Egzamin PES / Chirurgia naczyniowa / wiosna 2008

W wyniku złamania kości piszczelowej doszło do zakrzepu tętnicy piszczelowej przedniej potwierdzonej w arteriografii. Postępowaniem z wyboru w tym przypadku będzie:

Wskazaniem do wykonania arteriografii w urazach tętnic towarzyszących złamaniom kości nie jest/nie są:

Wskazaniem do fasciotomii nie jest:

Zabieg operacyjny w przypadku urazu tętnicy udowej z jej całkowitym przerwaniem w wyniku rany postrzałowej powinien polegać na:

Przyjętym sposobem kontroli po zabiegu udrożnienia tętnic szyjnych są badania ultrasonograficzne z podwójnym obrazowaniem (duplex-Doppler), które należy wykonywać w pierwszym okresie w odstępach:

Pojawienie się ponownie objawów niedokrwienia kończyny we wczesnym okresie po odtworzeniu przepływu po urazie tętnicy jest najczęściej wynikiem:

Jakie jest ryzyko martwicy kończyny po podwiązaniu tętnicy podobojczykowej?

Techniki wewnątrznaczyniowe znalazły zastosowanie w leczeniu wczesnych i późnych powikłań poniższych urazów, z wyjątkiem:

Najczęściej spotykanym w polskiej populacji wrodzonym niedoborem czynników krzepnięcia jest:

Badaniami przesiewowymi, których nieprawidłowe wyniki pozwalają podejrzewać chorobę von Willebranda są:
1) czas częściowej aktywowanej tromboplastyny;
2) czas protrombinowy;
3) czas trombinowy;
4) liczba krwinek płytkowych;
5) czas krwawienia metodą Ivy, zwany również szablonowym czasem krwawienia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zabiegiem operacyjnym, szczególnie obciążonym prawdopodobieństwem żylnych powikłań zakrzepowych jest:

W czasie leczenia zakrzepicy głębokich żył dożylnym wlewem niefrakcjonowanej heparyny, czas częściowej aktywowanej tromboplastyny powinien być wydłużony:

Transpozycja tętnicy podobojczykowej lewej w leczeniu zespołu podkradania tętnicy podobojczykowej powoduje:

Istnieje konieczność poprawienia diagnostyki ukrwienia mózgu o bardziej szczegółową ocenę wydolności tętnic kręgowych gdyż po zabiegach poprawiających ukrwienie obszaru tętnicy szyjnej wewnętrznej u chorych ze zmianami w zakresie tętnic kręgowych w 80% pozostają objawy niewydolności kręgowo-podstawnej:

Wskazaniem do leczenia operacyjnego z powodu niedostateczności krążenia mózgowego jest:

Po udrożnieniu tętnicy szyjnej wewnętrznej u kobiet, w pierwszych 3 miesiącach po zabiegu najczęstszą przyczyną restenozy jest:

Najczęstszą odległą przyczyną śmierci chorych po zabiegu udrożnienia tętnicy szyjnej wewnętrznej jest:

Niewielkie udary mózgu lub przemijające ataki niedokrwienia mózgu (TIA) przy zwężeniu tętnicy szyjnej około 60%, stanowią wskazania do:

Które twierdzenia dotyczące autoregulacji przepływu mózgowego są prawdziwe?

Przemijający atak niedokrwienia mózgu (TIA):

Tętniak tętnicy szyjnej:

Przezczaszkowa sonografia dopplerowska (Transcranial Doppler,TCD) znajduje zastosowanie:

Charakter blaszki miażdżycowej w tętnicy szyjnej można ocenić na podstawie:

Wieloośrodkowe, randomizowane badanie NASCET:

Podczas endarteriektomii tętnic szyjnych, w większości przypadków trzeba podwiązać i przeciąć żyłę krzyżującą rozwidlenie tętnic szyjnych. Jest to żyła:

Efektem uszkodzenia nerwu podjęzykowego podczas endarteriektomii tętnicy szyjnej wewnętrznej jest:

Zespół przekrwienia mózgu (hiperperfuzji) po endarteriektomii tętnic szyjnych:

60-letni chory po wielokrotnych przemijających napadach niedokrwienia mózgu (TIA) z lewej półkuli mózgu, w badaniu USG z podwójnym obrazowaniem ma 30% zwężenie początkowego odcinka lewej tętnicy szyjnej. Jakie jest dalsze postępowanie?

Godzinę po operacji tętnic szyjnych w znieczuleniu regionalnym chory skarży się na zaburzenia w połykaniu. Ich przyczyną jest najprawdopodobniej:

Dwie godziny po operacji tętnic szyjnych u chorego pojawił się niedowład. Natychmiast wykonane badanie USG z podwójnym obrazowaniem sugeruje niedrożność operowanej tętnicy szyjnej wewnętrznej. Najlepszym postępowaniem jest:

Chory lat 65 skarży się na powtarzające się od 6 miesięcy napady przemijającej ślepoty jednoocznej oka lewego (Amaurosis fugax). Od chwili pierwszego epizodu amaurosis fugax leczony przewlekle małymi dawkami kwasu acetylosalicylowego. W dwukrotnie wykonanym badaniu ultrasonograficznym tętnic szyjnych stwierdzono silnie uwapnioną blaszkę miażdżycową w początkowym odcinku lewej tętnicy szyjnej wewnętrznej oraz podejrzenie jej niedrożności w przedczaszkowym odcinku. Arteriografia rezonansu magnetycznego wykazała śladowy przepływ w przedczaszkowym odcinku lewej tętnicy szyjnej wewnętrznej. Postępowaniem z wyboru u takiego chorego jest:

Chory lat 36 przebył zakrzepicę żył głębokich goleni i żyły podkolanowej jako powikłanie artroskopii. Był to pierwszy epizod zakrzepicy w życiu. Początkowo leczony heparyną drobnocząsteczkową, a następnie doustnymi antykoagulantami. Leczenie acenokumarolem powinno być prowadzone przez:

U chorej z objawowym zespołem podkradania lewej tętnicy podobojczykowej należy zaproponować:
1) wykonanie arteriografii lub angio-TK tętnic szyjnych i łuku aorty;
2) wykonanie przezskórnej angioplastyki balonowej ewentualnie z założeniem stentu;
3) pomost szyjno-podobojczykowy lub transpozycję tętnicy podobojczykowej do tętnicy szyjnej wspólnej;
4) dalsze leczenie pentoksyfiliną i kwasem acetylosalicylowym;
5) leczenie fibrynolityczne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do badań mikrokrążenia wykorzystuje się następujące techniki:
1) kapilaroskopię;
2) fluksometrię Dopplerem laserowym (laser Doppler);
3) przezskórny pomiar prężności tlenu (pulsoksymetrię);
4) mikrolimfografię fluoroscencyjną;
5) pomiar ciśnienia śródtkankowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Częste błędy techniczne wywołujące śródoperacyjną zakrzepicę przeszczepów w czasie pomostowania tętnic to:
1) zbyt wąskie zespolenie przeszczepu z tętnicą;  4) skręcenie przeszczepu;
2) duży „opór obwodowy” (brak odbioru);   5) wszycie nie odwróconej
3) za długi lub za krótki przeszczep;    żyły.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego lat 89 rozpoznano w badaniu ultrasonograficznym bezobjawowego tętniaka aorty brzusznej o średnicy 65mm. Badania dodatkowe oraz konsultacja kardiologiczna wykazały frakcję wyrzutową lewej komory poniżej 30%, dużego tętniaka lewej komory, niedomykalność zastawki aortalnej znacznego stopnia oraz rozległe zmiany w tętnicach wieńcowych stwierdzone w koronarografii nie kwalifikujące się do operacji kardiochirurgicznej. W tym przypadku:

Chory lat 66 został obudzony w nocy przez ból i drętwienie stopy lewej, które ustępowało po opuszczeniu kończyny. Wcześniej leczony przewlekle z powodu chromania przestankowego lewej kończyny dolnej o dystansie 50-100 metrów. W badaniu przedmiotowym po 3 godzinach od chwili wystąpienia dolegliwości lewa stopa i goleń były nieco chłodniejsze od prawych, zaburzona, ale obecna gra naczyniowa, skóra blada, żyły powierzchowne wypełnione znacznie słabiej niż po stronie prawej. Obie łydki miękkie, niebolesne. Tętno na kończynach dolnych obecne jedynie na tętnicach udowych. W EKG bez zaburzeń rytmu serca. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem w tym przypadku jest:

Kiedy można wykonać nakłucie lędźwiowe u chorego przewlekle leczonego acenokumarolem?

W rehabilitacji chorych z niedokrwieniem kończyn dolnych stosuje się następujące zabiegi fizykoterapeutyczne:
1) galwanizację;
2) elektroforezę leczniczą (np. jonoforeza jodowa, wapniowa);
3) wodolecznictwo;
4) kinezyterapię (ćwiczenia marszowe);
5) prądy diadynamiczne i interferencyjne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jaki rodzaj pierwotnej profilaktyki przeciwzakrzepowej należy zastosować u 62-letniego chorego przed planowaną cholecystektomią laparoskopową?

U 60-letniej chorej po całkowitej alloplastyce stawu biodrowego zaleca się stosowanie profilaktyki przeciwzakrzepowej:

Które z wymienionych zasad leczenia mogą być wykorzystane u chorego z rozpoznanym masywnym zatorem tętnicy płucnej?

Najbardziej swoistym sposobem leczenia istotnego klinicznie przewlekłego zakrzepowo-zatorowego nadciśnienia płucnego jest:

Do następstw nierozpoznanej i nie leczonej zakrzepicy żył głębokich kończyn dolnych należą:

Wskaż prawdziwe twierdzenia dotyczące zatorów tętniczych:
1) każdemu zatorowi towarzyszy wtórny zakrzep;
2) wtórny zakrzep narasta w kierunku dosercowym;
3) wtórny zakrzep narasta w kierunku obwodowym;
4) zakrzep z zastoju może osiągnąć długość ponad 30 cm;
5) obwodowo od zatoru może wytworzyć się odległy zakrzep z zastoju, który nie ma łączności z czopem zatorowym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Fasciotomia w leczeniu ostrego niedokrwienia kończyny wskazana jest, gdy:
1) okres niedokrwienia kończyny był dłuższy niż 12 godzin;
2) operator stwierdza zaawansowany rewaskularyzacyjny obrzęk kończyny;
3) w przypadku niedrożności trzech tętnic goleni;
4) operator stwierdza rozległe stężenie mięśni goleni;
5) operator „pomyśli” o jej wykonaniu w czasie operacji rewaskularyzacji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zator tętnicy ramiennej przeważnie bywa usadowiony w miejscu odejścia tętnicy głębokiej ramienia albo w jej rozwidleniu. Dlatego zator ten powinien być usunięty:

W przypadku rozległego uszkodzenia tętnicy może zaistnieć konieczność wycięcia jej fragmentu i wszycia wstawki lub łaty. Najlepiej do tego nadaje się:

Najczęstszym typem uszkodzenia tętnicy w mechanizmie tępego urazu jest:

Bez ryzyka niedokrwienia trzewi można podwiązać:
1) tętnicę krezkową dolną;     4) tętnicę biodrową wewnętrzną;
2) tętnicę krezkową górną;    5) tętnicę nerkową.
3) pień trzewny;
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstsza lokalizacja zakrzepicy tętniczej i ostrego niedokrwienia jako następstwa małopłytkowości wywołanej przez heparynę (HIT II) to zakrzepica:

68-letni mężczyzna z rozpoznanym od 17 lat nadciśnieniem tętniczym, dotychczas w poczuciu zdrowia, leczony nieregularnie, został przywieziony do izby przyjęć z powodu silnego bólu w klatce piersiowej, nieustającego pomimo podania morfiny i nitrogliceryny. Przy przyjęciu stwierdzono: ciśnienie tętnicze 270/130 mmHg na prawym ramieniu, na lewym 100/60 mmHg, czynność serca miarowa około 100/min, tony serca głośne, wzmożony II ton nad aortą, ochłodzenie i zasinienie lewej ręki, brak tętna na tętnicy ramieniowej lewej, szyjnej lewej i obu tętnicach udowych. W EKG cechy przerostu lewej komory serca, brak cech zawału. W rtg klatki piersiowej poszerzony cień łuku aorty. Prawdopodobne rozpoznanie to:

Badanie echokardiograficzne wykonywane przez przełyk pozwala na uwidocznienie trudnodostępnych badaniu przez klatkę piersiową struktur odgrywających rolę w powstawaniu zatorów takich jak:
1) uszko lewego przedsionka;     4) przegroda międzykomorowa;
2) przegroda międzyprzedsionkowa;    5) aorta piersiowa.
3) zastawka mitralna;
Prawidłowa odpowiedź to:

Które zdania dotyczące tworzenia się materiału zatorowego w lewym przedsionku serca są prawdziwe?
1) czynność mechaniczna lewego przedsionka w czasie migotania ustaje. Spowalnia to przepływ krwi spełniając jeden
z trzech klasycznych czynników wykrzepiania;
2) zastój krwi nie jest jednakowy we wszystkich przypadkach migotania przedsionków. Prawidłowa czynność skurczowa lewej komory oraz obecność istotnej hemodynamicznie niedomykalności mitralnej zmniejszają zastój w lewym przedsionku;
3) w przebiegu migotania przedsionków uszko lewego przedsionka może zachowywać bezładną, ale hemodynamicznie skuteczną aktywność skurczową;
4) w przebiegu migotania przedsionków uszko lewego przedsionka może ulec rozciągnięciu i stanowić akinetyczny zachyłek, sprzyjający tworzeniu się skrzeplin;
5) skrzepliny w uszku lewego przedsionka występują 3-6-krotnie częściej niż w jego głównym świetle.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż przyczyny niedokrwienia kończyn we wczesnym okresie po embolektomii:
1) odwarstwienie błony wewnętrznej cewnikiem Fogarty’ego;
2) przebicie tętnicy;
3) pęknięcie tętnicy;
4) oderwanie błony wewnętrznej cewnikiem Fogarty’ego;
5) ponowny zator.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wtórne nadciśnienie tętnicze spowodowane przez dysplazję włóknisto-mięśniową (fibromuscular dysplasia, FMD):
1) dotyczy zwykle osób w każdym wieku;
2) jest patologią o podłożu zapalnym;
3) u dzieci zwykle powoduje łagodnie przebiegającą postać nadciśnienia tętniczego;
4) często jest przyczyną tętniaków tętnic nerkowych;
5) po miażdżycowym pochodzeniu wtórnego nadciśnienia tętniczego jest kolejną, naprawialną jego przyczyną.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstszymi czynnikami epidemiologicznymi tętniaka aorty brzusznej (AAA), o lokalizacji „podnerkowej” są:
1) palenie tytoniu;         4) płeć żeńska;
2) wiek powyżej 70 roku życia;     5) rasa żółta.
3) rodzinne występowanie;
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory z blokiem wewnątrzwątrobowym ma krwotok z żylaków przełyku. Jakich zaburzeń hemostazy można się u niego spodziewać?
1) obniżenia poziomu czynnika II (protrombiny);
2) obniżenia poziomu czynnika IX (czynnika Christmasa);
3) obniżenia poziomu czynnika VII (prokonwertyny);
4) obniżenia poziomu czynnika X (czynnika Stuarta);
5) zmniejszenia liczby krwinek płytkowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Koarktacja aorty (aortic coarctation):
1) dotyczy zwykle osób starszych;
2) jest jedną z najczęściej występujących wad wrodzonych;
3) najczęściej zlokalizowana jest w miejscu przewodu tętniczego (ductus arteriosus);
4) w obrazowaniu arteriograficznym może naśladować zmiany w przebiegu zmian pourazowych, popromiennych, neurofibromatosis lub o typie arteritis;
5) powoduje zwykle obniżenie ciśnienia tętniczego mierzonego na tętnicach kończyn dolnych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Neurofibromatosis (NF):
1) jest wadą wrodzoną objawiającą się między innymi zmianami skórnymi typu café-au-lait;
2) objawy obejmują system nerwowy, sercowo-naczyniowy i zaburzenia widzenia;
3) jest jedną z chorób genetycznych (zwłaszcza typ NF-1), tzw. choroba von Recklinghausena;
4) często objawia się trudnym do opanowania nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym;
5) w obrazowaniu arteriograficznym może naśladować zmiany w przebiegu zmian pourazowych, popromiennych, neurofibromatosis lub o typie arteritis.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dynamika przebiegu zmian w tkankach niedokrwionej kończyny jest następująca:
1) w skórze po 12-24 godzinach warstwa podstawowa oddziela się od warstwy brodawkowej;
2) tkanka łączna, kość i chrząstka są odporne na niedokrwienie, mogą być odżywione płynem śródtkankowym;
3) zaburzenia przewodnictwa nerwowego pojawiają się po 10-15 minutach;
4) tkanki mięśniowe po 4-7 godzinach ulegają martwicy;
5) śródbłonek naczyń wcześnie ulega niedokrwieniu, ułatwia to przedostawanie się osocza do tkanek.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chora przygotowana do operacji ginekologicznej, stosująca systematycznie środki antykoncepcyjne zawierające jedynie progestagen wymaga:
1) odstawienia preparatu antykoncepcyjnego 4 do 6 tygodni przed operacją;
2) nie trzeba odstawiać preparatu, nawet jeśli planuje się unieruchomienie;
3) trzeba odstawić preparat antykoncepcyjny i podać HDCz (tzw. heparyny drobnocząsteczkowe) w dawkach profilaktycznych na 7 dni przed zabiegiem;
4) zamienić preparat progestagenowy na estrogenowy;
5) odstawić preparat progestagenowy na jeden tydzień przed operacją.
Prawidłowa odpowiedź to:

Według wytycznych leczenia i profilaktyki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej chory powyżej 60 roku życia bez innych czynników ryzyka powinien być zakwalifikowany w okresie okołooperacyjnym do:

Przeciwciała antyfosfolipidowe są skierowane przeciwko białkom związanym z:

Tętniak aorty brzusznej (AAA):
1) kolagen stanowi około 70% całkowitego białka ściany aorty;
2) największy udział w zawartości kolagenu ściany aorty mają jego typy I i III;
3) najczęstszą lokalizacją tętniaków aorty jest jej „podnerkowy” odcinek;
4) często objawia się nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym;
5) we wrodzonych wadach zaburzających strukturę białkową ściany aorty (choroba Marfana, typ IV choroby Ehlersa-Danlosa) istnieją duże predyspozycje do rozwoju tętniaka aorty.
Prawidłowa odpowiedź to:

W prawidłowej doustnej antykoagulacji u chorych z migotaniem przedsionków oraz dodatkowymi czynnikami ryzyka zatorowości tętniczej powinno się utrzymywać wskaźnik INR w przedziale:

Tętniak aorty brzusznej (AAA) - najczęstsze czynniki epidemiologiczne:
1) hipercholesterolemia;      4) rodzinne występowanie;
2) nikotynizm;         5) współwystępujące objawy miażdżycy
3) podeszły wiek (70 - 84 lat);    tętnic obwodowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zakrzepica żylna może być spowodowana niedoborem:

Najczęstszymi czynnikami związanymi z wystąpieniem tętniaka aorty piersiowej (TAA), o lokalizacji poniżej odejścia lewej tętnicy podobojczykowej są:
1) najczęściej rozpoznawany jest wśród osób rasy żółtej;
2) ubytek zawartości komórek śródbłonka w ścianie aorty;
3) często rozpoznawany jest u chorych z zespołem Marfana;
4) może mieć podłoże genetyczne (MMP-9, v-yes-1 oncogene, mitogen-activated protein kinase 9, intracellular adhesion molecule-1);
5) współwystępuje z rozwarstwieniem ściany aorty.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które ze stwierdzeń dotyczących tętniaków tętnicy śledzionowej jest nieprawdziwe?

W diagnostyce stopnia zwężenia tętnicy szyjnej wewnętrznej w jej szyjnym odcinku istotną rolę odgrywa:
1) w badaniu ultrasonograficznym z podwójnym obrazowaniem (duplex), związek pomiędzy grubością (kompleksem) błony wewnętrznej (intima) do środkowej (media) (IMT - intima-media thickness);
2) osłuchiwanie stetoskopem miejsca rozwidlenia tętnicy szyjnej wspólnej;
3) ocena w badaniu ultrasonograficznym z podwójnym obrazowaniem (duplex) skurczowej (PSV) i rozkurczowej (PDV) prędkości przepływu w miejscu podejrzanym o zwężenie tętnicy szyjnej i powyżej;
4) badanie angio-TK;
5) badanie angio-MR po podaniu środków wzmacniających sygnał ultrasonograficzny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ocena ostatnio prowadzonych wieloośrodkowych badań klinicznych udaru niedokrwiennego mózgu:
1) SPORTIF z użyciem ksymelagatranemu (inhibitora trombiny) podawanego doustnie zostało przerwane z powodu hepatotoksyczności preparatu;
2) AMADEUS z użyciem idraparynuksu (inhibitora czynnika X) zostało przerwane z powodu wysokiego odsetka powikłań krwotocznych;
3) ACTIVE-W zostało przerwane po stwierdzeniu, że stosowanie kwasu acetylosalicylowego (ASA) w połączeniu z klopidogrelem nie było skuteczniejsze od stosowania warfaryny;
4) ACST wykazało wyższą skuteczność leczenia przeciwpłytkowego nad stentowaniem lub endarteriektomią tętnicy szyjnej wewnętrznej;
5) ACST-2 wykazało większą skuteczność stertowania tętnicy szyjnej wewnętrznej (z protekcją) nad leczeniem chirurgicznym (endarteriektomia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Udar niedokrwienny mózgu jest zwykle powodowany przez:
1) napadowe lub utrwalone migotanie przedsionków serca;
2) zatorowość tętnic mózgowych z owrzodzeń w blaszkach miażdżycowych łuku aorty, pnia ramienno-głowowego lub tętnic szyjnych wspólnych;
3) ostrą zakrzepicę tętnic mózgowych;
4) przewlekłą niewydolność serca;
5) zakrzepicę żył biodrowych i/lub udowych u osób z przetrwałym przewodem Botalla.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zespół Ehlers-Danlosa (EDS):
1) rozpoznano i opisano w latach 70. XX wieku;
2) leczenie zachowawcze obejmuje stosowanie β-blokerów, zwłaszcza u ciężarnych;
3) charakteryzuje się specyficzną sylwetką ciała (proporcje górnej części do dolnej są < 0,86), płaskostopiem, skrzywieniem kręgosłupa);
4) rozwarstwienie lub pęknięcie aorty występuje zwykle w jej odcinku brzusznym;
5) leczenie zabiegowe zespołu zwykle polega na implantacji stentgraftu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących zatorowości tętniczej są prawdziwe?
1) „pozasercowa" przyczyna zatorów występuje w 5-10% przypadków;
2) zatory fragmentami blaszek miażdżycowych łuku aorty rzadko są przyczyną zawałów mózgu;
3) zatory z obwodowego odcinka aorty często powodują niedokrwienie trzewi;
4) najcięższą postacią są zatory rozsiane z piersiowego odcinka aorty do narządów brzucha i kończyn dolnych;
5) anatomicznym źródłem zatorów tętnic obwodowych są często tętniaki tętnic podkolanowych, rzadziej aorty brzusznej.
Prawidłowa odpowiedź to:

U kobiet z zespołem antyfosfolipidowym i nawracającymi poronieniami należy stosować profilaktykę przeciwzakrzepową za pomocą:
1) heparyny drobnocząsteczkowej w dawce profilaktycznej;
2) heparyny niefrakcjonowanej w dawce 5000 j co 12 godzin;
3) heparyny drobnocząsteczkowej w dawce profilaktycznej oraz małej dawki kwasu acetylosalicylowego (75 mg dziennie);
4) stosowania warfaryny 75 mg 1 raz dziennie;
5) stosowania heparyny drobnocząsteczkowej w dawce profilaktycznej oraz kompresjoterapii.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjentów z małopłytkowością wywołaną heparyną (HIT), gdy liczba krwinek płytkowych zmniejszy się o 50% w stosunku do wartości wyjściowej należy:

W rozpoznaniu zatoru tętnicy płucnej istotnymi są badania:
1) kliniczne (obecność zakrzepicy żył głębokich kończyn dolnych, wystąpienia tachykardii, choroby nowotworowej, operacji i lub unieruchomienia w okresie ostatnich kilku tygodni itp.);
2) oznaczenie poziomu D-dimerów;
3) spiralna wielorzędowa tomografia komputerowa klatki piersiowej;
4) echokardiografia przezprzełykowa;
5) oznaczenie troponiny T.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przeciwwskazaniami do podpowięziowego przerwania ciągłości żył przeszywających (SEPS) są:
1) nie zagojone owrzodzenie goleni;
2) miażdżycowe niedokrwienie kończyn dolnych z wskaźnikiem kostka-ramię ABI 0,4;
3) pacjenci z tłuszczowym stwardnieniem skóry podudzia;
4) stwierdzenie refleksu w układzie głębokim żył kończyny dolnej;
5) nawroty niewydolności żył przeszywających po uprzednim przerwaniu ich ciągłości.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wykonując operację tętniaka tętnic trzewnych należy koniecznie odtworzyć przepływ krwi w przypadku tętniaka:

Tętniak tętnicy nerkowej:

Badaniem ułatwiającym rozpoznanie tętniaka tętnicy biodrowej wspólnej jest:
1) ultrasonografia z podwójnym obrazowaniem;   3) badanie per rectum;
2) angio-Tomografia komputerowa;       4) arteriografia subtrakcyjna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najbardziej precyzyjnym określeniem miażdżycy jest obecnie:
1) proces prowadzący do zwapnienia ściany naczynia;
2) postępujący, przewlekły proces zapalny toczący się w ścianie tętnicy;
3) proces organiczny prowadzący do sztywnienia i zwężania światła tętnicy;
4) proces genetyczny prowadzący do rozpadu zmian i zakrzepu tętnicy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do najczęstszych wczesnych powikłań po klasycznych operacjach tętniaków aorty brzusznej nie należy:

Do leków przeciwpłytkowych stosowanych w profilaktyce i leczeniu miażdżycy tętnic nie należą:

W przypadku uszkodzenia urazowego odejścia prawej tętnicy podobojczykowej od pnia ramienno-głowowego najlepszym dostępem operacyjnym jest:

Miejscowe objawy zakrzepicy żył głębokich polegające na nasileniu się bólu podczas kaszlu wzdłuż przebiegu żyły to objaw:

Test Allena wykonywany jest w przypadku podejrzenia:
1) choroby Bürgera, Buergera, thrombangiitis obliterans;
2) choroby Takayashu;
3) zakrzepicy tętnicy podobojczykowej;
4) zatoru tętnic kregowej lub podstawnej;
5) wszystkie odpowiedzi są nieprawidłowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Głęboko położone ropnie, ropowica grzbietu stóp w cukrzycy to, wg Wagnera, stopień:

W wieloletniej obserwacji chorych z 200. metrowym dystansem chromania przestankowego pogorszenia należy spodziewać się u:

W jednorocznej obserwacji chorych z 200. metrowym dystansem chromania przestankowego pogorszenia należy spodziewać się u:

Chorym z miażdżycowym niedokrwieniem kończyn dolnych zaleca się zaprzestanie palenia tytoniu. Wskazane jest by poprawna terapia obejmowała:

U chorych z nadciśnieniem tętniczym, miażdżycowym niedokrwieniem kończyn dolnych I cukrzycą zalecane wartości ciśnienia tętniczego to:

U chorych ze współistniejącym miażdżycowym niedokrwieniem kończyn dolnych i z cukrzycą zalecony poziom HgA1c powinien wynosić:

Co roku występuje w populacji europejskiej i w USA następująca liczba nowych przypadków krytycznego niedokrwienia kończyny dolnej.

Właściwa kontrola lipidowa u pacjentów z chorobą tętnic obwodowych (PAD) polega na:

Wybierz odpowiedź najpełniej opisującą zasady leczenia nadciśnienia tętniczego u chorych z niedokrwieniem kończyn dolnych (PAD):

W przypadku jatrogennego tętniaka rzekomego tętnicy udowej (krwiak tętniący), średnicy > 2 cm, powstałego po angioplastyce tętnicy wieńcowej (PTCA) zalecane jest postępowanie:
1) obserwacja;
2) opatrunek uciskowy;
3) ucisk krwiaka pod ultradźwiękową kontrolą przepływu w tętnicy udowej;
4) odstawienie leków przeciwpłytkowych i zastąpienie ich heparyną drobnocząsteczkową;
5) w przypadku jednoczesnego stosowania ASA oraz klopidogrelu odstawienie klopidogrelu;
6) wstrzyknięcie trombiny do worka tętniaka;
7) operacja naprawcza tętnicy udowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Stosowanie leku przeciwpłytkowego należy:

Według wytycznych American College of Cardiology (ACC) i American Heart Association (AHA) u chorych poddanych operacji rekonstrukcyjnej tętnic należy stosować w opiece pooperacyjnej:

Który z niżej wymienionych czynników nie wpływa na powstawanie hiperplazji w miejscu zespoleń naczyniowych?

Które z poniżej wymienionych stanowią bezwzględne przeciwwskazania do miejscowej trombolizy w ostrej zakrzepicy tętniczej?
1) krwawienie z przewodu pokarmowego w ciągu ostatnich 10 dni;
2) przebyta operacja neurochirurgiczna w ciągu ostatnich 3 miesięcy;
3) ciąża;
4) epizod naczyniowo-mózgowy w okresie ostatnich 2 miesięcy;
5) niewydolność wątroby z koagulopatią;
6) niestabilne nadciśnienie tętnicze (skurczowe > 180mmHg, rozkurczowe > 110mmHg).
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory lat 36 przebył zakrzepicę żył głębokich goleni i żyły podkolanowej jako powikłanie artroskopii. Był to pierwszy epizod zakrzepicy w życiu. Początkowo leczony heparyną drobnocząsteczkową, a następnie doustnymi antykoagulantami. Leczenie acenokumarolem powinno być prowadzone przez:

Chory lat 65 skarży się na powtarzające się od 6 miesięcy napady przemijającej ślepoty jednoocznej oka lewego. Od chwili pierwszego epizodu amaurosis fugax leczony przewlekle małymi dawkami kwasu acetylosalicylowego. W dwukrotnie wykonanym badaniu ultrasonograficznym tętnic szyjnych stwierdzono silnie uwapnioną blaszkę miażdżycową w początkowym odcinku lewej tętnicy szyjnej wewnętrznej oraz podejrzenie jej niedrożności w przedczaszkowym odcinku. Arteriografia rezonansu magnetycznego wykazała śladowy przepływ w przedczaszkowym odcinku lewej tętnicy szyjnej wewnętrznej. Postępowaniem z wyboru u takiego chorego jest:

Do czynników ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej należą:
1) wrzodziejące zapalenie jelita grubego;   4) obecność cewnika w żyle
2) zespół nerczycowy;        głównej;
3) niewydolność serca;       5) rodzaj znieczulenia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Po udrożnieniu tętnicy szyjnej wewnętrznej tętnice zeszyto szwem pierwotnym. W czasie śródoperacyjnego ultrasonograficznego badania kontrolnego stwierdzono 70% zwężenie w połowie linii szwów oraz przyścienną skrzeplinę powyżej zwężenia. W takim przypadku postępowaniem z wyboru jest:

50-letnia chora skarży się na stopniowo nasilające się od kilku tygodni chromanie i ból spoczynkowy dłoni lewej. Okresowo pojawiają się silne zawroty głowy i zaburzenia równowagi. Dotychczas leczona przewlekle pentoksyfiliną i kwasem acetylosalicylowym. Różnica RR na obu ramionach wynosi 80mmHg, nie stwierdza się tętna w miejscach typowych na tętnicach kończyny górnej lewej, przy obecnym tętnie na kończynie górnej prawej i obu tętnicach szyjnych. W tym przypadku najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

W opisywanym w pytaniu 107 przypadku, chorej należy zaproponować:
1) wykonanie arteriografii tętnic szyjnych i łuku aorty;
2) wykonanie przezskórnej plastyki balonowej z założeniem stentu;
3) pomost szyjno-podobojczykowy lub transpozycję tętnicy podobojczykowej gdy zabieg wewnątrznaczyniowy będzie niemożliwy do wykonania;
4) dalsze leczenie pentoksyfiliną i kwasem acetylosalicylowym;
5) leczenie fibrynolityczne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które ze stwierdzeń dotyczących zastosowania czasowego przepływu wewnętrznego (shuntu) są prawdziwe?
1) może utrudniać wykonanie udrożnienia tętnicy szyjnej wewnętrznej;
2) jego założenie może spowodować uszkodzenie tętnicy szyjnej wewnętrznej w miejscu niedostępnym chirurgicznie;
3) zakładając shunt, w pierwszej kolejności wprowadza się koniec dogłowowy, a w drugiej kolejności dosercowy;
4) im większa średnica wewnętrzna shuntu, tym większy przepływ w tętnicy;
5) wskazaniem do założenia shuntu nie jest wystąpienie objawów niedokrwienia mózgu po założeniu zacisków na tętnice szyjne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które ze stwierdzeń dotyczących udrożnienia tętnicy szyjnej przez wynicowanie są prawdziwe?
1) niewielkie nacięcie powstałe po odcięciu tętnicy szyjnej wewnętrznej utrudnia usunięcie blaszek miażdżycowych z tętnicy szyjnej wspólnej;
2) zaopatrzenie dogłowowego progu powstałego po udrożnieniu tętnicy szyjnej wewnętrznej z reguły jest trudne;
3) w odległej obserwacji daje podobny odsetek nawrotowych zwężeń w porównaniu do udrożnienia klasycznego;
4) umożliwia jednoczesne skrócenie tętnicy szyjnej wewnętrznej;
5) założenie czasowego przepływu wewnętrznego nie stwarza trudności.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przebiegu ostrego niedokrwienia w wyniku urazu tętnicy doszło do uszkodzenia nerwu piszczelowego:

Uwypuklenie ściany tętniaka aorty brzusznej w postaci pęcherza:
1) stwarza większe ryzyko pęknięcia tętniaka niezależnie od jego średnicy;
2) jego stwierdzenie powinno być podstawą do przyspieszenia daty operacji lub zabiegu wewnątrznaczyniowego;
3) stanowi miejsce zmniejszonej odporności w ścianie tętniaka;
4) w badaniu histopatologicznym wykazuje wybitne ścieńczenie warstwy środkowej z zanikiem włókien elastycznych;
5) może być stwierdzone w badaniu ultrasonograficznym lub w tomografii komputerowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

W drugiej dobie po operacji pękniętego tętniaka aorty brzusznej stwierdzono wzdęcie brzucha oraz bolesność w lewym dole biodrowym z wyraźnymi objawami otrzewnowymi. Chory zagorączkował do 39°C, oddał trzy krwistośluzowe stolce. Nastąpiło wyraźne pogorszenie stanu ogólnego. W takim przypadku najwłaściwszym postępowaniem będzie:

Do klasycznej operacji tętniaka aorty brzusznej nie należy kwalifikować chorych ze znacznymi obciążeniami ogólnymi, które istotnie zwiększają ryzyko wystąpienia powikłań. Należą do nich:
1) III i IV stopień niewydolności krążenia wg NYHA;
2) złożona ciężka wada zastawkowa;
3) mała frakcja wyrzutowa (< 30%);
4) rozległe zmiany w tętnicach wieńcowych nie kwalifikujące się do operacji lub plastyki przezskórnej;
5) ciężka niewydolność oddechowa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zwyrodnienie torbielowate przydanki (cystic adventitial disease):
1) jest rzadką patologią tętnic obwodowych;
2) polega na torbielowatym zwyrodnieniu i rozwarstwieniu przydanki i błony środkowej upośledzającym przepływ;
3) powoduje napadowe chromanie przystankowe;
4) występuje w 85% przypadków w tętnicy podkolanowej;
5) charakterystyczne jest osłabienie lub zanik tętna obwodowego przy zginaniu stawu kolanowego (objaw Ishikawy).
Prawidłowa odpowiedź to:

Przeciwwskazaniem do przezskórnej plastyki tętnicy szyjnej wewnętrznej z założeniem stentu jest:
1) nieznacznego stopnia upośledzenie czynności mózgu;
2) obecność skrzepliny na blaszce miażdżycowej;
3) silnie uwapniona blaszka miażdżycowa;
4) krytyczne zwężenie tętnicy szyjnej wewnętrznej na długim odcinku (objaw struny);
5) zaawansowana niewydolność nerek uniemożliwiająca bezpieczne wykonanie arteriografii z użyciem środka cieniującego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przezskórna plastyka tętnicy szyjnej wewnętrznej z założeniem stentu jest wskazana u chorych z objawowym jej zwężeniem gdy:
1) zwężenie zlokalizowane jest w miejscu trudno dostępnym dla chirurga;
2) występują choroby towarzyszące znacznie zwiększające ryzyko operacyjne;
3) zwężenie powstało jako powikłanie napromieniania szyi;
4) zwężenie to jest nawrotowe po uprzednim udrożnieniu chirurgicznym;
5) stwierdza się niedrożność przeciwstronnej tętnicy szyjnej wewnętrznej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do wykonania sympatektomii u chorych z fenomenem Raynauda są:
1) bardzo częste i długotrwałe napady uniemożliwiające wykonywanie pracy nawet w zamkniętych pomieszczeniach;
2) ból spoczynkowy niedokrwionych palców;
3) owrzodzenia opuszek palców;
4) występowanie nadmiernej potliwości rąk;
5) stwierdzenie lub podejrzenie układowej choroby tkanki łącznej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które ze stwierdzeń dotyczących pierwotnego fenomenu Raynauda są prawdziwe?
1) jest to napadowe niedokrwienie palców bez uchwytnej przyczyny organicznej;
2) choroba pojawia się najczęściej u młodych, nerwowych kobiet;
3) cechą charakterystyczną jest symetryczność napadów niedokrwienia palców;
4) w późnym okresie choroby mogą pojawiać się trudno gojące się owrzodzenia opuszek palców;
5) choroba dotyczy głównie palców stóp.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zakrzepowo-zarostowe zapalenie naczyń można rozpoznać według następujących kryteriów:
1) palenie tytoniu w wywiadzie i brak innych czynników ryzyka miażdżycy;
2) początek choroby przed 50 rokiem życia;
3) zmiany naczyniowe poniżej tętnicy podkolanowej;
4) nawracające wędrujące zapalenie żył powierzchownych w wywiadzie;
5) zajęcie naczyń kończyn górnych.
Prawidłowa odpowiedź to: