Egzamin PES / Chirurgia naczyniowa / wiosna 2007

W wyniku złamania kości piszczelowej doszło do zakrzepu tętnicy piszczelowej przedniej potwierdzonej w arteriografii. Postępowaniem z wyboru w tym przypadku będzie:

Wskazaniem do wykonania arteriografii w urazach tętnic towarzyszących złamaniom kości nie jest:

Jak często zdarza się, aby po urazie tętnicy tętno było wyczuwalne obwodowo?

Najczęściej tętniak rzekomy spowodowany jest urazem tętnicy z powodu:

W jakiej kolejności należy zaopatrzyć uraz tętnicy podkolanowej z niedokrwieniem kończyny i z jednoczesnym uszkodzeniem nerwu, żyły i kości?

Co nie jest wskazaniem do fasciotomii?

Jakie przedziały powięziowe podudzia powinno się przeciąć wykonując fasciotomię w przypadku przedłużonego niedokrwienia kończyny dolnej?

Która z ran penetrujących tętnicy jest groźniejsza: boczna, czy jej całkowite przecięcie?

Zabieg operacyjny w przypadku urazu tętnicy udowej z jej całkowitym przerwaniem w wyniku rany postrzałowej powinien polegać na:

W przebiegu ostrego niedokrwienia w wyniku urazu tętnicy doszło do uszkodzenia nerwu piszczelowego:

Pojawienie się ponownie objawów niedokrwienia kończyny we wczesnym okresie po odtworzeniu przepływu po urazie tętnicy jest najczęściej wynikiem:

Która z przytoczonych odpowiedzi jest nieprawdziwa? Techniki wewnątrznaczyniowe znalazły zastosowanie w leczeniu wczesnych i późnych powikłań urazów takich jak:

Kto po raz pierwszy wykonał przeszczep żylny w leczeniu urazu tętnicy?

Postępowanie w przypadku urazu tętnicy na miejscu wypadku polega na:

Najmniejsza liczba krwinek płytkowych, która zapewnia prawidłową hemostazę w czasie zabiegu operacyjnego w jamie brzusznej wynosi:

Chory z blokiem wewnątrzwątrobowym ma krwotok z żylaków przełyku. Jakich zaburzeń hemostazy można się u niego spodziewać?
1) obniżenia poziomu czynnika II (protrombiny);
2) obniżenia poziomu czynnika IX (czynnika Christmasa);
3) obniżenia poziomu czynnika VII (prokonwertyny);
4) obniżenia poziomu czynnika X (czynnika Stuarta);
5) zmniejszenia liczby krwinek płytkowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęściej spotykanym w polskiej populacji wrodzonym niedoborem czynników krzepnięcia jest:

Badaniami przesiewowymi, których nieprawidłowe wyniki pozwalają podejrzewać chorobę von Willebranda są:
1) czas częściowej aktywowanej tromboplastyny;
2) czas protrombinowy;
3) czas trombinowy;
4) liczba krwinek płytkowych;
5) czas krwawienia metodą Ivy, zwany również szablonowym czasem krwawienia.
Prawidłowa odpowiedź to:

W czasie leczenia zakrzepicy głębokich żył dożylnym wlewem niefrakcjonowanej heparyny czas częściowej aktywowanej tromboplastyny powinien być wydłużony:

Transpozycja tętnicy podobojczykowej lewej w leczeniu zespołu podkradania tętnicy podobojczykowej powoduje:

Wskazaniem do leczenia operacyjnego z powodu niedostateczności krążenia mózgowego jest:

Istnieje konieczność poprawienia diagnostyki ukrwienia mózgu o bardziej szczegółową ocenę wydolności tętnic kręgowych, gdyż po zabiegach poprawiających ukrwienie obszaru tętnicy szyjnej wewnętrznej u chorych ze zmianami w zakresie tętnic kręgowych w 80% pozostają objawy niewydolności kręgowo-podstawnej:

Po udrożnieniu tętnicy szyjnej wewnętrznej u kobiet, w pierwszych 3 miesiącach po zabiegu najczęstszą przyczyną restenozy jest:

Przyjętym sposobem kontroli po zabiegu udrożnienia tętnic szyjnych są badania ultrasonograficzne z podwójnym obrazowaniem (duplex-Doppler), które należy wykonywać w pierwszym okresie w odstępach:

Restenoza (zwężenie nawrotowe) po udrożnieniu tętnicy szyjnej wewnętrznej jest zjawiskiem związanym z:

Owrzodzenie podziału tętnicy szyjnej wspólnej powstające w 2 lata po zabiegu udrożnienia tętnicy szyjnej wewnętrznej jest zjawiskiem związanym z:

Obecnie najbardziej uznanymi wskazaniami do stosowania stentów do tętnicy szyjnej wewnętrznej są:

Najczęstszą odległą przyczyną śmierci chorych po zabiegu udrożnienia tętnicy szyjnej wewnętrznej jest:

Przemijający atak niedokrwienia mózgu (TIA):

Niewielkie udary mózgu lub przemijające ataki niedokrwienia mózgu (TIA) przy zwężeniu tętnicy szyjnej w około 60% stanowią wskazania do:

Najczęściej do wczesnego bezobjawowego zamknięcia tętnicy szyjnej wewnętrznej po jej operacyjnym udrożnieniu dochodzi w przypadkach:

Które twierdzenia dotyczące autoregulacji przepływu mózgowego są prawdziwe?

Najczęstszą przyczyną zwężenia tętnic szyjnych jest:

Tętniak tętnicy szyjnej:

Choroba Takayasu:

Przerost włóknisto-mięśniowy:

Amaurosis fugax w zwężeniu tętnicy szyjnej:

Szmer naczyniowy na szyi:

Charakter blaszki miażdżycowej w tętnicy szyjnej można ocenić na podstawie:

Wskazaniem do endarteriektomii tętnic szyjnych jest:

Chory ma szmer naczyniowy na szyi po stronie lewej. Nigdy nie miał objawów neurologicznych. W pierwszym rzędzie należy wykonać badanie:

Przezczaszkowa sonografia dopplerowska (Transcranial Doppler,TCD) znajduje zastosowanie:

Wieloośrodkowe, randomizowane badanie NASCET:

Podczas endarteriektomii tętnic szyjnych w większości przypadków trzeba podwiązać i przeciąć żyłę krzyżującą rozwidlenie tętnic szyjnych. Jest to żyła:

Efektem uszkodzenia nerwu podjęzykowego podczas endarteriektomii jest:

Zespół przekrwienia mózgu (hiperperfuzji) po endarteriektomii tętnic szyjnych:

Nawrotowe zwężenie (restenoza) po endarteriektomii tętnic szyjnych:

60-letni chory po wielokrotnych przemijających napadach niedokrwienia mózgu (TIA) z lewej półkuli mózgu, w badaniu USG z podwójnym obrazowaniem ma 30% zwężenie początkowego odcinka lewej tętnicy szyjnej. Jakie jest dalsze postępowanie?

Godzinę po operacji tętnic szyjnych w znieczuleniu regionalnym chory skarży się na zaburzenia w połykaniu. Jego przyczyną jest najprawdopodobniej:

Dwie godziny po operacji tętnic szyjnych u chorego pojawił się niedowład. Natychmiast wykonane badanie USG z podwójnym obrazowaniem sugeruje niedrożność operowanej tętnicy szyjnej wewnętrznej. Najlepszym postępowaniem jest:

Chory lat 65 skarży się na powtarzające się od 6 miesięcy napady przemijającej ślepoty jednoocznej oka lewego (Amaurosis fugax). Od chwili pierwszego epizodu amaurosis fugax leczony przewlekle małymi dawkami kwasu acetylosalicylowego. W dwukrotnie wykonanym badaniu ultrasonograficznym tętnic szyjnych stwierdzono silnie uwapnioną blaszkę miażdżycową w początkowym odcinku lewej tętnicy szyjnej wewnętrznej oraz podejrzenie jej niedrożności w przedczaszkowym odcinku. Arteriografia rezonansu magnetycznego wykazała śladowy przepływ w przedczaszkowym odcinku lewej tętnicy szyjnej wewnętrznej. Postępowaniem z wyboru u takiego chorego jest:

Do czynników ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej należą:
1) wrzodziejące zapalenie jelita grubego;   4) obecność cewnika
2) zespół nerczycowy;          w żyle głównej;
3) niewydolność serca;         5) rodzaj znieczulenia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory lat 36 przebył zakrzepicę żył głębokich goleni i żyły podkolanowej jako powikłanie artroskopii. Był to pierwszy epizod zakrzepicy w życiu. Początkowo leczony heparyną drobnocząsteczkową, a następnie doustnymi antykoagulantami. Leczenie acenokumarolem powinno być prowadzone przez:

Po udrożnieniu tętnicy szyjnej wewnętrznej tętnice zeszyto szwem pierwotnym. W czasie śródoperacyjnego ultrasonograficznego badania kontrolnego stwierdzono 70% zwężenie w połowie linii szwów oraz przyścienną skrzeplinę powyżej zwężenia. W takim przypadku postępowaniem z wyboru jest:

50-letnia chora skarży się na stopniowo nasilające się od kilku tygodni chromanie i ból spoczynkowy ręki lewej. Okresowo pojawiają się silne zawroty głowy i zaburzenia równowagi. Dotychczas leczona przewlekle pentoksyfiliną i kwasem acetylosalicylowym. Różnica ciśnień skurczowych na obu ramionach wynosi 80mmHg, nie stwierdza się tętna w miejscach typowych na tętnicach
kończyny górnej lewej, przy obecnym tętnie na kończynie górnej prawej i obu tętnicach szyjnych. W tym przypadku najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Zakrzepica żył głębokich kończyn dolnych jest w Polsce problemem społecznym ponieważ co roku zapada na tę chorobę:

U chorej z objawowym zespołem podkradania lewej tętnicy podobojczykowej należy zaproponować:
1) wykonanie arteriografii lub angio-TK tętnic szyjnych i łuku aorty;
2) wykonanie przezskórnej angioplastyki balonowej ewentualnie z założeniem stentu;
3) pomost szyjno-podobojczykowy lub transpozycję tętnicy podobojczykowej do tętnicy szyjnej wspólnej, gdy zabieg wewnątrznaczyniowy będzie niemożliwy do wykonania;
4) dalsze leczenie pentoksyfiliną i kwasem acetylosalicylowym;
5) leczenie fibrynolityczne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które ze stwierdzeń dotyczących zastosowania czasowego przepływu wewnętrznego (shuntu) w czasie endarteriektomii tętnicy szyjnej wewnętrznej są prawdziwe?
1) może utrudniać wykonanie udrożnienia tętnicy szyjnej wewnętrznej;
2) jego założenie może spowodować uszkodzenie tętnicy szyjnej wewnętrznej w miejscu niedostępnym chirurgicznie;
3) zakładając shunt, w pierwszej kolejności wprowadza się koniec dogłowowy, a w drugiej kolejności dosercowy;
4) im większa średnica wewnętrzna shuntu, tym większy przepływ w tętnicy szyjnej;
5) wskazaniem do założenia shuntu nie jest wystąpienie objawów niedokrwienia mózgu po założeniu zacisków na tętnice szyjne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Uwypuklenie ściany tętniaka aorty brzusznej w postaci pęcherza:
1) stwarza większe ryzyko pęknięcia tętniaka niezależnie od jego średnicy;
2) jego stwierdzenie powinno być podstawą do przyśpieszenia daty operacji lub zabiegu wewnątrznaczyniowego;
3) stanowi miejsce zmniejszonej oporności w ścianie tętniaka;
4) w badaniu histopatologicznym wykazuje wybitne scieńczenie warstwy środkowej z zanikiem włókien elastycznych;
5) może być stwierdzone w badaniu ultrasonograficznym lub tomografii komputerowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podczas długotrwałego stosowania heparyn niefrakcjonowanych lub heparyn drobnocząsteczkowych należy okresowo kontrolować:

W drugiej dobie po operacji pękniętego tętniaka aorty brzusznej stwierdzono wzdęcie brzucha oraz bolesność w lewym dole biodrowym z wyraźnymi objawami otrzewnowymi. Chory zagorączkował do 39°C, oddał trzy krwisto-śluzowe stolce. Nastąpiło wyraźne pogorszenie stanu ogólnego, parametry biochemiczne wskazują na rozwijającą się kwasicę. W takim przypadku najwłaściwszym postępowaniem będzie:

Chirurgiczne zatrzymanie krwotoku z pękniętego tętniaka aorty brzusznej (przy braku dostępu do technik wewnątrznaczyniowych) można osiągnąć przez:

Zwyrodnienie torbielowate przydanki (cystic adventitial disease):
1) jest rzadką patologią tętnic obwodowych;
2) polega na torbielowatym zwyrodnieniu i rozwarstwieniu przydanki i błony środkowej które upośledza przepływ krwi tętniczej;
3) powoduje napadowe chromanie przystankowe;
4) występuje w 85% przypadków w tętnicy podkolanowej;
5) charakterystyczne jest osłabienie lub zanik tętna obwodowego przy zginaniu stawu kolanowego (objaw Ishikawy).
Prawidłowa odpowiedź to:

Do badań mikrokrążenia wykorzystuje się następujące techniki:
1) kapilaroskopię;
2) fluksometrię Dopplerem laserowym (laser Doppler);
3) przezskórny pomiar prężności tlenu (pulsoksymetrię);
4) mikrolimfografię fluoroscencyjną;
5) pomiar ciśnienia śródtkankowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstsze błędy techniczne wywołujące śródoperacyjną zakrzepicę przeszczepów w czasie pomostowania tętnic to:
1) zbyt wąskie zespolenie przeszczepu z tętnicą;
2) duży „opór obwodowy” (brak odbioru);
3) za długi lub za krótki przeszczep;
4) skręcenie przeszczepu;
5) wszycie nie odwróconej żyły.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego lat 89 rozpoznano w badaniu ultrasonograficznym bezobjawowego tętniaka aorty brzusznej o średnicy 65mm. Badania dodatkowe oraz konsultacja kardiologiczna wykazały frakcję wyrzutową lewej komory poniżej 30%, dużego tętniaka lewej komory, niedomykalność zastawki aortalnej znacznego stopnia oraz rozległe zmiany w tętnicach wieńcowych stwierdzone w koronarografii nie kwalifikujące się do operacji kardiochirurgicznej. W tym przypadku:

Do zespołu górnego otworu klatki piersiowej zalicza się:
1) zespół żebra szyjnego;
2) zespół mięśnia pochyłego przedniego;
3) zespół ciasnoty przedziałów powięziowych;
4) zespół żebrowo-obojczykowy;
5) wysiłkową zakrzepicę żyły pachowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zakrzepowo-zarostowe zapalenie naczyń (Thrombangiitis obliterans) można rozpoznać według następujących kryteriów:
1) palenie tytoniu w wywiadzie i brak innych czynników ryzyka miażdżycy;
2) początek choroby przed 40 rokiem życia;
3) zmiany naczyniowe poniżej tętnicy podkolanowej;
4) nawracające wędrujące zapalenie żył powierzchownych w wywiadzie;
5) czasem zajęcie naczyń kończyn górnych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory lat 66 został obudzony w nocy przez ból i drętwienie stopy lewej, które ustępowało po opuszczeniu kończyny. Wcześniej leczony przewlekle z powodu chromania przestankowego lewej kończyny dolnej o dystansie 50-100 metrów. W badaniu przedmiotowym po 3 godzinach od chwili wystąpienia dolegliwości lewa stopa i goleń były nieco chłodniejsze od prawych, zaburzona, ale obecna gra naczyniowa, skóra blada, żyły powierzchowne wypełnione znacznie słabiej niż po stronie prawej. Obie łydki miękkie, niebolesne. Tętno na kończynach dolnych obecne jedynie na tętnicach udowych. W EKG bez zaburzeń rytmu serca. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem w tym przypadku jest:

Kiedy można wykonać nakłucie lędźwiowe u chorego przewlekle leczonego acenocumarolem?

Jaki rodzaj pierwotnej profilaktyki przeciwzakrzepowej należy zastosować u 62-letniego chorego przed planowaną cholecystektomią laparoskopową?

U 60-letniej chorej po całkowitej alloplastyce stawu biodrowego zaleca się stosowanie profilaktyki przeciwzakrzepowej:

Do następstw nierozpoznanej i nie leczonej zakrzepicy żył głębokich kończyn dolnych należą:

Nagły zgon spowodowany zatorem tętnicy płucnej może być pierwszym objawem nierozpoznanej i nieleczonej:

Które z wymienionych zasad leczenia mogą być wykorzystane u chorego z rozpoznanym masywnym zatorem tętnicy płucnej?

Najbardziej swoistym sposobem leczenia istotnego klinicznie przewlekłego zakrzepowo-zatorowego nadciśnienia płucnego jest:

Podstawowym leczeniem trwającej od 7 dni zakrzepicy żylnej kończyn dolnych jest:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania Acenocumarolu we wtórnej profilaktyce nie jest:

Testem powszechnie stosowanym w monitorowaniu leczenia heparyną niefrakcjonowaną stosowaną we wlewie ciągłym jest:

Powikłaniem leczenia heparyną może być:

Czy heparyny drobnocząsteczkowe we wstrzyknięciach podskórnych 1-2 razy dziennie, w dawkach dostosowanych do masy ciała można stosować od samego początku leczenia zakrzepicy żylnej?

Jakie są drogi podawania heparyny w celach leczniczych?

Czas stosowania doustnego antykoagulantu we wtórnej profilaktyce żylnej choroby zakrzepowo - zatorowej u pacjenta, u którego wystąpił pierwszy epizod żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej po 4 tygodniowym unieruchomieniu kończyny dolnej w opatrunku gipsowym z powodu złamania kości podudzia, wynosi:

Do ambulatorium chirurgicznego zgłosił się pacjent lat 55 w stanie ogólnym dobrym, bez cech i objawów krwawienia, przyjmujący we wtórnej profilaktyce przeciwzakrzepowej od 6 miesięcy doustnie Acenocumarol 2 mg na dobę z powodu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, która rozwinęła się po operacji hemicolectomii prawostronnej z powodu adenocarcinoma. Wykonane badanie wykazało INR 10,5. Prawidłowe postępowanie z pacjentem powinno polegać na:
1) przetoczeniu koncentratu czynników zespołu protrombiny;
2) podaniu siarczanu protaminy;
3) przetoczeniu koncentratu krwinek czerwonych i preparatu krwinek płytkowych;
4) podaniu doustnie witaminy K;
5) przetoczeniu osocza świeżo mrożonego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent lat 66 z wszczepioną przed 2 laty sztuczną zastawką mitralną został przyjęty do oddziału chirurgicznego z powodu odprowadzalnej przepukliny pachwinowej lewostronnej celem leczenia operacyjnego. Chory od 2 lat we wtórnej profilaktyce przeciwzakrzepowej przyjmuje doustnie Acenocumarol w dawce 3 mg na dobę uzyskując INR 3,0. W okresie okołooperacyjnym zastosujesz:

W profilaktyce wtórnej leczenia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u kobiet w ciąży zastosujesz:

Zmiana chorobowa, która zwęża światło naczynia, musi osiągnąć dostateczną wielkość, aby powodowała wyraźne obniżenie ciśnienie poza przeszkodą. Takie zwężenie, które wpływa zdecydowanie na ciśnienie, nosi nazwę zwężenia krytycznego. Zwężenie krytyczne tętnicy powstaje w wyniku zmniejszenia powierzchni przekroju naczynia o:

Do endogennych inhibitorów krzepnięcia należą:
1) antytrombina III;  2) kofaktor II heparyny;  3) białko C;  4) białko S.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną choroby zakrzepowo - zatorowej występującej samoistnie u osób młodych najczęściej jest trombofilia. Do pewnych przyczyn wrodzonej trombofilii należy/ą:

W których warstwach ściany tętnic następuje pierwotny rozrost tkanki włóknistej i mięśniowej, określany jako dysplazja
włóknisto-mięśniowa?

Medial fibrodysplasia, odmiana dysplazji włóknisto-mięśniowej, występuje najczęściej w obrębie tętnic:

Główną przyczyną niedrożności przeszczepu naczyniowego pomiędzy 2 a 24 miesiącem od operacji jest:

Dodatni wynik której z poniższych prób świadczy o zespole mięśnia pochyłego przedniego lub obecności żebra szyjnego?

Zwężenie lub niedrożność tętnicy szyjnej wewnętrznej może wywoływać:

Kolejność zaciskana tętnic szyjnych przed wykonaniem udrożnienia jest następująca:

W operacjach pnia ramienno-głowowego stosuje się dostęp operacyjny poprzez:

Najczęstszymi przyczynami zwężeń i niedrożności tętnicy kręgowej są:

Shunt wewnątrznaczyniowy podczas operacji zwężonej tętnicy szyjnej powinno się:

Jaka najmniejsza średnica bezobjawowego tętniaka aorty brzusznej, z poniżej wymienionych, u pacjenta bez istotnych obciążeń będzie wskazaniem do leczenia operacyjnego?

Zespół Klippel-Trenaunaya to:

U pacjenta 90-letniego, 12miesięcy po zabiegu angioplastyki balonowej tętnicy biodrowej wspólnej z powodu izolowanego zwężenia, doszło do restenozy rzędu 95% oraz do nawrotu dolegliwości jak przed zabiegiem. Wybierz prawidłowe postępowanie:

Największe szanse na najdłuższą żywotności pomostu udowo podkolanowego daje:

Najistotniejszym elementem leczenia choroby Buergera jest:

Zespół podkradania tętnicy podobojczykowej lewej (krytyczne zwężenie tętnicy) spowodowany zespołem mięśni pochyłych przednich najlepiej leczyć poprzez:

Badaniem umożliwiającym rozpoznanie choroby Buergera jest:

Które z podanych leków są antyagregantami?

APS to:

TIA to deficyt neurologiczny który cofa się w ciągu:

Heparyna działa poprzez:

Podczas podawania acenokumarolu należy kontrolować:

Bezpieczne przeprowadzenie angioplatyki balonowej zwężonej tętnicy szyjnej jest możliwe pod warunkiem:

Zespół HIT objawia się w pierwszym rzędzie:

Krytyczne niedokrwienie kończyny to:

VI stopień niewydolności CEAP klasyfikacji klinicznej to:

W czasie kuracji fibrynolitycznej strptokinazą kontrolujemy:

Podczas długotrwałego podawania heparyn frakcjonowanych należy kontrolować:

U pacjentów z przebytą zakrzepicą żył głębokich jest podwyższone ryzyko współistnienia:

Zator tętnic obwodowych występuje najczęściej w przebiegu:

Podstawową metodą leczenia choroby bez tętna (Takayashu) jest:

Badaniem obrazowym dającym najwięcej informacji w diagnostyce obrzęków chłonnych jest: