Egzamin PES / Chirurgia onkologiczna / wiosna 2008

ROLL jest metodą:

U 68-letniej chorej z rozpoznanym przerzutem raka piersi do kości udowej, z okresowymi dolegliwościami bólowymi stawu biodrowego prawego, po 15 latach od mastektomii radykalnej, z niewielką hiperkalcemią i obecnością receptorów steroidowych w komórkach nowotworowych optymalnym postępowaniem jest:

Pierwszym etapem leczenia u chorej z rakiem piersi w stadium T3N1M0 jest:

Biopsja węzła wartowniczego znalazła zastosowanie jako standard w:
1) raku piersi;           4) mięsaku kości;
2) raku płuca;           5) raku jelita grubego.
3) czerniaku skóry;
Prawidłowa odpowiedź to:

W czerniaku o grubości 1,5 mm wg Breslowa z owrzodzeniem zalecany margines boczny wycięcia wynosi:

Prawdą jest, że:

U 32-letniego mężczyzny z podejrzeniem czerniaka podpaznokciowego palucha stopy prawej prawidłowym postępowaniem jest
w kolejności:
1) amputacja palucha na wysokości stawu międzypaliczkowego;
2) zdjęcie płytki paznokciowej;
3) pobranie wycinków do badania histopatologicznego;
4) amputacja palucha z głową I kości śródstopia;
5) biopsja węzła wartowniczego;
6) amputacja przodostopia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jeśli nie wykonano pełnej kolonoskopii przed leczeniem operacyjnym raka jelita grubego, badanie takie należy przeprowadzić po operacji po upływie:

U chorych po resekcji esicy z powodu raka z przerzutami do wątroby:

Wybierz fałszywą odpowiedź dotyczącą raka przełyku:

W leczeniu operacyjnym guza Klatskina wykonywana jest:

U 65-letniego pacjenta z rozpoznanym rakiem odbytnicy na 10 cm od brzegu odbytu, naciekającym błonę mięśniową właściwą, bez przerzutów odległych właściwym postępowaniem jest :

Do czynników związanych z występowaniem nawrotów lokoregionalnych w raku jelita grubego należą:
1) stadium zaawansowania wg Dukes;  4) ruchomość guza;
2) zróżnicowanie histologiczne;     5) niska lokalizacja w odbytnicy;
3) towarzysząca niedrożność;     6) rodzaj wykonanej operacji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Cechą charakterystyczną różnicującą dla guza Klatskina jest:

Minimalny margines tkanek wolnych od nacieku podczas resekcji żołądka z powodu raka w przypadku typu:
a) „intestinalis”;  b) „diffusum”;  c) „linitis plastica“
wynoszą odpowiednio:

Do typowych objawów rozsiewu raka żołądka nie należy:

Potwierdzony badaniem histopatologicznym z biopsji gruboigłowej rak przewodowy piersi u 35-letniej ciężarnej kobiety w drugim trymestrze ciąży jest wskazaniem do:

Zalecanym postępowaniem w przypadku rozpoznanego raka piersi u mężczyzny jest:

Możliwość wystąpienia przerzutów do węzła chłonnego wartowniczego wzrasta wraz z stopniem zaawansowania zmiany pierwotnej (cecha T). Czynnikami rokowniczymi co do wystąpienia przerzutów są:

W zespole gruczolakowatości wewnątrzwydzielniczej typu 2 (MEN2), przy współistniejącym guzie chromochłonnym nadnerczy i raku rdzeniastym tarczycy w pierwszej kolejności należy operować:

Stwierdzenie za pomocą biopsji cienkoigłowej przerzutów czerniaka do węzłów chłonnych (cN1) i przy niemożności lokalizacji ogniska pierwotnego (cTx) jest wskazaniem do:

Narządami wykorzystywanymi do zastąpienia przełyku po całkowitej resekcji mogą być: żołądek, jelito cienkie, jelito grube. Najczęściej jest to:

Wynik badania histopatologicznego materiału z biopsji gruboigłowej potwierdził obecność mięsaka piersi w stopniu zaawansowania cT2N0M0. Guz o średnicy 4cm. Postępowanie obejmuje:

Wycięcie miejscowe z dostępu przez odbyt raka odbytnicy może być rozpatrywane w sytuacji:
1) rozpoznania małych guzów do 3 cm wielkości;
2) naciekania zwieraczy;
3) tylko rozpoznania zmian w stopniu TisN0M0;
4) zmian w stopniu zaawansowania 0 i stopniu I z możliwością zastosowania radioterapii pooperacyjnej;
5) niskiego stopnia złośliwości (G) histopatologicznej zmiany pierwotnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zespół gruczolakowej polipowatości rodzinnej (FAP) charakteryzują stwierdzenia:
1) związany jest z mutacjami genów APC;
2) polipy żołądka pojawiają się u ok. 20% chorych;
3) u nosicieli mutacji jest niskie ryzyko zachorowania na nowotwory żołądka;
4) do pozajelitowych manifestacji FAP należą min. guzy desmoidalne;
5) jest przyczyną ok. 2% zachorowań na raka jelita grubego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zespół dziedzicznego raka jelita grubego bez polipowatości (HNPCC) charakteryzują stwierdzenia:
1) związany jest z mutacjami genów MLH1, MSH2;
2) większość raków jelita grubego rozwija się w części proksymalnej okrężnicy;
3) szybki wzrost miejscowy guza, niewrażliwość na fluorouracyl;
4) kobietom z rodzin z HNPCC towarzyszy duże ryzyko zachorowania na raka błony śluzowej macicy;
5) jest przyczyną ok. 2% zachorowań na raka jelita grubego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ryzyko zachorowania na raka piersi nosicielek mutacji genu BRCA1 pochodzących z rodzin z silnie obciążonym wywiadem sięga:

Schemat badań kontrolnych po zakończeniu pierwotnego leczenia chorych na raka jelita grubego zaleca:
1) oznaczanie poziomu CEA w surowicy krwi co 3 miesiące przez 3 lata;
2) kolonoskopię po 3 latach i następnie co 5 lat jeśli nie wykryto patologii;
3) badanie rtg klatki piersiowej co 12 miesięcy przez pierwsze 3 lata;
4) badanie usg jamy brzusznej/KT jamy brzusznej co 6 mies. przez pierwsze 3 lata;
5) oznaczanie poziomu CEA w surowicy krwi co 6 miesięcy przez 5 lat.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do wykonywania badań przesiewowych u kobiet z grupy wysokiego ryzyka zachorowania na raka piersi, zwłaszcza nosicielek mutacji BRCA1 i BRCA2 zalecana jest:

Do standardu opisu mammograficznego powinna należeć ocena wg systemu BIRADS. W przypadku BIRADS 4 zalecanym postępowaniem jest:

Która z kombinacji leków w przerzutowych rakach kolorektalnych uważana jest obecnie za najbardziej efektywną?

Mammografia cyfrowa jest lepsza niż standardowa mammografia obrazowa w rozpoznawaniu raka piersi u kobiet, które:

Jaki poziom PSA uważany jest za biochemiczny marker niepowodzenia leczenia napromienianiem raka gruczołu krokowego?

Jakie stany sugerują podejście operacyjne a nie zabiegi laparoskopowe w schorzeniach jamy brzusznej?

Który z klinicznych parametrów laparoskopowego wycięcia zaotrzewnowych węzłów chłonnych (LRPLND) w przebiegu raka jądra stanowi o wyższości tej metody w stosunku do operacyjnego wycięcia (RPLND)?

Które ze stwierdzeń wykazuje wyższość prostatektomii laparoskopowej w porównaniu z innymi zabiegami chirurgicznymi?

Który z wymienionych leków posiada zastosowanie w leczeniu nowotworów wykazujących wysoką ekspresję naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR)?

W jakim odsetku nowotworów głowy i szyi stwierdza się ekspresję receptora naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR)?

U jakiego odsetka pacjentek z przerzutami raka piersi do kręgosłupa występują objawy ucisku rdzenia?

Jaka jednostka chorobowa jest najprawdopodobniej przyczyną patologicznego wycieku z brodawki sutkowej?

W jakim odsetku przypadków, badanie rezonansu magnetycznego (MRI) może wykryć raka piersi u kobiet bez guza w piersi z przerzutami do węzłów chłonnych pachy?

Przy profilaktycznej mastektomii u kobiet z mutacją BRCA najważniejsze jest:

Jaka forma skriningu u kobiet wykazujących mutację BRCA doprowadziła do zmniejszenia umieralności z powodu raka jajnika?

Co należy wykonać u kobiety, która miała biopsję gruboigłową wykazującą atypową hiperplazję lobularną?

Rozpoznanie pojedynczego brodawczaka przewodowego z miejscową, przewodową atypową hiperplazją, związane jest z podwyższonym ryzykiem rozwoju raka piersi. Ryzyko to jest zwiększone:

Najczęstszym objawem niepożądanym stosowania rapamycyny jest:

Najczęstszym nowotworem wewnątrzczaszkowym jest:

U chorego z wieloletnim potwierdzonym rozpoznaniem choroby Caroliego (torbielowatość wewnątrzwątrobowych dróg żółciowych) w kontrolnym badaniu ultrasonograficznym stwierdzono de novo lity guz wątroby średnicy 1,5 cm. stężenie AFP jest prawidłowe, nie ma także przesłanek upoważniających do rozpoznania wirusowego zapalenia wątroby, lecz stężenie fosfatazy alkalicznej
i GGTP jest zwiększone. Prawdopodobne rozpoznanie to:

U chorej z wieloletnim potwierdzonym wirusowym zapaleniem wątroby typu C w kontrolnym badaniu ultrasonograficznym stwierdzono de novo guz wątroby średnicy 2 cm otoczony strefą hipoechogeniczną oraz zwiększenie stężenia AFP. Dodatkowo w sąsiedztwie tego guza dostrzeżono niewielką zmianę ogniskową o podobnym charakterze średnicy 5 mm. Prawdopodobne rozpoznanie to:

Metodą z wyboru leczenia gruczolaków przysadki jest:

Podczas rozległej operacji resekcyjnej wykonywanej z powodu raka głowy trzustki chirurg przecina dwunastnicę około 3-4 cm za odźwiernikiem. Oznacza to, że najprawdopodobniej zamierza wykonać operację sposobem:

Najczęstszym wyspiakiem trzustki jest:

Rak wczesny żołądka:

Podczas gastroskopii stwierdzono usztywnienie całej ściany żołądka i brak podatności na insuflację, przekrwienie i wygładzenie niemal całej błony śluzowej. Chory od kilku tygodni znacznie schudł, a w lewym dole nadobojczykowym stwierdzono twardy, podejrzany węzeł chłonny. Prawdopodobne rozpoznanie to:

Jaki odsetek torbieli trzustki ma charakter nowotworowy?

Przerzut mięsaka tkanek miękkich do węzła chłonnego (cecha pN1) pozwala rozpoznać następujący stopień zaawansowania tego nowotworu (AJCC/UICC):

Inhibitory aromatazy można stosować u kobiet chorych na raka sutka:

Rak trzustki najczęściej znajduje się w:

U mężczyzny w wieku 46 lat rozpoznano gruczolakoraka śluzowego wstępnicy. Śródoperacyjnie stwierdzono znaczne powiększenie zaotrzewnowych węzłów chłonnych, które jednak w badaniu histologicznym miały charakter wyłącznie odczynowy (bez przerzutów). Ponadto ojciec chorego chorował na raka okrężnicy, a zmarł na raka żołądka w wieku 56 lat. W takiej sytuacji klinicznej można podejrzewać:

Rak okrężnicy w przebiegu zespołu poronnej polipowatości rodzinnej (AFAP) znajduje się zazwyczaj w:

W odniesieniu do zespołu MEN1 najbardziej zgodne z prawdą jest twierdzenie:

W gastroskopii obraz wrzodu żołądka może w rzeczywistości być manifestacją raka żołądka. Jak często tak się dzieje?

Kryterium podejrzenia przerzutu do węzła chłonnego w ocenie PET (pozytronowej tomografii emisyjnej) jest:

Pierwotna orchiektomia w nowotworach jądra powinna być wykonana:

Standardowym leczeniem płaskonabłonkowego raka środkowego odcinka przełyku jest:

Standardowym leczeniem płaskonabłonkowego raka szyjnego odcinka przełyku jest:

Standardową metodą leczenia raka gruczołowego przełyku jest:

Standardowym leczeniem chorych na drobnokomórkowego raka płuca w stadium LD jest:

Standardowym leczeniem chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca w stopniu zaawansowania III B jest:

Optymalnym leczeniem raka Pancoasta bez zajęcia węzłów śródpiersia jest:

Leczenie grasiczaków w III stopniu zaawansowania (naciekanie narządów sąsiednich) obejmuje:

Wskazaniem do amputacji piersi sposobem Halsteda jest:

Standardowe leczenie pojedynczego ogniska GIST to:

Standardowym leczeniem włókniakowatości (fibromatosis, desmoid) jest:

Leczenie adiuwantowe stosowane jest:

Leczenie neoadiuwantowe stosowane jest:

Leczenie indukcyjne stosowane jest:

Zaproponuj dalsze leczenie 45 letniemu mężczyźnie, gdy ponowna elektroresekcja guza pęcherza moczowego po dopęcherzowych wlewkach BCG wykazała utkanie raka przejściowokomórkowego w stadium pT2 G2:

Ustal dalsze postępowanie u 50-letniego mężczyzny, u którego badanie hist-pat pobranych wycinków z gruczołu krokowego z powodu podwyższonego poziomu PSA do 4,5ng/ml wykazało utkanie Prostatic Intraepithelial Neoplasia (PIN) w obu płatach:

Podstawowym sposobem leczenia torbieli wielokomorowych nerki jest:

Po radykalnym usunięciu gruczołu krokowego z powodu raka celem oceny radykalności zabiegu poziom PSA oznaczamy:

U chorego lat 35 wykonano częściową amputację prącia z powodu raka płaskonabłonkowego pT3 G3. Margines chirurgiczny o szerokości 2 cm nie zawiera komórek raka. W badaniu klinicznym węzły chłonne pachwinowe nie są powiększone. Następnym etapem powinno być:

Pięćdziesięcioletniemu choremu na raka przejściowokomórkowego pęcherza moczowego w stopniu zaawansowania T1 G3 po nieskutecznej BCG terapii zaproponujemy:

Choremu na raka przejściowokomórkowego zrębu gruczołu krokowego zaproponujemy:

Najbardziej odpowiednim postępowaniem w przypadku mnogiego, nawrotowego raka przejściowokomórkowego pęcherza moczowego Ta, G2 jest:

U chorego na raka stercza możemy nie usuwać węzłów chłonnych przed radykalną prostatektomią, gdy:

Które z niżej wymienionych czynników pogarsza rokowanie u chorych na raka stercza?

Które z poniższych zdań dotyczące swoistego antygenu sterczowego (PSA) jest prawdziwe?

Które z poniższych zdań dotyczących usuwania węzłów chłonnych u chorych na raka jasnokomórkowego nerki jest prawdziwe?

Który z niżej wymienionych czynników jest najmniej niekorzystnym w rokowaniu u chorych na raka jasnokomórkowego nerki?

Które ze zdań przytoczonych poniżej jest prawdziwe?

Choremu na raka gruczołu krokowego zaproponujemy czujną obserwację (watchful waiting), gdy:

Które ze zdań przytoczonych poniżej jest prawdziwe?

Chirurgiczne leczenie odtwórcze (chirurgia rekonstrukcyjna) jest nieodłączną częścią postępowania w raku piersi:
1) każdą chorą powinno się poinformować o możliwości takiego leczenia;
2) nie należy informować o możliwości takiego leczenia chorych zakwalifikowanych do leczenia oszczędzającego;
3) wskazaniem do rekonstrukcji natychmiastowej jest silna motywacja psychiczna chorych, u których nie można zastosować leczenia oszczędzającego;
4) przebyta radioterapia nie jest przeciwwskazaniem do odroczonej rekonstrukcji ekspanderem;
5) chore, u których przewiduje się zastosowanie radioterapii uzupełniającej powinny być poddawane rekonstrukcji odroczonej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zabieg resekcyjny wykonywany u chorych na raka trzustki sposobem Traverso-Longmire to:

U chorych na raka piersi zastosowanie biopsji węzła chłonnego wartowniczego zamiast wycięcia węzłów chłonnych I i II piętra pachy zaleca się w następujących przypadkach:
1) klinicznie wolnych węzłów chłonnych pachy;
2) klinicznego podejrzenia o przerzuty w węzłach chłonnych pachy;
3) posiadania odpowiedniego doświadczenia chirurgicznego w wykonywaniu biopsji węzła chłonnego wartowniczego;
4) nawet gdy identyfikacja węzła chłonnego wartowniczego jest niepewna;
5) w III stopniu zaawansowania.
Prawidłowa odpowiedź to:

Badania kontrolne po zakończeniu leczenia raka jelita grubego w stopniu zaawansowania II i III wg TNM u chorych, u których możliwe jest wykonanie operacji przerzutów lub nawrotu miejscowego obejmują:
1) CEA co 3 miesiące w ciągu pierwszych 3 lat;
2) Ca 19,9 co 6 miesięcy w ciągu pierwszych 2 lat;
3) USG/KT jamy brzusznej co 6 miesięcy w ciągu pierwszych 2 lat, następne po 3 latach;
4) USG/KT jamy brzusznej co 12 miesięcy;
5) kolonoskopia po 3 latach, o ile nie była wykonywana przed operacją.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakość leczenia chirurgicznego po amputacji brzuszno-kroczowej (krzyżowej) raka odbytnicy dokonywana jest przez patologa makroskopowo na podstawie wyglądu zewnętrznej powierzchni preparatu operacyjnego. Jakość chirurgii jest dobra jeśli:
1) margines obwodowy znajduje się na powierzchni zwieraczy, która może mieć ubytki;
2) ubytek części mięśni kanału odbytu nie głębszy niż 5 mm;
3) część preparatu zawierająca kanał odbytu ma kształt cylindryczny z mankietem mięśni dźwigaczy usuniętych oddzielnie;
4) część preparatu zawierająca kanał odbytu ma kształt cylindryczny z mankietem mięśni dźwigaczy usuniętych en block;
5) część preparatu zawierająca kanał odbytu ma kształt stożkowaty, bez mięśni dźwigaczy odbytu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Radykalne leczenie chirurgiczne nowotworów 1/3 dalszej dróg żółciowych zewnątrzwątrobowych to:

Jakość leczenia chirurgicznego po resekcji przedniej raka odbytnicy, dokonywana jest przez patologa makroskopowo na podstawie wyglądu zewnętrznej powierzchni preparatu operacyjnego jest dobra, jeśli:
1) mezorektum jest nienaruszone o gładkiej powierzchni;
2) ubytki w mezorektum sięgają do mięśniówki;
3) brak stożkowatego zwężenia preparatu w odcinku dystalnym;
4) stożkowate zwężenie preparatu w odcinku dystalnym;
5) o jakości chirurgii decyduje jedynie mikroskopowa ocena marginesu dystalnego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Członkowie rodzin, u których podejrzewa się rodzinnie występującego raka jelita grubego (familial colorectal cancer; FCC), powinni być kierowani na przesiewowe badania kolonoskopowe:
1) pierwsze badanie 10 lat wcześniej niż wiek najwcześniejszego zachorowania w rodzinie;
2) pierwsze badanie po 50 roku życia;
3) odstęp między kolejnymi badaniami nie większy niż 5 lat;
4) odstęp między kolejnymi badaniami 10 lat;
5) badania przesiewowe jak w ogólnej populacji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Badania zalecane u członków rodzin z zespołem Lyncha:
1) kolonoskopia co 12-24 miesiące od 20-25 roku życia;
2) kolonoskopia co 5 lat od 45 roku życia;
3) PSA we krwi u mężczyzn od 40 roku życia;
4) gastroskopia co 2 lata od 30 roku życia;
5) USG ginekologiczne u kobiet od 25 roku życia.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu chirurgicznym pierwotnie resekcyjnych nowotworów podścieliskowych żołądka (GIST):
1) rozległość resekcji nie ma znaczenia dla pojawienia się nawrotu;
2) rozległość resekcji ma decydujące znaczenie dla wyeliminowania możliwości nawrotu;
3) kolejne reoperacje nawrotów prowadzą do całkowitego wyleczenia;
4) nie ma potrzeby usuwania regionalnego układu chłonnego, gdyż przerzuty do węzłów chłonnych występują u mniej niż 3% chorych;
5) konieczne jest usunięcie regionalnego układu chłonnego, gdyż przerzuty do węzłów chłonnych występują u więcej niż 60% chorych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dziedziczne uwarunkowanie zachorowań można uznać za bardzo prawdopodobne, jeżeli rak jelita grubego:
1) wystąpił u kilku krewnych w przynajmniej dwóch kolejnych pokoleniach;
2) wystąpił u kilku krewnych tej samej płci w jednym pokoleniu;
3) został rozpoznany, nawet bez obciążenia rodzinnego, przed 40 rokiem życia;
4) został rozpoznany po 50 roku życia;
5) wystąpił metachronicznie z innymi nowotworami, zwłaszcza rakiem trzonu macicy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Programy ochrony zdrowia mogące zapobiegać rozwojowi nowotworów lub zwiększać szanse ich wyleczenia to:
1) mammografia u kobiet po 50 roku życia, co 2 lata;
2) PSA we krwi u mężczyzn po 40 roku życia;
3) badanie cytologiczne wymazu z szyjki macicy u kobiet po 60 roku życia, co 3 lata;
4) kolonoskopia raz na 10 lat u osób po 50 roku życia;
5) badania można wykonywać również poza programami podlegającymi procedurom kontroli jakości.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenie chirurgiczne zmian resztkowych nowotworów podścieliskowych przewodu pokarmowego (GIST) w trakcie leczenia celowanego molekularnie (imatinibem) należy planować u chorych:
1) u których obserwuje się początkowo wyraźną częściową odpowiedź, a następnie stabilizację zmian w 2 kolejnych badaniach TK;
2) w przypadkach progresji, ze względu na oporność na lek;
3) pod warunkiem resekcyjności zmian;
4) w celu zmniejszenia masy guza, dla zwiększenia skuteczności leków II rzutu;
5) po resekcji makroskopowo radykalnej nie jest konieczna kontynuacja leczenia imatinibem i/lub sunitynibem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Radykalne leczenie chirurgiczne nowotworów 1/3 bliższej dróg żółciowych zewnątrzwątrobowych to:

Operację przerzutów odległych czerniaka można rozpatrywać jeżeli:
1) pojawiły się ponad rok od zakończenia leczenia radykalnego;
2) stwierdzono je 3 miesiące po operacji ogniska pierwotnego;
3) uznaje się je za operacyjne na podstawie badań obrazowych;
4) spodziewane przeżycie chorego wynosi dłużej niż 3 miesiące;
5) jest usprawiedliwione zmniejszenie masy guza (debulking), dla zwiększenia skuteczności chemio- lub immunoterapii.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku stwierdzenia niemożności przeprowadzenia resekcji w czasie operacji chorego na raka głowy trzustki, zaleca się wykonanie zespoleń omijających przewodowo-jelitowego i żołądkowo-jelitowego:
1) o ile rak jest miejscowo zaawansowany i nieresekcyjny;
2) nawet gdy guz jest resekcyjny, a w danej chwili brak doświadczonego chirurga potrafiącego bezpiecznie wykonać pankreatoduodenektomię;
3) w czasie zabiegu należy rozważyć wykonanie neurolizy splotu trzewnego;
4) nie należy wykonywać biopsji guza z zamiarem zastosowania paliatywnej chemioterapii;
5) jeżeli u chorego wykonano wcześniej endoskopowe protezowanie dróg żółciowych, zabieg można ograniczyć do zespolenia żołądkowo-jelitowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zasady leczenia skojarzonego raka żołądka polegają na:
1) u chorych w II stopniu zaawansowania po radykalnym leczeniu chirurgicznym wskazana jest w każdym przypadku chemioterapia adiuwantowa;
2) u chorych na zaawansowanego raka żołądka, chemioterapia neoadiuwantowa nie znajduje zastosowania;
3) u chorych po resekcji, u których stwierdzono naciek raka w linii cięcia, należy rozważyć ponowny zabieg resekcyjny;
4) chorzy po resekcji, u których stwierdzono naciek raka w linii cięcia powinni otrzymać radioterapię;
5) chorzy po resekcji, u których stwierdzono naciek raka w linii cięcia powinni otrzymać chemioterapię.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zakres resekcji w radykalnym leczeniu raka pęcherzyka żółciowego:
1) zależy od zaawansowania;
2) obejmuje wykonanie cholecystektomii, gdy T1;
3) obejmuje wykonanie cholecystektomii z lożą pęcherzyka żółciowego (segment IVB i V), gdy T2;
4) obejmuje wykonanie cholecystektomii z lożą pęcherzyka żółciowego (segment IVB i V) oraz limfadenektomii wnęki wątroby, gdy T2;
5) obejmuje wykonanie cholecystektomii z lożą pęcherzyka żółciowego (segment VII i VIII) bez limfadenektomii wnęki wątroby, gdy T2.
Prawidłowa odpowiedź to:

Klasyfikacja gruczolakoraka okolicy połączenia przełykowo-żołądkowego według Siewerta wyróżnia:
1) typ I - gruczolakorak dolnego odcinka przełyku;
2) typ II - rak rozlany żołądka (diffusum);
3) typ III - rak okolicy podwpustowej;
4) w typie I raka połączenia przełykowo-żołądkowego leczenie operacyjne polega na całkowitym wycięciu żołądka;
5) w typie III raka połączenia przełykowo-żołądkowego leczenie operacyjne polega na prawie całkowitym przezrozworowym wycięciu przełyku.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zalecana w Polsce w leczeniu chirurgicznym raka żołądka limfadenektomia D2 obejmuje usunięcie węzłów chłonnych:
1) wzdłuż krzywizny mniejszej i większej żołądka;
2) wzdłuż przebiegu pnia trzewnego, tętnicy wątrobowej wspólnej, tętnicy śledzionowej, wnęki śledziony, tętnicy wątrobowej lewej;
3) okołoaortalnych;
4) zatrzustkowych i więzadła wątrobowo-dwunastniczego;
5) okołowpustowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Guz chromochłonny nadnerczy:

Stosowanie wstępnej chemioterapii przed chirurgicznym leczeniem nowotworów w stadium miejscowego zaawansowania nie jest uzasadnione w przypadku:

Uzupełniająca radioterapia pooperacyjna w raku piersi:

Rak wątrobowokomórkowy (carcinoma hepatocellulare - HCC):
1) rozwija się w 3 i 4 dekadzie życia;
2) najważniejszym czynnikiem etiologicznym jest zakażenie wirusem HBV i HCV;
3) wśród innych czynników etiologicznych wymienia się aflatoksyny, thorotrast, niektóre choroby metaboliczne;
4) rośnie najczęściej w postaci wielu guzów;
5) postać włóknisto-blaszkowata znacznie lepiej rokuje.
Prawidłowa odpowiedź to:

Resekcja wątroby nie jest jedynym sposobem postępowania w raku z nabłonka przewodów żółciowych stwarzającym szansę na uzyskanie odległego przeżycia, ponieważ ten wyjątkowo złośliwy guz jest wrażliwy na napromienianie i podatny na leczenie chemiczne.

W leczeniu chorób nowotworowych wątroby laparoskopia coraz częściej znajduje zastosowanie w:
1) wycięciu pojedynczych zmian przerzutowych położonych powierzchownie (metastazektomia);
2) resekcjach miąższu wątroby (segmentektomie, bisegmentektomie);
3) diagnostyce;
4) leczeniu operacyjnym torbieli wątroby;
5) chemioterapii miejscowej przez cewnik wprowadzony do tętnicy wątrobowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Gruczolak wątroby jest guzem litym wątroby, który:
1) może ulec przemianie złośliwej;
2) stanowi 2-5% populacji;
3) dotyczy kobiet, najczęściej w wieku 15-45 roku życia;
4) kobiety otrzymujące leki hormonalne mają zwiększone ryzyko zachorowania;
5) jest w większości objawowy.
Prawidłowa odpowiedź to: