Egzamin PES / Choroby zakaźne / jesień 2009

Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do kryptokokozy OUN u chorego z zakażeniem HIV wskaż prawdziwe:
1) u każdego zakażonego HIV z CD4 poniżej 100 kom/mm³ należy stosować profilaktykę pierwotną kryptokokozy w postaci flukonazolu w dawce 200 mg/dobę;
2) obecność objawów oponowych i gorączki jest warunkiem rozpoznania;
3) parametry badania ogólnego płynu mózgowo-rdzeniowego (PMR) takie jak cytoza, stężenie glukozy i białka mogą pozostawać w granicach uznawanych za prawidłowe;
4) wzmożone ciśnienie śródczaszkowe należy kontrolować powtarzanymi upustami PMR;
5) podawanie steroidów zmniejsza konieczność powtarzania upustów PMR.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do kryteriów rozpoznawania ciężkiej sepsy zaliczamy:
1) niewydolność lub poważne zaburzenie czynności przynajmniej jednego narządu (układ krążenia, oddechowy, nerki);
2) objawy uogólnionej encefalopatii (śpiączka);
3) nadpłytkowość;
4) zaburzenia hemostazy;
5) poliurię ze wzrostem kreatyniny.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjentów z nabytym upośledzeniem odporności związanym z HIV, pojawiające się stosunkowe rzadko stwardniające zapalenie dróg żółciowych jest następstwem:
1) zakażenia Ascaris lumbricoides;
2) reaktywacji HSV-1,HSV-2;
3) stosowania leków antyretrowirusowych;
4) wystepuje często i nie ma związku z jakimkolwiek zakażeniem;
5) zakażenia CMV i zarażenia Cryptosporidum hominis i Cryptosporidium parvum.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do chorób prionowych ludzi nie należy:

Do nowotworów wskazujących na AIDS (kategoria kliniczna C) nie należy:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące mononukleozy zakaźnej:
1) lekiem z wyboru w leczeniu mononukleozy zakaźnej są antybiotyki beta-laktamowe;
2) wobec szerokiego rozprzestrzenienia się oporności na penicylinę, w leczeniu dopuszczalne jest również zastosowanie cefalosporyn II generacji;
3) leczenie mononukleozy zakaźnej jest objawowe;
4) wskazaniem do zastosowania antybiotykoterapii są wtórne zakażenia bakteryjne;
5) wskazaniem do zastosowania antybiotykoterapii jest ciężki przebieg choroby, zwłaszcza w późnym wieku.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przeciwwskazaniem do karmienia piersią jest stwierdzenie u matki dziecka:

U chorych z marskością wątroby, do wystąpienia raka pierwotnego wątroby nie predysponuje:

Co zaproponujesz pacjentowi z marskością wątroby pozapalną na tle zakażenia HCV i trzema zmianami ogniskowymi w prawym płacie wątroby (o średnicy 2cm, 2,5cm i 3 cm) podejrzanymi o HCC (raka pierwotnego wątroby):

Przypisując choremu lek o potencjalnym działaniu hepatotoksycznym należy się spodziewać nasilenia działania toksycznego dla wątroby, gdy pacjent:

Do rozpoznania samoistnego bakteryjnego zapalenia otrzewnej u chorego z wodobrzuszem wystarczy stwierdzić:

U pacjenta z podejrzeniem przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C genotyp 1b, bez klinicznych cech marskości i zaburzeń krzepnięcia - przed kwalifikacją do leczenia przeciwwirusowego wykonasz:

Pierwotne zakażenie mutantem „e-minus” u chorego z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B nie powoduje:

W przebiegu zakażenia wirusem wzw typu B (HBV) przeciwciała anty-HBc:

Wirus wzw typu C (HCV) cechuje się tropizmem do jednojądrzastych komórek krwi obwodowej i wywołuje zaburzenia proliferacji limfocytów typu B.

Które z poniższych zdań jest prawdziwe w odniesieniu do wirusa wzw typu E (HEV)?

Które z poniższych zdań jest prawdziwe w odniesieniu do wirusa wzw typu A (HAV)?

Stłuszczenie w badaniu histopatologicznym wątroby najrzadziej znajdziemy w:

Do wirusów wtórnie hepatotropowych nie należą:

Hiperbilirubinemia wrodzona z nadmiarem bilirubiny wolnej spośród niżej wymienionych, to zespół:

Poprzez stosowanie dożylnych środków psychoaktywnych (narkotyków) może dojść do zakażenia wirusami:
1) HAV;  2) HBV;  3) HCV;  4) HDV;  5) CMV.
Prawidłowa odpowiedź to:

Utajona encefalopatia wątrobowa:

Pacjent z chorobą Wilsona powinien unikać poniższych pokarmów:

Wirusowe zapalenie wątroby typu A charakteryzuje się:

Wirusowe zapalenie wątroby typu E charakteryzuje się:

Cechami typowymi dla fazy tolerancji immunologicznej w przebiegu zakażenia HBV, są:

Dla decyzji o rozpoczęciu leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B kluczowe są:
1) wiek;           4) aktywność ALT;
2) płeć;           5) nasilenie zmian histologicznych;
3) poziom HBV DNA;      6) choroby towarzyszące.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród wymienionych leków najwyższe ryzyko wystąpienia lekooporności w pierwszym roku terapii, u dotychczas nie leczonego pacjenta chorego na przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B, wiąże się z zastosowaniem:

Podczas replikacji HCV w hepatocytach, funkcję RNA-zależnej polimerazy RNA spełnia białko kodowane przez następujący fragment genomu wirusa:

Najlepszym wskaźnikiem przepowiadającym skuteczność leczenia chorych na przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C, jest:

W wyniku leczenia chorych na przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C PegIFN alfa 2a lub 2b w skojarzeniu z rybawiryną, trwała odpowiedź wirusologiczna jest uzyskiwana u:

Czynnikami pogarszającymi skuteczność leczenia przewlekłego wirusowego zapalenie wątroby typu C są:
1) nasilone włóknienie wątrobowe;     4) rasa biała;
2) płeć żeńska;         5) wysoka wiremia.
3) otyłość;
Prawidłowa odpowiedź to:

Typowymi objawami niepożądanymi związanymi z leczeniem interferonem pegylowanym alfa 2a i alfa 2b są:
1) depresja;        4) małopłytkowość;
2) gorączka;        5) neutropenia;
3) zmęczenie;      6) niedokrwistość.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do manifestacji pozawątrobowych zakażenia HCV nie należy:

W przewidywaniu i ocenie skuteczności leczenia interferonem i rybawiryną przewlekłego zapalenia wątroby typu C oznacza się obecność HCV RNA w określonych punktach czasowych terapii. RVR czyli szybka odpowiedź wirusologiczna to:

Czas leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu C interferonem pegylowanym zależy od:

Niekorzystną cechą terapii lamiwudyną jest selekcja mutacji powodująca zmniejszenie wrażliwości na ten lek. Najczęściej występującą mutacją jest rtM204V/I (± rtL180M). Selekcja której z poniższych mutacji nie spowoduje powstania oporności na entekawir u osoby z potwierdzoną opornością na lamiwudynę?
1) rtT184;  2) rtN236T;  3) rtS202;  4) rtM250;  5) rtA181V/T.
Prawidłowa odpowiedź to:

Interferon pegylowany alfa-2a jest wskazany w leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu B. Które z poniższych zdań dotyczących jego zastosowania jest nieprawdziwe?

Do najczęstszych działań ubocznych obserwowanych w początkowych tygodniach leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu C interferonem pegylowanym alfa-2a i rybawiryną należy niedokrwistość. Jakie postępowanie podejmiesz w przypadku pacjenta ze stabilną chorobą sercowo-naczyniową, u którego po 4 kolejnych tygodniach leczenia obserwujesz spadek poziomu płytek do 68 000/mm³, a hemoglobiny z 14,8 na 10,5 g/dl?

Stosowane w terapii przewlekłego zapalenia wątroby typu C interferony pegylowane różnią się między sobą wielkością i kształtem cząsteczki, oraz profilem farmakokinetycznym. Który z podanych opisów dotyczy interferonu pegylowanego alfa-2b?

Pacjent zakażony genotypem 1b HCV, leczony interferonem i rybawiryną, uzyskał spadek wiremii o 3,3 log 10 w 12 tygodniu terapii. Nigdy w czasie leczenia jak i w okresie 24-tygodniowej obserwacji nie uzyskał ujemnego wyniku oznaczenia HCV RNA. Taki pacjent zostanie zaliczony do:

W leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu B stosowane mogą być interferony oraz analogi nukleoz(t)ydowe. Które z uzasadnień przemawiających za zastosowaniem interferonu uważasz za nieprawdziwe?

Do najczęstszych działań ubocznych obserwowanych w czasie leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu C interferonem i rybawiryną należy:
1) niedokrwistość;         4) małopłytkowość;
2) neutropenia;         5) leukopenia.
3) zapalenie tarczycy;
Wystąpienie których z nich wymaga redukcji dawek leków zgodnie ze wskazaniami rejestracyjnymi IFN i RBV?

Związek pomiędzy dysfunkcją tarczycy i zapaleniem wątroby może obejmować:

Wiele badań epidemiologicznych wskazuje na związek zakażenia HBV z występowaniem pierwotnego raka wątrobowokomórkowego. Do czynników ryzyka u pacjentów z pozapalną marskością HBV nie należy:

Przerost lewej komory serca można rozpoznać, gdy w badaniu EKG stwierdza się:

22-letni mężczyzna, dotychczas zdrowy, przyjęty do oddziału zakaźnego z powodu wymiotów, intensywnej biegunki i gorączki do 38 st. C, zgłasza uczucie kołatania serca, bez duszności i bez bólu w klatce piersiowej. RR 115/70 mmHg, tętno 140/min. W badaniach biochemicznych stwierdza się: Na 138 mEq./l, K 2,9 m Eq/l. W badaniu EKG stwierdza się: częstoskurcz przedsionkowy z nieposzerzonymi zespołami QRS. Jakie leczenie w pierwszej kolejności należy zastosować u tego pacjenta?

Zmiany w badaniu EKG spoczynkowym typowe dla zawału ściany bocznej serca to:

U 55-letniego pacjenta z cukrzycą typu II leczonego doustnym lekiem hipoglikemizującym rozpoznano nadciśnienie tętnicze. Jaki lek hipotensyjny powinien być zastosowany w pierwszej kolejności u tego pacjenta?

Jakie leczenie należy zastosować niezwłocznie u pacjenta z nagłym zatrzymaniem krążenia w mechanizmie migotania komór?

Najbardziej czułym i swoistym markerem laboratoryjnym martwicy mięśnia sercowego jest:

U 46-letniej chorej z wolem guzowatym nadczynnym rozpoznano przełom tarczycowy. Którego z podanych leków nie należy stosować w leczeniu tej pacjentki?

38-letni mężczyzna z cukrzycą typu II leczony pochodną sulfonylomocznika, został przyjęty do szpitala z powodu gorączki, uporczywych wymiotów i biegunki. W badaniach krwi: glikemia 126mg/dl, mocznik 144mg/dl, kreatynina 3,6 mg/dl, Na 150m Eq/l, K 3,0 mEq/l. Morfologia: Hb 14g/dl, Erytr. 4,6mln/µl, Ht 48%, Leukocyty 16tys./µl. Badanie ogólne moczu: ciężar wł. 1.030 g/ml,
pH 5,5, białko nb, cukier nb, ciała ketonowe nb, osad moczu prawidłowy. Stężenie sodu w moczu obniżone < 20 mmol/l.
Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do hemodializoterapii u pacjenta ciężką niewydolnością nerek jest:

62-letnia pacjentka z chorobą wieńcową, nadciśnieniem tętniczym i obustronną koksartrozą, leczona przewlekle aspiryną (Acard), ACE-inhibitorem (Enarenal) i niesterydowym lekiem p/zapalnym (Diklofenac), zgłosiła się do szpitala z powodu zasłabnięcia bez utraty przytomności, bez dolegliwości bólowych i bez gorączki. Przedmiotowo: blada, RR 110/65 mmHg. W zapisie EKG rytm zatokowy miarowy 110/min, bez zmian ST-T. Wyniki badań krwi: OB. 9 mm po 1 godz. Morfologia: erytrocyty 2,9 mln/μl. Hb 8,8 g/dl, Ht-30%, MCV 64 μm3 (n:80-94), płytki krwi 210 G/l, leukocyty 6 tys./mm^{3 (n: 4,0-10,0), retikulocyty 2 promille.(norma: 5-20) Poziom żelaza w surowicy-obniżony, całkowita zdolność wiązania żelaza TIBC podwyższona, poziom ferrytyny - obniżony, stężenie troponiny T w normie, bezpośredni test antyglobulinowy BTA (test Coombsa ) ujemny. Badanie kału na krew utajoną - wynik ujemny. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tej pacjentki?}

25-letnia pacjentka w 24 tygodniu ciąży, skarży się na silne bóle głowy i wodnisty katar. W badaniu przedmiotowym: temp 36,8 st. C., objawy oponowe i ogniskowe ujemne, RR 160/105 mmHg, czynność serca miarowa 88/min. Jaki lek należy zastosować u tej pacjentki?

U 17-letniej pacjentki rozpoznajesz rzut gorączki reumatycznej wg kryteriów Jonesa z objawami zapalenia stawów, ale bez objawów zapalenia serca. Jakie leczenie należy zastosować w tym przypadku, jeśli wiadomo, ze pacjentka nie jest uczulona penicillinę?
1) penicillinę przez 10 dni;       4) kwas acetylosalicylowy 1 g/dobę;
2) penicillinę przez 5 dni;       5) prednizon 1-2 mg.kg/dobę;
3) kwas acetylosalicylowy 4 g/dobę;    6) erytromycynę p.os przez 10 dni.
Prawidłowa odpowiedź to:

38-letnia kobieta przyjęta została do szpitala celem diagnostyki wymiotów, bólów głowy, znacznego osłabienia. W badaniu przedmiotowym stwierdza się: dezorientację, odwodnienie, temp. ciała 37 st. C. RR 150/100 mmHg, osłabienie siły mięśniowej i osłabienie odruchów ścięgnistych. W wywiadzie: obustronna kamica nerkowa, nawracająca choroba wrzodowej żołądka, uporczywe zaparcia, uogólnione przewlekłe bóle kostno-stawowe. W badaniach krwi: erytrocyty 4,70 G/l, Hb-14,7g/dl, leukocyty-11tys./mm^{3, Płytki krwi -227 G/l , Na-143mEq/l (n:135-145), K-3,11mEq/l (n:3,6-5,0), Ca - 5,5mg/dl (n: 8,5-10,5mg/dl),glukoza -108mg/dl, TSH - w normie. Badanie ogólne płynu mózgowo-rdzeniowego prawidłowe. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tej chorej?}

Jaką profilaktykę żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej należy zalecić pacjentce otyłej (BMI 32), z żylakami obu podudzi, która nie zgłasza aktualnie żadnych dolegliwości i wybiera się w 12-godzinną podróż samolotem?

Obecność czynnika reumatoidalnego klasy IgM w wysokim mianie >= 1: 160 można stwierdzić w surowicy krwi w odczynie Waalera- Rosego w następujących chorobach:

41-letni pacjent
- z zakażeniem HIV rozpoznanym w 2001r. w fazie AIDS ( wówczas: grzybica przewodu pokarmowego, rozległe zmiany opryszczkowe na śluzówkach jamy ustnej i nosa, liczba limfocytów T CD4+ 56 kom/mcl),
- leczony antyretrowirusowo (ARV) od 2001r. (od II.2007 zestawem: tenofowir + emtrycytabina + sakwinawir/rytonawir); w maju 2009 HIV RNA - niewykrywalny, liczba CD4+ 280 kom/mcl
- palący ponad 20 papierosów/ dobę i okresowo nadużywający alkoholu
został skierowany z podejrzeniem cytomegalowirusowego zapalenia jamy ustnej i przełyku. Od 2 miesięcy występują bolesne nadżerki na śluzówkach jamy ustnej, ból przy przełykaniu. Dwa tygodnie przed hospitalizacją na bocznej powierzchni języka stwierdzano obecność głębokiego bolesnego owrzodzenia, bez poprawy po leczeniu acyklowirem i flukonazolem. Chory nie gorączkował, stracił na wadze 5 kg w ciągu ok. 3 miesięcy, skarży się na ból w okolicy lewego kąta żuchwy. W badaniu przedmiotowym stwierdzono owrzodzenie bocznej lewej powierzchni języka o wymiarach 3 x 1,5 cm, z twardym nacieczeniem obejmującym ok. 1/3 języka, powiększenie węzłów chłonnych wzdłuż mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego, węzły do
2-2,5 cm średnicy, miękkie, bolesne przy palpacji, bez cech chełbotania. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) w różnicowaniu należy uwzględnić chłoniaka;
2) w różnicowaniu należy uwzględnić raka języka;
3) najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest owrzodzenie w przebiegu zakażenia CMV lub HSV opornego na acyklowir;
4) ze zmiany na języku należy pobrać materiał do badania histopatologicznego, a w oczekiwaniu na wynik podjąć empiryczną terapię gancyklowirem;
5) należy dążyć do zmiany leczenia antyretrowirusowego, ponieważ dotychczas stosowane nie zapewnia dostatecznej odbudowy immunologicznej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych poniżej stwierdzeń dotyczących profilaktyki zakażeń oportunistycznych u chorych zakażonych HIV wskaż prawdziwe:
1) jeśli zaistniała konieczność rozpoczęcia profilaktyki pierwotnej zakażenia oportunistycznego, to profilaktyka ta powinna być stosowana dożywotnio;
2) warunkiem rozpoczęcia profilaktyki z zastosowaniem azytromycyny jest wykluczenie czynnego zakażenia prątkami atypowymi;
3) pozapłucna postać pneumocystodozy może wystąpić u pacjentów, u których stosowano profilaktykę z zastosowaniem pentamidyny podawanej drogą wziewną;
4) pełna supresja wiremii HIV uzyskana na skutek leczenia antywirusowego, stanowi dostateczną przesłankę do zaprzestania profilaktyki zakażeń oportunistycznych;
5) u pacjentów z liczba limfocytów CD4 < 100 kom/mcl należy rozpocząć profilaktykę pierwotną kryptokokozy z zastosowaniem flukonazolu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) w przypadku rozpoznania gruźlicy płuc u chorego zakażonego HIV, terapię przeciwprątkową należy prowadzić 12 miesięcy;
2) w przypadku stosowania jednoczesnego leczenia przeciwprątkowego i antyretrowirusowego (ARV) u chorego zakażonego HIV, najlepszym zestawem leków ARV jest połączenie dwóch nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy i inhibitora proteazy wzmacnianego rytonawirem;
3) w przypadku stosowania jednoczesnego leczenia przeciwprątkowego i ARV u chorego zakażonego HIV, najlepszym zestawem leków ARV jest połączenie inhibitorów odwrotnej transkryptazy;
4) ze względu na wysokie ryzyko wystąpienia zapalnego zespołu rekonstrukcji immunologicznej stosowanie terapii ARV w okresie leczenia przeciwprątkowego jest przeciwwskazane.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku którego z niżej wymienionych schorzeń można uzyskać poprawę kliniczną jedynie po wprowadzeniu skutecznego leczenia anty-retrowirusowego, bez stosowania leczenia etiologicznego?
1) cytomegalowirusowe zapalenie siatkówki (CMV retinitis) obejmujące strefę 1. siatkówki;
2) postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia (PML);
3) mięsak Kaposiego (Kaposi sarcoma) ograniczony do pojedynczych zmian skórnych, bez zmian narządowych;
4) łojotokowe zapalenie skóry (dermatitis seborrhoica).
Prawidłowa odpowiedź to:

Dzień 1. 24-letni chory przeniesiony z oddziału chorób wewnętrznych z powodu świeżo wykrytego zakażenia HIV. Od 3 tyg. przed przyjęciem do szpitala - duszność, gorączka do 39st.C z dreszczami, suchy kaszel i ból gardła. Schudł w ciągu 3 miesięcy 6 kg. W badaniach wykonanych w oddziale wewnętrznym: obraz radiologiczny klatki piersiowej bez nieprawidłowości, posiewy krwi i moczu - brak wzrostu bakterii. Przez 4 doby prowadzono empiryczną antybiotykoterapię (ceftriaxon + amikacyna + metronidazol) - bez wpływu na dolegliwości. Przy przyjęciu do oddziału zakaźnego chory w stanie średniociężkim, ciepłota ciała 38,4 st.C, duszność spoczynkowa, sinica obwodowa, tachypnoe 30/min. Szmer oddechowy pęcherzykowy prawidłowy. Czynność serca miarowa 114/min., serce bez nieprawidłowych zjawisk osłuchowych. Ciśnienie tętnicze krwi 90/60mmHg, saturacja hemoglobiny (sO2) - 87%, przy podaży tlenu 3 l/min. przez maskę sO2 - 92%. Dzień 2. Wykonano tomografię komputerową klatki piersiowej, w której „nie wykazano zmian zatorowych w obrębie tętnic płucnych; w całych płucach rozległe obszary zacienień o charakterze matowej szyby. Poza tym w płacie środkowym pasmowate zagęszczenia najpewniej bliznowate pozapalne. Tchawica, oskrzela główne płatowe i segmentowe prawidłowe. Węzły chłonne śródpiersia i wnęk niepowiększone. Jamy opłucnowe bez cech płynu.” Oznaczono liczbę limfocytów CD4 -28, CD8 - 289 kom/mcl. Podjęto następujące działania:
1) w dniu 1. utrzymano stosowaną dotychczas antybiotykoterapię w oczekiwaniu na wyniki badań zaplanowanych (TK klatki piersiowej, oznaczenie liczby CD4) na dzień następny;
2) odstąpiono od badania gazometrycznego krwi tętniczej, uznając poprawę uzyskaną przy tlenoterapii za wystarczającą;
3) w dniu 1. do terapii włączono trimetoprim/sulafametoksazol (TMP/SMX) w dawce 15 mg TMP/kg m.c./dobę;
4) w dniu 1. terapii włączono trimetoprim/sulafametoksazol (TMP/SMX) w dawce 960 /dobę;
5) po uzyskaniu wyników badań z dnia 2. do terapii włączono gancyklowir.
Spośród podjętych działań uzasadnione były:

Wskaż prawdziwe, spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do zapalnego zespołu rekonstrukcji immunologicznej (ZZRI):
1) ZZRI występuje wyłącznie u chorych zakażonych HIV;
2) ryzyko wystąpienia ZZRI jest większe w przypadku pewnych predyspozycji genetycznych;
3) bakteryjne zakażenia oportunistyczne nie zagrażają rozwojem ZZRI;
4) niska liczba limfocytów CD4 (< 50 km/mm³) w momencie rozpoczynania terapii ARV jest czynnikiem zwiększającym ryzyko wystąpienia ZZRI;
5) ZZRI nie występuje u osób leczonych antyretrowirusowo dłużej niż 6 miesięcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych poniżej stwierdzeń dotyczących koinfekcji HIV/HCV prawdziwe są:
1) przebieg zakażenia HCV u chorych zakażonych HIV jest wolniejszy, a marskość wątroby występuje 2-krotnie rzadziej niż u chorych z monoinfekcją HCV;
2) leczenie przyczynowe zakażenia HCV u chorych z zakażeniem HIV polega na stosowaniu pegylowanego interferonu alfa w monoterapii;
3) leczenia przeciw-HCV nie zaleca się stosować u chorych uzależnionych od substancji psychoaktywnych, leczonych w programach substytucyjnych;
4) w przypadku jednoczesnego prowadzenia leczenia przeciw-HCV i antyretrowirusowego (ARV) należy unikać stosowania azydotymidyny (AZT), którą najlepiej jest zastąpić stawudyną (d4T, Zerit);
5) w przypadku jednoczesnego prowadzenia leczenia przeciw-HCV i ARV należy unikać stosowania nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy (NNRTI).
Prawidłowa odpowiedź to:

40-letni pacjent zakażony HIV, po przebytej przed 3 laty gruźlicy węzłów chłonnych, z nawracającą kandydozą przewodu pokarmowego, nieregularnie zgłaszający się do ambulatorium i nieleczony antyretrowirusowo został przyjęty z powodu występujących od kilku dni zaburzeń artykulacji. Wykonano badanie TK głowy z kontrastem: „W lewej półkuli mózgu rozległa nieregularna strefa o wymiarach ok. 96 x 40 mm, o obniżonym współczynniku osłabiania promieniowania, obejmująca istotę białą powodująca przemieszczenie struktur pośrodkowych o ok. 6 mm. Obraz sugeruje obecność obrzęku. Nieregularny obszar o podobnej morfologii o wym. ok. 45 x 20 mm widoczny jest również w strukturach głębokich po stronie prawej. Wśród tych zmian nie uwidoczniono ognisk wyraźnie wzmacniających się po podaniu środka cieniującego. Układ komorowy nieposzerzony.”
Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) powyższy obraz jednoznacznie odpowiada toksoplazmozowemu zapaleniu mózgu;
2) w rozpoznaniu różnicowym należy uwzględnić m.in. toksoplazmozowe zapalenie mózgu, chłoniaka ośrodkowego układu nerwowego (OUN) i wieloogniskową leukoencefalopatię (PML);
3) powyższy obraz jednoznacznie odpowiada chłoniakowi OUN;
4) ze względu na lokalizację zmian i efekt masy najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest PML;
5) niezależnie od ustalenia ostatecznego rozpoznania choroby OUN należy uznać, że stopień zaawansowania zakażenia HIV należy zaklasyfikować do kategorii klinicznej A wg CDC.
Prawidłowa odpowiedź to:

59-letni chory z zakażeniem HIV rozpoznanym w 1997 r. Przez 11 lat od rozpoznania czuł się dobrze, nie ujawniał faktu zakażenia HIV. W maju 2008 r. rozpoznano rozlanego chłoniaka z dużych limfocytów B (DLBCL) o stopniu zaawansowania IV wg Ann Arbor. W czerwcu 2008 r. otrzymał pierwszy kurs chemioterapii wg schematu CHOP (cyklofosfamid + doksorubicyna + winkrystyna + prednizon), powikłany agranulocytozą, gorączką i biegunka. Wówczas chory ujawnił fakt zakażenia HIV i został przeniesiony do oddziału chorób zakaźnych. Zastosowano szerokospektralną, empiryczną antybiotykoterapię oraz podawano czynnik wzrostu i dojrzewania granulocytów uzyskując wzrost liczby leukocytów do wartości prawidłowych, ustąpienie gorączki i biegunki. Oznaczono liczbę limfocytów CD4 49 kom/mm^{3 i poziom HIV RNA 25.000 kopii/mL. Stwierdzono obecność przeciwciał przeciwko Toxoplasma gondii oraz przeciwko wirusowi cytomegalii w klasie IgG. Włączono trimetoprim/sulfametoxazol (TMP/SMX), azytromycynę oraz wangancyklowir jako profilaktykę zakażeń oportunistycznych (ZO). Rozpoczęto terapię ARV wg schematu tenofowir + emtrycytabina + efawirenz i uzgodniono termin przyjęcia chorego na kolejny kurs chemioterapii. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) wszystkie podjęte działania były słuszne;
2) stosowanie profilaktyki ZO było niecelowe, gdyż zalecone leki mają działanie supresyjne na szpik;
3) w chemioprofilaktyce ZO należało zastosować jedynie TMP/SMX i azytromycynę;
4) leczenie antyretrowirusowe powinno być odroczone do czasu zakończenia chemioterapii i uzyskania remisji choroby nowotworowej;
5) wcześniejsze ujawnienie faktu zakażenia HIV mogłoby skutkować odstąpieniem od chemioterapii; w grupie pacjentów z zakażeniem HIV samo włączenie lub optymalizacja leczenia antyretrowirusowego może spowodować remisję choroby nowotworowej.
Prawidłowa odpowiedź to:}

Której z niżej wymienionych grup pacjentów zaleca się szczepienie przeciwko zakażeniom wywołanym przez Streptococcus pneumoniae przy użyciu szczepionki polisacharydowej?
1) pracownikom ochrony zdrowia;
2) wszystkim osobom w wieku powyżej 65 lat;
3) chorym z nadciśnieniem tętniczym;
4) osobom z chorobą alkoholową;
5) dzieciom powyżej 12 m.ż. z przewlekłymi chorobami układu oddechowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

45-letni pacjent zakażony HIV, dotychczas nieleczony antyretrowirusowo (ARV), u którego miesiąc wcześniej zakończono sześciomiesięczną terapię z powodu gruźlicy płuc, gorączkuje od 3 tygodni do 39 st. C, stracił na wadze 12 kg. W badaniu fizykalnym nie stwierdzono istotnych nieprawidłowości. W tomografii komputerowej (TK) klatki piersiowej stwierdzono obecność zmian guzkowych w obu płucach, powiększenie węzłów chłonnych śródpiersia, a w TK jamy brzusznej liczne zmiany ogniskowe w obrębie śledziony. Z powodu uporczywych bólów głowy i postępujących zmian w zachowaniu wykonano MRI mózgowia uzyskując wynik: Masywne zmiany, hyperintensywne w obrazach T2 zależnych, głównie o charakterze drobnotorbielowatym z przegrodami, w obrębie mostu, wzgórza, jąder soczewkowatych i ogoniastych. Niemal równomierne rozłożenie zmian w obu półkulach. Część z tych ognisk wzmacnia się nieznacznie brzeżnie po dożylnym podaniu środka kontrastowego. Wzmocnienie sygnału z opon mózgowo-rdzeniowych. Poza tym półkule mózgu i móżdżku bez ognisk patologicznych. Układ komorowy prawidłowej szerokości, nieprzemieszczony. Przestrzenie płynowe przymózgowe w normie. Oznaczono liczbę komórek CD4 150 kom./mm³,
HIV RNA 150 000 kopii/ml. Wykonano nakłucie lędźwiowe uzyskując wypływ płynu mózgowo-rdzeniowego (PMR) pod wzmożonym ciśnieniem, badanie ogólne PMR (cytoza, stężenie białka, poziom mleczanów) - bez cech nieprawidłowości poza poziomem glukozy obniżonym do 20% wartości w surowicy. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego powyżej przypadku:
1) jest mało prawdopodobne, aby wyniki badań mikrobiologicznych PMR wniosły istotne dane do rozpoznania;
2) w celu ustalenia rozpoznania bezwzględnie należy dążyć do wykonania stereotaktycznej biopsji mózgu i badania histopatologicznego;
3) opisywany obraz jest najbardziej charakterystyczny dla chłoniaka OUN;
4) opisywany obraz jest wyrazem rozwoju zespołu rekonstrukcji immunologicznej (IRIS) w przebiegu gruźlicy, brak jest wskazań do rozszerzania diagnostyki zmian w OUN;
5) jest wysoce prawdopodobne, że wynik oznaczenia obecności materiału genetycznego wirusa JC w PMR pozwoli na ustalenie ostatecznego rozpoznania.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż grupy osób, którym zgodnie z obecnie obowiązującym PSO zalecane jest szczepienie przeciwko WZW typu A:
1) osobom po 65. roku życia;
2) kobietom przed planowaną ciążą;
3) osobom wyjeżdżającym do krajów o wysokiej i pośredniej endemiczności zachorowań na WZW typu A;
4) osobom zatrudnionym przy produkcji i dystrybucji żywności;
5) osobom pracującym przy usuwaniu odpadów i płynnych nieczystości.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz prawdziwe twierdzenie dotyczące szczepionek przeciwko wirusom brodawczaka ludzkiego (HPV):

17-letni chłopiec, szczepiony dotychczas zgodnie z aktualnym Programem Szczepień Ochronnych został ugryziony przez psa. Jakie będzie właściwe postępowanie w zakresie profilaktyki tężca?

Do charakterystycznych objawów niepożądanych po podaniu szczepionek przeciwko błonicy-tężcowi-krztuścowi (DTP) należą:
1) gorączka pomiędzy 5-14 dniem po szczepieniu;
2) zapalenie węzłów chłonnych;
3) encefalopatia;
4) epizod hipotensyjno-hiporeaktywny;
5) małopłytkowość.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe twierdzenie dotyczące stosowania doksycykliny u dzieci:

Wybierz antybiotyki, które mają zastosowanie w leczeniu krztuśca:
1) penicylina G;         4) azytromycyna;
2) erytromycyna;         5) klarytromycyna.
3) cefaleksyna;
Prawidłowa odpowiedź to:

U niemowlęcia wystąpiła samoistna perforacja błony bębenkowej z ropnym wyciekiem z ucha. Z posiewu treści ropnej wyhodowano Moraxella catarrhalis. Wybierz właściwe antybiotyki, które mogą być zastosowane w leczeniu tego dziecka:
1) penicylina V;           4) cefuroksym;
2) amoksycylina;           5) amikacyna.
3) amoksycylina z klawulanianem;
Prawidłowa odpowiedź to:

Kobieta zgłasza się do porodu. Od 2 dni choruje na ospę wietrzną. Wybierz właściwe postępowanie dotyczące noworodka:

Rodzice 3-miesięcznego dziecka pytają lekarza, w jaki sposób mogą zapobiec zachorowaniu swojego dziecka na grypę w nadchodzącym sezonie epidemicznym. Wybierz właściwe postępowanie:

Zjawiskami towarzyszącymi marskości wątroby w przebiegu zakażenia HBV są:
1) aktywacja miofibroblastów;
2) transformacja komórek gwiaździstych;
3) przebudowa miąższu wątroby;
4) angiogeneza.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przebiegu zakażenia HCV włóknienie wątrobowe postępuje najszybciej u osób które uległy zakażeniu w wieku:

Spośród wymienionych poniżej sytuacji najmniejsze ryzyko zakażenia HCV jest związane z:

Zakażenie wirusem HBV w wieku dorosłym różni się od zakażenia tym wirusem w wieku noworodkowym:

Główny mechanizm uszkodzenia wątroby w ostrym wirusowym zapaleniu wątroby typu B jest związany z:

W trakcie leczenia lamiwudyną chorego na przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B wystąpiła lekooporność związana z mutacją YMDD. Rozważane są następujące opcje dalszego postępowania:
1) zakończeniu terapii lamiwudyną i rozpoczęciu stosowania PegIFN alfa 2a;
2) zakończeniu terapii lamiwudyną i rozpoczęciu stosowania PegIFN alfa 2b;
3) dodaniu adefowiru do dotychczas stosowanej lamiwudyny;
4) dodaniu entekawiru do dotychczas stosowanej lamiwudyny;
5) dodaniu tenofowiru do dotychczas stosowanej lamiwudyny;
6) dodaniu telbiwudyny do dotychczas stosowanej lamiwudyny;
7) zastąpieniu lamiwudyny entekawirem;
8) zastąpieniu lamiwudyny adefowirem;
9) zastąpieniu lamiwudyny tenofowirem;
10) zastąpieniu lamiwudyny telbiwudyną;
11) dalsza terapia skojarzona PegIFN alfa 2a lub 2b z lamiwudyną.
W świetle współczesnej wiedzy optymalne leczenie uwzględni opcje terapeutyczne zgrupowane w punkcie:

Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C u pacjenta zakażonego genotypem 2 HCV:

Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C u pacjenta zakażonego genotypem 4 HCV powinno trwać:

Lekami które ze względu na zaawanasowanie badań klinicznych, w najbliższym czasie mogą zostać zarejestrowane do terapii „potrójnej” przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C, w skojarzeniu z interferonem pegylowanym i rybawiryną są:

Siedmiu pacjentów charakteryzuje się następującymi nieprawidłowościami związanymi z przewlekłym zapaleniem wątroby typu B:
1) HBV DNA=2500 IU/mL i trzykrotnie wykazane podwyższone ALT w ostatnim półroczu, prawidłowy obraz histologiczny z biopsji wątroby;
2) HBV DNA=1000 IU/mL, bardzo wysokie ALT wykazane dwukrotnie w ostatnim miesiącu, zmiany histologiczne w biopsji wątroby zgodne z obrazem przewlekłego zapalenia wątroby;
3) HBV DNA=1900 IU/mL, jednorazowo wykazana wysoka aktywność ALT, zaawansowane cechy zapalenia przy niewielkim włóknienie;
4) HBV DNA=2100 IU/mL, prawidłowe ALT, niewielkie zmiany histologiczne w biopsji wątroby zgodne z obrazem przewlekłego zapalenia wątroby;
5) HBV DNA=1500 IU/mL, wykazane trzykrotnie w ostatnim roku podwyższone ALT, zaawansowane zmiany histologiczne w biopsji wątroby;
6) HBV DNA=900 IU/mL, prawidłowe aktywności ALT, marskość wątroby potwierdzona w biopsji lecz bez objawów klinicznych;
7) HBV DNA=3200 IU/mL, jednorazowo wykazana wysoka aktywność ALT, prawidłowy obraz histologiczny z biopsji wątroby.
Zgodnie z aktualnymi polskimi rekomendacjami Polskiej Grupy Ekspertów HBV rozpoczęcie leczenia powinno objąć następujących czterech pacjentów:

79-letni pacjent z klinicznie jawną marskością wątroby w przebiegu zakażenia HBV, HBeAg (+), leczony w przeszłości interferonem rekombinowanym, z wiremią HBV DNA 1,34x10^2 IU/ml i przewlekle prawidłową aktywnością aminotransferaz, zgodnie z Terapeutycznym Programem Zdrowotnym NFZ obowiązującym w 2009 r. powinien otrzymać:

Zgodnie z obowiązującymi w 2009 r. Terapeutycznymi Programami Zdrowotnymi w leczeniu chorych zakażonych HBV NFZ nie refunduje:

W myśl nowelizacji z 2008 r. Ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu chorób zakaźnych, zakażenie szpitalne to:

Śmiertelność w zakażeniu wirusem grypy świń A H1N1 jest:

Niepowodzenie wirusowe w leczeniu zakażenia HIV-1 może być skutkiem:

Z wymazu z rany oparzeniowej wyhodowano Pseudomonas aeruginosa. Oznaczając wrażliwość na leki metodą dyfuzyjno-krążkową stwierdzono asymetryczne zmniejszenie strefy zahamowania wzrostu przy krążku z aztreonamem, od strony krążka z imipenemem. Taki rodzaj wzrostu jest wynikiem:

Ocena mikrobiologiczna czystości powietrza jest dokonywana metodami:

Izolacja pacjenta, jako nieswoista metoda zapobiegania zakażeniom szpitalnym przenoszonym drogą powietrzno-kropelkową, jest zasadna w przypadku zakażenia:

Jednym z ostatnio odkrytych mechanizmów lekooporności bakterii jest wytwarzanie specyficznego typu karbapenemaz klasy A - tzw. enzymów KPC. Szczepy KPC+ uważa się za jedno z największych zagrożeń w dziedzinie chorób zakaźnych; od 3 lat wykrywa się je w Polsce. Głównym producentem karbapenemazy KPC są:

Oznaczenie wrażliwości patogenu na leki jest jednym z najważniejszych etapów diagnostyki mikrobiolgicznej. Jego wiarygodność jest kontrolowana poprzez równoległą ocenę wrażliwości szczepów wzorcowych. Szczepy te można przechowywać między innymi w:

Grzyby z rodzaju Trichophyton wywołują zakażenia:

W diagnostyce serologicznej zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych wykryto antygen K1 Eschericha coli. Możliwa jest jego reakcja krzyżowa z antygenem:

Przypadki neuroboreliozy stwierdzane w Europie, najczęściej przebiegają w postaci:

W leczeniu zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, stwierdzonego w okresie wczesnej neuroboreliozy, najlepszym wyborem będzie podanie:

Wskaż wśród niżej wymienionych patogenów te, które są najczęstszą przyczyną ostrego ropnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu u dorosłych:
1) Neisseria meningitidis;     4) Streptococcus pneumoniae;
2) Staphylococcus aureus;     5) Haemophilus influenzae typ B.
3) Streptococcus pyogenes;
Prawidłowa odpowiedź to:

U mężczyzny lat 62, po przeszczepie nerki, nadużywającego alkoholu, z marskością pozapalną wątroby w przebiegu wirusowego zapalenia typu B, cukrzycą, wystąpiło ostre zapalenia bakteryjne opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu. Wskaż najbardziej prawdopodobną etiologię neuroinfekcji:

U chorego po przeszczepie nerki, u którego wystąpił rozlany ból głowy, wysoka gorączka, objawy oponowe, zaburzenia świadomości, w płynie mózgowo-rdzeniowym stwierdzono zmiany o charakterze ropnym, a w preparacie bezpośrednim barwionym metodą Grama obecne pałeczki Gram-dodatnie, najlepszym wyborem będzie podanie:

W sierpniu do szpitalnej izby przyjęć przywieziono 46-letniego mężczyznę nadużywającego alkoholu pracującego jako robotnik przy zrywce drzewa w lesie. Z wywiadu wynika, że u pacjenta wystąpiła gorączka, silny ból głowy, jakościowe zaburzenia świadomości, objawy móżdżkowe i pozapiramidowe i potem wiotki niedowład kończyn górnych. Wiadomo także, że pacjent ten kilkanaście dni wcześniej leczył się skutecznie z zapalenia gardła. Wskaż najbardziej prawdopodobną etiologię neuroinfekcji:

Do objawów klinicznych zespołu TORCH nie należy:

Wskaż opinie prawdziwe dla zakażenia Listeria monocytogenes:
1) zakażenia L. monocytogenes mogą być przyczyną chorób zagrażających życiu u osób immunoniekompetentnych, jak też u noworodków;
2) listerioza wrodzona przebiega pod postacią ciężkiej choroby wielonarządowej z tworzeniem ziarniniaków w narządach miąższowych, powiększeniem wątroby i śledziony, zmianami guzowatymi na skórze, zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych, śródmiąższowym zapaleniem płuc;
3) śmiertelność noworodków z powodu listeriozy szacuje się na 45-60%;
4) potwierdzeniem zakażenia L. monocytogenes u noworodka jest obecność przeciwciał;
5) zakażenie okołoporodowe drogą wstępującą zwykle wywołuje zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych lub posocznicę.
Prawidłowa odpowiedź to:

Typowe powikłania świnki to:

Wskaż zdanie w którym oba człony są prawdziwe:

4-letnie dziecko zostało podczas zabawy ugryzione w okolicę podudzia przez znanego psa. Pies przebywa w domu zlokalizowanym w centrum miasta, był szczepiony przeciw wściekliźnie.

U noworodka matki zakażonej HBV, w profilaktyce wzw B zastosujesz:

17-letnią dziewczynę zakażoną genotypem 1 HCV zakwalifikowano do leczenia skojarzonego interferonem i rybawiryną. Przed rozpoczęciem leczenia stężenie wiremii HCV wynosiło 1,25x10^{7 IU/mL, aktywność AIAT 85 U/L. Po 4 tygodniach terapii stężenie HCV RNA było niewykrywalne, aktywność AIAT 56 U/L, w morfologii krwi obwodowej liczba leukocytów 2,7x103/μL. W rozmazie krwinek białych 75% granulocytów obojętnochłonnych, 25% limfocytów. Jakie powinno być dalsze postępowanie?}

Typowe objawy płonicy to:

Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące gruźliczego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u dzieci:
1) gruźlicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu jest najcięższą postacią gruźlicy, śmiertelność wynosi ok. 30%, częstość trwałych uszkodzeń OUN 30%;
2) chorują przede wszystkim dzieci nie szczepione BCG, a spośród szczepionych niemowlęta mające stały, bezpośredni kontakt z osobą prątkującą;
3) początek choroby jest nagły, z wysoką gorączką, wymiotami, silnymi bólami głowy, pobudzeniem;
4) jest następstwem wtórnego, krwiopochodnego wysiewu prątków węzłów chłonnych, płuc lub kości;
5) w płynie mózgowo-rdzeniowym liczba komórek jest miernie podwyższona, w rozmazie przewaga komórek jednojądrzastych, stężenie białka znacznie podwyższone, glukozy znacznie obniżone, stężenie chlorków znacznie obniżone.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych opinii dotyczą przebiegu zakażeń paciorkowcowych u dzieci?
1) zakażenia paciorkowcami z grupy A (GAS) są jednymi z najczęściej występujących u dzieci, zarówno jako bezobjawowe nosicielstwo, jak i w postaci ostrych chorób miejscowych czy posocznicy;
2) do inwazyjnych postaci zakażeń paciorkowcowych GAS zalicza się: zapalenie gardła, migdałków, liszajec zakaźny, płonicę, różę, zespół wstrząsu toksycznego (STSS);
3) szczególnie wrażliwe za zakażenie paciorkowcem grupy B (GBS) są wcześniaki oraz noworodki matek z zapaleniem owodni, zakażeniem GBS układu moczowo-płciowego oraz po cięciu cesarskim;
4) wywołują toksyczną nekrolizę nabłonka - chorobę Rittera noworodków (SSSS), zatrucia pokarmowe, martwicze zapalenie jelit;
5) wśród GBS wyróżnia się zakażenia wczesne i późne. Wśród postaci klinicznych dominują posocznica GBS, ropne zapalenie opon mózgowo rdzeniowych u noworodków, u niemowląt także zapalenie kości i stawów.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż opinie prawdziwe dla toksoplazmozy wrodzonej:
1) do zakażenia płodu dochodzi jeżeli matka przechodzi w ciąży zakażenie pierwotne T. gondii;
2) 90% zakażonych noworodków pozostaje bezobjawowych w momencie urodzenia, jednak w wieku późniejszym mogą ujawnić się u nich zaburzenia wzroku, słuchu lub upośledzenie umysłowe;
3) typowa dla toksoplazmozy wrodzonej jest tzw. „triada Pinkertona” obejmująca wodogłowie, zapalenie siatkówki, naczyniówki oraz zwapnienia śródczaszkowe;
4) noworodki zarażone T. gondii demonstrują żółtaczkę, niedokrwistość, hepatosplenomegalię, limfadenopatię, rzadziej polimorficzne wysypki, napady drgawek, zapalenie płuc i cechy skazy krwotocznej;
5) u dzieci z wrodzoną toksoplazmozą występuje zespół Gregga (małoocze, jaskra, zaćma, zapalenie siatkówki i naczyniówki, mikrocefalia, zmiany w sercu, głuchota oraz upośledzenie rozwoju psychoruchowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

45-letni chory, z zakażeniami HIV i HCV rozpoznanymi w czerwcu 2008r., 1.07.2008 r. został przeniesiony do oddziału zakaźnego z oddziału internistycznego, gdzie przebywał z powodu śródmiąższowego zapalenia płuc. Przy przyjęciu chory w stanie ogólnym ciężkim, przytomny, z zachowanym kontaktem logicznym, z dusznością spoczynkową i tachypnoe, wyniszczeniem znacznego stopnia, z objawami grzybicy przewodu pokarmowego i leukoplakią jamy ustnej. Po pobraniu posiewów krwi w kierunku zakażeń bakteriami tlenowymi, beztlenowymi i w kierunku mykobakteriozy, zastosowano flukonazol, trimetoprim/sulfametoksazol (TMP/SMX) oraz tleno- i kortykoterapię z powodu niewydolności oddechowej w przebiegu choroby ( pO2 52 mmHg). Wykonano bronchoskopię - uzyskano dodatni wynik PCR w kierunku zakażenia Pneumocystis jiroveci, negatywne wyniki badań w kierunku zakażenia prątkami gruźlicy (preparat bezpośredni oraz MTD). Oznaczono liczbę CD4 6 kom/μL, CD8 17 kom/μL, HIV RNA 59763 kopii/ml. W trakcie terapii stan chorego uległ poprawie, ustąpiła gorączka, zmniejszyła się duszność, obserwowano regresje zmian w badaniu radiologicznym płuc. W czasie redukcji dawek steroidów chory ponownie zagorączkował, w badaniach laboratoryjnych obserwowano narastającą niedokrwistość oraz ponad 5-krotnie podwyższoną aktywność fosfatazy alkalicznej i GGTP. Wysunięto podejrzenie uogólnionego zakażenia MAC, które zostało potwierdzone dwoma dodatnimi wynikami posiewów krwi na podłożach MBBact. Od 30.06.2008 włączono leczenie przeciwmykobakteriozowe: etambutol + klarytromycyna + ciprofloksacyna uzyskując obniżenie gorączki. Od 15.07.2008r. rozpoczęto leczenie antyretrowirusowe (ARV) wg schematu tenofowir + emtrycytabina + lopinawir/rytonawir, zakończono leczenie flukonazolem, dawki TMP/SMX zamieniono na stosowane w profilaktyce wtórnej PCP. Sześć tygodni później przyjęty ponownie z powodu trwającej od 10 dni gorączki, trudności w połykaniu, osłabienia i braku apetytu. W badaniu przedmiotowym stwierdzano nawrót zmian grzybiczych w jamie ustnej, hepato- i splenomegalię oraz powiększenie pachowych i pachwinowych węzłów chłonnych do 3 cm średnicy. W badaniu USG stwierdzano: Wątroba znacznie powiększona o nierównomiernej wzmożonej echogeniczności z licznymi hyperechogenicznymi obszarami częściowo zlewającymi się, bez innych zmian ogniskowych, przepływ wrotny w normie. Pęcherzyk żółciowy prawidłowy. Drogi żółciowe nieposzerzone. Trzustka bez istotnych odchyleń od normy. Śledziona znacznie powiększona - 195 mm, w jej obrębie liczne hypoechogenczne ogniska do 10 mm. Nerki prawidłowe. Aorta brzuszna prawidłowej średnicy. W krezce jelita cienkiego dość liczne powiększone węzły chłonne do 20 mm średnicy. Liczne węzły chłonne zaotrzewnowe o średnicy do ok.30 mm. Wykonano biopsję wątroby uzyskując wynik: marskość wątroby z cechami zakażenia ziarniniakowego. Liczne ziarniniaki znajdują się zarówno w obrębie przegród łącznotkankowych jak i miąższu. Zmianom ziarniniakowym towarzyszą rozproszone nacieki zapalne o niewielkim nasileniu, bez wyraźnej aktywności w stosunku do blaszki granicznej. Stłuszczenie wielkokropelkowe ok. 10% hepatocytów. Barwienie na prątki nie wykazało ich obecności w obrębie ziarniniaków. Grading 1; Staging 4. Ponownie oznaczono liczbę limfocytów CD4 233 kom/μL, CD8 512 kom/μL, HCV RNA < 50 kopii/ml. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku wskaż prawdziwe:
1) w celu ograniczenia toksyczności leków u chorego z PCP i grzybicą przewodu pokarmowego należało zastosować jeden lek przeciwgrzybiczy - kaspofunginę;
2) najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest polekowe uszkodzenie wątroby;
3) najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest zapalny zespół rekonstrukcji immunologicznej w przebiegu zakażenia MAC;
4) najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest zapalny zespół rekonstrukcji immunologicznej w przebiegu zaostrzenia zakażenia HCV;
5) ze względu na ryzyko nakładania się hepatotoksyczności leków przeciwmykobakteriozowych, przeciwgrzybicznych i ARV oraz ryzyko wystąpienia zapalnego zespołu rekonstrukcji immunologicznej - leczenie ARV należało odroczyć o 3 miesiące, do czasu gdy możliwe byłoby zastosowanie monoterapii azytromycyną;
6) należy rozważyć wykonanie trepanobiopsji i/lub biopsji węzła chłonnego.
Prawidłowa odpowiedź to: