Egzamin PES / Choroby zakaźne / jesień 2007

U osób podatnych na zakażenie HBV, ryzyko związane ze skaleczeniem się igłą lub innym ostrym narzędziem wynosi, w zależności od stanu serologicznego osoby potencjalnie zakażającej (pacjenta źródłowego) (HBsAg (+) i HBeAg (+):

Ryzyko zakażenia HIV w wyniku ukłucia igłą lub skaleczenia innym ostrym narzędziem wynosi:

Szczepienie przeciwko HBV, a także zastosowanie hiperimmunizowanej immunoglobuliny anty-HBV (HBIG) jest:

Gorączka o nieznanej przyczynie jest zespołem klinicznym o różnorodnej etiologii, którego głównym objawem jest:

W stadium boreliozy z Lyme z rumieniem pełzającym (zmiany wczesne ograniczone) stosuje się następujące antybiotyki:

Nieswoiste objawy ostrej choroby retrowirusowej:

W badaniach serologicznych w kierunku zakażenia HIV podstawowe znaczenie mają:

Zakażenia szpitalne dotyczą:

Które z niżej wymienionych chorób wskazują na AIDS (tzw. choroby wskaźnikowe)?

Najczęstsze zakażenia szpitalne, to:

Rekombinowane, ludzkie, aktywowane białko C (drotrekogin alfa) ma następujące działanie:

Zespół ogólnoustrojowej reakcji zapalnej, to stan charakteryzujący się nagłym wystąpieniem co najmniej dwóch lub więcej spośród następujących objawów:

W rozpoznaniu serologicznym boreliozy z Lyme, podstawową metodą diagnostyczną, wykonywaną dwuetapowo, jest badanie z wynikiem dodatnim:

Anaplazmoza jest:

We wstrząsie septycznym (ale nie w ciężkiej sepsie bez wstrząsu) zaleca się:

Przeszczepienie wątroby stało się obecnie standardową metodą leczenia niewydolności tego narządu w przebiegu zakażenia HCV. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących w/w zagadnienia jest nieprawdziwe?

Osoba zakażona genotypem 1 HCV leczona interferonem i rybawiryną z dodatnim wynikiem PCR HCV RNA ale spadkiem wiremii > 2log w 12 tygodniu i ujemnym wynikiem PCR HCV RNA w 24 tygodniu leczenia zaliczana jest do tzw. pacjentów:

Które z poniższych twierdzeń dotyczących przewlekłych zapaleń wątroby jest nieprawdziwe?

Marskość wątroby w przebiegu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C rozwija się u 5-20% chorych w ciągu 20-25 lat. Do czynników przyspieszających progresję do marskości należy:

Ostre zapalenia wątroby obserwujemy w przebiegu zakażenia wszystkimi pierwotnie hepatotropowymi wirusami. Nie wszystkie jednak ewoluują do fazy przewlekłej. Ryzyko przewlekłego zapalenia wątroby nie występuje w przebiegu zakażenia wirusem:
1) HAV;  2) HBV;  3) HCV;  4) HDV;  5) HEV.
Prawidłowa odpowiedź to:

W badaniach klinicznych Apricot, Ribavic czy Presco potwierdzono skuteczność leczenia interferonem i rybawiryną pacjentów z koinfekcją HIV/HCV. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących tej grupy chorych jest prawdziwe?

Stosowane w terapii przewlekłego zapalenia wątroby typu C interferony pegylowane różnią się między sobą wielkością i kształtem cząsteczki, oraz profilem farmakokinetycznym. Który z podanych opisów dotyczy interferonu pegylowanego alfa-2a?

U 38-letniej pacjentki z przewlekłym zapaleniem wątroby typu C, kilkakrotnie hospitalizowanej z powodu nasilających się objawów neuropatii obwodowej o niejasnej etiologii stwierdzono zakażenie genotypem 3a, wiremię początkową poniżej 600 000 IU/mL, nieznacznie (< 2xN) podwyższoną aktywnością aminotransferaz. Podejmiesz następującą decyzję:

Chory na przewlekłe zapalenie wątroby typu C zgłosił się w celu kwalifikacji do leczenia interferonem i rybawiryną. Który z wyników będzie najmniej istotny przy decyzji o podjęciu terapii?

Skrócenie terapii interferonem pegylownym i rybawiryną (zgodne z rejestracją leku w UE) do 24 tygodni u pacjentów zakażonych genotypem 1 HCV i wyjściową wiremią poniżej 600 000 IU/mL jest możliwe w przypadku nie wykrycia HCV RNA:

W trakcie monitorowania leczenia lamiwudyną pacjenta z przewlekłym zapaleniem wątroby typu B uzyskano serokonwersję w układzie „e”, normalizację aktywności AlAT i w 96 tygodniu terapii ujemny wynik PCR HBV DNA. Należy:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do leczenia przewlekłego zapalenia wątroby interferonem jest:

W trakcie leczenia lamiwudyną pacjenta z przewlekłym zapaleniem wątroby typu B obserwujesz: wzrost aktywności aminotransferaz, wzrost wiremii HBV DNA w kolejnych oznaczeniach, nasilenie zmian zapalno-martwiczych w wątrobie:

W leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu C u pacjentów dializowanych stosuje się zgodnie ze wskazaniami rejestracyjnymi:

W ocenie „gradingu” bioptatu wątroby patomorfolog nie opisuje:

W przypadku podejrzenia bąblowicy wątroby wywołanej przez larwalną postać Echinococcus granulosus:
1) nie należy wykonywać biopsji cienkoigłowej nawet pod osłoną leków parazytobójczych;
2) należy wykonać badania parazytologiczne kału na obecność jaj pasożyta;
3) w zależności od sytuacji klinicznej w leczeniu stosuje się chirurgiczne usunięcie zmiany, chemioterapię lub obserwację;
4) rokowanie jest złe ze względu na quasi nowotworowy wzrost torbieli;
5) problem bąblowicy E. granulosus nie dotyczy mieszkańców półkuli północnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych poniżej stwierdzeń dotyczących szczepień u osób dorosłych zakażonych HIV wskaż prawdziwe:
1) szczepienia powodują wzrost wiremii HIV i obniżenie liczby limfocytów CD4, dlatego u osób zakażonych HIV nie zaleca się wakcynacji;
2) osobom dorosłym zakażonym HIV zaleca się szczepienia przeciw zakażeniu HBV, HAV i HPV;
3) szczepienie przeciwko HPV całkowicie zabezpiecza przed zachorowaniem na raka szyjki macicy;
4) osobom dorosłym zakażonym HIV zaleca się szczepienia przeciw Streptococcus pneumoniae, grypie i tężcowi;
5) bezwzględnym warunkiem wykonywania jakichkolwiek szczepień u osoby zakażonej HIV jest liczba limfocytów CD4 wyższa niż 200 kom/mm³.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do nefropatii związanej z zakażeniem HIV (HIV-AN) wskaż prawdziwe:
1) czynnikami zwiększającymi ryzyko wystąpienia HIV-AN są rasa kaukaska i zespół rekonstrukcji immunologicznej w przebiegu leczenia antytretrowirusowego (ARV);
2) rozpoznanie HIV-AN jest wskazaniem do rozpoczęcia terapii ARV;
3) pewne rozpoznanie HIV-AN wymaga potwierdzenia biopsją nerki;
4) stosowanie kortykosteroidów jest przeciwwskazane;
5) w przypadku rozwoju schyłkowej niewydolności nerek należy rozpocząć leczenie nerkozastepcze (hemodializy lub dializy otrzewnowe);
6) pacjent ze schyłkowa niewydolnością nerek w przebiegu HIV-AN, skutecznie leczony ARV powinien być kwalifikowany do przeszczepienia nerki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych poniżej stwierdzeń dotyczących zasad prowadzenia leczenia antyretrowirusowego wskaż prawdziwe:
1) ze względu na unikalny profil oporności darunawir (DRV) wzmacniany rytonawirem (DRV/r) zalecany jest jako składnik pierwszej terapii antyretrowirusowej;
2) brak mutacji HIV RNA wykrywalnych metodą sekwencjonowania jest dowodem na brak oporności na dostępne leki antyretrowirusowe;
3) w zestawie terapii „ratunkowej” (tj. stosowanej u chorego po wielu niepowodzeniach terapeutycznych) należy uwzględnić nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy, a zwłaszcza lamiwudynę;
4) w zestawie terapii „ratunkowej” (tj. stosowanej u chorego po wielu niepowodzeniach terapeutycznych) należy uwzględnić nienukleozydowy inhibitor odwrotnej transkryptazy nawet, jeśli to jedyny aktywny lek w tym zestawie;
5) dodanie enfuwirtydu do zestawu zawierającego darunawir lub typranawir zwiększa szanse powodzenia terapii ratunkowej o ok. 50%.
Prawidłowa odpowiedź to:

48-letni mężczyzna, u którego zakażenie HIV wykryto w 1987 r., zgłosił się na badania kontrolne po raz pierwszy od 15 lat. Pacjent podaje, że poza kilkoma epizodami „przeziębienia” dotychczas poważnie nie chorował. Obecnie również nie podaje żadnych dolegliwości. W wykonanych badaniach morfologicznych i biochemicznych nie stwierdzono istotnych nieprawidłowości, określono liczbę CD4 = 620 kom/mm³ i CD8 = 3200 kom/mm³ oraz wielkość wiremii HIV 600 kopii/mL. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) pacjent wymaga powtórzenia diagnostyki serologicznej potwierdzającej zakażenie HIV, ponieważ jest mało prawdopodobne, aby po 20 latach zakażenia upośledzenie funkcji układu immunologicznego było tak niewielkie;
2) pacjent wymaga powtórzenia diagnostyki serologicznej potwierdzającej zakażenie HIV, ponieważ wiremia na poziomie 600 kopii/mL mieści się w zakresie błędu laboratoryjnego i taki wynik oznaczenia można uzyskać również u osób niezakażonych HIV;
3) istnieje duże prawdopodobieństwo, że pacjent jest homozygotą w zakresie genu CKR5∆32;
4) istnieje duże prawdopodobieństwo, że pacjent należy do subpopulacji osób o długim okresie przeżycia (long term non-progresors), stanowiącej ok. 10% populacji ogólnej i charakteryzującej się zwiększona liczbą koreceptorów CXCR4;
5) niezależnie od stosunkowo wysokiej liczby limfocytów CD4 i niskiej wiremii HIV pacjentom, u których udowodniony czas zakażenia HIV jest dłuższy niż 15 lat, należy zaoferować leczenie antyretrowirusowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Lekami z wyboru stosowanymi w leczeniu inwazji tasiemcami Taenia saginata i Taenia solium są:
1) Albendazol;         4) Mebendazol;
2) Prazykwantel;        5) Pyrantel.
3) Niklozamid;
Prawidłowa odpowiedź to:

Zakażenie HIV rozpoznano w lutym 2000r. u 41-letniego chorego w czasie hospitalizacji spowodowanej dekompensacją pozapalnej (zakażenie HBV) marskości wątroby i posocznicą salmonellozową. Wówczas liczba limfocytów CD4 wynosiła 203 kom/mm³, a wiremia HIV była wyższa niż 750 000 kopii/mL. W III.2000 pacjent przebył PCP, a następnie epizod ostrej psychozy w przebiegu depresji reaktywnej. Chory nieregularnie przyjmował leki ARV zalecone wg schematu: abakawir + azydotymidyna + lamiwudyna, a po 4 tygodniach zdecydowanie odmówił kontynuacji tej terapii. Po uzyskaniu poprawy stanu psychicznego w V.2000 zaproponowano zestaw: stawudyna + lamiwudyna + newirapina, który chory przyjmował regularnie w efekcie czego uzyskano pełną supresję wiremii HIV, niestety przed uzyskaniem odbudowy immunologicznej, w VI.2000r. u chorego rozwinęła się toksoplazmoza OUN. W ciągu dalszej obserwacji pacjent był stabilny klinicznie, nie dochodziło do rozwoju nowych zakażeń oportunistycznych, utrzymywała się pełna supresja wiremii HBV i HIV, odpowiedź immunologiczna była zadawalająca - maksymalna liczba limfocytów CD4 - 289 kom/mm³. W 2006r. hospitalizowany wielokrotnie z powodu krwawienia z żylaków przełyku i wodobrzusza w przebiegu niewyrównanej marskości wątroby oraz narastającej niewydolności nerek (GFR 20 -30 mL/min). W X.2006r. określono HBV DNA na poziomie 6x10^6 kopii/mL oraz stwierdzono obecność mutacji HBV L180M i M204V. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) ponieważ w ciągu ostatnich 5 lat nie doszło do rozwoju nowych zakażeń oportunistycznych, obecnie brak jest podstaw do rozpoznania zespołu nabytego niedoboru odporności (AIDS);
2) ze względu na rozwój mutacji warunkujących oporność HBV na lamiwudynę wskazana jest zamiana tego leku na emtrycytabinę (FTC);
3) ze względu na ryzyko rozwoju kwasicy mleczanowej schemat leczenia ARV u tego chorego nie powinien zawierać stawudyny;
4) z powodu niewyrównanej marskości wątroby należy odstawić wszystkie leki ARV, a kontynuować jedynie monoterapię lekiem o aktywności przeciw HBV w dawkach zalecanych dla chorych z marskością wątroby i dostosowanych do stopnia niewydolności nerek;
5) ze względu na rozwój mutacji warunkujących oporność HBV na lamiwudynę wskazana jest zamiana tego leku na tenofowir (TDF).
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjentowi opisanemu w poprzednim pytaniu zaproponowano zestaw abacawir (ABC) + lamiwudyna (3TC) + efawirenz (EFV) i dodatkowo adefowir (10 mg 3x w tygodniu). Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) kontynuacja leczenia antyretrowirusowego jest błędem ze względu na ryzyko pogłębienia niewydolności wątroby i nerek;
2) dawki nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy należy dostosować do stopnia niewydolności nerek;
3) dawkę efawirenzu należy dostosować do stopnia niewydolności nerek;
4) zastosowanie pełnej dawki efawirenz (600 mg/dobę) u chorego ze zdekompensowaną marskością wątroby i wywiadem ostrej psychozy jest związane z wysokim ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych;
5) podawanie adefowiru jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko powstania szczepów opornych HIV;
6) zastosowana dawka adefowir jest suboptymalna w odniesieniu do terapii zakażenia HBV.
Prawidłowa odpowiedź to:

59-letni chory z zakażeniem HIV rozpoznanym w 1996 r. Przez 10 lat od rozpoznania nie zgłaszał się do Poradni dla osób zakażonych; nie ujawniał faktu zakażenia HIV. Do stycznia 2007 innych chorób i dolegliwości nie podawał. W styczniu 2007 wystąpiły dolegliwości dysuryczne, których diagnostyka zakończyła się rozpoznaniem rozlanego chłoniaka z dużych limfocytów B (DLBCL) o stopniu zaawansowania IV wg Ann Arbor. W maju 2007r., po ustaleniu rozpoznania otrzymał pierwszy kurs chemioterapii wg schematu CHOP (cyklofosfamid + doksorubicyna + winkrystyna + prednizon), po czym wystąpiły agranulocytoza, gorączka i biegunka. Chory ujawnił fakt zakażenia HIV i został przeniesiony do oddziału chorób zakaźnych. Zastosowano szerokospektralną, empiryczną antybiotykoterapię oraz podawano czynnik wzrostu i dojrzewania granulocytów uzyskując wzrost liczby leukocytów do wartości prawidłowych, ustąpienie gorączki i biegunki. Oznaczono liczbę limfocytów CD4 i CD8 uzyskując wartości - odpowiednio 51 i 340 kom/mm³. Wielkość wiremii HIV określono na 23 861 kopii/mL. Włączono TMP/SMX w ramach profilaktyki PCP i toksoplazmozy oraz azytromycynę jako profilaktykę zakażenia prątkami atypowymi. Rozpoczęto terapię ARV wg schematu atazanawir wzmacniany rytonawirem + abacawir + lamiwudyna i uzgodniono termin przyjęcia chorego na kolejny kurs chemioterapii. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:

Pacjent opisany w poprzednim pytaniu został ponownie przyjęty do oddziału zakaźnego w sierpniu 2007 r., po trzecim kursie chemioterapii wg schematu CHOP, obecnie z powodu wyniszczenia, pancytopenii, gorączki do
40 st. C, biegunki, żółtaczki oraz drożdżycy przewodu pokarmowego. Kontynuowano szerokospektralną antybiotykoterapię, leczenie przeciwgrzybicze (flukonazol) i leczenie czynnikiem wzrostu i dojrzewania granulocytów rozpoczęte w klinice Hematologii. Z powodu znacznego wyniszczenia i niemożności przyjmowania pokarmów i płynów drogą doustną rozpoczęto całkowite żywienie parenteralne. Na podstawie badań kału wykluczono zakażenie pałeczkami z rodzaju Salmonella i Shigella, obecność toksyny Clostridium difficile. W posiewach krwi i moczu nie stwierdzano wzrostu bakterii ani grzybów. Po kilku dniach uzyskano poprawę w postaci ustąpienia neutropenii, zmniejszenia gorączki i ustąpienia nalotów grzybiczych w jamie ustnej. Utrzymywały się trudności w połykaniu oraz luźne wypróżnienia. Ponadto wystąpiło krwawienie z nadżerkowych zmian w jamie ustnej. Chory nie wyraził zgody na badanie endoskopowe górnego odcinka przewodu pokarmowego. W sigmoidoskopii stwierdzono obecność licznych nadżerek i wylewów podśluzówkowych; w badaniu histopatologicznym pobranych wycinków wykazano nacieczenie zapalne błony śluzowej i podśluzowej jelita z obecnością komórek olbrzymich z wtrętami. W badaniu ultrasonograficznym jamy brzusznej uwidoczniono nieobecny wcześniej hypoechogenny obszar słabo odgraniczonych odbić o wymiarach 53x 27 mm oraz ubogoechowe węzły chłonne w otoczeniu głowy trzustki, pnia trzewnego i krezkowe - o wymiarach większych niż w badaniach poprzednich. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) obraz USG jest wyrazem progresji choroby co wymaga zmiany klasyfikacji stopnia zaawansowania chłoniaka z IV na II wg Ann Arbor;
2) stwierdzana progresja chłoniaka skłania do rozważenia zastosowania innych form leczenia np. chemioterapii w połączeniu ze stosowaniem przeciwciał monoklonalnych anty-CD2 (rituximab);
3) zmiany stwierdzane makroskopowo i mikroskopowo w jelicie są świadectwem progresji zakażenia grzybiczego i wymagają zastosowania kaspofunginy;
4) zmiany stwierdzane makroskopowo i mikroskopowo w jelicie są świadectwem zaplenia błony śluzowej i podśluzowej w przebiegu zakażenia wirusem cytomegalii;
5) dołączenie do terapii walgancyklowiru jest najwłaściwszym postępowaniem w związku z obecnością zmian w przewodzie pokarmowym; supresja zakażenia CMV tym lekiem powinna być stosowana dożywotnio;
6) dołączenie do terapii gancyklowiru jest najwłaściwszym postępowaniem w związku z obecnością zmian w przewodzie pokarmowym.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta opisanego w poprzednim pytaniu, potwierdzono zakażenie HIV, a w 4 dobie leczenia kiły, wystąpił napad drgawkowy. W badaniu CT OUN stwierdzono obecność zmiany ogniskowej o wymiarach 1x1,2 cm, w prawym płacie ciemieniowym. W badaniach dodatkowych u tego chorego stwierdzano ponadto:
* wyniki oznaczeń biochemicznych w zakresie wartości prawidłowych,
* obraz morfologiczny krwi obwodowej w normie,
* VDRL w surowicy 1:512,
* liczba limfocytów CD 4 = 470 kom/mm³,
* HIV RNA 4,67x10^4 kopii/mL,
* wynik badania USG jamy brzusznej - bez istotnych nieprawidłowości,
* w fundoskopii stwierdzono chorioretinitis,
* przeciwciała p-CMV w klasie IgG - obecne,
* przeciwciała p- T.gondii w klasie IgG - nieobecne, przeciwciała p-T.gondii w klasie IgM - nieobecne.
Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest toksoplazmoza OUN oraz siatkówki i naczyniówki oka;
2) najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest choroba cytomegalowirusowa przebiegająca z zajęciem OUN i siatkówki;
3) najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest kiła przebiegająca z zajęciem OUN (kilak) oraz siatkówki i naczyniówki oka;
4) badaniem rozstrzygającym w różnicowaniu będzie wynik oznaczenia przeciwciał p-CMV w klasie IgM;
5) istotne dla rozpoznania będą wyniki odczynów kiłowych w płynie mózgowo-rdzeniowym (PMR);
6) wykonywanie odczynów kiłowych w PMR u chorego z zakażeniem kiłowym nabytym w ciągu ostatniego miesiąca nie jest celowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Na temat patogenezy i przebiegu boreliozy funkcjonuje wiele, czasami fałszywych opinii. Spośród zamieszczonych niżej wskaż nieprawdziwe:
1) borelioza jest nieuleczalną chorobą, w każdym nieleczonym przypadku prowadzącą do kalectwa;
2) borelioza jest drugą, po kleszczowym zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych, najczęściej występującą chorobą odkleszczową w Polsce;
3) szerzeniu się boreliozy w naturze sprzyja występowanie czynnika sprawczego w postaci spor., odpornych na działanie czynników środowiskowych;
4) przewlekaniu się boreliozy sprzyja przyjmowanie przez bakterie form kulistych a także opłaszczenie się białkami gospodarza;
5) in vitro obserwuje się wrażliwość borrelii na szereg antybiotyków z różnych grup chemicznych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Kardiochirurg skaleczył się podczas zabiegu wymiany zastawki u 72-letniej pacjentki z chorobą reumatyczną. Zabezpieczono próbkę krwi od eksponowanego lekarza, lekarz przyjął pierwszą dawkę Combiviru (AZT+3TC) w ciągu godziny od ekspozycji. U operowanej rozpoczęto diagnostykę w kierunku zakażenia HIV wykonując test IV generacji. Uzyskano dodatni wynik tego testu. Lekarz zgłosił się do ośrodka specjalistycznego, gdzie zalecono profilaktyczne stosowanie trzech leków antyretrowirusowych (ARV). Które spośród podanych poniżej stwierdzeń jest prawdziwe?

Pielęgniarka pracująca przy chorym dziecku przyjmowanym do oddziału z powodu posocznicy meningokokowej nie używała maski ochronnej i doszło do ekspozycji na wydzielinę z dróg oddechowych chorego. Zwraca się do lekarza z prośbą o zalecenia dotyczące postępowania profilaktycznego. Wybierz właściwe postępowanie:

Wankomycyna jest stosowana w leczeniu niektórych przypadków ropnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych o etiologii:

Rodzice 5-miesięcznego niemowlęcia chcą zabezpieczyć swoje dziecko przed zachorowaniem na grypę. Wybierz właściwy sposób postępowania:

Jakie postacie może przybierać zakażenie wirusem grypy u niemowląt?
1) drgawki gorączkowe;       4) ostre zapalenie krtani;
2) zapalenie oskrzelików;       5) nieżyt nosa i gardła.
3) zapalenie ucha środkowego;
Prawidłowa odpowiedź to:

W zakażeniu pałeczką krztuśca już od pierwszego okresu choroby stwierdza się często zmiany w obrazie krwi obwodowej. Należą do nich:
1) leukopenia;  2) leukocytoza;  3) limfocytoza;  4) granulocytoza;  5) trombopenia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Około 1 tygodnia po porodzie u kobiety pojawił się i stopniowo nasilał napadowy kaszel. W 10 dniu choroby lekarz rodzinny na podstawie przebiegu choroby, charakteru napadów oraz wykonanych podstawowych badań laboratoryjnych wysunął podejrzenie krztuśca. Wskaż prawidłowe postępowanie lecznicze wobec matki i zapobiegawcze u dziecka:
1) rozpocząć natychmiast leczenie matki antybiotykiem makrolidowym;
2) rozpocząć natychmiast leczenie matki amoksycyliną;
3) natychmiast zaszczepić noworodka szczepionką DTP;
4) podać noworodkowi erytromycynę przez 14 dni;
5) podać noworodkowi erytromycynę przez 14 dni, jeśli pojawi się kaszel.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstszym czynnikiem infekcyjnym związanym z występowaniem drgawek gorączkowych u niemowląt jest:

W grudniu do oddziału pediatrycznego trafiło 3-miesięczne niemowlę z powodu narastającej duszności, kaszlu i pogarszania się stanu ogólnego dziecka. W wywiadzie dziecko urodzone w 30 tygodniu ciąży, przebywało początkowo na oddziale intensywnej terapii noworodka. Przedmiotowo u dziecka stwierdza się znaczną duszność wydechową, przyspieszenie oddechu, wdechowe ustawienie klatki piersiowej, słabo słyszalne szmery oddechowe. W rtg klatki piersiowej cechy rozdęcia płuc bez zagęszczeń zapalnych. Stężenie białka C-reaktywnego w surowicy krwi < 5 mg%. Wskaż najbardziej prawdopodobny czynnik etiologiczny:

W profilaktyce zakażeń wywołanych przez syncytialny wirus oddechowy (RSV) zasadnicze znaczenie odgrywa:

Wskaż prawidłowe twierdzenia dotyczące zakażeń wirusami Rota:
1) zakażenia występują najczęściej u noworodków;
2) zakażenia występują najczęściej u dzieci > 6 m. i < 2 lat;
3) są często przyczyną biegunek w szkołach;
4) wysoką zapadalność obserwuje się tylko w krajach rozwijających się;
5) są przyczyną biegunek prowadzących do odwodnienia.
Prawidłowa odpowiedź to:

W zespole różyczki wrodzonej (zespół Gregga) wady wrodzone i uszkodzenia narządowe dotyczą:
1) kończyn;  2) mózgu;  3) nerek;  4) oczu;  5) serca i dużych naczyń.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przeciwwskazaniem do karmienia naturalnego ze strony matki jest:
1) czynne zakażenie prątkiem gruźlicy;
2) reaktywowana postać zakażenia wirusem opryszczki pospolitej;
3) zakażenie HIV;
4) zakażenie wirusem B zapalenia wątroby (HBV);
5) zakażenie wirusem C zapalenia wątroby (HCV).
Prawidłowa odpowiedź to:

Doustna szczepionka przeciwko poliomelitis (OPV) zawierająca żywe atenuowane wirusy:

2-letnie dziecko zostało przyjęte do szpitala z powodu gorączki utrzymującej się od blisko 2 tygodni, silnego przekrwienia spojówek oraz śluzówek jamy ustnej, powiększenia węzłów chłonnych szyjnych oraz rumienia dłoni i stóp. Biorąc pod uwagę najbardziej prawdopodobne rozpoznanie, wybierz właściwe leczenie:
1) acyklowir;           4) kortykosteroidy;
2) gancyklowir;         5) kwas acetylosalicylowy.
3) immunoglobuliny dożylne;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe twierdzenia dotyczące szczepienia przeciwko gruźlicy obowiązujące w Polsce na podstawie Programu Szczepień Ochronnych na rok 2007:
1) szczepienie BCG otrzymują noworodki w 1. dobie życia;
2) szczepienia BCG noworodków urodzonych przez matki zakażone HIV musi być poprzedzone konsultacją specjalisty chorób zakaźnych;
3) szczepienie BCG podaje się niemowlętom w 12. miesiącu życia, jeśli średnica blizny po szczepieniu w okresie noworodkowym jest < 3 mm;
4) szczepienie BCG podaje się wszystkim dzieciom w 7. roku użycia;
5) szczepienie BCG podaje się dzieciom w 12. roku użycia z ujemnym wynikiem próby tuberkulinowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Szczepionka nieskoniugowana (polisacharydowa) przeciwko Streptococcus pneumoniae zalecana jest:
1) dzieciom powyżej 2. roku życia z zaburzeniami odporności;
2) dzieciom zdrowym przed rozpoczęciem uczęszczania do przedszkola;
3) dorosłym z chorobą alkoholową;
4) dorosłym z przewlekłymi chorobami serca i płuc;
5) osobom w wieku powyżej 65. roku życia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące szczepionki przeciwko wirusom Rota:
1) można ją podawać dzieciom powyżej 6 tygodnia życia;
2) można ją podawać dzieciom do 24 tygodnia życia;
3) można ją podawać dzieciom do końca pierwszego roku życia;
4) zawiera żywe atenuowane wirusy;
5) należy ją podawać podskórnie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Szczepionka przeciwko Haemophilus influenzae typu b:

Wskaż, dla których z niżej wymienionych osób szczepionka przeciwko ospie wietrznej jest przeciwwskazana:
1) dziecko z ostrą białaczką limfoblastyczną w okresie remisji;
2) kobieta w 3 miesiącu ciąży;
3) kobieta w wieku 25 lat, która nie pamięta, czy chorowała ospę wietrzną;
4) mężczyzna w wieku 21 lat, który dotychczas nie chorował ospę wietrzną;
5) zdrowe niemowlę w wieku 6 miesięcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do lekarza zgłosili się rodzice z prośbą o zaszczepienie 4-letniego dziecka przeciwko ospie wietrznej, gdyż wczoraj skontaktowało się z kolegą chorym na ospę wietrzną. Z wywiadu wynika, że dziecko otrzymało dwa tygodnie temu szczepionkę przeciwko meningokokom. Wybierz prawidłowe postępowanie:

30-letni pacjent z astmą oskrzelową, leczony przewlekle prednisolonem doustnie, zgłosił się do szpitala z objawami zaostrzenia choroby (znaczna duszność spoczynkowa, nasilone objawy bronchospastyczne, pobudzenie). Jakie leczenie należy natychmiast zastosować u tego pacjenta?
1) tlenoterapię;         4) glikokortykosteroid dożylnie;
2) beta-mimetyk wziewnie;      5) lek antyleukotrienowy (np. montelukast).
3) lek sedatywny (np. diazepam);   
Prawidłowa odpowiedź to:

Który z niżej podanych leków jest najskuteczniejszym lekiem przeciwzapalnym w astmie przewlekłej?

22-letnia pacjentka w 20 tygodniu ciąży, skarży się na bóle głowy, nie gorączkuje, objawy oponowe i ogniskowe ujemne, RR 160/100mm Hg, czynność serca miarowa 88/min. Jaki lek należy zastosować u tej pacjentki?

U 50-letniego mężczyzny z cukrzycą typu II, w trakcie terapii pochodną sulfonylomocznika, rozpoznano nadciśnienie tętnicze. Jaki lek hipotensyjny w pierwszej kolejności należy zastosować u tego pacjenta?

60-letnia chora z cukrzycą typu II leczona dotychczas skutecznie pochodną sulfonylomocznika (Diaprel), przyjęta została do oddziału z objawami róży kończyny dolnej, z gorączką 38°C. Glikemia na czczo oznaczona u tej pacjentki - 110mg/dl, po posiłku 350mg/dl. Jakie leczenie hypoglikemizujące należy zastosować u tej chorej?

W którym z niżej podanych przypadków należy zastosować inwazyjną wentylację mechaniczną u pacjenta z zaostrzeniem POCHP?

Kiedy należy rozpocząć dializoterapię u pacjenta z ostrą niewydolnością nerek?

60-letnia kobieta, z chorobą zwyrodnieniową obu stawów biodrowych, po przebytej przed 2 miesiącami operacji wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego prawego, leczona przewlekle niesterydowym lekiem przeciwzapalnym, zgłosiła się do szpitala z powodu zasłabnięcia bez utraty przytomności. Pacjentka blada, nie gorączkuje, RR prawidłowe, w zapisie EKG- rytm zatokowy miarowy 108/min, bez cech ostrego niedokrwienia. Wyniki badań krwi tej pacjentki: OB.- 8mm po 1 godz., morfologia: erytrocyty - 2,8 T/l (n:3,8-5,8), Hb-8,2g/dl (n:11,5-16,5), Ht-30%, MCV 62 μm³ (n:80-94), płytki krwi - 220 G/l (n:128-348), leukocyty -6tys./mm³ (n:4,0-10,0), retikulocyty -2 promille, poziom żelaza w surowicy obniżony, całkowita zdolność wiązania żelaza TIBC - podwyższona, poziom ferrytyny - obniżony, stężenie troponiny T w normie, bezpośredni test antyglobulinowy BTA (test Coombsa ) ujemny. Badanie kału na krew utajoną - wynik ujemny. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tej pacjentki?

W przypadku nagłego zatrzymania krążenia w mechanizmie migotania komór leczeniem z wyboru jest:

65-letnia kobieta z silnym bólem w klatce piersiowej, nagłą dusznością spoczynkową, suchym kaszlem, blada, spocona. Temperatura ciała 36,5 st. C, RR 120/80 mmHg. W badaniu krwi: erytrocyty 4,5 G/l, Hb-13,8g/dl, Ht-42%, leukocyty-8tys/mm³, glukoza-130mg%. Radiogram klatki piersiowej wykazuje objawy zastoju w krążeniu płucnym. Jakie leczenie należy zastosować u tej pacjentki?
1) narkotyczny lek przeciwbólowy;    4) wlew 500 ml 10% glukozy i.v.;
2) antybiotyk dożylnie;       5) lek rozszerzający naczynia.
3) diuretyk dożylnie;
Prawidłowa odpowiedź to:

75-letni pacjent z przewlekłą niewydolnością serca i cukrzycą typu II, leczony pochodną sulfonylomocznika (Diaprel), naparstnicą, ACE - inhibitorem i diuretykiem, skarży się na obniżony nastrój z powodu uporczywych bólów stawowych w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów. Który z niżej podanych leków można bezpiecznie zalecić temu pacjentowi w celu zmniejszenia dolegliwości?

W którym z poniższych przypadków należy zastosować leczenie glikozydem naparstnicy?

70-letnia kobieta przyjęta do szpitala z powodu utrzymujących się od ok. 3 tygodni stanów gorączkowych do 38 stopni C, bólów i uczucia sztywności mięśni karku, mięśni obręczy barkowej i biodrowej, utraty masy ciała. W badaniach krwi stwierdzono: OB. - 102 mm po 1 godz., morfologia: erytrocyty-2,8 T/l, Hb-9,0 g/dl, MCV-90 μm³, leukocyty - 5500/mm³, płytki krwi - 780 G/l(n:128-348), CRP-70 mg/l (n:1-10), ALAT, AspAT, CPK i TSH- w normie, kreatynina - 0,7mg/dl (n: 0,-1,2) hypergammaglobulinemia, badanie ogólne moczu prawidłowe, w posiewach krwi brak wzrostu bakterii. W badaniu szpiku odsetek plazmocytów wynosi 4% komórek jądrzastych (n:0,5-4%). Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tej pacjentki?

Kryterium elektrokardiograficznym rozpoznania przerostu lewej komory jest:

50-letni pacjent z ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST (NSTEMI), bez objawów czynnej choroby wrzodowej. RR 130/80, w zapisie EKG rytm zatokowy miarowy 96/min. Wskaż wszystkie leki, które należy zastosować u tego pacjenta:
1) nitroglicerynę;    4) lek fibrynolityczny ( np. streptokinaza);
2) aspirynę;      5) heparynę drobnocząsteczkową lub heparynę niefrakcjonowaną.
3) beta-bloker;     
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie leczenie należy zastosować u pacjenta z zespołem ostrej niewydolności oddechowej (ARDS) w przebiegu zachłystowego zapalenia płuc?

42-letnia kobieta, szczupła, z nawracającą chorobą żołądka i dwunastnicy, z przewlekłymi zaparciami, świądem skóry i uporczywymi bólami kostnostawowymi, z kamicą nerkową obustronną, przyjęta została do szpitala z podejrzeniem neuroinfekcji. Od kilku dni występowały u chorej wymioty, bóle głowy, znaczne osłabienie. W badaniu przedmiotowym stwierdza się: dezorientację, znaczne odwodnienie, RR145/100mmHg, temp. ciała: 37.0°C, osłabienie siły mięśniowej i osłabienie odruchów ścięgnistych. W badaniach krwi: erytrocyty - 4,70 G/l, Hb-14,7g/dl, leukocyty-12tys./mm³, płytki-227 G/l, Na-143mEq/l (n: 135-145), K - 3,11mEq/l (n: 3,6-5,0), Ca - 16mg/dl (n: 8,5-10,5mg/dl), glukoza -108mg/dl, TSH w normie. Badanie ogólne moczu prawidłowe, badanie płynu mózgowo-rdzeniowego prawidłowe. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tej chorej?

Którego z niżej podanych leków nie należy stosować w leczeniu przełomu tyreotoksycznego?

60-letni pacjent, otyły, z cukrzycą typu II leczony przewlekle metforminą, glikemia na czczo 90mg%, 2 godziny po posiłku 116mg%. Jaki powinien być wynik oznaczenia hemoglobiny glikowanej (odsetek) HbA1c we krwi tego pacjenta, aby uznać, że jest on prawidłowo leczony (tzn. cukrzyca jest wyrównana)?

U 68-letniej pacjentki z niewydolnością serca w przebiegu choroby organicznej serca, wystąpił napad migotania przedsionków. Jaki lek antyarytmiczny należy zastosować u tej chorej?

W glistnicy:
1) człowiek może zarazić się przez kontakt bezpośredni z drugim człowiekiem;
2) glistnica jest chorobą brudnych rąk;
3) głównym źródłem zakażenia są zanieczyszczone ziemią warzywa;
4) źródłem zakażenia jajem glisty jest mięso wieprzowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wrotami zakażenia dla wąglika są:

Pacjent z objawami obwodowego porażenia nerwu siódmego podaje w wywiadzie pokąsanie przez kleszcze przed kilkoma tygodniami. W rozpoznaniu różnicowym należy uwzględnić:
1) neuroboreliozę;         4) zespół Bella;
2) porażenie po ukąszeniu kleszcza;    5) kleszczowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu.
3) zatrucie jadem kiełbasianym;     
Prawidłowa odpowiedź to:

28-letni drwal zgłosił się do lekarza rodzinnego w związku z wystąpieniem gorączki sięgającej 38°C z towarzyszącymi objawami zapalenia gardła. Wkrótce po włączeniu leczenia obejmującego Amoksycylinę, Polopirynę S i Rutinoscorbin objawy ustąpiły. Tydzień później pacjent zgłosił się ponownie w związku z wystąpieniem gorączki sięgającej 40°C, wymiotów i bólu głowy. Ustalając rozpoznanie należy myśleć przede wszystkim o:

Pacjent zakażony HIV z liczbą limfocytów CD4 wynoszącą 199 kom/mm³, u którego rozpoznano półpasiec obejmujący 2 sąsiadujące dermatomy należą do kategorii klinicznej CDC:

Zaburzenia psychiczne o podłożu organicznym, mogą być wywołane przez następujące pasożyty, z wyjątkiem:

Źródłem zakażenia filariozą chorobą wywoływaną przez nicienie, lokalizujące się w naczyniach i węzłach chłonnych są:

U 10-dniowego noworodka rozpoznano ropne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Na podstawie badania mikroskopowego płynu mózgowo-rdzeniowego wysunięto podejrzenie zakażenia Listeria monocytogenes. Wybierz właściwy antybiotyk do leczenia tego dziecka:

Podostre stwardniejące zapalenie mózgu (Subacute Sclerosing Panencephalitis - SSPE) jest związane z przybyciem we wczesnym dzieciństwie zakażenia wirusem:

U 5-letniego chłopca wystąpił zlewny, dość twardy rumień na policzkach, a następnie „girlandowata” wysypka na kończynach, ale dłonie i stopy były wolne od wykwitów. Na podstawie przedstawionego opisu najbardziej prawdopodobnym czynnikiem etiologicznym jest:

13-letni chłopiec zgłosił się do Izby Przyjęć z zażółceniem powłok. Na podstawie wywiadu (tatuaż wykonany przed 3 miesiącami) lekarz podejrzewa wirusowe zapalenie wątroby. Chłopiec podaje, że przed 3 tygodniami otrzymał 1. dawkę szczepionki przeciwko WZW B. Wskaż, które z niżej wymienionych badań surowicy krwi jest najbardziej przydatne do ewentualnego potwierdzenia ostrego WZW B:

Wybierz prawdziwe twierdzenia dotyczące krztuśca u noworodka:
1) noworodki są bardzo wrażliwe na zakażenie pałeczką krztuśca;
2) obraz kliniczny krztuśca u noworodka może być nietypowy (np. napady bezdechu z sinicą);
3) przebieg może być bardzo ciężki, a nawet śmiertelny;
4) noworodki matek, które chorowały na krztusiec, są oporne na zakażenie pałeczką krztuśca;
5) w leczeniu krztuśca u noworodków stosuje się aminoglikozydy.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 5-letniego dziecka wystąpiło zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, a diagnostyka laboratoryjna wskazuje, że czynnikiem etiologicznym jest Borrelia burgdorferi. Wskaż najbardziej skuteczny antybiotyk w tej sytuacji:

Który z poniższych przypadków stanowi wskazanie do wykonania doustnego testu tolerancji glukozy?

Wskaż, które zdanie dotyczące hemofilii B jest fałszywe:

Wskaż, które z poniższych twierdzeń dotyczących glikozydów naparstnicy jest fałszywe:

Jaki antybiotyk należy zastosować w pierwszej kolejności ambulatoryjnie u pacjenta z zaostrzeniem POCHP, który od 3 dni odkrztusza zwiększoną objętość ropnej plwociny?

Najbardziej czułym i swoistym markerem laboratoryjnym martwicy mięśnia sercowego jest:

W której z poniższych patologii nie stwierdza się podwyższonego poziomu D-dimeru we krwi pacjenta?

Które ze stwierdzeń dotyczących zapobiegania i zwalczania cholery jest prawdziwe?

30-letnia pielęgniarka, karmiąca matka 9-miesięcznego dziecka, zakłuła się igłą iniekcyjną w trakcie zabiegu operacyjnego przeprowadzanego u pacjentki zakażonej HIV. Po zdjęciu rękawiczek, w których pracowała, okazało się, że widoczny jest ślad po zakłuciu. Które z podanych niżej czynności należy podjąć w związku z zaistniałą sytuacją?
1) miejsce zranienia należy zmyć obficie wodą z mydłem;
2) jak najszybciej podać pierwszą dawkę leków antyretrowirusowych;
3) w zestawie leków stosowanych w postępowaniu poekspozycyjnym uwzględnić inhibitory wejścia, ze względu na zdolność tej grupy leków do uniemożliwiania zakażenia komórek wrażliwych;
4) zestaw leków stosowanych w postępowaniu poekspozycyjnym zmodyfikować w zależności od danych dotyczących lekooporności szczepu HIV pacjentki będącej źródłem komórek ekspozycji;
5) eksponowanej pielęgniarce zalecić przerwanie karmienia dziecka piersią.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród poniższych stwierdzeń dotyczących inhibitorów proteazy prawdziwe są:
1) leki z tej grupy cechują się niską barierą genetyczną - do powstania szczepu fenotypowo opornego wystarczy mutacja jednopunktowa;
2) w większości przypadków stosowanie leków z tej grupy u pacjentów leczonych rifampicyną jest przeciwwskazane;
3) koszmarne sny są jednym z najczęstszych działań niepożądanych powodowanych przez jeden z leków z tej grupy;
4) dodanie małej dawki rytonawiru powoduje kliniczne korzystne zmiany farmakokinetyki leków należących do tej grupy;
5) leki należące do tej grupy zwiększają ryzyko krwawień u chorych na hemofilię.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych niżej stwierdzeń dla nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy (NNRTI) prawdziwe są:
1) w pewnych sytuacjach stosowanie leków z tej grupy jest przeciwwskazane u kobiet;
2) nadwrażliwość na jeden z leków z tej grupy jest uwarunkowana genetycznie;
3) leki z tej grupy cechują się niską barierą genetyczną - do powstania szczepu fenotypowo opornego wystarczy mutacja jednopunktowa;
4) koszmarne sny są jednym z najczęstszych działań niepożądanych powodowanych przez jeden z leków z tej grupy;
5) dodanie małej dawki rytonawiru powoduje klinicznie korzystne zmiany farmakokinetyki leków należących do tej grupy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych niżej stwierdzeń dla nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy (NRTI):
1) większość działań niepożądanych powodowanych przez tę grupę leków wynika z ich toksycznego wpływu na mitochondria;
2) nadwrażliwość na jeden z leków z tej grupy jest uwarunkowana gentycznie;
3) leki z tej grupy cechuje niska bariera genetyczna - do powstania szczepu fenotypowo opornego wystarczy mutacja jednopunktowa;
4) część z leków należących do tej grupy wykazuje aktywność przeciw HBV;
5) dodanie małej dawki rytonawiru powoduje klinicznie korzystne zmiany farmakokinetyki leków należących do tej grupy.
Prawidłowa odpowiedź to:

30-letnia pacjentka zakażona HIV i HCV, leczona od 6 miesięcy antyretrowirusowo (ARV) zestawem abakawir (ABC, Ziagen) + tenofowir (TDF, Viread) + atazanawir (ATV, Reyataz) zgłosiła się z powodu zażółcenia białkówek. W wykonanych badaniach stwierdzono AlAT 112 IU/L, AspAT 98 IU/L, bilirubina 48 μmol/L (2,8 mg%), CD4 256 kom/mm³ (przyrost 68 kom/mm³ w stosunku do wartości sprzed terapii), HIV RNA < 50 kopii/mL, HCV RNA 6,24 x 10⁵ IU/mL, genotyp 3. Najwłaściwszym sposobem postępowania u tej pacjentki będzie:
1) odstawienie ATV, najbardziej prawdopodobnie przyczyny hyperbilirubinemii;
2) zastąpienie atazanawiru Kaletrą (LPV/r, lopinawir wzmacniany rytonawirem);
3) zaoferowanie pacjentce leczenia przeciw-HCV pegylowanym interferonem z rybawiryną);
4) zaoferowanie pacjentce leczenia przeciw-HCV pegylowanym interferonem z rybawiryną po wykonaniu biopsji wątroby, pod warunkiem, że nasilenie włóknienia w bioptacie (staging) będzie ocenione na co najmniej 2 (w skali od 0 do 4).
Prawidłowa odpowiedź to:

30-letni mężczyzna, dotychczas zdrowy, zgłosił się do szpitala z powodu utrzymujących się od 3 dni stanów podgorączkowych, suchego kaszlu i bólów w okolicy przedsercowej promieniujących do pleców. Bóle nasilają się w pozycji leżącej, a zmniejszają się w pozycji siedzącej przy pochyleniu do przodu. Radiogram klatki piersiowej tego chorego wykazuje prawidłowy obraz płuca i serca. W badaniach krwi: morfologia w normie, stężenie jonów Na i K w surowicy w normie, stężenie D-dimeru we krwi w normie, stężenie troponiny I - 0,01 ng/ml (norma: 0,00-0,08), ASO < 100 j.Gazometria krwi tętniczej prawidłowa. W badaniu EKG uogólnione poziome uniesienie odcinka ST oraz poziome obniżenie odcinka PQ we wszystkich odprowadzeniach. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tego pacjenta?

80-letnia pacjentka, z patologią przewodu pokarmowego (przepuklina w bliźnie po cholecystektomii i uchyłkowatość jelita grubego), leczona od 5 tygodni dietą z powodu cukrzycy typu II. Obecnie glikemia na czczo 98 mg/dl, 2 godz. po posiłku 190 mg/dl, stężenie hemoglobiny glikowanej we krwi HbA1c = 7%. W badaniu ogólnym moczu nie stwierdzono obecności ciał ketonowych. Jaką terapię cukrzycy należy zastosować u tej pacjentki?

Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do toksyczności leków antyretrowirusowych (ARV) prawdziwe są:
1) indynawir (Crixivan) i atazanawir (Reyataz) są obciążone największym ryzykiem spowodowanie ciężkiego, miąższowego uszkodzenia wątroby, ponieważ są inhibitorami UDP-glukonylotransferazy;
2) głównym mechanizmem toksycznego uszkodzenia wątroby w przebiegu stosowania nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy (NNRTI) jest uszkodzenie mitochondriów;
3) inhibitory proteazy (PI) są jedyną grupą leków ARV wpływającą niekorzystnie na gospodarkę lipidową;
4) stopień zaburzeń lipidowych wywołanych przez PI, a zwłaszcza przez PI wzmacniane małą dawką rytonawiru (PI/r) dodatnio koreluje ze skutecznością przeciwwirusową tej grupy leków;
5) jałowa martwica kości jest efektem toksycznego działania leków ARV i nie występuje u chorych nieleczonych antyretrowirusowo.
Prawidłowa odpowiedź to:

24-letni homoseksualny mężczyzna został zgwałcony (stosunek analny) w czasie imprezy w klubie gejowskim. Zgłosił się do izby przyjęć szpitala zakaźnego w 3 godziny od incydentu. Poszkodowany podaje, że od 8 miesięcy ma stałego partnera seksualnego, nie miewa przypadkowych kontaktów seksualnych, nie jest zakażony HIV, nie będzie w stanie zidentyfikować sprawcy gwałtu. W aspekcie niezawodnego postępowania poekspozycyjnego właściwym działaniem będzie:
1) nie podejmować żadnych działań - uczestnicząc w imprezach w klubie gejowskim mężczyzna wykazuje powtarzalne zachowania ryzykowne;
2) zaproponować stosowanie leków antyretrowirusowych (ARV) przez 4 tygodnie;
3) zaproponować stosowanie leków ARV przez 3 miesiące;
4) podanie leków ARV uzależnić od ujemnego wyniku testu na obecność przeciwciał anty-HIV;
5) w przypadku podjęcia decyzji o włączeniu profilaktyki poekspozycyjnej w zestawie leków należy uwzględnić nevirapinę (NVP, Viramune).
Prawidłowa odpowiedź to:

47-letnia kobieta zakażona HIV i HBV od 12 lat leczona antyretrowirusowo (ARV), od 3 lat skutecznie zestawem stawudyna (d4T, Zerit) + lamiwudyna (3TC, Epivir) + lopinwir/ritonawir (LPV/r, Kaletra) zgłosiła się z powodu utraty łaknienia, nudności, uczucia pełności w jamie brzusznej i osłabienia bólów mięśni. W wykonanych badaniach stwierdzono: Erytrocyty 3,89 T/L; Hemoglobina 12,0 g/dL; MCV 110 fl, Leukocyty 4,5 G/L; płytki 132 K/L; AlAT 438 IU/L, AspAt 386 IU/L, bilirubina 16 μmol/L, Na 137 mmol/L, K 4,1 mmol/L, CPK 440 U/L, mleczany 5 mmol/L; cholesterol 7,99 mmol/L; trójglicerydy 3,0 mmol/L. Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do tego przypadku najwłaściwszą interpretacją stwierdzanych zaburzeń i najbezpieczniejszym sposobem postępowania jest:

Spośród poniższych stwierdzeń odnoszących się do leczenia antyretrowirusowego (ARV) prawdziwe są:
1) niepowodzenie wirusologiczne jest zawsze związane z rozwojem zmutowanych, opornych na stosowane leki szczepów wirusa;
2) ze względu na poprawę sprawności układu immunologicznego zwiększającą prawdopodobieństwo opanowania zakażenia oportunistycznego, leczenie ARV powinno mieć zawsze pierwszeństwo przed terapią zakażeń oportunistycznych;
3) ze względu na ryzyko sumowania bądź potęgowania działań niepożądanych leków, rozpoczęcie terapii ARV powinno być przesunięte do czasu zakończenia leczenia ostrej fazy zakażenia oportunistycznego;
4) określenie „nowotwory definiujące AIDS” stosowane jest wobec tych nowotworów, których rozpoznanie umożliwia rozpoznanie zespołu nabytego niedoboru odporności i których częstość występowania uległa obniżeniu po wprowadzeniu skojarzonego leczenia ARV (HAART).
Prawidłowa odpowiedź to:

28-letnia pacjentka, imigrantka z Kamerunu, z zakażeniem HIV rozpoznanym 4 lat wcześniej na podstawie badań serologicznych, została przyjęta w celu diagnostyki stanów gorączkowych, potów nocnych i osłabienia. Do momentu hospitalizacji chora nie przyjmowała żadnych leków. Przy przyjęciu stwierdzano: wyniszczenie i kandydozę jamy ustnej. W wykonanych badaniach:
* liczba limfocytów CD4 = 37 kom/mm³
* ilościowe oznaczenie HIV RNA-1 - nieoznaczalny
* hemoglobina 7,8 g/dL
* aktywność fosfatazy alkalicznej 432 IU/L
* badanie radiologiczne klatki piersiowej - bez odchyleń od stanu prawidłowego
* 3-krotnie bezpośrednie badanie plwociny na obecność prątków kwasoodpornych - wynik ujemny; w ciągu pierwszych 14 dni obserwacji posiewy na podłożach stałych i płynnych - brak wzrostu
* posiewy krwi na podłożach tlenowych i beztlenowych - brak wzrostu
* posiew krwi na podłożu MBbacT - po 9 dniach uzyskano wzrost prątków kwasoopornych
* badanie prątków wyhodowanych z krwi metodą MTD (Mycobacterium Tuberculosis Direct Test) dało wynik ujemny
Które z poniższych interpretacji przedstawionego wyżej przypadku są prawdziwe?
1) pacjentka nie jest zakażona HIV, test oznaczający HIV RNA jest testem weryfikującym, należy szukać innej przyczyny immunosupresji;
2) pacjentka może być zakażona HIV-2, należy sprawdzić wynik testu western-blot z analizą, przeciwciał które zostały wykryte;
3) przy prawidłowym wyniku badania radiologicznego klatki piersiowej i negatywnych wynikach bakterioskopii plwociny, wzrost prątków z krwi należy traktować jako zanieczyszczenie i pominąć przy diagnostyce różnicowej;
4) wyhodowane prątki należy identyfikować dalej z zastosowaniem metody Accu-Probe lub wysokociśnieniowej chromatografii (HPLC) oraz oznaczyć ich lekowrażliwość, a do czasu uzyskania wyników zastosować leczenie empiryczne klarytromycyną z etambutolem i ryfabutyną;
5) wyhodowane prątki należy identyfikować dalej z zastosowaniem metody Accu-Probe lub wysokociśnieniowej chromatografii (HPLC) oraz oznaczyć ich lekowrażliwość, a do czasu uzyskania wyników zastosować leczenie empiryczne rifampicyną z izoniazydem, etambutolem i pyrazynamidem;
6) wyhodowane prątki należy identyfikować dalej z zastosowaniem metody Accu-Probe lub wysokociśnieniowej chromatografii (HPLC) oraz oznaczyć ich lekowrażliwość i z podjęciem decyzji o terapii poczekać do czasu uzyskania tych wyników.
Prawidłowa odpowiedź to:

45-letni chory zakażony HIV, u którego 6 tygodni wcześniej rozpoczęto leczenie antyretrowirusowe (ARV) zestawem azydotymidyna (AZT, Retrovir) + lamiwudyna (3TC, Epivir) + sakwinawir/rytonawir (SQV/r, Invirase/Norvir) jest hospitalizowany obecnie z powodu trwającej od tygodnia gorączki oraz powiększenia węzłów chłonnych szyjnych i pachowych po stronie prawej. Badanie radiologiczne klatki piersiowej i USG jamy brzusznej nie wykazały istotnych nieprawidłowości. Na podstawie badania histopatologicznego węzła chłonnego oraz badania metodą MTD (Mycobacetrium Tuberculosis Direct Test) pobranej tkanki rozpoznano gruźlicę węzłów chłonnych. Bakterioskopia plwociny 3-krotnie nie wykazała obecności prątków kwasoopornych. Zmodyfikowano leczenie ARV zamieniając SQV/r na efawirenz (EFV, Stocrin) i włączono 4 leki przeciwprątkoweL ryfampicynę (RMP) + etambutol (ETB) + pyrazynamid (PZA) + izoniazyd (INH). Po tygodniu terapii uzyskano ustąpienie stanów gorączkowych, ale po kolejnych 2 tygodniach gorączka nawróciła ponadto chory zgłaszał pogorszenie tolerancji wysiłku, duszność. W badaniu przedmiotowym stwierdzano tachykardię 120/min i ściszenie tonów serca. W wykonanym wówczas badaniu rtg klatki piersiowej obserwowano powiększenie sylwetki serca. Badanie echokardiograficzne potwierdziło obecność płynu w worku osierdziowym. Bakterioskopia osadu tego płynu wykazała obecność prątków kwasoopornych wykazujących dodatnią reakcję w teście MTD. Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku:

38-letniego chorego zakażonego HIV, z wywiadem nadwrażliwości na sulfonamidy diagnozowano z powodu zaburzeń świadomości i niedowładu lewej kończyny dolnej. W badaniu CT OUN stwierdzono obecność 3 zmian ogniskowych ulegających wzmocnieniu po podaniu kontrastu, otoczonych strefą obrzęku. Zastosowano leczenie empiryczne klindamycyną w dawce 1200 mg/dobę z pyrymetaminą w dawce 50 mg/dobę oraz leczenie przeciwobrzękowe. Po tygodniu uzyskano poprawę kliniczną, a w kontrolnym badaniu CT wykonanym w 3 tygodniu terapii stiwerdzono regresję 2 zmian i stabilizację w obrębie 1 zmiany. Z poniższych stwierdzeń odnoszących się do tego chorego:
1) uzyskana poprawa jest związana jedynie ze stosowaniem leczenia przeciwobrzękowego i niezależnie od jej uzyskania należy dążyć do wykonania stereotaktycznej biopsji mózgu w celu ustalenia ostatecznego rozpoznania;
2) jeśli w badaniu CT wykonanym po kolejnych 3-4 tygodniach obserwowana będzie całkowita regresja zmian, leczenie należy zakończyć;
3) stosowane leczenie stanowi skuteczną profilaktykę PCP - w czasie jego podawania można zrezygnować z innych form profilaktyki PCP;
4) należy niezwłocznie zaproponować choremu rozpoczęcie terapii antyretrowirusowej (ARV);
5) rozpoczęcie terapii ARV należy odroczyć do czasu zakończenia leczenia ostrej fazy choroby.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta wykonano appendektomię. Pooperacyjne badanie histopatologiczne wykazało obecność guza o charakterze „rakowiaka”. Średnica guza wynosiła 3 cm, był on zlokalizowany blisko podstawy wyrostka. Usunięcie guza patolog określił jako „doszczętne”. Właściwym postępowaniem w tym przypadku jest:

Oznaczenie poziomu cgA (chromograniny A) w surowicy może być przydatne w ustaleniu rozpoznania:

U chorej w 11 dobie po operacji radykalnego usunięcia macicy stwierdza się zastój moczu w nerce. Co może być powodem takiego stanu?
1) torbiel limfatyczna;      4) przetoka moczowodowo-pochwowa;
2) podwiązanie moczowodu;   5) afunkcja pęcherza moczowego.
3) infekcja w układzie moczowym.
Prawidłowa odpowiedź to: