfocytów > 200kom/mm³ powinien być kwalifikowany do leczenia przyczynowego zakażenia HCV;
3) leczenie przyczynowe zakażenia HCV u chorych z zakażeniem HIV polega na stosowaniu pegylowanego interferonu alfa z rybawiryną;
4) nie należy stosować terapii przeciw HCV u pacjentów, którzy nie otrzymują leczenia antyretrowirusowego;
5) u chorych z koinfekcją HIV/HCV rozpoczęcie terapii antyretrowirusowej (ARV) należy rozważać wcześniej (przy wyższej liczbie limfocytów CD4) niż u chorych zakażonych wyłącznie HIV.
prawdziwe są:

Spośród podanych poniżej stwierdzeń:
1) u osoby zakażonej HIV objawy kliniczne - suchy, nieproduktywny kaszel, gorączka i duszność stanowią wystarczająca podstawę do rozpoczęcia leczenia przeciw PCP (Pneumocystis jiroveci pneumonia);
2) prawidłowy obraz klatki piersiowej w badaniu radiologicznym pozwala na przerwanie terapii i zmusza do poszukiwania innej przyczyny dolegliwości;
3) leczeniem z wyboru jest zastosowanie sulfadiazyny z pirymetaminą;
4) ze względu na ryzyko wystąpienia zapalnego zespołu rekonstrukcji immunologicznej (ZZRI), u chorych dotychczas nieleczonych antyretrowirusowo (ARV) należy odczekać z rozpoczęciem tej terapii ok. 6-8 tygodni;
5) ze względu na ryzyko wystąpienia ZZRI, u chorych dotychczas nieleczonych antyretrowirusowo (ARV) rozpoczęcie terapii ARV należy poprzedzić podaniem steroidów, które zaleca się podawać równolegle z lekami ARV przez 2 do 3 tygodni.
prawdziwe są:

Spośród wymienionych poniżej dróg zakażenia HCV najmniejsze ryzyko przeniesienia zakażenia jest związane z:

U 42-letniej pacjentki zakażonej HIV, od 2 lat skutecznie leczonej antyretrowirusowo, w badaniu przedmiotowym stwierdzono obecność niebolesnych zmian, jak na załączonym zdjęciu.

Spośród poniżej podanych stwierdzeń:
1) dla ustalenia ostatecznego rozpoznania konieczne jest wykonanie badania histopatologicznego;
2) obserwowane zmiany najprawdopodobniej związane są z zakażeniem ludzkim wirusem brodawczaka (HPV);
3) obserwowane zmiany najprawdopodobniej związane są z zakażeniem ludzkim wirusem opryszczki typu 2 (HSV 2);
4) obserwowane zmiany odpowiadają keratosis hypertrophica;
5) nieodczuwanie bólu przy takiej lokalizacji zmian świadczy o obecności zmian w układzie nerwowym;
6) obserwowane zmiany są związane z zespołem rekonstrukcji immunologicznej w przebiegu leczenia ARV.
prawdziwe w odniesieniu do prezentowanego przypadku są:

Włóknienie wątrobowe związane z przewlekłym zapaleniem wątroby typu B jest bezpośrednim następstwem:
1) aktywacji miofibroblastów;    3) regeneracji hepatocytów;
2) apoptozy hepatocytów;     4) transformacji komórek gwiaździstych.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przebiegu zakażenia HCV włóknienie wątrobowe postępuje najwolniej u osób, które uległy zakażeniu w wieku:

Zakażenie wirusem HBV w wieku noworodkowym różni się od zakażenia w wieku dorosłym:

Szybkość włóknienia wątrobowego w przebiegu zakażenia HCV jest zależna od:
1) wieku;  2) płci;  3) masy ciała;  4) stanu odporności.
Prawidłowa odpowiedź to:

Mechanizm uszkodzenia wątroby w ostrym wirusowym zapaleniu wątroby typu B jest wynikiem:

U chorego na przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B, leczonego dotychczas lamiwudyną wystąpiła lekooporność związana z mutacją YMDD. Rozważane są następujące opcje dalszego postępowania polegające na:
1) zakończeniu terapii lamiwudyną i rozpoczęciu stosowania PegIFN alfa 2a;
2) zakończeniu terapii lamiwudyną i rozpoczęciu stosowania PegIFN alfa 2b;
3) dodaniu adefowiru do dotychczas stosowanej lamiwudyny;
4) dodaniu entekawiru do dotychczas stosowanej lamiwudyny;
5) dodaniu tenofowiru do dotychczas stosowanej lamiwudyny;
6) dodaniu telbiwudyny do dotychczas stosowanej lamiwudyny;
7) zastąpieniu lamiwudyny entekawirem;
8) zastąpieniu lamiwudyny adefowirem;
9) zastąpieniu lamiwudyny tenofowirem;
10) zastąpieniu lamiwudyny telbiwudyną;
11) dalszej terapii skojarzonej PegIFN alfa 2a lub 2b z lamiwudyną.
W świetle współczesnej wiedzy optymalne leczenie uwzględni zarejestrowane opcje terapeutyczne zgrupowane w punkcie:

Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C u pacjenta zakażonego genotypem 3 HCV powinno trwać:

Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C u pacjenta zakażonego genotypem 1 HCV powinno trwać:

Spośród leków znajdujących się aktualnie w badaniach klinicznych najwięcej dowodów na wysoką skuteczność i bezpieczeństwo, wskazujących na możliwą w najbliższym czasie rejestrację w ramach terapii skojarzonej z interferonami pegylowanymi i rybawiryną w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C, dostarczyły badania nad:

W przypadku ciężkiego zarażenia Plasmodium falciparum i wystąpienia malarii mózgowej, najskuteczniejszym lekiem jest:

Leczenie kleszczowego zapalenia mózgu (KZM) polega na:

U 40-letniego mężczyzny wystąpiła wysoka gorączka, silne rozlane bóle głowy, nudności i wymioty, dwukrotnie napad drgawek, zamącenie i wkrótce potem utrata przytomności. Do szpitala przywieziony karetką R. W badaniu fizykalnym stwierdzono sztywność karku i porażenie n. VI, gorączkę 40 st. C, bradykardię 56/min i anizokorię. W wywiadzie ostre zapalenie zatok obocznych nosa, rozpoznane kilka dni wcześniej. Pacjent przerwał zalecone przez otolaryngologa leczenie, ponieważ poczuł się lepiej. Wstępnie rozpoznano ropne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu. W postępowaniu diagnostycznym, najlepiej weryfikującym rozpoznania wstępne, należy kolejno wykonać:

W leczeniu zakażeń wywołanych przez Neisseria meningitidis, antybiotykiem z wyboru jest:

W pierwszych dniach maja, do izby przyjęć szpitala przywieziono 60-letnią kobietę, wysoko gorączkującą, z objawami oponowymi, ataksją, drżeniem języka, spowolnieniem, porażeniem nerwu VI oraz objawami uszkodzenia splotu barkowego. W wywiadzie rodzina chorej podaje, iż pacjentka kilka dni wcześniej skarżyła się na bóle mięśni i stawów, bóle gardła, bóle głowy, nudności. Po paru dniach objawy te ustąpiły i kobieta czuła się dobrze. Wcześniej pacjentka nie chorowała, co wiązała z dużą aktywnością fizyczną (jazda na rowerze i biegi terenowe) oraz spożywaniem naturalnych produktów mlecznych, kupowanych na placu targowym. Najbardziej prawdopodobnym czynnikiem etiologicznym zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, mózgu i korzeni nerwowych, które wystąpiło u przedstawionej wyżej kobiety, jest:

W przypadku pacjenta z rozpoznanym ropnym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu, u którego przed 3 miesiącami wszczepiono implant ślimakowy, w antybiotykoterapii empirycznej, do czasu uzyskania wyniku badania bakteriologicznego płynu mózgowo-rdzeniowego, należy zastosować jeden z podanych niżej zestawów:

Do czynników ryzyka inwazyjnej choroby meningokokowej zalicza się:
1) wiek chorego od 3 miesięcy do 5 lat;
2) wiek chorego w przedziale od 11 do 24 lat;
3) palenie czynne i bierne;
4) czynnościowy lub anatomiczny brak śledziony;
5) spożywanie „owoców morza” i nie pasteryzowanych przetworów mlecznych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyzakaźne zapalenie mózgu (obecnie określanego jako ostre rozsiane zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego - ADEM) charakteryzuje się:

Spośród poniższych stwierdzeń dotyczących zespołu Gianotti-Crosti prawdziwe są:
1) stanowi pozawątrobową postać zakażenia HBV;
2) jest następstwem odkładania się kompleksów immunologicznych w drobnych naczyniach skóry;
3) objawia się drobnogrudkową, nieswędzącą wysypką zlokalizowaną na policzkach, udach, tułowiu i zewnętrznych powierzchniach kończyn;
4) wymaga stosowania miejscowego kortykosterydów;
5) stanowi przeciwwskazanie do leczenia interferonem.
Prawidłowa odpowiedź to:

U noworodka matki, która przebyła w ciąży ostre wzw typu B zakończone pełnym wyzdrowieniem, zastosujesz w profilaktyce wzw B:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące różyczki wrodzonej:
1) ryzyko uszkodzenia płodu przez wirus różyczki jest największe w I trymestrze ciąży (15-25% uszkodzonych płodów), następnie maleje w II trymestrze i po 20 tyg. ciąży jest niewielkie;
2) mimo stwierdzonej wiremii lub serokonwersji u płodu nie zawsze powstają trwałe uszkodzenia i dziecko może urodzić się zdrowe;
3) zespół różyczki wrodzonej obejmuje wady wrodzone i uszkodzenia narządowe, najczęściej oczu, mózgu i serca, często występuje głuchota oraz opóźnienie rozwoju psychoruchowego;
4) obowiązuje zakaz karmienia piersią;
5) w przypadku postępującej różyczki wrodzonej niemowlę jest zakaźne przez wiele miesięcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 4-letniego chłopca, przekazanego z innego szpitala z rozpoznaniem wirusowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (w badaniu PMR cytoza 192 komórki w mikrolitrze, przewaga limfocytów, stężenie białka 132mg%, stężenie glukozy 24mg%, słabo dodatni odczyn Nonne-Appelta,) wykonano ponowne nakłucie lędźwiowe z powodu pogarszania się stanu ogólnego (podsypianie, narastająca sztywność karku) w pierwszych godzinach obserwacji. W badaniu ogólnym PMR: płyn żółty, lekko mętny, po odwirowaniu bezbarwny, opalizujący, z osadem leukocytów i pojedynczych świeżych erytrocytów, cytoza 912/3, limfocyty 88%, stężenie białka 115,9mg%, stężenie glukozy 18mg% przy stężeniu cukru we krwi 120mg%, odczyn Pandy’ego (++). CRP we krwi obwodowej było w granicach normy, liczba leukocytów wynosiła 9,8 tys/ml. W wywiadzie ustalono, że u ojca dziecka przed 3 miesiącami rozpoznano gruźlicę. Prawidłowe postępowanie terapeutyczne w tym przypadku to:

U 12-letniego chłopca leczonego IFN alfa i rybawiryną z powodu przewlekłego zapalenia wątroby typu C w 3 miesiącu leczenia zaobserwowano zażółcenie powłok skórnych. W diagnostyce różnicowej należy uwzględnić:

Które z poniższych opinii dotyczą przebiegu zakażeń enterowirusowych
u dzieci?
1) zakażenia enterowirusowe występują powszechnie, epidemie zdarzają się głównie latem i jesienią, szczepy wirusa zmieniają się co nie ma wpływu na obraz choroby;
2) najczęstszą postacią jest nieżyt nosa, gardła i oskrzeli, przebiegający
z wysoką gorączką, często wysypką, często występuje aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych;
3) chorobę „ręce, stopy, usta” wywołują wirusy Coxackie A1b, A7 oraz enterowirus 71, a chorobę „kosmonautów Apollo” enterowirus 70;
4) zakażenie enterowirusowe noworodka (echowirus 11) charakteryzuje się ciężkim przebiegiem i wysoką śmiertelnością;
5) w nieropnych neuroinfekcjach u noworodków i niemowląt należy zastosować acyklowir i antybiotyki o szerokim spektrum działania.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż opinie prawdziwe dla cytomegalii wrodzonej:
1) dotyczy około 0,5-2% wszystkich noworodków;
2) około 90% zakażonych noworodków pozostaje bezobjawowych w momencie urodzenia, u 5-10% występuje hepatosplenomegalia, żółtaczka, wylewy krwawe do skóry, zapalenie siatkówki i naczyniówki, małogłowie, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu, niedobór masy ciała;
3) charakterystyczne są zwapnienia śródczaszkowe, wodogłowie, zaćma, jaskra;
4) noworodki zakażone, nie wykazujące objawów przy urodzeniu, rozwijają zaburzenia słuchu, zaburzenia rozwoju psychomotorycznego, defekty zębów;
5) u dzieci z wrodzoną cytomegalią występuje zespół Gregga (małoocze, jaskra, zaćma, zapalenie siatkówki i naczyniówki, mikrocefalia, zmiany w sercu, głuchota oraz upośledzenie rozwoju psychoruchowego).
Prawidłowa odpowiedź to:

4-letnie dziecko spotkało w lesie lisa. Przy próbie pogłaskania zwierzęcia dziecko zostało ugryzione w opuszki palców, zwierzę uciekło. Prawidłowe postępowanie zawiera odpowiedź:

Typowe powikłania odry to:

W diagnostyce przewlekłego zapalenia wątroby typu B u dzieci najmniejsze znaczenie mają badania:

Dawcą nerki dla chorego ze schyłkową niewydolnością nerek może być osoba anty-HBc (+) ponieważ ryzyko zakażenia biorcy wynosi 1%-3%. Który z poniższych warunków musi zostać w powyższym przypadku spełniony?

Niekorzystną cechą terapii lamiwudyną jest selekcja mutacji powodująca zmniejszenie wrażliwości na ten lek. Najczęściej występującą mutacją jest rtM204V/I (± rtL180M). Selekcja której z poniższych mutacji spowoduje powstanie oporności krzyżowej na entekawir:
1) rtT184;  2) rtN236T;  3) rtS202;  4) rtM250;  5) rtA181V/T.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do manifestacji pozawątrobowych zakażenia HBV nie należy:

Postać kolista kowalentnie domknięta DNA HBV (cccDNA) jest strukturą odpowiedzialną za przetrwanie zakażenia. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących cccDNA jest fałszywe?

Czas leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu C interferonem pegylowanym nie zależy od:

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących leczenia przeciwwirusowego anty-HBV jest prawdziwe dla koinfekcji HIV/HBV?

Tzw. potransfuzyjne zapalenia wątroby mogą wywoływać u człowieka mniej znane wirusy. Nie należy do nich:

Osoba zakażona genotypem 3 HCV leczona interferonem i rybawiryną z ujemnym wynikiem HCV RNA w chwili zakończenia terapii, ale dodatnim wynikiem HCV RNA w 24 tygodnie później zaliczana jest do tzw. pacjentów:

Względne przeciwwskazanie do biopsji wątroby stanowi:

Które ze stwierdzeń dotyczących pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek zakażonych HCV jest prawdziwe?

Uszereguj od początku leczenia do końca obserwacji charakterystyczne punkty monitorowania wirusologicznej skuteczności terapii anty HCV:

W leczeniu przewlekłych zapaleń wątroby typu B u dzieci powyżej 3 r.ż. można stosować zgodnie ze wskazaniami rejestracyjnymi:

Które z poniższych twierdzeń dotyczących pierwotnego raka wątroby (HCC) jest nieprawdziwe?

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do leczenia interferonem i rybawiryną kobiety z przewlekłym zapaleniem wątroby typu C jest:

W aktualnym Programie Szczepień Ochronnych doustna szczepionka przeciwko poliomyelitis (OPV):

Po zastosowaniu doustnej szczepionki przeciwko poliomyelitis porażenne zachorowanie towarzyszące szczepieniom (VAPP) dotyczy przede wszystkim:
1) osób szczepionych po raz pierwszy;
2) osób z kontaktu dotychczas nieszczepionych;
3) poddanych szczepieniu osób dorosłych;
4) dzieci szczepionych w masowych akcjach (tzw. dni szczepień);
5) personelu ochrony zdrowia pozostającego w kontakcie z osobami szczepionymi.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nauczycielka, która nie pamięta, aby chorowała na ospę wietrzną, miała dwa dni temu kontakt z dzieckiem chorym na ospę wietrzną. Kobieta zgłasza się do lekarza z prośbą o poradę, jak zapobiec zachorowaniu. Wskaż właściwe postępowanie i uzasadnienie:

Do lekarza rodzinnego zgłaszają się rodzice z 15 miesięcznym dzieckiem, które z powodu ich zaniedbania nie było dotychczas szczepione przeciwko Haemophilus influenzae typu b (Hib). Lekarz nie stwierdza przeciwwskazań do szczepień i ustala indywidualny kalendarz szczepień. Wybierz prawidłową decyzję dotyczącą szczepienia przeciwko Hib:

Matka zgłasza się do lekarza z 7-miesięcznym niemowlęciem z prośbą o wykonanie szczepienia przeciwko ospie wietrznej. Przed 2 dniami starsze dziecko zachorowało na ospę wietrzną, a matka boi się ciężkiego przebiegu zakażenia u niemowlęcia. Wskaż prawidłowe postępowanie:

Rodzice proszą o wykonanie szczepienia u ich 3-letniego dziecka rozpoczynającego uczęszczanie do przedszkola, gdyż z reklamy telewizyjnej dowiedzieli się o zagrożeniu inwazyjną chorobą pneumokokową. Zakupili i przynieśli do poradni 23-walentną szczepionkę polisacharydową. Wskaż prawidłowe postępowanie:

Gorączka jako niepożądany odczyn po szczepieniu przeciwko odrze (także po podaniu szczepionki skojarzonej przeciwko odrze, śwince i różyczce) występuje zwykle:

Lekarz badając 17-letniego ucznia stwierdził, że chłopiec otrzymał jedną dawkę szczepionki przeciwko odrze w wieku 15 miesięcy. Wskaż prawdziwe twierdzenie:

Dorosły mężczyzna otrzymał 5 lat temu dwie dawki szczepionki przeciwko wzw B i był operowany z powodu kamicy pęcherzyka żółciowego. Dotychczas nie otrzymał trzeciej dawki. Za dwa miesiące ma planowaną artroskopię. Prosi o poradę, jak skutecznie zabezpieczyć się przed ryzykiem zakażenia wzw B. Wskaż prawidłową odpowiedź:

Rodzice zgłaszają się z 4-miesięcznym dzieckiem do szczepienia przeciwko grypie, gdyż zaobserwowano wyraźny wzrost liczby zachorowań na grypę w województwie, w którym mieszkają. Które z poniższych twierdzeń jest prawdziwe w odniesieniu do przedstawionej sytuacji?

Kobieta w 14-tym tygodniu ciąży zgłasza się do lekarza z prośbą o wykonanie szczepienia przeciwko grypie przed nadchodzącym sezonem wzmożonej liczby zachorowań. Wskaż prawidłowe postępowanie lekarza:

Kobieta poddała się szczepieniu przeciwko odrze, śwince i różyczce nie zdając sobie sprawy, że jest w pierwszych tygodniach ciąży. Zgłasza się do lekarza z prośbą o poradę. Wskaż prawidłowe stwierdzenie odnoszące się do opisanej sytuacji:

Młody mężczyzna zgłasza się do lekarza z prośbą o wykonanie szczepienia przeciwko śwince. Dwa dni temu zachorował jego syn w wieku przedszkolnym. Jakiej porady należy udzielić pacjentowi?

Kobieta lat 35 zgłasza się do lekarza rodzinnego z prośbą o wykonanie szczepienia przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego. Wskaż prawidłowe twierdzenie dotyczące opisanej sytuacji:

U studenta medycyny, który otrzymał szczepienie podstawowe przeciwko wzw B dwa lata temu, oznaczono stężenie przeciwciał anty-HBs, a wynik wynosi 0 j.m./l. Jakie zalecenia należy dać studentowi?

Izolowana hiperbilirubinemia z przewagą wolnej wskazuje na:
1) zakażenie giardia intestinalis;     4) zespół metaboliczny;
2) zespół Gilberta;         5) odczyn hemolityczny.
3) kamicę przewodową;
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z pozawątrobowych objawów są związane z zakażeniem HCV (związek pewny)?
1) zapalenie naczyń (vasculitis);   4) łuszczyca;
2) kłębkowe zapalenie nerek;     5) neuropatia obwodowa.
3) zapalenie trzustki;
Prawidłowa odpowiedź to:

Dwie najczęstsze postacie kliniczne polekowego uszkodzenia wątroby to:
1) cholestaza, bez zapalenia wątroby;
2) nadostre zapalenie wątroby;
3) ostre zapalenie wątroby z cholestazą;
4) ostre zapalenie wątroby bez cholestazy;
5) postać z objawami alergicznymi.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstsze przyczyny stłuszczenia wątroby:
1) otyłość i (lub), nadwaga;  4) przewlekła terapia glikokortykosteroidami;
2) nadużywanie alkoholu;   5) przewlekłe leczenie statynami.
3) zakażenie HBV;
Prawidłowa odpowiedź to:

Dla choroby Wilsona charakterystyczne są:
1) obniżony poziom ceruloplazminy w surowicy;
2) wiek powyżej 50 roku życia;
3) podwyższona aktywność GGTP;
4) wzmożone dobowe wydalanie miedzi z moczem;
5) pierścień Kaysera-Fleischera.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do czynników wpływających na progresję przewlekłego zapalenia wątroby typu C należą:
1) koinfekcja HBV;      4) koinfekcja HIV;
2) wysoka aktywność ALT;     5) leczenie steroidami.
3) stłuszczenie wątroby;
Prawidłowa odpowiedź to:

Pierwotny rak wątrobowo-komórkowy (HCC) rozwija się najczęściej u chorych z marskością o etiologii:

Najwcześniejszym wykładnikiem zakażenia HBV jest pojawienie się w surowicy:

Diagnostykę w kierunku pierwotnie stwardniającego zapalenia dróg żółciowych (PSC) należy przeprowadzić u chorych z:
1) wzrostem aktywności GGTP i FA;
2) chorobą zapalną jelit;
3) kamicą dróg żółciowych;
4) po operacji na drogach żółciowych;
5) ze świądem skóry, żółtaczką i zapaleniem dróg żółciowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dla ostrego wzw typu C charakterystyczne są:
1) przebieg bezżółtaczkowy;
2) wysoka aktywność ALT i AST;
3) wzrost poziomu gamma globulin;
4) obecność autoprzeciwciał przeciwjądrowych (ANA);
5) często przejście procesu w przewlekłe zapalenie wątroby.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pierwotną żółciową marskość wątroby (PBC) należy podejrzewać u osób z:
1) kobiet w wieku 45 - 55 lat;
2) kamicą pęcherzyka żółciowego;
3) wysoką aktywnością GGTP;
4) obecnością autoprzeciwciał przeciwmitochondrialnych (AMA);
5) podwyższonym stężeniem IgG w surowicy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród opisanych poniżej wskazań do rozpoczęcia leczenia anytretrowirusowego:
1) liczba limfocytów CD4 poniżej 500 kom./μl;
2) liczba limfocytów CD4 poniżej 250 kom./μl;
3) koinfekcja HBV/HIV niezależnie od liczby limfocytów CD4;
4) udowodnione nabycie zakażenia HIV w ciągu ostatnich 3 miesięcy;
5) nefropatia związana z zakażeniem HIV (HIV-AN) niezależnie od liczby komórek CD4;
6) ziarnica złośliwa u osoby zakażonej HIV niezależnie od liczby limfocytów CD4.
zgodne z obowiązującymi zaleceniami są:

Heteroseksualna para - 20-letnia kobieta i 24-letni mężczyzna - zgłosiła się w 2 godziny po odbyciu stosunku seksualnego, bez zabezpieczenia prezerwatywą. W trakcie stosunku kobieta stwierdziła na żołędzi prącia mężczyzny obecność niewielkich zmian nadżerkowych. Był to pierwszy stosunek tej pary po 3 miesięcznym wyjeździe mężczyzny do Wielkiej Brytanii w celach zarobkowych. Kobieta utrzymuje, że obecny partner jest jej jedynym partnerem seksualnym. Mężczyzna podaje, że obecna partnerka jest jego pierwszą partnerką seksualną, ale że w czasie pobytu w Wielkiej Brytanii kilkakrotnie miewał kontakty homo- i heteroseksualne z przygodnymi znajomymi, bez zabezpieczenia prezerwatywą. Bolesne zmiany na prąciu zauważył ok. 2 tygodnie wcześniej i za radą kolegi zastosował dostępny bez recepty krem z acyklowirem, uzyskując ustąpienie dolegliwości bólowych. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanej powyżej sytuacji wskaż prawdziwe:
1) kobieta powinna otrzymać trójlekową profilaktykę poekspozycyjną zakażenia HIV;
2) kobieta powinna otrzymać dwulekową profilaktykę poekspozycyjną zakażenia HIV;
3) nie ma wskazań do stosowania profilaktyki poekspozycyjnej zakażenia HIV u kobiety;
4) profilaktykę poekspozycyjną należy rozpocząć bezzwłocznie;
5) podanie pierwszej dawki leków kobiecie, należy odroczyć do czasu uzyskania dodatniego wyniku testu na obecność przeciwciał anty-HIV u mężczyzny;
6) można przerwać profilaktyczne podawanie leków u kobiety, po uzyskaniu ujemnego wyniku testu na obecność przeciwciał anty-HIV u mężczyzny.
Prawidłowa odpowiedź to:

36-letni pacjent przeniesiony został z oddziału chorób wewnętrznych z podejrzeniem gruźlicy i zakażenia HIV. Choroba rozpoczęła się 3 miesiące wcześniej uporczywym, produktywnym kaszlem i gorączką do 39°C. Z tego powodu pacjent był leczony ambulatoryjnie kilkoma antybiotykami, bez poprawy. W tym czasie stwierdzono utratę masy ciała ok. 10 kg. W tomografii komputerowej (TK) klatki piersiowej w obu płucach wykazano zmiany guzkowe, częściowo związane z opłucną, powiększone węzły śródpiersia. W TK jamy brzusznej stwierdzono liczne zmiany ogniskowe w obrębie śledziony. Po uzyskaniu dodatniego wyniku testu przesiewowego w kierunku zakażenia HIV, pacjenta przeniesiono do oddziału chorób zakaźnych, gdzie przy przyjęciu pacjent skarżył się na znaczne osłabienie, był w obniżonym nastroju, niechętnie nawiązywał kontakt. W badaniu fizykalnym nie stwierdzono istotnych nieprawidłowości. Metodą Western-blot potwierdzono zakażenie HIV, oznaczono liczbę komórek CD4 = 101 kom./mm³, HIV RNA 93300 kopii/ml. Badaniem mikroskopowym w preparacie bezpośrednim z plwociny nie stwierdzono obecności prątków kwasoopornych, ale wynik testu MTD był dodatni. Rozpoczęto leczenie przeciwprątkowe uzyskując ustąpienie gorączki.
Z powodu uporczywych bólów głowy i postępujących zmian w zachowaniu - chory apatyczny, niechętnie rozmawiał, nie wstawał z łóżka - wykonano MRI mózgowia uzyskując wynik: „Masywne zmiany, hyperintensywne w obrazach T2 zależnych, głównie o charakterze drobnotorbielowatym z przegrodami, w obrębie mostu, wzgórza, jąder soczewkowatych i ogoniastych. Niemal równomierne rozłożenie zmian w obu półkulach. Część z tych ognisk wzmacnia się nieznacznie brzeżnie po dożylnym podaniu środka kontrastowego. Wzmocnienie sygnału z opon mózgowo-rdzeniowych. Układ komorowy prawidłowej szerokości, nieprzemieszczony. Przestrzenie płynowe przymózgowe w normie. Okolica przysadki mózgowej i okolica nadsiodłowa w normie.” Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego powyżej przypadku wskaż prawdziwe:
1) należy wykonać nakłucie lędźwiowe i badanie płynu mózgowo rdzeniowego;
2) wykonywanie nakłucia lędźwiowego jest niecelowe, ponieważ w MRI stwierdzono wzmocnienie sygnału z opon mózgowo-rdzeniowych;
3) w celu uzyskania pełnego rozpoznania bezwzględnie należy dążyć do wykonania stereotaktycznej biopsji mózgu i badania histopatologicznego;
4) opisywany obraz jest najbardziej charakterystyczny dla chłoniaka OUN;
5) opisywany obraz jest wyrazem rozwoju zespołu rekonstrukcji immunologicznej (IRIS) w przebiegu gruźlicy, brak jest wskazań do rozszerzania diagnostyki zmian w OUN.
Prawidłowa odpowiedź to:

47-letni mężczyzna, zakażony HIV, po leczeniu gruźlicy i grzybicy płuc (potwierdzonych bakteriologicznie) w 2004r., zakażony HBV i HCV. Od lutego do kwietnia 2008r. zgłaszał skargi na uczucie ogólnego osłabienia, brak łaknienia; zaobserwował utratę masy ciała z 70 do 62 kg . Od kwietnia 2008r. chory leczony antyretrowirusowo (ARV) zestawem: tenofowir + emtrycytabina + sakwinawir wzmacniany rytonawirem (TDF + FTC + SQV/r). W momencie rozpoczynania leczenia ARV: HIV RNA 5000 kopii/ ml, liczba CD4 = 678 kom/mm^{3, HBV DNA 4,32x 107 kopii/ml, HCV RNA 3,23 x104 IU/ml, ALT 135 U/l. Obecnie przyjęty do oddziału w lipcu 2008r. z powodu utrzymujących się od 2 tygodni stanów gorączkowych do 38°C i krwioplucia. W badaniu radiologicznym klatki piersiowej stwierdzano: W segmencie drugim górnego płata płuca prawego duży naciek z jamą. Poza tym, duże ogniska włóknisto-bliznowate w szczycie płuca lewego i poniżej prawego obojczyka oraz drobne, podobne zmiany w szczycie lewym. Kilka drobnych ognisk zwłóknienia w dolnych płatach obu płuc. Duże zrosty opłucnowo-przeponowe po stronie prawej. W tomografii komputerowej klatki piersiowej: Częściowa marskość górnego płata płuca prawego ze zmianami włóknistymi, rozstrzeniami oskrzeli oraz jamami. W jamie położonej przykręgosłupowo widoczna miękkotkankowa struktura. W lewym szczycie zmiany bliznowate oraz pęcherze rozedmy. Poza tym płuca bez zagęszczeń miąższowych, z objawami zaawansowanej mieszanej rozedmy i cechami przewlekłego zapalenia oskrzeli z rozstrzeniami oskrzeli. W badaniach z października 2007r. obraz był podobny, ale wówczas nie stwierdzano obecności jamy. W bronchoskopii bez istotnych nieprawidłowości, w materiale z płukania oskrzeli i 3- krotnie w próbkach plwociny nie wykazano obecności prątków kwasoodpornych, wynik badania metodą MTD był negatywny. Z posiewów nie uzyskano wzrostu bakterii, ani grzybów. W pozostałych badaniach laboratoryjnych z istotnych nieprawidłowości stwierdzono białkomocz ok. 2 g/dobę oraz stężenie kreatyniny na poziomie 185-200 μmol/l (GFR 33-38 ml/min), aktywność aminotransferaz pozostawała w normie, HBV DNA 2x102 kopii/ml. W trakcie 3 tygodniowej obserwacji w oddziale chory nie gorączkował, nie powtórzyły się epizody krwioplucia. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) brak było podstaw do rozpoczęcia leczenia ARV u tego pacjenta;
2) należy przerwać leczenie ARV i rozpocząć leczenie przeciwprątkowe;
3) należy rozważyć rozpoznanie reaktywacji gruźlicy i przywrócenie leczenia przeciwprątkowego przy kontynuacji leczenia ARV;
4) w przypadku przerwania terapii ARV należy się liczyć z zaostrzeniem przewlekłego zapalenia wątroby, z tego względu najkorzystniej będzie rozpocząć terapię lamiwudyną;
5) istnieją wskazania do zmiany zestawu leków ARV.
Prawidłowa odpowiedź to:}

38-letni homoseksualny mężczyzna, z zakażeniem HIV rozpoznanym 4 lata wcześniej, został przyjęty do oddziału z powodu progresji zmian skórnych. Pierwsza zmiana o charakterze płaskiego, brunatnego przebarwienia o średnicy ok. 2 cm pojawiła się na skórze podeszwy stopy lewej ok. rok przed obecną hospitalizacją (ryc.1). Chory otrzymał miejscowe leczenie przeciwgrzybicze, po którym nie uzyskano poprawy. Od ok. 2 miesięcy na skórze palców i przestrzeni międzypalcowych obu stóp i rąk pojawiły się drobne (o średnicy do 1 cm), brunatno-fioletowe zmiany, niewyniesione ponad poziom skóry, nieco tkliwe (ryc.2). W badaniu przedmiotowym poza opisywanymi zmianami skórnymi stwierdzono również nieregularne czerwono-fioletowe przebarwienie śluzówki lewego łuku podniebiennego i podniebienia twardego po tej samej stronie (ryc.3). W badaniach laboratoryjnych wykonanych 6 tygodni przed hospitalizacją stwierdzono CD 4= 255 kom./μl, CD8 =1920 kom/mm³, CD4:CD8 = 0,13; HIV RNA 10000 kopii/ml. Od miesiąca chory otrzymuje leki antyretrowirusowe w zestawie: tenofowir + emtrycytabina + lopinawir/rytonawir (TDF + FTC + LPV/r), po włączeniu których zaobserwował blednięcie niektórych zmian. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku wskaż prawdziwe:
1) w celu ustalenia ostatecznego rozpoznania konieczne jest wykonanie badania histopatologicznego wycinka pochodzącego ze zmian skórnych;
2) charakterystyczny wygląd zmian skórnych pozwala na rozpoznanie mięsaka Kaposiego i nie wymaga weryfikacji histopatologicznej;
3) w celu ustalenia stopnia zaawansowani procesu chorobowego i podjęcia właściwej terapii wskazane jest wykonanie bronchoskopii i/lub tomografii komputerowej klatki piersiowej;
4) w celu ustalenia stopnia zaawansowani procesu chorobowego i podjęcia właściwej terapii, wskazane jest wykonanie badań endoskopowych przewodu pokarmowego;
5) dobra wstępna odpowiedź na leczenie antyretrowirusowe (blednięcie zmian), wskazuje, że jest to wystarczające postępowanie niezależnie od stopnia zaawansowania procesu chorobowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do chłoniaków nieziarniczych (chNZ) u chorych z zakażeniem HIV wskaż prawdziwe:
1) ponad 90% chNZ u osób zakażonych HIV wywodzi się z linii komórek B;
2) ponad 90% chNZ u osób zakażonych HIV wywodzi się z linii komórek T;
3) chNZ są najczęściej występującą pierwszą chorobą definiującą AIDS;
4) stosowanie skojarzonego leczenia antyretrowirusowego (cARV) spowodowało wydłużenie okresu przeżycia chorych zakażonych HIV z chNZ;
5) ze względu na toksyczność obu metod leczenia, rozpoczęcie stosowania cARV powinno być odroczone do czasu ukończeniu chemioterapii.
Prawidłowa odpowiedź to:

44-letni mężczyzna, ekonomista, zgłosił się do neurologa z powodu postępujących trudności w uczeniu się i zaburzeń mowy, które uniemożliwiły mu kontynuowanie studiów podyplomowych. Ze względu na wielomiesięczne pobyty w Wielkiej Brytanii w latach 1992-1997, chory i jego rodzina są zaniepokojeni możliwością rozwoju u pacjenta „choroby szalonych krów”.
W czasie 3 tygodniowego pobytu w oddziale neurologicznym stan chorego pogorszył się: nasilały się zaburzenia funkcji poznawczych, wystąpił niedowład połowiczy lewostronny. W badaniu MRI stwierdzono w istocie białej liczne, rozsiane obszary demielinizacji, hiperintensywne w obrazach T2-zależnych, hipointensywne w obrazach T1-zależnych, nie ulegające wzmocnieniu po podaniu kontrastu i nie wykazujące efektu masy. Badanie ogólne płynu mózgówo-rdzeniowego nie wykazało istotnych nieprawidłowości poza podwyższonym stężeniem białka do 0,7 g/dl. W czwartym tygodniu hospitalizacji wystąpiła odyno- i dysfagia, z powodu których wykonano badanie gastroskopowe, stwierdzając grzybicę przełyku. Uzyskano również pozytywny wynik badania na obecność przeciwciał anty-HIV, potwierdzony w teście Western-blot. Spośród poniżej przedstawionych stwierdzeń odnoszących się do tego przypadku wskaż prawdziwe:
1) patognomiczny obraz MRI pozwala na jednoznaczne rozpoznanie choroby Creutzfelda-Jakoba, niezależnie od zakażenia HIV;
2) postawienie właściwego rozpoznania umożliwi wykazanie obecności materiału genetycznego wirusa Epstein-Barr w płynie mózgowo-rdzeniowym;
3) postawienie właściwego rozpoznania umożliwi wykazanie obecności materiału genetycznego wirusa JC w płynie mózgowo-rdzeniowym;
4) bezzwłocznie należy rozpocząć terapię antyretrowirusową;
5) leczenie antyretrowirusowe może spowodować spowolnienie, a nawet regresję zmian neurologicznych;
6) leczenie antyretrowirusowe może spowodować progresję zaburzeń neurologicznych.
Prawidłowa odpowiedź to:

28-letnia kobieta rasy czarnej, zakażona HIV i HBV, dotychczas nieleczona przeciwwirusowo został a skierowana z Ośrodka dla Uchodźców w celu kwalifikacji do leczenia przeciwwirusowego. Dotychczas poważnie nie chorowała, obecnie nie podaje dolegliwości. Ma stałego (również zakażonego HIV) partnera seksualnego, który nie akceptuje stosowania prezerwatyw.
W badaniu przedmiotowym nie stwierdzano istotnych odchyleń od stanu prawidłowego. W badaniach laboratoryjnych liczba limfocytów CD4 = 185 kom/mm^{3, HIV RNA 4,35 x105 kopii/mL, HBV DNA 2 x105 kopii/mL, GFR 60 ml/min, glikemia na czczo 4,8 mmol/L, ALT 130 IU/L, AspAT 110 IU/L, hemoglobina 12,3 g/dl, liczba płytek krwi 234 G/l, INR = 0,99, białko całkowite 74,2 g/l, albuminy 34,6 g/l. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do tej pacjentki wskaż prawdziwe:
1) decyzje terapeutyczne należy odroczyć do czasu wykonania biopsji wątroby, która w takiej sytuacji jest obligatoryjna;
2) dobrym zestawem leków dla tej chorej będzie azydotymidyna + abacawir + lopinawir/rytonawir (AZT+ABC+LPV/r);
3) dobrym zestawem leków dla tej chorej będzie emtrycytabina + tenofowir + efawirenz (FTC+TDF+EFV);
4) w przypadku zastosowania tenofowiru konieczne jest comiesięczne oznaczanie klirensu kreatyniny;
5) w przypadku zastosowania tenofowiru konieczne jest comiesięczne oznaczanie białkomoczu.
Prawidłowa odpowiedź to:}

Spośród przedstawionych poniżej stwierdzeń odnoszących się do odrębności w przebiegu zakażenia HIV i leczenia antyretrowirusowego (ARV) u kobiet wskaż prawdziwe:
1) antykoncepcja hormonalna nie powinna być stosowana u kobiet zakażonych HIV, ponieważ obniża ona skuteczność leczenia ARV;
2) doustna antykoncepcja hormonalna może być stosowana u kobiet zakażonych HIV;
3) ze względu na zwiększone ryzyko osteopenii i osteoporozy - hormonoterapia zastępcza powinna być stosowana u wszystkich kobiet zakażonych HIV w okresie menopauzy
4) częstość występowania działań niepożądanych terapii ARV u kobiet jest wyższa niż u mężczyzn;
5) częstość występowania działań niepożądanych terapii ARV u kobiet jest niższa niż u mężczyzn.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 33-letniego chorego, ze świeżo wykrytym zakażeniem HIV, stwierdzono obecność przeciwciał anty-HCV. Oznaczono: liczbę limfocytów CD4 = 312 kom./μl, HIV RNA 12 000 kopii/mL, HCV RNA = 4,34 x 10³ IU/mL, genotyp HCV 3, aktywność ALT = 22 U/l. W badaniu USG jamy brzusznej nie stwierdzono istotnych nieprawidłowości. Choremu zaproponowano leczenie antyretrowirusowe (ARV) oraz biopsję wątroby jako element kwalifikacji do leczenia przeciw HCV. Chory zaakceptował leczenie ARV, wyraził chęć podjęcia leczenia przeciw HCV, ale nie wyraził zgody na biopsję wątroby. Spośród przedstawionych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku wskaż prawdziwe:
1) wobec braku zgody chorego na biopsję wątroby, nie będzie możliwe zastosowanie leczenia zakażenia HCV;
2) brak jest wskazań do leczenia zakażenia HCV u chorego z prawidłową aktywnością ALT i niskim poziomem wiremii HCV;
3) w przypadku podjęcia decyzji o leczeniu zakażenia HCV, zgodnie z obowiązującymi zaleceniami, w opisanym przypadku wystarczy 24 tygodniowy okres leczenia;
4) ze względu na potencjalną hepatotoksyczność leków ARV należy najpierw przeprowadzić kurację zakażenia HCV, a dopiero po jej zakończeniu rozpocząć leczenie ARV;
5) ze względu na bardzo wysokie ryzyko rozwoju kwasicy mleczanowej w przypadku łącznego stosowania rybawiryny i nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy, należy najpierw przeprowadzić kurację zakażenia HCV, a dopiero po jej zakończeniu rozpocząć leczenie ARV.
Prawidłowa odpowiedź to: