Egzamin PES / Choroby zakaźne / wiosna 2008

Do typowych powikłań nagminnego zapalenia przyusznic nie należy:

Który z niżej wymienionych objawów nie jest typowy dla grypy w wieku niemowlęcym?

Swoista profilaktyka zakażenia wirusem RS jest zalecana dla:
1) noworodków urodzonych z ciąż wielopłodowych;
2) wcześniaków urodzonych < 28 tygodnia ciąży;
3) dzieci poniżej 2 roku życia z dysplazją oskrzelowo-płucną;
4) dzieci poniżej 2 roku życia z mózgowym porażeniem dziecięcym;
5) dzieci poniżej 2 roku życia chorującym na astmę oskrzelową.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu przewlekłych zapaleń wątroby u dzieci powyżej 3 r.ż. można stosować zgodnie ze wskazaniami rejestracyjnymi:

U pacjenta z marskością wątroby, stale podwyższoną aktywnością ALAT, obecnością antygenu HBs, dokonaną serokonwersją w układzie „e” do rozpoczęcia leczenia lamiwudyną wymagany jest poziom wiremii HBV DNA:

Do manifestacji pozawątrobowych zakażenia HCV nie należy:

Do czynników wpływających na uzyskanie trwałej odpowiedzi wirusologicznej w leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu C należy:

Czas leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu C interferonem pegylowanym nie zależy od:
1) występowania manifestacji pozawątrobowych zakażenia HCV;
2) genotypu wirusa HCV;
3) wiremii początkowej;
4) spadku wiremii po 12 tygodniach leczenia;
5) początkowej aktywności ALAT.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do najczęstszych działań ubocznych obserwowanych w początkowych tygodniach leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu C interferonem i rybawiryną nie należy:

40-letni chory od roku leczony antyretrowirusowo (ARV) zestawem: atazanawir (ATV) + emtricitabina (FTC) + abakawir (ABC) zgłosił się z powodu bólów w nadbrzuszu i zgagi. Od kilku tygodni przyjmował z tego powodu ranitydynę, dostępną bez recepty.
W badaniu gastroskopowym na krzywiźnie większej żołądka stwierdzono obecność niszy wrzodowej, test ureazowy dał wynik dodatni. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) nie można zastosować leczenia eradykującego zakażenie Helicobacter pylori, gdyż stosowanie inhibitorów pompy protonowej (IPP) w połączeniu z ATV jest obarczone wysokim ryzykiem rozwoju hepatotoksyczności;
2) rozpoczynając eradykację H. pylori należy zmienić inhibitor proteazy lub zastosować wzmocnienie małą dawką rytonawiru;
3) wskazane jest oznaczenie wiremii HIV, ponieważ łączne stosowanie ATV z ranitydyną skutkuje istotnym obniżeniem stężenia ATV, co mogło doprowadzić do nieskuteczności wirusowej terapii;
4) zestaw leków stosowanych do eradykacji H.pylori nie powinien zawierać klarytromycyny, ponieważ u osób zakażonych HIV lek ten zarezerwowany do profilaktyki zakażeń prątkami atypowymi i jego stosowanie z innych wskazań powinno być ograniczone;
5) abakawir należy zamienić na inny nukleozydowy inhibitor odwrotnej transkryptazy, ponieważ jego stosowanie jest czynnikiem ryzyka choroby wrzodowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 40-letniej pacjentki zakażonej HIV w czasie okresowych badań kontrolnych stwierdzono stężenie kreatyniny w surowicy = 175 umol/L, liczbę limfocytów CD4 = 245 kom/mm³ i HIV RNA = 14.567 kopii/mm³. Od 3 lat u chorej stwierdzano nadwagę (85 kg przy wzroście 164cm), nadciśnienie tętnicze (obecnie kontrolowane farmakologicznie) i hyperlipidemię. Zakażenie HIV rozpoznano w 1993 r. w trakcie pneumocystozowego zapalenia płuc; pacjentka przebyła również kilka nawrotów drożdżycy przewodu pokarmowego. Była leczona antyretrowirusowo (ARV) kolejno:
(1) AZT → (2) AZT + ddI → (3) AZT + 3TC + NFV → (4) d4T + 3TC + EFV → (5) 3TC +TDF + NVP
AZT - azydotymidynę; ddI - dydanozyna; 3TC - lamiwudyna; NFV - nelfinawir; d4T - stawudyna; EFV - efawirenz; TDF - tenofowir; NVP - newirapina. Wszystkie zmiany terapii, poza jedną (4) →(5), spowodowane były nieskutecznością p-wirusową. Zmiana (4) →(5) była skutkiem dz. niepożądanych związanych ze stosowaniem EFV (koszmarne sny, myśli samobójcze) oraz rozwojem lipodystrofii i nasileniem hyperlipidemii. Spośród podanych poniżej rozwiązań:
1) wyliczenie klirensu kreatyniny;
2) oznaczenie lekooporności (genotypowanie);
3) przerwanie terapii ARV;
4) szybka (tj. bez wyniku genotypowania) zmiana terapii na AZT + 3TC + ABC + DRV ABC - abacawir; DRV - darunawiru;
5) szybka (tj. bez wyniku genotypowania) zmiana terapii na SQV/ LPV/r SQV- sakwinawir, LPV- lopinawir, r -rytonawir (dawka wzmacniająca).
prawidłowe są:

24-letnia pacjentka z zakażeniem HIV rozpoznanym w 2000 r., dotychczas nieleczona antyretrowirusowo (ARV), w V. 2006r. zgłosiła się z powodu bólu i trudności przy przełykaniu oraz obecności białawych nalotów na śluzówkach jamy ustnej. |
W badaniach laboratoryjnych stwierdzono liczbę limfocytów CD4 = 360 kom/mm³ i wiremię HIV na poziomie 12.000 kopii/mL. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) przed rozpoczęciem terapii konieczne jest ustalenie rozpoznania etiotropowego - wykonanie badania endoskopowego górnego odcinka przewodu pokarmowego i pobranie materiału do badań histopatologicznych, mykologicznych i bakteriologicznych;
2) należy bezzwłocznie rozpocząć leczenie flukonazolem, a badanie endoskopowe górnego odcinka przewodu pokarmowego wykonać dopiero w przypadku braku odpowiedzi na tę terapię;
3) opisana sytuacja kliniczna jest wskazaniem do rozpoczęcia leczenia antyretrowirusowego;
4) opisana sytuacja kliniczna jest wskazaniem do rozpoczęcia leczenia ARV, ale terapia ta powinna być odroczona do czasu zakończenia leczenia przeciwgrzybicznego ze względu na wysokie ryzyko wystąpienia zespołu rekonstrukcji immunologicznej;
5) w przypadku podjęcia decyzji o rozpoczęciu leczenia ARV można zastosować zestaw tenofowir + dydanozyna + lopinawir /rytonawir.
Prawidłowa odpowiedź to:

30-letni mężczyzna został przyjęty w celu ustalenia przyczyny utrzymującego się od ponad tygodnia suchego, nieproduktywnego kaszlu, gorączki do 38,2°C oraz narastającego uczucia duszności i narastającego poczucia choroby. Badanie klatki piersiowej wykonane ambulatoryjnie nie wykazało nieprawidłowości. Zgodnie z zaleceniem lekarza rodzinnego przez 3 dni przyjmował azytromycynę - bez poprawy. Pacjent dotychczas poważnie nie chorował, jedynie pół roku wcześniej przebył półpasiec Th 8-12. Przy przyjęciu stwierdzano obecność białych nalotów na śluzówkach jamy ustnej i języku, sinicę czerwieni wargowej i dystalnych odcinków palców kończyn górnych, dyskretne ściszenie szmeru oddechowego nad oboma polami płucnymi, przyspieszenie czynności serca do 116/min. W badaniu morfologicznym krwi obwodowej oraz podstawowych badaniach biochemicznych nie stwierdzono istotnych odchyleń od stanu prawidłowego, poza podwyższoną aktywnością dehydrogenazy mleczanowej (LDH - 1230 IU/L). Saturacja hemoglobiny oznaczona za pomocą pulsoksymetru wynosiła 80%, a ciśnienie parcjalne tlenu we krwi tętniczej 65 mmHg. W popłuczynach oskrzelowych stwierdzono obecność grzybów zidentyfikowanych jako Pneumocystis jiroveci. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) opisanemu powyżej choremu należy zaproponować diagnostykę w kierunku zakażenia HIV;
2) w opisanym przypadku terapią z wyboru będzie zastosowania flukonazolu, a przypadku braku odpowiedzi - kaspofunginy;
3) wskazane jest włączenie do terapii kortykosteroidów;
4) w przypadku potwierdzenia zakażenia HIV, opisany stan jest wskazaniem do rozpoczęcia skojarzonej terapii antyretrowirusowej (cART);
5) po zakończeniu leczenia ostrej fazy choroby należy stosować profilaktykę wtórną.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych poniżej stwierdzeń dotyczących oporności HIV na leki antyretrowirusowe (ARV) wskaż prawdziwe:
1) wiarygodna ocena lekooporności metodą genotypowania (sekwencjonowania) jest możliwa przy każdym wykrywalnym poziomie HIV RNA;
2) przy planowaniu nowego zestawu leków ARV, u chorego po wielu niepowodzeniach terapeutycznych należy uwzględnić wszystkie dostępne wyniki lekooporności oraz całą historię leczenia ARV;
3) przy planowaniu nowego zestawu leków ARV, u chorego po wielu niepowodzeniach terapeutycznych należy uwzględnić jedynie ostatni wynik oceny lekooporności;
4) zmutowane szczepy HIV zawsze charakteryzują się niższą zdolnością replikacyjną niż szczep dziki;
5) mutacje warunkujące oporność na leki ARV powstają wyłącznie w warunkach presji (obecności) leków ARV.
Prawidłowa odpowiedź to:

42-letni chory został przyjęty do szpitala z powodu utrzymujących się od 4 tygodni stanów podgorączkowych do 38°C, nadmiernego pocenia, postępującego osłabienia i utraty masy ciała (ok. 8 kg w ciągu ostatnich 3 miesięcy). Pacjent podawał, ze od 4 lat wie, że jest zakażony HIV, dotychczas nie wyrażał zgody na leczenie antyretrowirusowe (ARV), mimo że taką propozycję otrzymywał od 2 lat. W badaniu przedmiotowym przy przyjęciu stwierdzano grzybicę jamy ustnej, powiększenie węzłów chłonnych szyjnych i pachowych po stronie lewej; węzły wielkości ok. 2-3 cm, miękkie, przesuwalne względem podłoża. Brzuch był miękki, niebolesny przy palpacji, bez oporów patologicznych. Badanie radiologiczne klatki piersiowej nie wykazało nieprawidłowości. W badaniu USG uwidoczniono liczne, wielkości do 3 cm średnicy węzły chłonne zaotrzewnowe, w okolicy wnęki wątroby i okołoaortalne. Odczyn tuberkulinowy 10mm. W badaniach bakteriologicznych i mykobakteriologicznych plwociny, krwi
i moczu nie stwierdzono obecności patogenów w preparatach bezpośrednich, ani wzrostu drobnoustrojów na podłożach. Pobrano do badania węzeł chłonny i wykonano trepanobiopsję szpiku. W badaniu histopatologicznym obu materiałów stwierdzono obecność ziarniniaków z obecnością prątków kwasoodpornych. Oba materiały posiano na podłożach systemu MBBACT. Liczba limfocytów CD4 wynosiła 75 kom/mm³, liczba kopii HIV RNA 4,56 x10⁵ kopii/mL. Obecnie pacjent jest gotów na rozpoczęcie leczenia ARV. W odniesieniu do opisanej powyżej sytuacji klinicznej, spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) należy bezzwłocznie rozpocząć typową 4-lekową (ryfampicyna (RMP) + izoniazyd + pyrazynamid + etambutol) terapię przeciwprątkową;
2) należy bezzwłocznie rozpocząć leczenie ARV, a terapię przeciwprątkowa odroczyć do czasu uzyskania pełnej identyfikacji i określenia lekowrażliwości prątków;
3) terapię ARV należy odroczyć do czasu zakończenia leczenia przeciwprątkowego;
4) ze względu na interakcje pomiędzy RMP, a inhibitorami proteazy (PI) w przypadku rozpoczęcia terapii ARV należy zastosować zestaw składający się z 3 nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy (NRTI);
5) wynik identyfikacji prątków może wpłynąć na zestaw leków stosowanych w terapii przeciwprątkowej;
6) wynik identyfikacji prątków może wpłynąć na zestaw leków stosowanych w terapii ARV.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent opisany w pytaniu 15 otrzymał leczenie czterema typowymi lekami przeciwprątkowymi (ryfampicyna (RFP) + izoniazyd + pyrazynamid + etambutol), a po 4 tygodniach rozpoczęto leczenie antyretrowirusowe (ARV) zestawem emtrycytabina (FTC) + tenofowir (TDF) + efawirenz (EFV). W posiewach na podłożach MBBACT uzyskano wzrost prątków kwasoodpornych zidentyfikowanych jako Mycobacterium tuberculosis. Po 10 dniach leczenia p-prątkowego pacjent odgorączkował, zaczął przybywać na wadze. Po 2 tygodniach od dołączenia leczenia ARV pacjent ponownie zagorączkował, w prawym dole pachowym pojawił się pakiet bolesnych węzłów chłonnych, po kolejnych dwóch dniach wystąpiły zaburzenia równowagi, i nieprawidłowa próba palec-nos. Badanie CT ujawniło zmianę ogniskową w prawej półkuli móżdżku. Liczba limfocytów CD4 oznaczona w kolejnym tygodniu wzrosła do 370 kom/mm³. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) obserwowane pogorszenie jest wyrazem nieskuteczności leczenia p-prątkowego spowodowanego interakcjami pomiędzy lekami p-prątkowymi a lekami ARV;
2) wszystkie stwierdzane zmiany mogą być wynikiem zespołu zapalnej rekonstrukcji immunologicznej - uzyskane dane są wystarczające do ostatecznego ustalenia takiego rozpoznania;
3) wszystkie stwierdzane zmiany mogą być wynikiem zespołu zapalnej rekonstrukcji immunologicznej, ale do ostatecznego ustalenia takiego rozpoznania konieczne jest wykluczenie nieskuteczności terapii p-pratkowej, współistnienia innych zakażeń i chorób nowotworowych;
4) uzyskany wzrost liczby limfocytów CD4 usprawiedliwia przerwanie leczenia p-prątkowego i ponowne rozważenie jego włączenia przy spadku < 200 kom/mm³;
5) uzyskany wzrost liczby limfocytów CD4 usprawiedliwia przerwanie leczenia p-prątkowego i ponowne jego włączenie dopiero po zakończeniu leczenia p-prątkowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wirusy wtórnie hepatotropowe charakteryzują się zdolnością do wywoływania zmian martwiczych i zapalnych w wątrobie. Do grupy tej nie należy wirus:

Najczęstszym sposobem pobierania tkanki wątrobowej do badania w przypadku podejrzenia przewlekłego zapalenia wątroby jest:

U 50-letniego mężczyzny, zakażonego HIV, dotychczas nieleczonego antyretrowirusowo (ARV) w czasie rutynowej, kontrolnej wizyty w Poradni stwier-dzono: waga 98 kg, wzrost 178 cm, obwód w talii 100 cm, ciśnienie tętnicze krwi 145/95 mm Hg, liczba limfocytów CD4 = 320 kom/mm³, liczba kopii HIV RNA = 5,36x10⁵ kopii/mL, poziom cholesterolu całkowitego TChol = 7,2 mmol/L, trójglicerydów - 1,8 mmol/L. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) pacjentowi należy zaproponować terapię ARV;
2) ze względu na wysokie ryzyko rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego leczenie ARV należy odroczyć do momentu wystąpienia klinicznych cech niedoboru odporności lub obniżenia liczby limfocytów CD4 < 200 kom/mm³;
3) pacjentowi należy zalecić redukcję ciężaru ciała;
4) pacjentowi należy zlecić oznaczenie glikemii na czczo, a w przypadku normoglikemii test doustnego obciążenia glukozą;
5) w przypadku decyzji o rozpoczęciu leczenia ARV zestawem z wyboru jest abacawir (ABC) + stawudyna (d4T) + efawirenz (EFV).
Prawidłowa odpowiedź to:

58-letnia imigrantka z Nigerii, zakażona HIV i HBV, dotychczas nieleczona przeciwwirusowo zgłosiła się do poradni w celu oceny stopnia zaawansowania zakażenia i ustalenia dalszego postępowania terapeutycznego. W badaniu przedmiotowym ciężar ciała - 62 kg, wzrost 164 cm, nie obserwowano istotnych odchyleń od stanu prawidłowego poza stwierdzanymi w czasie 3 kolejnych wizyt podwyższonymi wartościami ciśnienia tętniczego krwi (max. 170/105 mm Hg). W badaniach laboratoryjnych liczba limfocytów CD4 = 238 kom/mm³, HIV RNA 4,35 x10⁵ kopii/mL, HBV DNA 2 x10⁵kopii/mL, kreatynina 110 mmol/L (górna granica normy), glikemia na czczo 4,8 mmol/L, ALT 130 IU/L, AspAT 110 IU/L. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) pacjentka powinna otrzymać zestaw leków uwzględniający jednoczesną trapię zakażenia HIV i HBV;
2) decyzje terapeutyczne należy odroczyć do czasu wykonania biopsji wątroby, która w takiej sytuacji jest obligatoryjna;
3) w momencie rozpoczynania terapii przeciwwirusowej dobrym zestawem leków dla tej chorej będzie emtrycytabina + tenofowir + efawirenz;
4) w przypadku stwierdzenia białkomoczu chora powinna mieć wykonane USG i biopsję nerki;
5) stężenie kreatyniny w surowicy jest prawidłowe - brak jest wskazań do oznaczania białkomoczu u tej pacjentki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chora z niewyrównaną marskością wątroby w przebiegu zakażenia HBV została zgłoszona do przeszczepu wątroby. Stwierdza się u niej obecność p-ciał anty HBe, nieznacznie podwyższoną aktywność ALT, wiremię HBV DNA 4,56x10² kopii/ml. Podejmiesz następującą decyzję:

Leczenie pacjentów z marskością wątroby i czynnie zakażonych HBV lub HCV ma na celu:

W trakcie monitorowania leczenia lamiwudyną pacjenta z wyrównaną marskością wątroby w przebiegu zakażenia HBV uzyskano serokonwersję w układzie „e”, normalizację aktywności AlAT i w 120 tygodniu terapii ujemny wynik PCR HBV DNA. Należy:

Wiadomo, że jednym z objawów zakażenia HCV może być depresja. Które ze stwierdzeń jest prawdziwe?

Dotychczas zidentyfikowano osiem (A - H) podstawowych genotypów HBV. Które ze stwierdzeń ich dotyczących jest prawdziwe?

U pacjentów z konfekcją HIV/HCV znacznie częściej dochodzi do przerwania terapii skojarzonej interferonem i rybawiryną niż w grupie zakażonych tylko HCV (43 v 25%). Odpowiedzialna za to jest:
1) anemia przy równoczesnym stosowaniu rybawiryny (RBV) i zidowudyny (AZT);
2) depresja przy równoczesnym stosowaniu interferonu (IFN) i didanozyny (ddI);
3) toksyczność mitochondrialna przy równoczesnym stosowaniu rybawiryny (RBV) i nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy (NRTI);
4) leukopenia/neutropenia przy równoczesnym stosowaniu interferonu (IFN) i zidowudyny (AZT);
5) zapalenie tarczycy przy równoczesnym stosowaniu interferonu (IFN) i inhibitorów proteazy (PI).
Prawidłowa odpowiedź to:

W zapobieganiu zakładowym zakażeniom HCV stosuje się:

Obraz kliniczny boreliozy z Lyme ma następujące trzy okresy:

Każdy pracownik służby zdrowia, który ma kontakt z pacjentem lub potencjalnie zakaźnymi płynami ustrojowymi (zwłaszcza z krwią), a nie przebył udowodnionego zakażenia HBV, musi przejść pełną serię szczepień przeciwko HBV. Podstawowy schemat szczepień polega na podaniu:

W ocenie „gradingu” bioptatu wątroby patomorfolog nie opisuje:

W przypadku pacjenta z rozpoznanym ropnym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu, u którego przed pięcioma laty założono układ drenujący płyn mózgowo-rdzeniowy z powodu wodogłowia pourazowego, w antybiotykoterapii empirycznej należy zastosować jeden z podanych niżej zestawów:
1) wankomycyna i linezolid;     4) wankomycyna i meropenem;
2) wankomycyna i cefepim;     5) ampicylina i amikacyna.
3) wankomycyna i ceftazydym;
Prawidłowa odpowiedź to:

Po przechorowaniu ropnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, wywołanego przez Haemophilus influenzae:
1) nie występuje większe ryzyko ponowne kolonizacji górnych dróg oddechowych przez HiB;
2) profilaktyka polega na podawaniu ryfampicyny;
3) chemioprofilaktyka zalecana jest przed wypisem ze szpitala;
4) nie zaleca się podawania ryfampicyny kobietom w ciąży po przebytym ropnym zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowym i mózgu o etiologii HiB;
5) nie występuje większe ryzyko nosicielstwa HiB.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pierwotne zapalenie mózgu u dorosłych w Europie jest najczęściej wywoływane przez:

U 46-letniego mężczyzny z wysoką gorączką, nadużywającego alkoholu, pracującego jako robotnik w tartaku i u którego wystąpiły jakościowe zaburzenia świadomości, objawy zwiększonego ciśnienia śródczaszkowego, w badaniu MR wykonanym w tym samym dniu stwierdzono zmiany zapalne w płacie skroniowym, częściowo czołowym i w zakręcie hipokampa, należy podejrzewać zapalenie mózgu o etiologii:

U 53-letniego mężczyzny z otyłością, w przeszłości leczonego z powodu nadciśnienia tętniczego, w nocy wystąpił nagle ostry ból głowy, nudności, wymioty, światłowstręt, zaburzenia przytomności i świadomości. Dwa dni przed zachorowaniem pacjent skarżył się na ogólne złe samopoczucie, bóle mięśni, uczucie ogólnego rozbicia, występowały także nawracające bóle głowy i mdłości, temperatura ciała 37,6 st. C. Miesiąc wcześniej kąpał się w basenie z ciepłą wodą naturalną. Przy przyjęciu do szpitala w badaniu TK głowy uwidoczniono uogólniony obrzęk mózgu. W diagnostyce różnicowej, w pierwszej kolejności, należy uwzględnić:
1) zapalenie mózgu;
2) zapalenie ropne opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu;
3) pierwotne pełzakowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu;
4) kryptokokowi zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu;
5) krwotok podpajęczynówkowy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Neuroborelioza może wystąpić w postaci:
1) zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych;
2) zapalenia nerwów czaszkowych;
3) zapalenia korzeni nerwowych i nerwów obwodowych;
4) przewlekłego zapalenia mózgu i rdzenia kręgowego;
5) polineuropatii obwodowej z ostrym zanikowym zapaleniem skóry.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku wystąpienia zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu, u kobiety leczonej przewlekle glikokortykosteroidami z powodu autoimmunologicznego zapalenia wątroby, która spędzała urlop w basenie Morza Śródziemnego, najbardziej należy podejrzewać etiologę:

Do objawów wskazujących na gruźlicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu należą:
1) symetryczne zmiany zapalne w płatach czołowych i skroniowych w badaniu MR;
2) podostry początek choroby;
3) niedowłady lub porażenia nerwów czaszkowych;
4) obniżone stężenie glukozy w płynie mózgowo-rdzeniowym;
5) dodatni odczyn tuberkulinowy u prawie wszystkich pacjentów.
Prawidłowa odpowiedź to:

W Polsce sytuacja epidemiologiczna w zakresie etiologii bakteryjnych zapaleń opon mózgowo-rdzeniowych jest zbliżona do opisywanej w Europie. W przypadkach potwierdzonych bakteriologicznie czynnikami wywołującymi najczęściej są:
1) Neisseria meningitidis;     4) Haemophilus influenzae;
2) Streptococcus agalactiae;    5) Streptococcus pneumoniae.
3) Listeria monocytogenes;
Prawidłowa odpowiedź to:

W Polsce od roku 2002 obserwuje się wyraźny wzrost liczby zakażeń inwazyjnych, w tym ośrodkowego układu nerwowego wywołanych przez:

Czynniki odpowiedzialne za patogenność Campylobacter jejuni to:
1) antygeny wici i lipid A;
2) lipid C;
3) toksyny: enterotoksyna i cytotoksyna;
4) przyleganie bakterii do enterocytów przez receptory L-fukozowe;
5) antygeny powierzchniowe K.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zarażenie Entamoeba histolytica następuje:

Atypowe komórki jednojadrowe (mononukleary) w mononukleozie zakaźnej to:

Za przyczynę poparciorkowcowego zapalenia nerek uważa się reakcje krzyżowe między antygenami w błonie podstawnej kłębuszków a:

Za wystąpienie wysypki w przebiegu zakażenia paciorkowcem beta-hemolizującym grupy A wg Lancefield odpowiadają:

Wskaż zdania prawdziwe:
1) HIV wnika do wnętrza komórki przy udziale receptora i koreceptorów;
2) HIV wykorzystujący koreceptor CCR5 nie tworzy syncytiów;
3) HIV wykorzystujący koreceptor CCR5 tworzy syncytia;
4) HIV wykorzystujący koreceptor CXCR4 tworzy syncytia;
5) HIV wykorzystujący koreceptor CXCR4 nie tworzy syncytiów.
Prawidłowa odpowiedź to:

Produkcja egzotoksyn jest ważnym czynnikiem w patogenezie chorób wywołanych przez:
1) Escherichia coli;         4) Corynebacterium diphteriae;
2) Klebsiella oxytoca;       5) Vibrio cholerae.
3) Mycobacterium tuberculosis;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz dotychczas poznane niektóre właściwości toksyny krztuścowej:
1) wspólnie z cyklazą adenylową pobudza mechanizmy immunologiczne odpowiedzialne za ograniczenie infekcji;
2) działa hepatotoksycznie;
3) wywołuje limfocytozę krwi obwodowej poprzez zahamowanie migracji limfocytów;
4) uszkadza erytrocyty;
5) wzmaga wydzielanie insuliny.
Prawidłowa odpowiedź to:

W patogenezie wirusowego zapalenia wątroby typu B główną rolę odgrywają:
1) swoiste przeciwciała;       4) komórki dendrytyczne;
2) cytotoksyczne limfocyty CD8;     5) makrofagi.
3) limfocyty CD4;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz dwie główne toksyny wytwarzane przez spory toksygenicznych szczepów Clostridium difficile:
1) toksyna A - cytotoksyna;    4) toksyna B - enterotoksyna;
2) toksyna A - enterotoksyna;   5) toksyna C - epitoksyna.
3) toksyna B - cytotoksyna;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz prawdziwe stwierdzenie dotyczące mechanizmów powstawania raka pierwotnego wątroby w przebiegu zakażenia HBV:
1) jednym z mechanizmów jest martwica oraz pobudzenie mitozy i regeneracji hepatocytów w przebiegu przewlekłego stanu zapalnego;
2) chorzy z marskością wątroby są obarczeni większym ryzykiem rozwoju raka pierwotnego wątroby niż z aktywnym zapaleniem wątroby typu B;
3) 20% przypadków raka pierwotnego wątroby związanego z zakażeniem HBV występuje u chorych z marskością wątroby;
4) rak pierwotny wątroby nie występuje u zakażonych HBV bez marskości wątroby;
5) HBV wykazuje bezpośrednie działanie onkogenne związane z jego integracją z genomem gospodarza oraz aktywacją niektórych genów komórki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zapalenie wątroby typu delta występuje u pacjentów z ostrym lub przewlekłym zapaleniem wątroby typu B. Czynnik delta jest:

Wiadomo, że HIV łączy się selektywnie z receptorem CD4. Które komórki wykazują największą ekspresję receptora CD4 na swojej powierzchni?

Mechanizmy patogenetyczne odpowiedzialne za rozwój gruźlicy związane są głównie z:

Wybierz zdanie prawdziwe:
1) podjednostka A enterotoksyny Vibrio cholerae aktywuje cyklazę adenylową co powoduje zwiększenie cAMP;
2) cAMP powstały wskutek działania podjednostki A toksyny cholery hamuje absorpcję sodu i aktywuje wydzielanie chlorków;
3) cAMPpowstały wskutek działania podjednostki A toksyny cholery hamuje absorpcję chlorków i aktywuje wydzielanie sodu;
4) podjednostka B enterotoksyny V. cholerae aktywuje cyklazę adenylową zwiększając cAMP w komórce;
5) Vibrio cholerae kolonizuje górny odcinek jelita cienkiego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród gorączek krwotocznych, najwyższą śmiertelnością charakteryzują się wywołane przez:

Mieszkaniec Warszawy przebywał przez 2 dni nad jeziorem w okolicach Olsztyna, mieszkając w namiocie. Po powrocie podczas kąpieli stwierdził obecność kleszcza wielkości ziarna grochu przyczepionego w okolicy dołu kolanowego prawego. Lekarz do którego pacjent się zgłosił powinien:

O prawidłowym odkażaniu skóry podczas pobierania krwi z żyły na posiew świadczy odsetek próbek zanieczyszczonych bakteryjną florą fizjologiczną skóry nie większy niż:

Genotypowa identyfikacja lekooporności HIV-1 polega na:

W diagnostyce duru powrotnego, w okresie gorączkowym choroby, można wykazać obecność krętków w badaniu mikroskopowym po barwieniu metodą:

Kwalifikacja do leczenia przewlekłego wzw B wymaga:

Kontrola czystości mikrobiologicznej oddziałów szpitalnych winna być wykonywana:

Niemcy - 2003 r. Pacjenta kliniki neurologii, wykazującego postępujące otępienie połączone z zaburzeniami ruchowymi, diagnozowano używając elektrody domózgowe. Elektrody po umyciu i wstępnej dezynfekcji sterylizowano w autoklawie (20 min, 121°C). Następny pacjent, u którego użyto te same elektrody, rozwinął stosunkowo szybko (5 miesięcy) podobne symptomy. W badaniu histopatologicznym tkanki mózgowej obu pacjentów stwierdzono liczne koncentracje płytek amyloidu. Prawdopodobny czynnik sprawczy to:

W wymazie z nosogardzieli osoby dorosłej najprawdopodobniejsze patogeny to:

Zakażenia Neisseria meningitidis w grupach wiekowych 3/12-1 rok oraz 16-21 lat wywoływane są głównie przez serotyp:

W laboratoryjnym badaniu płynu mózgowo rdzeniowego stwierdzono leukocytozę w wysokości 150 komórek /µL. Taka wielkość jest charakterystyczna dla:

W latach 2003-2006 działało w Polsce ok. 130 laboratoriów wykonujących diagnostykę prątków gruźlicy, poszerzoną o identyfikację M. tuberculosis complex oraz rozpoznawanie lekooporności prątków. Według kryteriów WHO jest to ilość:

Przeciwwskazania do przezskórnej biopsji wątroby nie stanowi:

Pacjent zakażony HCV i uzyskujący niewykrywalny poziom wiremii w 4 tygodniu leczenia interferonem i rybawiryną zostanie zaliczony do:

Od 30-letniego mężczyzny diagnozowanego w kierunku przewlekłego zapalenia wątroby typu C uzyskano następujące informacje: BMI 31,4, przeciwciała anty HCV (+), ujemny wynik oznaczenia HCV RNA metodą jakościową PCR, nieznacznie podwyższona aktywność AlAT (< 1,5 x N), ocena bioptatu wątroby w skali Scheuer’a: G - 1, S - 2, FL 40%. Jakiego zalecenia nie wydasz choremu?

Chory zakażony genotypem 3a HCV zgłosił się w celu kwalifikacji do leczenia interferonem i rybawiryną. Które badania diagnostyczne nie są od niego wymagane zgodnie z programem terapeutycznym NFZ?
1) aktywność AlAT;       4) poziom wiremii HCV RNA;
2) morfologia;       5) TSH.
3) biopsja wątroby;
Prawidłowa odpowiedź to:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do leczenia interferonem i rybawiryną mężczyzny z przewlekłym zapaleniem wątroby typu C jest:

Przewlekła proliferacja limfocytów B pod wpływem zaburzeń immunologicznych wywoływanych przez HCV może mieć charakter niezłośliwy i złośliwy, i prowadzić do:
1) zaburzeń czynności tarczycy;     4) krioglobulinemii;
2) rozwoju pierwotnego raka wątroby;    5) limfocytarnego zapalenia
3) rozwoju chłoniaka nieziarniczego;    gruczołów ślinowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu B stosowane mogą być interferony oraz analogi nukleoz(t)ydowe. Za wyborem interferonu przemawia:

Które ze stwierdzeń dotyczących zakażenia HCV u pacjentów dializowanych i po przeszczepie nerek jest prawdziwe?

Które ze stwierdzeń dotyczących przeszczepów wątroby z powodu jej niewydolności w przebiegu zakażenia HCV jest prawdziwe?

Pierwotny brak odpowiedzi na leczenie analogami nukleoz(t)ydowymi przewlekłego zapalenia wątroby typu B (nonresponse) został zdefiniowany jako:

Wiele analogów nukleozydowych posiada wspólny mechanizm działania przeciwwirusowego. Działanie właściwe tylko dla entekawiru to:

W leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu B u dorosłych stosuje się zgodnie ze wskazaniami rejestracyjnymi interferon pegylowany:

Pacjent leczony interferonem pegylowanym i rybawiryną uzyskał na pewnym etapie terapii następujący wynik morfologii krwi: Hb - 8,3 g/dL, ANC - 650/mm³, PLT - 23,000/mm³. Podejmiesz następującą decyzję:

Który z niżej podanych leków hypotensyjnych należy zastosować w pierwszej kolejności u pacjenta z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu II?

50-letnia kobieta bez organicznej choroby serca, z cukrzycą typu II leczona tylko dietą, z wolem guzowatym nadczynnym leczonym w przeszłości tiamazolem (Metizol), z guzem płuca prawego rozpoznanym przed 3 tygodniami w badaniu tomograficznym klatki piersiowej z kontrastem, zgłosiła się do szpitala z powodu gorączki do 39st. C, biegunki bez bólów brzucha i bez wymiotów. W badaniu przedmiotowym stwierdza się: pobudzenie psychoruchowe, wzmożoną potliwość skóry, tachykardię 120/min oraz podwyższone ciśnienie tętnicze krwi 170/100 mm Hg, w badaniach krwi żylnej: leukocytozę z granulocytozą, glikemię 280mg%,
Na 140 mEql/, K 3,95 mEq/l, aktywność kinazy fosfokreatynowej CK i frakcji sercowej CK-MB prawidłowa, poziom troponiny I w osoczu 0,01 ng/ml (norma:0,00-0,04), mocz badanie ogólne: c.wł -1.014,białkoślad, glukoza nb. ciała ketonowe nb, osad moczu: erytrocyty 0-1wpw. świeże, leukocyty 2-4 wpw, wałeczki nb., w badaniu EKG migotanie przedsionków z czynnością komór 120/min, bez zmian ST. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tej pacjentki?

U przypadkowego przechodnia na ulicy wystąpiło nagłe zatrzymanie krążenia. Jaki schemat postępowania resuscytacyjnego powinieneś zastosować, jeżeli jesteś jedynym ratownikiem na miejscu tego zdarzenia?

Do obrazu elektrokardiograficznego zawału ściany bocznej serca nie należy:

19-letnia kobieta, dotychczas zdrowa, przyjmująca doustny lek antykoncepcyjny, skierowana została do szpitala w celu diagnostyki utrzymujących się od tygodnia stanów podgorączkowych, suchego kaszlu oraz bólów w lewej połowie klatki piersiowej, nasilających się w pozycji leżącej, a zmniejszających się na siedząco w przodopochyleniu. W badaniach laboratoryjnych: morfologia krwi obwodowej - prawidłowa, stężenie jonów sodu i potasu - prawidłowe, poziom d-dimeru i troponiny I w normie, gazometria krwi tętniczej - prawidłowa, poziom ASO w surowicy krwi < 100j. Radiogram klatki piersiowej - prawidłowy. W badaniu EKG spoczynkowym stwierdza się uogólnione poziome uniesienie odcinka ST oraz poziome obniżenie odcinka PQ we wszystkich odprowadzeniach. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tej pacjentki?

65-letni mężczyzna, dotychczas nie leczony, przyjęty do oddziału z rozpoznaniem ostrego zespołu wieńcowego bez uniesienia ST (NSTEMI), skarży się na ból w klatce piersiowej. RR 150/90mm Hg, w EKG - rytm zatokowy miarowy 108/min. W badaniach laboratoryjnych: morfologia krwi obwodowej - prawidłowa, stężenie jonów sodu i potasu w surowicy - prawidłowe, poziom troponiny I w osoczu podwyższony. Saturacja krwi tętniczej wynosi 85%. Wskaż wszystkie leki, które należy zastosować u tego pacjenta:
1) nitrogliceryna i.v.;         4) morfina i.v. lub s.c.;
2) beta-bloker;         5) aspiryna;
3) tlen 4-8 litrów /min;       6) klopidogrel.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie leczenie w celu zapobiegania incydentom zakrzepowo-zatorowym należy zastosować u 67-letniej kobiety po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu, z cukrzycą typu II i migotaniem przedsionków, bez objawów niewydolności serca?

Wskaż, które z poniższych twierdzeń dotyczących leczenia pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST (NSTEMI) jest prawdziwe:

45-letni pacjent z cukrzycą typu II i nadciśnieniem tętniczym leczony jest beta-blokerem i ACE inhibitorem. Jakie powinno być kontrolne ciśnienie tętnicze krwi u tego pacjenta aby uznać, że zastosowane leczenie hypotensyjne jest skuteczne ?

Jakich leków hypotensyjnych nie należy stosować u pacjentki w ciąży z nadciśnieniem tętniczym?
1) alfa-metylodopa;     4) blokera receptora angiotensynowego;
2) labetalolu;       5) beta-blokera;
3) ACE inhibitora;     6) calcium-blokera.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 26-letniej kobiety w ciąży w trakcie kontrolnego badania stwierdzono RR 145/95 mm Hg. Pacjentka nie zgłasza dolegliwości, nie ma obrzęków kończyn dolnych, w badaniu ogólnym moczu nie stwierdza się zmian. Jakie leczenie należy zastosować u tej pacjentki?

42-letni pacjent leczony od 3 miesięcy mesalazyną i prednisolonem p.os z powodu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, przyjęty został do szpitala z powodu występujących od 4 dni stanów gorączkowych do 39°C i biegunki bez wymiotów, bez poprawy po leczeniu loperamidem w dawce 3x2 tab. i Amoxycilliną w dawce 4x0,5g prowadzonym od 3 dni w warunkach ambulatoryjnych. W badaniach laboratoryjnych: CRP-120mg/l (norma: 0-10), amylaza w surowicy-270 mIU/l(norma do 300). Morfologia - erytrocyty -3,1T/l, Hb-9,6mg/dl, leukocyty 19G/l, badanie ogólne moczu - wynik prawidłowy. W rtg przeglądowym jamy brzusznej nie stwierdzono objawów wolnego powietrza pod kopułą przepony, ale poszerzoną do 7cm okrężnicę zmierzoną w linii pośrodkowej ciała. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tego pacjenta?

20-letnia kobieta, dotychczas zdrowa, hospitalizowana z powodu salmonellozy z cechami odwodnienia, zgłasza uczucie kołatania serca bez bólu w klatce piersiowej i bez duszności. RR 115/85 mm Hg, czynność serca miarowa 140/min. W badaniach krwi wykonanych u tej pacjentki stwierdza się: stężenie jonu sodu Na-140mEql/l, potasu K-2,9mEq/l, stężenie troponiny I, kinazy fosfokreatynowej CK i frakcji sercowej CK-MB w surowicy w granicach normy, a w badaniu EKG częstoskurcz przedsionkowy bez poszerzenia zespołów QRS. Jakie leczenie należy zastosować w pierwszej kolejności u tej pacjentki?

40-letni mężczyzna zgłosił się do kontroli ambulatoryjnej po leczeniu amoksycilliną z kwasem klawulanowym z powodu licznych czyraków na skórze klatki piersiowej, obecnie skarży się na ogólne osłabienie, wzmożone pragnienie do picia. W ciągu ostatnich 4 tygodni ubył na wadze ok. 4 kg mimo prawidłowego łaknienia, nie gorączkował. W wykonanych w tym dniu w godzinach popołudniowych badaniach u tego pacjenta stwierdzono: OB.-6mm po 1 godzinie, morfologię krwi obwodowej prawidłową, glikemię w osoczu- 230mg/dl, mocz badanie ogólne - bez odchyleń od normy. Jakie jest właściwe postępowanie w przypadku tego pacjenta?

Wskaż wszystkie sytuacje, które są wskazaniem do zastosowania czasowej insulinoterapii u pacjenta chorego na cukrzycę, leczonego przewlekle doustnym lekiem hypoglikemizującym:
1) udar mózgu;
2) ostry zespół wieńcowy;
3) dekompensacja cukrzycy na skutek nadużycia alkoholu;
4) konieczność wykonania pilnej cholecystektomii;
5) ciężkie zapalenie płuc z gorączką;
6) ostra reakcja alergiczna wymagająca przejściowo leczenia kortykosterydami.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 68-letniego mężczyzny, otyłego, z nadciśnieniem tętniczym i żylakami kończyn dolnych, hospitalizowanego w oddziale zakaźnym od 6 dni z powodu róży podudzia prawego i leczonego antybiotykiem i.v., wystąpiła nagła duszność, suchy kaszel, ból w klatce piersiowej oraz uczucie kołatania serca ze wzrostem ciśnienia tętniczego krwi do 150/100mm Hg, bez nawrotu gorączki. W badaniach krwi wykonanych u tego chorego stwierdzono: morfologia - erytrocyty 4,85 T/l, Hb.-15,6 g/dl, leukocyty-12 G/l, płytki krwi -100tys/μl, stężenie d-dimeru w osoczu- 4200ng/ml (norma do 500 ), stężenie troponiny I w surowicy-0,04ng/ml (norma: 0,00-0,04).
W badaniu EKG - rytm zatokowy miarowy 110/min, bez zmian odcinka ST. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tego pacjenta to:

22-letnia pacjentka z astmą przewlekłą leczona glikokortykoidem wziewnie, przyjęta została do oddziału z powodu silnej duszności spoczynkowej z objawami bronchospastycznymi, bez gorączki. Wyniki badań dodatkowych wykonanych przy przyjęciu są następujące: morfologia krwi obwodowej - wynik prawidłowy, radiogram klatki piersiowej - bez odchyleń od normy, saturacja krwi tętniczej SaO2 wynosi 88%. Którego z niżej podanych leków nie należy zastosować u tej pacjentki?

56-letni mężczyzna z POCHP, od 3 dni odksztusza zwiększoną objętość ropnej plwociny, ma nasilenie kaszlu, ale nie gorączkuje. Jaki antybiotyk w pierwszej kolejności należy zastosować u tego pacjenta?

Wskazaniem do rozpoczęcia dializoterapii u chorego z ostrą niewydolnością nerek jest:

35-letni mężczyzna, hospitalizowany przed 4 tygodniami w oddziale zakaźnym z powodu ostrego nieżytu żołądkowo-jelitowego z gorączką i cechami odwodnienia, u którego nie potwierdzono wówczas zakażenia pałeczkami jelitowymi z grupy Salmonella/Shigella, ale zastosowano skuteczne leczenie ciprofloxacyną, zgłosił się obecnie do lekarza z powodu utrzymującego się od ok. tygodnia bólu i obrzęku stawu kolanowego prawego i skokowego lewego, bólu kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego oraz zmian na skórze obu podudziach o charakterze bolesnych twardych, sinoczerwonych guzków o śr. od 1 do 3 cm. W badaniach dodatkowych stwierdzono: CRP-80mg/l (norma: 0-10). Morfologia krwi obwodowej: erytrocyty- 3,8mln/μl, Hb-12,6g/dl, płytki krwi- 320tys/μl, leukocyty-8tys/μl, badanie ogólne płynu ze stawu kolanowego prawego: płyn barwy żółtej, lekko mętny, cytoza-2000kom/mm³ (norma:<200) w tym 45% granulocytów, białko 4,5g/dl (norma <3,5). Badanie rtg stawów skokowych, kolanowych i kręgosłupa L-S: bez odchyleń od normy. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tego pacjenta?

U matki 4-dniowego noworodka rozpoznano półpasiec. Prawidłowe postępowanie z dzieckiem obejmuje:

Ubytki słuchu u dzieci najczęściej są konsekwencją następujących chorób zakaźnych:

U urodzonego o czasie, siłami natury, noworodka matki zakażonej HIV, u której stosowano w ciąży profilaktykę wertykalnego zakażenia tym wirusem:

6-miesięczna dziewczynka urodzona w 39 tygodniu ciąży II powikłanej cholestazą u matki, z masą ciała 2.860 g, 9 punktami w skali Apgar, karmiona piersią przez 3 miesiące, przyjęta do szpitala z rozpoznaniem cytomegalii. W wywiadzie od 3. miesiąca życia stany gorączkowe i kaszel, 3-krotnie leczona antybiotykami z powodu zakażeń górnych dróg oddechowych oraz zapalenia ucha. Przedmiotowo przy przyjęciu uogólniona limfadenopatia, hepatosplenomegalia, powiększenie ślinianek, masywne pleśniawki, gorączka. Laboratoryjnie: niedokrwistość, leukocytoza, małopłytkowość, podwyższona aktywność AlAT, obecność p/ciał p/CMV w klasie IgM oraz CMV DNA. Postępowanie w tym przypadku powinno obejmować:
1) diagnostykę w kierunku zakażeń wirusami hepatotropowymi;
2) diagnostykę w kierunku zakażenia HIV;
3) diagnostykę w kierunku wrodzonej wady serca;
4) terapię gancyklowirem i antybiotykiem;
5) wykluczenie choroby metabolicznej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród poniższych stwierdzeń dotyczących zakażeń CMV prawdziwe są:
1) wirus CMV stanowi najczęstszą przyczynę wrodzonych zakażeń u ludzi;
2) częściej występują w tych przypadkach wrodzone zakażenia bezobjawowe związane z reaktywacją zakażenia u matki;
3) noworodki zakażone CMV wymagają badania słuchu;
4) noworodki zakażone CMV pozostają w wysokim stopniu zakaźne przez kilkanaście miesięcy i wymagają izolacji;
5) wszystkie noworodki zakażone CMV wymagają leczenia gancyklowirem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące wertykalnych zakażeń HBV:
1) częstość transmisji przezłożyskowej zakażenia HBV wynosi 5-15%;
2) prawdopodobieństwo wertykalnej transmisji HBV zależy od wysokości wiremii u matki;
3) noworodkowi matki zakażonej HBV należy w I dobie życia podać HBIG oraz szczepionkę p/ wzw B;
4) obowiązuje zakaz karmienia piersią;
5) noworodkowi matki zakażonej HBV podajemy lamiwudynę przez 6 tygodni pod kontrolą parametrów morfologii krwi obwodowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

5-letnie dziecko leczone ambulatoryjnie od 5 dni z powodu biegunki z krwią, skierowano do szpitala z powodu zażółcenia powłok skórnych. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono stężenie bilirubiny 7 mg/dL, z przewagą bilirubiny pośredniej (5 mg/dL), w morfologii krwi stężenie hemoglobiny 9,1 g/dL, liczbę płytek krwi 70x10³/mL, retikulocytów 25 ‰, aktywność AlAT 28 U/L, AspAT 27 U/L, stężenie mocznika 80 g/dL. Rozpoznanie wstępne to:

3-miesięczna dziewczynka została skierowana do szpitala z podejrzeniem toksoplazmozy wrodzonej z powodu obecności w surowicy przeciwciał w klasie IgG. U jej starszego brata urodzonego 2 lata wcześniej, rozpoznano toksoplazmozę wrodzoną. Matkę podczas każdej ciąży leczono pirymetaminą i sulfadiazyną. U hospitalizowanej dziewczynki należy:
1) przeprowadzić badania serologiczne w kierunku obecności p/ciał p/toksoplazmozie w klasie IgM, a szczególnie IgA;
2) zastosować leczenie do 12 miesiąca życia;
3) przeprowadzić badanie okulistyczne;
4) obserwować miano p/ciał IgG u matki i dziecka;
5) nie należy leczyć dziecka przed uzyskaniem wyników dalszych badań.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chłopiec, u którego 7 dni wcześniej rozpoznano nagminne zapalenie przyusznic, zgłosił się do szpitala z powodu wystąpienia gorączki, wymiotów, silnego bólu głowy. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:

U 12-letniego chłopca leczonego IFN z powodu przewlekłego zapalenia wątroby typu B w 10 tygodniu leczenia zaobserwowano wzrost aktywności aminotransferaz: AlAT 500 U/L, AspAT 300 U/L. W diagnostyce różnicowej należy uwzględnić:
1) nadkażenie innym wirusem hepatotropowymi;
2) ostrą niewydolność wątroby;
3) powikłania autoimmunologiczne IFN-terapii;
4) chorobę Wilsona;
5) nadczynność tarczycy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych zdań charakteryzują przebieg zakażeń HBV u dzieci?
1) w większości przypadków obserwuje się wysoką aktywność biochemiczną choroby;
2) ubogiej manifestacji klinicznej towarzyszą zmiany histopatologiczne w wątrobie o niewielkim zaawansowaniu;
3) progresja w przewlekłe zapalenie wątroby jest odwrotnie proporcjonalna do wieku, w którym doszło do zakażenia;
4) leczenie pzw B u dzieci jest bardziej skuteczne niż u dorosłych;
5) często u dzieci zakażonych HBV obserwuje się przypadki marskości wątroby, jej niewydolność, a nawet pierwotnego raka wątroby.
Prawidłowa odpowiedź to:

9-letnia dziewczynka została przyjęta do szpitala z powodu wysokiej gorączki z dreszczami, bólów głowy, osłabienia. 2 tygodnie wcześniej wróciła z Nigerii, gdzie przebywała przez 3 tygodnie. W badaniu przedmiotowym: ciężki stan ogólny, tachykardia (AS>120/min), hepatosplenomegalia. W badaniach laboratoryjnych: niedokrwistość (hemoglobina 10,1 g/dL, małopłytkowość 64x10³/mL, hiperbilirubinemia 2,88 mg/dL, leukopenia 2,3x10³/mL, APTT 40 s, obecność D-dimerów, wzrost stężenia CRP 125 mg/L. W diagnostyce różnicowej w pierwszym rzędzie należy podejrzewać:

Podstawą rozpoznania wertykalnego zakażenia HCV u dziecka jest:

Typowe powikłania ospy wietrznej to:

Obwodowe porażenie nerwu twarzowego może wystąpić w przebiegu:
1) poliomyelitis;         4) wścieklizny;
2) boreliozy;           5) choroby bornholmskiej.
3) zespołu Ramsay-Hunta;
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjentka zakażona HIV-1, u której rozpoznano inwazyjnego raka szyjki macicy, a liczba limfocytów CD4 wynosi 251 kom/mm³ należy do kategorii:

Należy unikać łącznego stosowania klarytromycyny i efawirenzu z uwagi na interakcje farmakologiczne między tymi lekami. Polegają one na:
1) spadku stężenia klarytromycyny;
2) wzroście stężenia klarytromycyny;
3) spadku stężenia efawirenzu;
4) wzroście stężenia efawirenzu;
5) powstawaniu toksycznych metabolitów efawirenzu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ryzyko przeniesienia zakażenia HIV z kobiety na płód drogą wertykalną, jeżeli nie zastosowano leczenia antyretrowirusowego wynosi:

Lekiem z wyboru w leczeniu strongylodozy jest:

Odporność u osób dorosłych prawidłowo szczepionych przeciwko błonicy utrzymuje się: