Egzamin PES / Chirurgia naczyniowa / wiosna 2018

Przeciwskazaniem do operacji żylaków kończyn dolnych nie jest:

Istotą tzw. zespołu dziadka do orzechów /nutcracker syndrome/ jest:

U 45-letniej chorej po całkowitym usunięciu niewydolnej żyły odpiszczelowej utrzymują się uporczywe parastezje w operowanej kończynie dolnej. Wskaż, który z wymienionych poniżej nerwów ulega najczęściej uszkodzeniu podczas tego rodzaju zabiegu:

Rozpoznanie zespołu Pageta-Schroettera oznacza wystąpienie pierwotnej zakrzepicy w żyle:

W układzie żył kończyny dolnej występuje żyła Giacominiego, która najczęściej stanowi połączenie pomiędzy żyłami:

Najczęstszą przyczyną wystąpienia przykurczu Volkmanna jest pourazowe uszkodzenie tętnicy:

Istotą zespołu May'a i Thurnera jest ucisk żyły:

U 75-letniego chorego po upływie 18 miesięcy od implantacji rozwidlonego stentgraftu do tętniaka aorty brzusznej stwierdzono w kontrolnej angiotomografii komputerowej obecność przecieku typu III. Oznacza to, że potencjalne źródło napływu krwi pochodzi od:

Które z poniższych stwierdzeń jest fałszywe w odniesieniu do zespołu Klippela-Trenaunaya i Parkes-Webera?

Do chirurga naczyniowego zgłosił się 35-letni chory z objawami chromania przestankowego. W wykonanej ultrasonografii rozpoznano zespół usidlenia tętnicy podkolanowej spowodowany uciskiem przez dodatkowy przyczep mięśnia brzuchatego łydki. Który jest to typ zmian w oparciu o obowiązująca klasyfikację?

Które z poniższych stwierdzeń jest fałszywe w odniesieniu do pękniętego tętniaka aorty brzusznej /TAB/?

Która z wymienionych poniżej przetok tętniczo-żylnych uważana jest za najbardziej optymalny, pierwotny dostęp naczyniowy do przewlekłych hemodializ?

U 60-letniego chorego ze schyłkową niewydolnością nerek wytworzono przetokę tętniczo-żylną typu Brescia. Wskaż najbardziej optymalny czas jaki powinien upłynąć od operacji do rozpoczęcia nakłuwania żyły odpromieniowej do hemodializ:

Która z wymienionych poniżej odpowiedzi najlepiej opisuje modyfikację wprowadzoną przez Creech'a w otwartej operacji tętniaka aorty brzusznej?

U chorego po leczeniu wewnątrznaczyniowym tętniaka aorty brzusznej stwierdzono w kontrolnej angiotomografii komputerowej wsteczny napływu krwi do aorty z tętnicy krezkowej dolnej. Wskaż, który jest to typ przecieku:

U chorego w kontrolnej angiografii po leczeniu wewnątrznaczyniowym tętniaka aorty brzusznej stwierdzono przykrycie głównego pnia tętnicy nerkowej prawej przez poszycie stentgraftu. Wskaż najbardziej optymalny sposób postępowania:

U chorych z trombocytopenią indukowaną heparyną /HIT/ stosuje się Fondaparinuks, który wpływa głównie na zahamowanie aktywności czynnika:

Która z wymienionych poniżej odpowiedzi jest fałszywa w odniesieniu do przetok tętniczo-żylnych wytwarzanych do hemodializ?

Wskaż w oparciu o skalę Capriniego, który z wymienionych poniżej czyn- ników stwarza duże ryzyko wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej:

Wskaż w oparciu o obowiązującą klasyfikację, który z wymienionych poni- żej typów przecieków krwi do worka tętniaka aorty brzusznej, występujący po implantacji stentgraftu jest stosunkowo najtrudniej uwidocznić w kontrolnej spiralnej tomografii komputerowej:

Które z poniższych stwierdzeń jest fałszywe w odniesieniu do często stosowanego w chirurgii naczyniowej wskaźnika kostkowo-ramiennego /ABI/?

W której z wymienionych poniżej tętnic kończyny dolnej najczęściej lokalizują się zmiany o typie torbielowatości przydanki?

Obecnie jedną z zalecanych metod w pierwotnej profilaktyce zakrzepicy żył głębokich jest podawanie drobnocząsteczkowej heparyny. Który z wymienionych poniżej parametrów należy kontrolować podczas stosowania tego rodzaju heparyny?

U 75-letniego chorego stwierdzono obecność w spiralnej tomografii komputerowej tętniaka obejmującego całą aortę zstępującą i brzuszną, bez poszerzenia tętnic biodrowych wspólnych. Który jest to typ tętniaka piersiowo- brzusznego według klasyfikacji Crawforda?

Do chirurga naczyniowego zgłosił się 35-letni chory z przewlekłymi bólami w nadbrzuszu nasilającymi podczas posiłku. W wykonanej angiotomografii kom- puterowej rozpoznano klasyczny zespół uciskowy pnia trzewnego bez obecności zmian miażdżycowych. Która z wymienionych poniżej odpowiedzi może być najbardziej optymalnym sposobem postępowania?

Który z wymienionych poniżej typów przecieku krwi uważany jest za statystycznie najczęstszą przyczynę pęknięcia tętniaka aorty brzusznej po implantacji stentgraftu?

Krytyczne niedokrwienie kończyn rozpoznajemy u chorych, u których: 1) występuje ból spoczynkowy nie ustępujący po podaniu tradycyjnych leków przeciwbólowych i trwający co najmniej 2 tygodnie; 2) stwierdza się martwicę palców lub stopy, bądź owrzodzenie troficzne; 3) ciśnienie skurczowe mierzone w okolicy stawu skokowego jest mniejsze od 50 mmHg; 4) przezskórna prężność tlenu (TcPO2) w obszarze niedokrwienia jest niższa od 30 mmHg; 5) dystans chromania przestankowego wynosi 50 metrów. Prawidłowa odpowiedź to:

Po udrożnieniu tętnicy szyjnej wewnętrznej celem wykrycia ewentualnych błędów technicznych zaleca się wykonanie: 1) śródoperacyjnej arteriografii; 2) oceny za pomocą śródoperacyjnej ultrasonografii; 3) pomiaru przepływu w tętnicy szyjnej wewnętrznej; 4) rutynowej arteriografii po zabiegu; 5) pomiaru przepływu w tętnicy środkowej mózgu. Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstszymi objawami zespołu żyły głównej górnej są: 1) zatorowość płucna; 2) kaszel; 3) poszerzenie żył szyjnych; 4) duszność; 5) obrzęk twarzy. Prawidłowa odpowiedź to:

Do głównych przyczyn nawrotów żylaków kończyn dolnych po leczeniu operacyjnym zaliczamy: 1) pozostawienie niewydolnego ujścia odpiszczelowo-udowego; 2) pozostawienie niewydolnego perforatora w okolicy kanału przywodzicieli; 3) niewydolne żyły bliźniacze; 4) pozostawione niewydolne perforatory goleni; 5) nierozpoznane przed operacją przetoki tętniczo-żylne w obrębie kończyny dolnej. Prawidłowa odpowiedź to:

Przezskórną angioplastykę w układzie żylnym z założeniem lub bez założenia stentu można zastosować: 1) w zwężeniach żył powstałych w wyniku rozrostu nowotworowego; 2) w popromiennych i pourazowych zwężeniach żył; 3) w zwężeniach żył w przebiegu procesu pozakrzepowych; 4) w zespole Maya-Thurnera; 5) w zespole Parkesa i Webera. Prawidłowa odpowiedź to:

Który z wymienionych poniżej objawów występuje w zespole Klippla- Trenaunaya? 1) przerost kończyny dolnej; 2) skrócenie kończyny dolnej; 3) żylaki kończyny dolnej; 4) znamiona naczyniowe; 5) liczne przetoki tętniczo-żylne. Prawidłowa odpowiedź to:

Do czynników ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej należą: 1) wrzodziejące zapalenie jelita grubego; 2) zespół nerczycowy; 3) niewydolność serca; 4) obecność cewnika w żyle głównej; 5) rodzaj zastosowanego znieczulenia. Prawidłowa odpowiedź to:

Który z wymienionych poniżej objawów występuje w zespole Parkesa Webera? 1) przerost kończyny dolnej; 2) skrócenie kończyny dolnej; 3) żylaki kończyny dolnej; 4) znamiona naczyniowe; 5) liczne przetoki tętniczo-żylne. Prawidłowa odpowiedź to:

Wędrujące zapalenie żył powierzchownych może towarzyszyć: 1) zakrzepowo-zarostowemu zapaleniu naczyń; 2) rakowi trzustki; 3) żylakom kończyn dolnych; 4) pierwotnej niewydolności żył kończyn dolnych; 5) kolagenozom. Prawidłowa odpowiedź to:

W trakcie wgajania protez naczyniowych dochodzi do odkładania białek układu krzepnięcia w ścianie protezy. W jakim odcinku protezy proces ten jest znacząco największy?

Istotnym powikłaniem mogącym wystąpić po implantacji stentgraftu do tętniaka aorty brzusznej jest przeciek (endoleak). Najczęściej występującym rodzajem przecieku jest przeciek typu:

Do wczesnych objawów neuropatycznej stopy cukrzycowej należą: 1) modzele w obrębie łuku poprzecznego stopy; 2) zaniki tkanek miękkich stopy; 3) zniekształcenie łuku poprzecznego stopy; 4) obecność tętna na tętnicy grzbietowej stopy; 5) zmniejszenie czucia dotyku, temperatury, wibracji w podeszwowej części stopy. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do pierwotnej dużej amputacji kończyny u chorego z zespołem stopy cukrzycowej, bez podejmowania próby ratowania kończyny jest: 1) całkowite porażenie kończyny; 2) niesprawność chorego i unieruchomienie w łóżku lub wózku inwalidzkim; 3) posocznica, której przyczyną jest zakażenie kończyny; 4) utrwalony przykurcz zgięciowy w stawie kolanowym; 5) szpotawe ustawienie stopy. Prawidłowa odpowiedź to:

Do względnych przeciwwskazań do miejscowego leczenia trombolitycznego należą: 1) niewydolność nerek; 2) podejrzenie zakażenia zakrzepu; 3) laktacja; 4) ciężkie uszkodzenie wątroby; 5) retinopatia cukrzycowa. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do wszczepienia filtra dożyły głównej dolnej powyżej żył nerkowych jest: 1) obecność skrzepliny w żyle głównej dolnej poniżej żył nerkowych; 2) obecność źródła zatorowości płucnej w żyłach nerkowych; 3) obecność źródła zatorowości płucnej na uprzednio wszczepionym filtrze; 4) zakrzepica żyły wrotnej; 5) obecność źródła zatorowości płucnej w lewej żyle jajnikowej. Prawidłowa odpowiedź to:

Podczas operacji tętniaka piersiowo-brzusznego w celu uniknięcia niedo- krwienia rdzenia kręgowego należy ponownie wszczepić do protezy naczyniowej wycięte razem z tylna ścianą tętniaka ujścia kilku tętnic międzyżebrowych i lędźwiowych z poziomu:

Do czynników ryzyka nawrotu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej zaliczamy: 1) rodzinny wywiad żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej; 2) obecność nieswoistej choroby zapalnej jelit; 3) obecność choroby nowotworowej; 4) obecność zespołu antyfosfolipidowego; 5) nawrotową zakrzepicę żył powierzchownych. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do natychmiastowej embolektomiii tętnicy płucnej jest: 1) masywna zatorowość płucna ze skrzepliną w pniu tętnicy płucnej w połączeniu z hemodynamiczną niestabilnością; 2) przeciwwskazanie do trombolizy; 3) przeciwwskazanie do interwencji wewnątrznaczyniowej; 4) dysfunkcja prawej komory potwierdzona echokardiograficznie u chorych stabilnych hemodynamicznie; 5) dysfunkcja prawej komory i niedomykalność mitralna potwierdzona echokardiograficznie u chorych stabilnych hemodynamicznie. Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstszymi powikłaniami po implantacji stentów do żyły głównej górnej u chorych z zespołem żyły głównej górnej: 1) zatorowość płucna; 2) nieprawidłowe położenie stentu; 3) niedrożność stentu; 4) przemieszczenie stentu; 5) ból w klatce piersiowej. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do operacji tętnicy kręgowej w zespole kręgowo- podstawnym jest: 1) zagięcie kątowe tętnicy kręgowej wywołujące istotne objawy neurologiczne; 2) pętla tętnicy kręgowej wywołująca istotne objawy neurologiczne; 3) krytyczne zwężenie lub zagięcie kątowe tętnicy kręgowej wywołujące istotne objawy neurologiczne, operacja jest wskazana tylko wówczas, gdy druga tętnica jest niedrożna, zwężona lub hipoplastyczna; 4) zwężenie tętnicy kręgowej w granicach 50-70% wywołujące istotne objawy neurologiczne, operacja jest wskazana tylko wówczas, gdy druga tętnica jest niedrożna, zwężona lub hipoplastyczna; 5) niedrożność obu tętnic kręgowych wywołująca objawy neurologiczne. Prawidłowa odpowiedź to:

Stosowanie leków przeciwzakrzepowych w położnictwie jest uzasadnione w następujących przypadkach: 1) zapobieganie poronieniom w zespole antyfosfolipidowym; 2) profilaktyka powikłań zakrzepowo-zatorowych u kobiet z zespołem hiperstymulacyjnym; 3) kontynuacja leczenia przeciwzakrzepowego u kobiet stosujących przewlekłą antykoagulację; 4) leczenie żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej w okresie ciąży i połogu; 5) u kobiet w ciąży z otyłością patologiczną. Prawidłowa odpowiedź to:

Bezwzględnymi przeciwwskazaniami do wykonania ręcznego masażu limfatycznego są: 1) aktywny proces zapalny toczący się w obrębie kończyny; 2) aktywny proces nowotworowy; 3) przerzuty do węzłów chłonnych; 4) niewydolność krążenia w stadium III i IV wg. NYHA; 5) stan po wewnątrzżylnej ablacji żyły odpiszczelowej. Prawidłowa odpowiedź to:

Najbardziej czułym parametrem pozwalającym monitorować układ krzepnięcia po zastosowaniu heparyny niefrakcjonowanej podczas długo trwającej operacji implantacji stentgraftu do tętniaka piersiowo-brzusznego jest:

Zespół poimplanatcyjny jest powikłaniem metody wewnątrznaczyniowej leczenia tętniaków. Zalecanym postępowaniem u tych chorych jest:

Chory lat 36 przebył zakrzepicę żył głębokich goleni i żyły podkolanowej jako powikłanie artroskopii. Był to pierwszy epizod zakrzepicy w życiu. Początko- wo leczony heparyną drobnocząsteczkową a następnie rywaroksabanem. Lecze- nie rywaroksabanem powinno być prowadzone przez:

Podczas angioplastyki tętnicy szyjnej wewnętrznej z dostępu przez prawą tętnicę udową rozwarstwiono prawą tętnicę biodrową zewnętrzną na odcinku 3 cm. Rozwarstwienie spowodowało powstanie 70% zwężenia. W takim przypadku postępowaniem z wyboru jest:

Które ze stwierdzeń odnoszących się do naczyniaka limfatycznego jest prawdziwe? 1) jest łagodnym guzem, często współistniejącym z pierwotnym obrzękiem chłonnym; 2) może mieć postać włośniczkową, jamistą, makrocystyczną lub mikrocystyczną; 3) najczęściej jest zlokalizowanym w górnej połowie ciała (głowie, szyi, klatce piersiowej, kończynach górnych); 4) w 90% rozwija się w pierwszych dwóch latach życia; 5) jest powikłaniem wtórnych obrzęków chłonnych po radioterapii. Prawidłowa odpowiedź to:

Przetoki limfatyczno-jelitowe powstające w przebiegu hiperplazji jelitowych naczyń chłonnych mogą powodować: 1) biegunki; 2) stolce tłuszczowe; z przewodu pokarmowego; 3) wodobrzusze limfatyczne; 4) nawracające krwawienia 5) niedobór masy ciała. Prawidłowa odpowiedź to:

Objawem sugerującym występowanie zespołu usidlenia tętnicy podkola- nowej jest chromanie przestankowe u ludzi młodych, z wyczuwalnym w spoczyn- ku tętnem na tętnicach obwodowych. Tętno to zanika m.in. po próbie chodzenia. Rozpoznanie można potwierdzić w badaniu kontrastowym, stwierdzając: 1) brak współistniejących zmian miażdżycowych; 2) zwężenie lub niedrożność tętnicy podkolanowej; 3) bardziej przyśrodkowy, niż zwykle, przebieg tętnicy podkolanowej; 4) pozazwężeniowe tętniakowate poszerzenie przemieszczonej tętnicy podkolanowej; 5) wzmożony przepływ przez tętnicę podkolanową podczas silnego grzbietowego zgięcia stopy. Badanie obrazowe u pacjenta z usidleniem tętnicy podkolanowej może wykazać:

Uważa się, że najkorzystniejszy wynik sympatektomii piersiowej można uzyskać poprzez wycięcie odcinka pnia współczulnego pomiędzy:

Podczas badania duplex Doppler tętnic przedczaszkowych stwierdzono obecność zwężenia odcinka bliższego tętnicy szyjnej wewnętrznej o długości ok. 5 mm. Zachowując kąt insonacji 60° określono wartości prędkości szczytowo- skurczowej (PSV), końcowo-rozkurczowej (EDV) i średniej (MDV) w tętnicach szyjnych wspólnej (CCA) i wewnętrznej (ICA) (patrz tabela, prędkość w cm/s). CCA ICA PSV 60 180 MDV 40 90 EDV 20 40 Stopień zwężenia w ICA wynosi:

Spośród nowoczesnych doustnych leków przeciwzakrzepowych (NOAC) oznaczenie wartości APTT ma znaczenie rokownicze w zakresie możliwości wystąpienia powikłań krwotocznych w odniesieniu do:

W przypadku konieczności wykonania klasycznego zabiegu na aorcie zstępujące należy wykonać torakotomię tylno-boczną. Wykonując cięcie należy uwzględnić lokalizację następujących mięśni: 1) zębaty przedni; 2) czworoboczny; 3) równoległoboczny; Spośród wymienionych powyżej mięśni podczas torakotomii należy przeciąć: 4) skośny zewnętrzny; 5) najszerszy grzbietu.

Preparując mięsień pochyły przedni podczas transpozycji lewej tętnicy podobojczykowej, u pacjenta z zespołem podkradania, należy zwrócić uwagę na przebiegający na jego przedniej powierzchni:

U pacjenta z objawowym, istotnym zwężeniem lewej tętnicy szyjnej wewnętrz- nej wykonano udrożnienie tętnicy. Kontrolne badania duplex-Doppler wykonano po upływie 1, 6 i 12 miesięcy po operacji. Podczas 1. badania kontrolnego stwierdzono '...drożność naczynia bez obecności zwężeń nawrotowych...'. W dwóch kolejnych badaniach stwierdzono obecność '...hypoechogenicznej struktury zwężającej okrężnie cały udrożniony odcinek naczynia o ok. 40-50%...' Najbardziej prawdopodobną przyczyną powstania zmiany jest:

Spośród wymienionych powyżej stwierdzeń dotyczących choroba Mondora prawdzie są: 1) to zakrzepowe zapalenie żyły piersiowo-nabrzusznej; 2) to zakrzepowe zapalenie żyły powierzchni przednio-bocznej powierzchni klatki piersiowej; 3) to zakrzepowe zapalenie żyły nabrzusznej górnej; 4) to zakrzepica żyły pachowej; 5) jej wystąpienie może łączyć się z istnieniem choroby nowotworowej. Prawidłowa odpowiedź to:

Oznaczenie stężenia d-dimerów w surowicy nie daje możliwości jedno- znaczne wykluczenie obecności świeżych powikłań zakrzepowo-zatorowych (PZZ) u pacjentów z następującym prawdopodobieństwem PZZ oznaczonym na podstawie skali Wellsa:

Wdrożenie trombolizy przezcewnikowej można rozważyć w przypadku rozpoznania proksymalnej zakrzepicy żył głębokich u młodych pacjentów. Spośród wymienionych poniżej czynników podjęcie decyzji o zastosowaniu celowanej trombilizy żył biodrowych lub podobojczykowych wspierają: 1) dobry ogólny stan pacjenta; 2) małe ryzyko krwawień; 3) oczekiwane przeżycie - ponad rok; 4) objawy trwające nie dłużej niż 28 dni; 5) doświadczony zespół wdrażający procedurę. Prawidłowa odpowiedź to:

Do gabinetu lekarza rodzinnego zgłosił się młody mężczyzna z powodu pobolewania lewego podudzia. W badaniu przedmiotowym stwierdzono ciasto- waty obrzęk goleni i poszerzenie żył powierzchownych na stopie. Dolegliwości utrzymują się od dwóch dni i mają stałe nasilenie. W wywiadzie bez innych doleg- liwości i zdarzeń mogących wpłynąć na wystąpienie stwierdzanych objawów. Na podstawie skali Wellsa uzyskano 2 punkty, co odpowiada średniemu prawdopodo- bieństwu wystąpienia zakrzepicy żył głębokich. W czasie pobytu pacjenta w gabinecie wykonanie oznaczenia d-dimerów i badania duplex Doppler nie jest możliwe. W takim przypadku:

Według aktualnych zaleceń przypadkowo wykryta izolowana zakrzepica żył głębokich (ZŻG) odcinka dystalnego nie wymaga wdrożenia leczenia przeciw- zakrzepowego, szczególnie w przypadku możliwości wykonywania regularnych kontrolnych badań duplex-Doppler układu żylnego. Spośród wymienionych poniżej czynnikami ryzyka sugerującymi możliwość progresji izolowanej, dystalnej zakrzepicy do żyły podkolanowej i przemawiającymi za koniecznością wdrożenia leczenia p.zakrzepowego są: 1) współistnienie nowotworu złośliwego; 2) przebyty wcześniej epizod ZŻG; 3) stężenie D-dimeru powyżej wartości odcięcia; 4) lokalizacja zakrzepu tuż poniżej żyły podkolanowej; 5) zakrzepica żylna o długości > 3 cm. Prawidłowa odpowiedź to:

Podczas badania duplex-Doppler tętnic szyjnych stwierdzono obecność zwężenia odcinka bliższego tętnicy szyjnej wewnętrznej. Na przekroju poprzecz- nym zwężonego odcinka zmierzono pole przekroju naczynia i kanału drożnego. Zgodnie z metodyką ECST określono stopień zwężenia na 70%. Obliczony w ten sposób stopień zwężenia jest:

Podczas badania duplex Doppler tętnic przedczaszkowych u pacjenta z okresowo występującymi zawrotami głowy zaobserwowano ograniczony przepływ w lewej tętnicy kręgowej, z deformacją spektrum sugerującą 1. stopień podkrada- nia. W celu zweryfikowania prawidłowości rozpoznania zespołu podkradania tętnicy podobojczykowej można posłużyć się następującą metodą weryfikacji: 1) ocenić przepływ w lewej tętnicy kręgowej po kilkuminutowej pracy wykonanej lewą ręką; 2) ocenić przepływ w jednoimiennej tętnicy podobojczykowej podczas próby Adsona; 3) ocenić spektrum i symetryczność przepływu w obydwóch tętnicach podobojczykowych; 4) ocenić przepływ w lewej tętnicy kręgowej po spuszczeniu powietrza z mankietu założonego na lewym ramieniu i napompowanego przez 3 minuty powyżej wartości ciśnienia skurczowego; 5) ocenić przepływ w tętnicy podstawnej. Prawidłowa odpowiedź to:

Prawidłowy przepływ w niezmienionej tętnicy udowej oceniony w badaniu duplex Doppler należy nazwać zgodnie z zaleceniami PTChN przepływem:

Jednym ze sposobów zaopatrzenia jatrogennych tętniaków rzekomych powstałych po zabiegach wewnątrznaczyniowych jest wstrzyknięcie do komory tętniaka trombiny. Przeciwwskazaniem do przeprowadzenia zabiegu jest:

Dodatni wynik próby nadmiernego odwiedzenia kończyny u pacjenta z podejrzeniem zespołu górnego otworu klatki piersiowej sugeruje obecność ucisku pęczka naczyniowo-nerwowego przez:

Choroba wibracyjna może wystąpić już po 2 latach pracy z użyciem narzę- dzi wibracyjnych pracujących z częstotliwością 35-240 drgań/s. Spośród poniżej wymienionych okresami rozwoju choroby są: 1) zaburzenia naczynioruchowe; 2) zwiększenie lepkości krwi; 3) kurcz drobnych naczyń obwodowych skóry i tkanki podskórnej; 4) zmiany dystroficzne kości; 5) nieodwracalne zmiany w tkance kostnej. Prawidłowa odpowiedź to:

Jednym z możliwych zdarzeń niepożądanych mogących wystąpić podczas otwartej sympatektomii lędźwiowej jest pomylenie i wycięcie fragmentu nerwu płciowo-udowego zamiast fragmentu pnia współczulnego. Cechami typowymi dla nerwu płciowo-udowego są: 1) położenie na przednio-bocznej powierzchni trzonów lędźwiowych; 2) położenie na mięśniu lędźwiowym; 3) zachowana dobra ruchomość; 4) większa średnica; 5) brak zwojów. Prawidłowa odpowiedź to:

Jednym ze zdarzeń niepożądanych zabiegu sympatektomii piersiowej może być rozwój zespołu Hornera. Spośród poniżej wymienionych objawów typowymi dla zespołu Hornera są: 1) nierówności źrenic; 2) różnobarwność tęczówek; 3) zwężenie szpary powiekowej po zajętej stronie; 4) szybkie rozszerzanie się źrenicy po zajętej stronie; 5) zapadnięcia się gałki ocznej do oczodołu po zajętej stronie. Prawidłowa odpowiedź to:

Podczas operacyjnego udrożnienia tętnicy szyjnej wewnętrznej może dojść do uszkodzenia następujących nerwów: twarzowego, podjęzykowego i błędnego. Pętla nerwu podjęzykowego, odchodząca od nerwu podjęzykowego w miejscu jego skrzyżowania się z tętnicą szyjną wewnętrzną, bierze udział w zaopatrzeniu:

Jednym z utrudnień napotykanych podczas wykonywania przyśrodkowego dostępu do odcinka dalszego tętnicy podkolanowej są ścięgna mięśni zlokalizo- wane w bliższej części cięcia. Spośród wymienionych poniżej można przeciąć ścięgna następujących mięśni: 1) płaszczkowatego; 2) półścięgnistego; 3) półbłoniastego; 4) krawieckiego; 5) smukłego. Prawidłowa odpowiedź to:

Wypreparowanie żyły głównej dolnej, w celu wykonania zespolenia wrotno-czczego lub trombektomii żyły głównej dolnej, wymaga:

Najczęstszą przyczyną występowania zespołu żyły głównej górnej jest:

32-letni narciarz wypadł z trasy podczas zawodów sportowych. Wystąpiły objawy ostrego niedokrwienia lewego podudzia i stopy. Na podstawie badań obra- zowych rozpoznano stłuczenie tętnicy udowej w dalszej części kanału przywodzi- cieli. Wykonano rewaskularyzację implantując pomost żylny. Po upływie 3 godzin zaobserwowano narastanie obrzęku goleni oraz narastające zaburzenia czucia obejmujące całą stopę. Rozpoznano zespół ciasnoty wewnątrzpowięziowej goleni. Postępowanie obejmuje rozcięcie powięzi przestrzeni międzypowięziowych: 1) przedniej powierzchownej; 2) bocznej strzałkowej; 3) tylnej głębokiej; 4) tylnej powierzchownej; 5) tylnej. W przypadku opisanego pacjenta należy rozciąć następujące przestrzenie:

Odpowiedź komórek gładkich błony środkowej na uraz naczyniowy można podzielić na kilka okresów: 1) wstępne namnożenie się komórek mięśni gładkich w błonie środkowej; 2) przemieszczenie się komórek mięśni gładkich przez błonę sprężystą wewnętrzną do błony wewnętrznej ściany naczynia; 3) przemieszczenie się komórek mięśni gładkich przez błonę sprężystą zewnętrzną do błony zewnętrznej ściany naczynia; 4) namnożenie się komórek mięśni gładkich wewnątrz 'zasiedlonej' warstwy naczynia; 5) wytwarzanie i osadzanie w 'zasiedlonej' przez komórki mięśni gładkich warstwie ściany składników macierzy zewnątrzkomórkowej. Rzeczywista kolejność procesu obejmuje:

Spośród poniżej wymienionych cechami umożliwiającymi zaliczenie obserwowanej zmiany naczyniowej do naczyniaków są: 1) tworzą guzy różniej wielkości; 2) miejscowy zastój żylny mogący przebiegać z koagulopatią ze zużycia; 3) gwałtowny wzrost w okresie niemowlęcym, następnie powolny zanik; 4) wzrost odbywa się głównie przez proliferację komórek śródbłonka, komórek tucznych, fibroblastów i makrofagów; 5) destrukcja, przerost lub niedorozwój w obrębie układu kostnego. Prawidłowa odpowiedź to:

Do bezwzględnych wskazań do zabiegowego leczenia malformacji tętniczo-żylnych należą: 1) malformacje uniemożliwiające wykonywanie funkcji istotnych dla życia; 2) malformacje uniemożliwiające prawidłowe funkcjonowanie kończyny; 3) szeroko rozumiane pogorszenie jakości życia; 4) ostre i przewlekłe niedokrwienie kończyn; 5) niewydolność mięśnia sercowego; 6) owrzodzenia. Prawidłowa odpowiedź to:

Wydłużenie całkowitego czasu zaciśnięcia aorty oraz zmniejszenie częstości wystąpienia powikłań neurologicznych podczas operacji tętniaków piersiowo-brzusznych można osiągnąć poprzez:

Odjęcie stopy polegające na usunięciu kości skokowej i wstawieniu przeciętej kości piętowej w widełki stawu skokowego to operacja metodą:

U ok. 10% pacjentów leczonych wewnątrznaczyniowo z powodu nerkowopochodnego nadciśnienia tętniczego obserwuje się występowanie zdarzeń niepożądanych. Najrzadziej występującym z nich jest:

U pacjenta z zespołem sinych palców stopy lewej rozpoznano tętniako- wość tętnic udowej i podkolanowej. Podczas badania przedmiotowego nie stwierdzono objawów uciskowych na pęczek żylno-nerwowy w dole podkolano- wym. Chorego zakwalifikowano do pomostowania udowo-podkolanowego z użyciem żyły odpiszczelowej. Niezależnie od sposobu przeprowadzania pomostu oraz poziomu wykonania zespoleń poszerzony odcinek tętnic należy zaopatrzyć, uwzględniając następującą zasadę:

Pacjenta zakwalifikowano do wytworzenia pomosty pachowo-udowego. Spośród wymienionych poniżej czynności wybierz te, które są konieczne podczas wykonywania zespolenia protezy z tętnicą pachową: 1) ciecie skórne poniżej obojczyka, od wyrostka kruczego do poziomu stawu mostkowo-obojczykowego; 2) ew. przecięcie tętnicy piersiowej najwyższej w celu pełnego uruchomienia t podobojczykowej; 3) poprzeczne przecięcie włókien mięśnia piersiowego większego; 4) rozwarstwienie włókien mięśnia naramiennego; 5) przecięcie powięzi obojczykowo-piersiowej; 6) boczne odciągnięcie mięśnia piersiowego mniejszego. Prawidłowa odpowiedź to:

W celu uwidocznienia lędźwiowego odcinka pnia współczulnego wykona- no cięcie poprzeczne boczne w śródbrzuszu. Kolejno rozwarstwiono włókna mięśni: 1) skośnego brzucha zewnętrznego; 2) skośnego brzucha wewnętrznego; 3) najszerszego grzbietu; 4) poprzecznego; 5) prostego. Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród poniżej wymienionych wykonując dostęp do transpozycji tętnicy podobojczykowej po stronie lewej należy uwzględnić następujące etapy: 1) przecięcia przyczepu obojczykowego mięśnia mostkowo-obojczykowo- sutkowego; 2) przyśrodkowego odciągnięcia przyczepu mostkowego mięśnia mostkowo- obojczykowo-sutkowego; 3) przecięcia mięśnia pochyłego przedniego; 4) przecięcia mięśnia łopatkowo-gnykowego; 5) przecięcia mięśnia szerokiego szyi. Prawidłowa odpowiedź to:

Młoda kobieta zgłasza objawy chromania kończyny górnej lewej. W bada- niu przedmiotowym stwierdzono słabo wyczuwalne tętno na tętnicach ramiennej i promieniowej po stronie lewej, różnicę ciśnienia skurczowego na kończynach górnych > 10 mmHg oraz szmer skurczowy w nadbrzuszu i w klatce piersiowej. W badaniu angioKT stwierdzono zwężenie aorty piersiowej i odcinka bliższego lewej tętnicy podobojczykowej. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

U 56-letniej kobiety wystąpiły zaburzenia widzenia lewego oka oraz niedowład prawej kończyny dolnej. Dolegliwości ustąpiły całkowicie po upływie 20 minut. W badaniu duplex-Doppler stwierdzono zwężenie lewej tętnicy szyjnej wewnętrznej > 70%. Znamiennego zmniejszenia ryzyka wystąpienia ponownego epizodu niedokrwienia mózgu można oczekiwać w przypadku udrożnienia tętnicy szyjnej w ciągu kolejnych:

Wartościami wskaźnika kostka-ramię (ABPI) i ciśnienia parcjalnego tlenu (TcpO2) upoważniającymi do rozpoznania krytycznego niedokrwienia stopy i różnico- wanie ze stopą neurogenną w przebiegu cukrzycy są następujące wartości wskaźnika kostka-ramię (ABPI) i przezskórnego ciśnienia parcjalnego tlenu (TcpO2):

Spośród poniższych określeń prawidłową charakterystykę treningu mar- szowego wdrożonego jako podstawową formę zachowawczego leczenia prze- wlekłego miażdżycowego niedokrwienia kończyn dolnych zawierają następujące sformułowania: 1) udowodniono, że ćwiczenia na bieżni są mniej efektywne niż wykonywanie ćwiczeń siłowych oraz połączenia różnych form aktywności; 2) podczas ćwiczeń na bieżni należy w taki sposób ustawić prędkość przesuwu i nachylenia, aby nie doprowadzać do wystąpienia bólu; 3) pacjent powinien zaprzestać marszu, gdy ból osiąga średnie nasilenie; 4) czas trwania ćwiczeń należy stopniowo wydłużać, począwszy od 30 min.; 5) zwiększenie prędkości marszu lub nachylenia bieżni zaleca się jedynie w przypadku poruszania się pacjentów z prędkością nie mniejszą niż 5 km/h. Prawidłowa odpowiedź to:

Jednym z nielicznych leków o udowodnionym działaniu w zakresie wydłużenia dystansu przejścia bezbólowego jest cilostazol. Lek ten prawidłowo charakteryzują następujące określenia: 1) hamuje agregację płytek; 2) poszerza naczynia krwionośne; 3) lek należy przyjmować doustnie 30 minut po posiłku; 4) cilostazol jest nieodwracalnym inhibitorem fosfodiesterazy III; 5) przeciwwskazaniem do jego stosowania jest m.in. zastoinowa niewydolność serca. Prawidłowa odpowiedź to:

Na podstawie dotychczasowych badań rozpoznano kilka czynników mogących zwiększać ryzyko powstania tętniaka rozwarstwiającego aorty. Spośród poniżej wymienionych do czynników zwiększających to ryzyko należą: 1) zmiany hemodynamicznyme i hormonalne zachodzące w ciąży; 2) torbielowate zwyrodnienie błony środkowej aorty; 3) zespół podkradania tętnicy podobojczykowej; 4) zażywanie kokainy; 5) koarktacja aorty. Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród wymienionych poniżej cech zespół stopy cukrzycowej może objawiać się: 1) owrzodzeniem zlokalizowanym poniżej kostki; 2) destrukcją tkanek stopy; 3) deformacją palców; 4) zakażeniem poniżej kostek; 5) zmianami tkanek miękkich w przebiegu neuropatii. Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród wymienionych poniżej w klasyfikacji PEDIS, wykorzystywanej w ocenie zakażenia w zespole stopy cukrzycowej, uwzględnia się następujące elementy: 1) rodzaju tkanek pokrywających dno owrzodzenia; 2) oceny ukrwienia tkanek stopy; 3) powierzchni owrzodzenia; 4) głębokości owrzodzenia; 5) zachowania czucia ochronnego. Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród poniższych wskaż cechy prawidłowo charakteryzujące opatrunki z zawartością srebra: 1) każdy opatrunek srebrowy ma inną zawartość i postać srebra, która jest uwalniana z opatrunku, a zatem ma różną skuteczność; 2) srebro uwalniane z opatrunku wywiera działanie bakteriostatyczne; 3) czas stosowania opatrunków z zawartością srebra jest ograniczony, zazwyczaj do 7 - 14 dni; 4) należy prowadzić systematyczną ocenę efektywności stosowanego opatrunku i weryfikować konieczność jego dalszego stosowania; 5) opatrunków zawierających srebro nie można używać z antyseptykami na bazie jodu. Prawidłowa odpowiedź to:

Jedną z uznanych metod leczenia ran trudnogojących się jest terapia podciśnieniowa (VAC). W odniesieniu do zastosowania gąbki poliuretanowej prawdziwe jest stwierdzenie:

Spośród wymienionych poniżej tez dotyczących zastosowania terapii podciśnieniowej (VAC) w leczeniu ran na niedokrwionych kończynach prawdziwe są: 1) bezwzględnym przeciwwskazaniem jest zastosowanie podciśnienia na rany nieoczyszczone; 2) przeciwwskazaniem jest zastosowanie VAC na kończynach z wartością ABPI < 0,6, z powodu znacznego ryzyka braku postępu leczenia; 3) przeciwskazaniem do zastosowania VAC jest ekspozycja w ranie struktur kostnych lub powierzchni chrzęstnych; 4) w przypadku konieczności założenia VAC na duże pnie naczyniowe należy je pokryć mikroporową pianką z polialkoholu winylowego; 5) zastosowanie VAC w ranach niedokrwiennych może być związane z trudnością ich zamknięcia z powodu braku możliwości przesunięcia płata. Prawidłowa odpowiedź to:

Podstawowym sposobem leczenia obrzęków limfatycznych jest komplek- sowa terapii przeciwobrzękowa. Jednym z jej elementów jest drenaż limfatyczny. Spośród wymienionych poniżej cechami charakteryzującymi prawidłowo wykonany drenaż limfatyczny są: 1) bardzo wolny prąd chłonki wymusza wolne tempo wykonywania drenażu limfatycznego; 2) wszystkie techniki stosowane są z umiarkowaną siłą, aby nie doprowadzić do nadmiernego rozgrzania tkanek; 3) podczas każdego zabiegu należy co najmniej dwukrotnie opracować większe węzły chłonne; 4) zabieg należy rozpocząć od naczyń szyi oraz dołów nad- i podobojczykowych; 5) chłonkę zalegającą w tkance podskórnej kończyny dolnej należy przepychać powolnym ruchem ciągłym począwszy od stopy w kierunku pachwiny. Prawidłowa odpowiedź to:

75-letnia kobieta przywieziona na SOR z bólami okolicy pleców. W kontrol- nej tomografii komputerowej stwierdzono ok. 10 cm od odejścia lewej t. podobojczyko- wej owrzodzenie blaszki miażdżycowej aorty piersiowej, średnicy 25 mm, penetrujące przez wewnętrzną blaszkę sprężystą do błony zewnętrznej. Ból utrzymuje się pomimo intensywnego leczenia przeciwbólowego. W tej sytuacji należy:

35-letni mężczyzn z z bólami okolicy pleców został przywieziony do szpitala. W kontrolnej tomografii komputerowej stwierdzono rozwarstwienie aorty piersiowej od odejścia lewej t. podobojczykowej, przechodzące na aortę brzuszną i tętnice biodrowe, średnica aorty piersiowej zstępującej 5 cm, widoczny krwiak okołoaortalny na wysokości Th10. Chory z nasilającymi się bólami, ciśnienie tętnicze krwi >150/90 mmHg. W tej sytuacji należy:

U 20-letniego mężczyzny w 1 dobie po operacji kardiochirurgicznej z powo- du rozwarstwienia aorty piersiowej typu A w klasyfikacji Stanford doszło do pogorsze- nia się stanu ogólnego. W kontrolnej tomografii stwierdzono progresję rozwarstwienia na tętnice trzewne zasilane od kanału fałszywego i prawdziwego. W ocenie radiolo- gicznej widoczne niedokrwienie narządów trzewnych spowodowane uciskiem kanału prawdziwego. W tej sytuacji postępowanie może obejmować: 1) wszczepienie stentgraftu pokrywającego rozwarstwienie; 2) fenestrację rozwarstwienia poprzez nakłucie płata błony wewnętrznej z wykorzystaniem igły Brockenborougha, poszerzenie balonami 12-18 mm średnicy; 3) fenestrację rozwarstwienia techniką nożycową - przesunięcie koszulki naczyniowej przesuwanej na dwóch sztywnych prowadnikach, jednym przeprowadzonym w kanale fałszywym, drugim w kanale prawdziwym; 4) ponowną operację kardiochirurgiczną - doszczelnienie zespolenia; 5) wykonanie pomostu naczyniowego do tętnic trzewnych; 6) utrzymywanie ciśnienia tętniczego krwi > 140/90 mmHg. Prawidłowa odpowiedź to:

38-letnia kobieta skarży się na obrzęki i uczucie ciężkości kończyny dol- nej lewej oraz niewielkie żylaki i teleangiektazje żylne lewego podudzia. W USG żył stwierdzono niewydolność żyły odpiszczelowej, żylaki podudzia. W takiej sytuacji najlepszym postępowaniem jest:

70-letni mężczyzna zgłosił się do Poradni Naczyniowej z powodu przy- padkowo wykrytego tętniaka aorty brzusznej poniżej tętnic nerkowych, o średnicy 46 mm. Badanie tomograficzne wykonano z powodu kwalifikacji do operacji raka jasnokomórkowego nerki lewej. Urolodzy kwalifikują chorego do nefrektomii i oczekują na opinię chirurga naczyniowego dotyczącą postępowania z tętniakiem aorty brzusznej. W takiej sytuacji:

19-letnia kobieta 6 miesięcy wcześniej przebyła masywną zakrzepicę żył głębokich kończyny dolnej lewej. Od tego czasu utrzymuje się znaczny obrzęk kończyny, a od 1 miesiąca niegojące się owrzodzenie podudzia lewego. W bada- niach obrazowych (USG i tomografii komputerowej) stwierdzono zakrzepicę żyły biodrowej wspólnej, zewnętrznej, bliższego odcinka żyły udowej wspólnej, drożna ż. udowa powierzchowna, głęboka, żyły podudzia i układu powierzchownego, przyścienne skrzepliny widoczne w dalszym odcinku ż. udowej wspólnej, ucisk żyły biodrowej wspólnej przez t. biodrową wspólną. Od rozpoczęcia zakrzepicy chora leczona przeciwkrzepliwie (początkowo heparyną drobnocząsteczkową obecnie doustnymi antykoagulantami). W takiej sytuacji należy stosować kompresoterapię i leczenie przeciwkrzepliwe a chorą kwalifikować do:

Zespół ciasnoty wewnątrzbrzusznej po operacji pękniętego tętniaka aorty należy podejrzewać u pacjenta u którego ciśnienie mierzone w pęcherzu moczowym przekracza:

20-letni mężczyzna z silnym bólem pleców został przywieziony na SOR. W tomografii komputerowej stwierdzono rozwarstwienie aorty piersiowej rozpo- czynające się od poziomu odejścia lewej t. podobojczykowej, nie stwierdzono klinicznych i radiologicznych cech niedokrwienia narządów trzewnych, kończyn dolnych, poszerzenia aorty. W tej sytuacji: 1) można chorego wypisać do domu po uzyskaniu normalizacji ciśnienia tętniczego; 2) konieczna jest kontrola bólu; 3) konieczne jest zwalczanie tachykardii; 4) konieczne jest obniżenie ciśnienia tętniczego krwi; 5) należy ściśle obserwować chorego w celu identyfikacji objawów progresji choroby; 6) należy wykonywać kontrolne badania obrazowe (tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny) oceniające aortę; 7) należy kwalifikować chorego do pilnej operacji wewnątrznaczyniowej; 8) należy rozpocząć drenaż płynu mózgowo-rdzeniowego. Prawidłowa odpowiedź to:

Chory z bólami kończyny dolnej prawej o typie chromania przestankowe- go dystans ok 30 m. W badaniu angio TK niedrożność tętnicy biodrowej zewnętrz- nej na długości 3 cm oraz niedrożność tętnicy udowej powierzchownej na całej długości, naczynia na goleni drożne. Jaki sposób leczenia postępowania należy zastosować?

Wskazaniem do planowego leczenia tętniaka tętnicy śledzionowej jest jego średnica przekraczająca:

W czasie operacji wykonywanej w obrębie dołu podkolanowego, najbar- dziej powierzchownie i bocznie, tuż przy ścięgnie mięśnia dwugłowego uda, znajduje się:

Klinicznym objawem zespołu ciasnoty wewnątrzbrzusznej u pacjenta po wykonanej operacji pękniętego tętniaka aorty brzusznej jest: 1) podwyższone ośrodkowe ciśnienie żylne; 2) wzrost ciśnień wdechowych na respiratorze; 3) narastająca niewydolność nerek; 4) ciśnienie w pęcherzu moczowym przekraczające 15 mmHg; 5) podwyższone ciśnienie tętnicze. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do leczenia chirurgicznego przewlekłego rozwarstwienia aorty nie jest:

Zmiany miażdżycowe w odcinku udowo-podkolanowym przypisane do typu B według klasyfikacji TASC II, to zmiany obejmujące:

W przypadku pierwotnego zakażenia aorty jedną z możliwości leczenia jest przeszczep pozaanatomiczny pachowo-dwuudowy: 1) wykonuje się go w u chorych z dużym zakażeniem tkanek otaczających aorty oraz ropniami w przestrzeni zaotrzewnowej; 2) ważne jest by w pierwszej kolejności usunąć zakażony fragment aorty, zabezpieczyć kikuty i dobrze zdrenować przestrzeń zaotrzewnową; 3) jako pomostu używa się protezy zbrojonej; 4) częściej wybiera się tętnicę podobojczykową lewą; 5) cięcie wykonuje się pod obojczykiem, pomost zespala się przyśrodkowo od mięśnia piersiowego mniejszego. Prawidłowa odpowiedź to:

Do celowanej trombolizy żylnej cewnik z otworami bocznymi umieszcza się:

Obrzęk limfatyczny kończyny dolnej cechuje się gromadzeniem płynu w skórze i tkance podskórnej, częściej jednej kończyny dolnej, co skutkuje występowaniem charakterystycznych objawów z wyjątkiem:

Jedynym lekiem z grupy doustnych bezpośrednio działających antykoagulantów nowej generacji, którego działanie antykoagulacyjne można w pełni odwrócić przy pomocy antidotum jest:

Najczęstszą lokalizacją postępującego i przewlekłego schorzenia kości i stawów, z ich bolesną lub bezbolesną destrukcją, o charakterze neuroosteoartropatii Charcota jest: