Xenpozyme

Produkt jest wskazany do stosowania u dzieci i młodzieży oraz dorosłych jako enzymatyczna terapia zastępcza w leczeniu objawów niedoboru kwaśnej sfingomielinazy (ang. ASMD) typu A/B lub B, niezwiązanych z ośrodkowym układem nerwowym (OUN).

Leczenie produktem powinno być prowadzone pod nadzorem fachowego personelu medycznego mającego doświadczenie w leczeniu pacjentów z ASMD lub innymi dziedzicznymi zaburzeniami metabolizmu.

Infuzja produktu powinna być podana przez fachowy personel medyczny, z dostępem do odpowiedniego wsparcia medycznego, w przypadku wystąpienia potencjalnych ciężkich reakcji, takich jak ciężkie ogólnoustrojowe reakcje nadwrażliwości.

Nagromadzona sfingomielina (ang. SM) jest szybko metabolizowana pod wpływem olipudazy α, wytwarzając produkty rozpadu o dzialaniu prozapalnym, które mogą wywoływać reakcje związane z infuzją i/lub przejściowy wzrost aktywności enzymów wątrobowych.

Leczenie produktem należy zawsze rozpocząć w schemacie zwiększania dawki, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia reakcji związanych z inf., w tym reakcji ostrej fazy i zwiększenia aktywności aminotransferaz wątrobowych.

Należy przestrzegać wszystkich instrukcji dotyczących dawkowania i sposobu podawania oraz przygotowania i postępowania z produktem leczniczym, aby uniknąć ryzyka przedawkowania.

Należy pamiętać, że zwiększenie dawki u dzieci i młodzieży różni się od zwiększenia dawki u dorosłych.

Oprócz schematu zwiększania dawki, każda dawka musi być podawana z szybkością inf. rozłożoną w czasie.

Infuzję domową u pacjentów należy rozważyć dopiero po etapie zwiększania dawki.

Dawkę produktu ustala się na podstawie rzeczywistej mc. u pacjenta ze wskaźnikiem mc. (ang. BMI) ≤30 lub optymalnej mc. u pacjenta z BMI >30.

Dorośli

Etap zwiększania dawki

Zalecana dawka początkowa produktu wynosi 0,1 mg/kg mc. dla dorosłych, a następnie dawkę należy zwiększyć zgodnie ze schematem zwiększania dawki:

• pierwsza dawka (dzień 1/tydz. 0): 0,1 mg/kg mc.
• druga dawka (tydz. 2): 0,3 mg/kg mc.
• trzecia dawka (tydz. 4): 0,3 mg/kg mc.
• czwarta dawka (tydz. 6): 0,6 mg/kg mc.
• piąta dawka (tydz. 8): 0,6 mg/kg mc.
• szósta dawka (tydz. 10): 1 mg/kg mc.
• siódma dawka (tydz. 12): 2 mg/kg mc.
• ósma dawka (tydz. 14): 3 mg/kg mc. (zalecana dawka podtrzymująca).

Rzeczywista mc. będzie stosowana u pacjentów z BMI ≤30.

U pacjentów z BMI >30, optymalna mc. będzie stosowana w sposób opisany poniżej.

Etap leczenia podtrzymującego

Zalecana dawka podtrzymująca produktu wynosi 3 mg/kg mc. co 2 tyg.

Rzeczywista mc. będzie stosowana u pacjentów z BMI ≤30.

U pacjentów z BMI >30, optymalna mc. będzie stosowana w sposób opisany poniżej.

Dzieci i młodzież

Etap zwiększania dawki

Zalecana dawka początkowa produktu dla dzieci i młodzieży wynosi 0,03 mg/kg mc., a następnie dawkę należy zwiększyć zgodnie ze schematem zwiększania dawki:

• pierwsza dawka (dzień 1/tydz. 0): 0,03 mg/kg mc.
• druga dawka (tydz. 2): 0,1 mg/kg mc.
• trzecia dawka (tydz. 4): 0,3 mg/kg mc.
• czwarta dawka (tydz. 6): 0,3 mg/kg mc.
• piąta dawka (tydz. 8): 0,6 mg/kg mc.
• szósta dawka (tydz. 10): 0,6 mg/kg mc.
• siódma dawka (tydz. 12): 1 mg/kg mc.
• ósma dawka (tydz. 14): 2 mg/kg mc.
• dziewiąta dawka (tydz. 16): 3 mg/kg mc. (zalecana dawka podtrzymująca).

Rzeczywista mc. będzie stosowana u pacjentów z BMI ≤30.

U pacjentów z BMI >30, optymalna mc. będzie stosowana w sposób opisany poniżej.

Etap leczenia podtrzymującego

Zalecana dawka podtrzymująca produktu wynosi 3 mg/kg mc. co 2 tyg.

Rzeczywista mc. będzie stosowana u pacjentów z BMI ≤30.

U pacjentów z BMI >30, optymalna mc. będzie stosowana w sposób opisany poniżej.

Pacjenci z BMI >30

U dorosłych oraz dzieci i młodzieży ze wskaźnikiem mc. (BMI) >30, mc. stosowana w celu obliczenia dawki produktu jest szacowana na podstawie następującej metody (dla etapu zwiększania dawki i leczenia podtrzymującego).

Mc. (kg) stosowana do obliczenia dawki = 30 × (wzrost w m)².

Przykład: dla pacjenta z: BMI - 38, mc. - 110 kg, wzrost - 1,7 m. Dawka, którą należy podać zostanie obliczona na podstawie mc. 30 × 1,7² = 86,7 kg.

Pominięte dawki

Dawkę uważa się za pominiętą, jeśli nie zostanie podana w ciągu 3 dni od zaplanowanej daty.

W przypadku pominięcia dawki produktu należy podać następną dawkę w sposób opisany niżej, tak szybko, jak to możliwe.

Następne podania leku powinny być zaplanowane co 2 tyg. od daty ostatniego podania.

Podczas etapu zwiększania dawki

W przypadku pominięcia 1 inf.: należy podać ostatnią tolerowaną dawkę przed wznowieniem zwiększania dawki, zgodnie ze schematem u dorosłych lub u dzieci i młodzieży.

W przypadku pominięcia 2 kolejnych inf.: należy podać 1 dawkę mniejszą niż ostatnia tolerowana dawka (stosując minimalną dawkę 0,3 mg/kg mc.) przed wznowieniem zwiększania dawki.

W przypadku pominięcia 3 lub więcej kolejnych inf.: należy wznowić zwiększanie dawki o 0,3 mg/kg mc.

W kolejnej zaplanowanej inf. po pominięciu dawki, jeśli podana dawka wynosiła 0,3 lub 0,6 mg/kg mc., dawkę tę należy podać 2-krotnie.

Podczas leczenia podtrzymującego

W przypadku pominięcia 1 inf. podtrzymującej: należy podać dawkę podtrzymującą i odpowiednio dostosować schemat leczenia.

W przypadku pominięcia 2 kolejnych inf. podtrzymujących: należy podać 1 dawkę mniejszą niż dawka podtrzymująca (tj. 2 mg/kg mc.).

W przypadku kolejnych inf. należy podawać dawkę podtrzymującą (3 mg/kg mc.) co 2 tyg.

W przypadku pominięcia 3 lub więcej kolejnych inf. podtrzymujących: należy wznowić zwiększanie dawki o 0,3 mg/kg mc.

Kontrolowanie aktywności aminotransferaz

Aktywność aminotransferaz (AspAT/AlAT]) należy określić przed rozpoczęciem leczenia i kontrolować podczas wszystkich etapów zwiększania dawki.

Jeśli przed inf. aktywność aminotransferaz jest powyżej wartości wyjściowej i >2-krotnie przekracza (GGN), można dostosować dawkę produktu (poprzez ponowne podanie poprzedniej dawki lub jej zmniejszenie) lub tymczasowo wstrzymać leczenie w zależności od stopnia podwyższenia aktywności transaminaz.

Jeśli pacjent wymaga dostosowania dawki lub przerwania leczenia, ponowne rozpoczęcie leczenia powinno odbywać się zgodnie ze schematem zwiększania dawki u dorosłych oraz dzieci i młodzieży oraz w zaleceniach w przypadku pominięcia dawek.

Osoby w podeszłym wieku

Nie zaleca się dostosowywania dawki u pacjentów powyżej 65 lat.

Zaburzenia czynności wątroby

Nie zaleca się dostosowywania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.

Zaburzenia czynności nerek

Nie zaleca się dostosowywania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Podczas inf. należy kontrolować objawy przedmiotowe i podmiotowe reakcji związanych z inf. (ang. IARs), takie jak:

• ból głowy,
• pokrzywka,
• gorączka,
• nudności i wymioty oraz inne objawy nadwrażliwości.

W zależności od nasilenia objawów, infuzję można spowolnić, zatrzymać lub przerwać i w razie koniecznosci rozpocząć odpowiednie leczenie.

W przypadku ciężkiej nadwrażliwości i/lub reakcji anafilaktycznej leczenie produktem należy natychmiast przerwać.

Pod koniec inf. (po opróżnieniu strzykawki lub worka inf.) zestaw infuzyjny należy przepłukać 9 mg/ml (0,9%) roztw. chlorku sodu do wstrzykiwań, stosując tę samą szybkość inf. jak w przypadku ostatniego etapu inf.

Infuzję domową prowadzoną pod nadzorem fachowego personelu medycznego, można rozważyć w przypadku pacjentów, którzy przyjmują dawkę podtrzymującą i dobrze tolerują inf.

Decyzję o przejściu pacjenta na inf. domową należy podjąć po ocenie i zaleceniach lekarza prowadzącego.

Odpowiednie wsparcie medyczne, w tym personel przeszkolony w zakresie środków stosowanych w stanach zagrożenia, powinno być łatwo dostępne podczas podawania produktu.

W przypadku wystąpienia rekacji anafilaktycznych lub innych ostrych reakcji należy natychmiast przerwać inf. produktu, rozpocząć odpowiednie leczenie i zgłosić się po pomoc do lekarza.

Jeżeli wystąpią ciężkie reakcje nadwrażliwości, kolejne inf. należy wykonać w warunkach, w których dostępne są środki resuscytacyjne.

Dawka i szybkość inf. w warunkach domowych powinny pozostać stałe i nie należy ich zmieniać bez nadzoru lekarza prowadzącego.

W przypadku pominięcia dawek lub opóźnienia w podaniu inf. należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym.

Olipudaza α jest rekombinowaną ludzką kwaśną sfingomielinazą, która zmniejsza nagromadzenie sfingomieliny (SM) w narządach u pacjentów z niedoborem kwaśnej sfingomielinazy (ASMD). Skuteczność produktu oceniono w 3 badaniach klinicznych (badanie ASCEND z udziałem dorosłych pacjentów, badanie ASCEND-Peds z udziałem dzieci i młodzieży oraz przedłużone badanie z udziałem dorosłych oraz dzieci i młodzieży) obejmujących łącznie 61 pacjentów z ASMD.

1 fiol. zawiera 4 mg lub 20 mg olipudazy α. Olipudaza α jest rekombinowaną ludzką kwaśną sfingomielinazą wytwarzaną metodą rekombinacji DNA w linii komórkowej jajnika chomika chińskiego (CHO).

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji z innymi lekami. Ponieważ olipudaza α jest rekombinowanym białkiem ludzkim, nie wydaje się, aby wchodziła w interakcje z innymi produktami leczniczymi, katalizowanymi przez enzymy cytochromu P450.

Zagrażająca życiu nadwrażliwość (reakcja anafilaktyczna) na olipudazę α lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

W celu poprawienia identyfikowalności biologicznych produktów leczniczych należy czytelnie zapisać nazwę i numer serii podawanego produktu.

Nie wydaje się, aby produkt przechodził przez barierę krew-mózg lub modulował objawy choroby w OUN.

IARs wystąpiły u ok. 58% pacjentów leczonych produktem w badaniach klinicznych. Reakcje te obejmowały reakcje nadwrażliwości i reakcje ostrej fazy. Najczęstszymi reakcjami związanymi z inf. były: ból głowy, pokrzywka, gorączka, nudności i wymioty. IARs występowały zwykle w czasie infuzji oraz do 24 h po jej zakończeniu.

Ciężkie działania niepożądane, w tym śmierć, wystąpiły po przedawkowaniu podczas etapu zwiększania dawki.

U pacjentów leczonych produktem zgłaszano reakcje nadwrażliwości, w tym reakcje anafilaktyczne. W badaniach klinicznych reakcje nadwrażliwości wystąpiły u 7 (17,5%) dorosłych oraz u 9 (45%) pacjentów z grupy dzieci i młodzieży, w tym u jednego dziecka wystąpiła reakcja anafilaktyczna.

Pacjentów należy dokładnie obserwować podczas inf. i przez odpowiedni czas po jej zakończeniu, w oparciu o ocenę kliniczną. Pacjentów należy poinformować o potencjalnych objawach nadwrażliwości/reakcji anafilaktycznych i poinstruować, aby w przypadku pojawienia się tych objawów natychmiast zgłosili się do lekarza.

Postępowanie z reakcjami związanymi z infuzją zależy od nasilenia objawów podmiotowych i przedmiotowych i może obejmować tymczasowe przerwanie inf. produktu, zmniejszenie szybkości inf. i/lub odpowiednie leczenie. Jeżeli wystąpi ciężka nadwrażliwość lub reakcja anafilaktyczna, należy natychmiast przerwać inf. produktu i rozpocząć odpowiednie leczenie.

W badaniu klinicznym u pacjenta, u którego wystąpiła reakcja anafilaktyczna, zastosowano odpowiedni schemat odczulania, który umożliwił mu ponowne długoterminowe leczenie produktem w zalecanej dawce podtrzymującej.

Lekarz prowadzący powinien ocenić ryzyko i korzyści związane z ponownym podaniem produktu po wystąpieniu reakcji anafilaktycznej lub ciężkiej reakcji nadwrażliwości. Jeżeli rozważa się ponowne podanie produktu po wystąpieniu reakcji anafilaktycznej, lekarz prowadzący powinien skontaktować się z lokalnym przedstawicielem Sanofi w celu uzyskania porady dotyczącej ponownego podania leku. W przypadku takich pacjentów, należy zachować szczególną ostrożność, zapewniając odpowiednie środki resuscytacyjne, podczas ponownego podania produktu.

Jeżeli wystąpią łagodne lub umiarkowane reakcje związane z inf. (IARs) to szybkość inf. można zmniejszyć lub tymczasowo zatrzymać, czas trwania każdego etapu inf. można wydłużyć, a dawkę produktu zmniejszyć. W przypadku, gdy pacjent wymaga zmniejszenia dawki, ponowne zwiększenie dawki leku powinno nastąpić zgodnie ze schematem zwiększania dawki, odpowiednio dla dorosłych oraz dzieci i młodzieży.

Przed rozpoczęciem leczenia, u pacjentów można zastosować leki przeciwhistaminowe, przeciwgorączkowe i glikokortykosteroidy, aby zapobiec wystąpieniu reakcji alergicznych lub zmniejszyć ich nasilenie.

Podczas badań klinicznych u dorosłych oraz u dzieci i młodzieży zgłaszano przypadki występowania przeciwciał przeciwlekowych (ang. ADA) pojawiających się w trakcie leczenia. Reakcje związane z inf. i reakcje nadwrażliwości mogą wystąpić niezależnie od rozwoju ADA. Większość IARs i reakcji nadwrażliwości miało charakter łagodny lub umiarkowany i były leczone zgodnie ze standardowymi praktykami klinicznymi.

U pacjentów, u których wystąpiła ciężka reakcja nadwrażliwości na olipudazę α, można rozważyć badanie stężenia IgE ADA. W badaniach klinicznych nie zgłoszono utraty skuteczności, jednakże badanie stężenia przeciwciał IgG ADA można rozważyć w przypadku utraty odpowiedzi na leczenie.

W badaniach klinicznych na etapie zwiększania dawki produktu zgłaszano przejściowe zwiększenie aktywności aminotransferaz (AlAT lub AspAT) w ciągu 24-48 h po inf. W czasie następnej planowanej infuzji, zwiększona aktywność aminotransferaz powracała do poziomów obserwowanych przed inf. produktu.

Aktywność aminotransferaz (AlAT i AspAT) należy oznaczyć w ciągu m-ca przed rozpoczęciem leczenia produktem. Podczas zwiększania dawki lub po wznowieniu leczenia po pominięciu dawek należy oznaczyć aktywność aminotransferaz w ciągu 72 h przed kolejną zaplanowaną inf. produktu. Jeżeli podczas zwiększania dawki aktywność wyjściowa aminotransferaz lub aktywność aminotransferaz przed inf. jest >2-krotnie większy od GGN, należy dodatkowo oznaczyć aktywność aminotransferaz w ciągu 72 h po zakończeniu inf. Jeżeli przed inf. aktywność aminotransferaz jest powyżej wartości wyjściowej i >2-krotnie przekracza GGN, można dostosować dawkę produktu (poprzez ponowne podanie tej dawki lub jej zmniejszenie) lub tymczasowo wstrzymać leczenie, w zależności od stopnia zwiększenia aktywności aminotransferaz. Po osiągnięciu zalecanej dawki można, w ramach rutynowego postępowania klinicznego w ASMD, wykonywać badanie aktywność aminotransferaz.

Produkt leczniczy zawiera 0,60 mg sodu/fiol. 4 mg lub 3,02 mg sodu/fiol. 20 mg, co odpowiada odpowiednio 0,03 i 0,15% zalecanej przez WHO maks. 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych lub nastolatków i odpowiednio ≤0,08% i ≤0,38% maks. dopuszczalnej dobowej dawki sodu u dzieci <16 lat.

Do ciężkich działań niepożądanych zgłaszanych u pacjentów leczonych produktem należały: wystąpienie skurczów dodatkowych w związku z kardiomiopatią w wywiadzie u 1 (2,5%) dorosłego pacjenta oraz reakcja anafilaktyczna, pokrzywka, wysypka, nadwrażliwość i wzrost aktywności AlAT, każde u 1 (5%) pacjenta z grupy dzieci i młodzieży.

Częstość występowania ciężkich IARs związanych z nadwrażliwością była większa u dzieci i młodzieży niż u dorosłych.

Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były: ból głowy (31,7%), gorączka (25%), pokrzywka (21,7%), nudności (20%), wymioty (16,7%), ból brzucha (15%), ból mięśni (11,7%), świąd (10%) i podwyższone stężenie białka C-reaktywnego (10%).

Zbiorcza analiza bezpieczeństwa z 4 badań klinicznych (badanie tolerancji u pacjentów dorosłych, ASCEND, ASCEND-Peds oraz przedłużone badanie u dorosłych oraz u dzieci i młodzieży) obejmowała łącznie 60 pacjentów (40 dorosłych i 20 pacjentów z grupy dzieci i młodzieży) leczonych produktem w dawkach do 3 mg/kg mc. podawanych co 2 tyg.

• Zaburzenia układu immunologicznego: (często) reakcja anafilaktyczna i nadwrażliwość.
• Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy.
• Zaburzenia oka: (często) przekrwienie oka, dyskomfort w oku, świąd oka.
• Zaburzenia serca: (często) kołatanie serca, tachykardia.
• Zaburzenia naczyniowe: (często) niedociśnienie tętnicze, uderzenia gorąca, nagłe zaczerwienienie.
• Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) obrzęk gardła, opuchnięcie gardła, ucisk w gardle, świszczący oddech, podrażnienie krtani, duszność, podrażnienie gardła.
• Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności, ból brzucha, wymioty; (często) biegunka, ból w nadbrzuszu, dyskomfort w jamie brzusznej, ból żołądkowo-jelitowy.
• Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) ból wątroby.
• Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) pokrzywka, świąd; (często) obrzęk naczynioruchowy, rumień trwały, wysypka, wysypka grudkowa, wysypka plamista, wysypka plamisto-grudkowa, wysypka rumieniowa, wysypka ze świądem, wysypka odropodobna, grudki, plamki, rumień.
• Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) ból mięśni; (często) ból kości, ból stawów, ból pleców.
• Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) gorączka; (często) ból, dreszcze, ból w miejscu podania, reakcja w miejscu podania, świąd w miejscu podania, obrzęk w miejscu podania, zmęczenie, astenia.
• Badania diagnostyczne: (bardzo często) zwiększone stężenie białka C-reaktywnego; (często) wzrost aktywności ApsAT/AlAT, wzrost stężenia ferrytyny w surowicy krwi, obecność nieprawidłowego białka C-reaktywnego, wzrost temperatury ciała.

IARs zgłoszono u 55% dorosłych i u 65% pacjentów z grupy dzieci i młodzieży.

Najczęściej zgłaszanymi objawami IAR u dorosłych pacjentów były: ból głowy (22,5%), nudności (15%), pokrzywka (12,5%), ból stawów (10%), ból mięśni (10%), gorączka (10%), świąd (7,5%), wymioty (7,5%) i ból brzucha (7,5%).

Najczęściej zgłaszanymi objawami IAR u dzieci i młodzieży były: gorączka (40%), pokrzywka (35%), wymioty (30%), ból głowy (20%), nudności (20%) i wysypka (15%).

IARs występowały zwykle w czasie inf. oraz do 24 h po jej zakończeniu.

W badaniach klinicznych IARs związane z nadwrażliwością, w tym rekacje anafilaktyczne, wystapiły u 26,7% pacjentów, u 17,5% dorosłych oraz u 45% dzieci i młodzieży.

Najczęściej zgłaszanymi objawami IARs związanymi z nadwrażliwością były: pokrzywka (20%), świąd (6,7%), rumień (6,7%) i wysypka (5%).

U jednego pacjenta należącego do grupy dzieci i młodzieży w badaniach klinicznych wystąpiła ciężka rekacja anafilaktyczna.

Ponadto, niezależnie od programu badań klinicznych, u 16-miesięcznego pacjenta z ASMD typu A leczonego produktem wystąpiły 2 reakcje anafilaktyczne.

U obu pacjetów wykryto przeciwciała IgE przeciw olipudazie α.

U 2 dorosłych i u 3 pacjentów z grupy dzieci i młodzieży, objawy IAR były związane ze zmianami parametrów laboratoryjnych (np. białka C-reaktywnego, stężenia ferrytyny) wskazujących na reakcję ostrej fazy.

W badaniach klinicznych u niektórych pacjentów leczonych produktem na etapie zwiększania dawki wystapiło przejściowe zwiększenie aktywności aminotransferaz (AlAT lub AspAT) w ciągu 24-48 h po inf.

Przed następną zaplanowaną infuzją zwiększenia te powracały na ogół do aktywności aminotransferaz sprzed inf.

Ogółem, po 52 tyg. leczenia produktem, średnia wartość AlAT spadła o 45,9%, a średnia wartość AspAT spadła o 40,2% w stosunku do wartości wyjściowej.

Wśród dorosłych pacjentów aktywność AlAT była w normalnym zakresie u wszystkich 16 pacjentów z podwyższoną wartością wyjściową AlAT, a aktywność AspAT była w normalnym zakresie u 10 z 12 pacjentów z podwyższoną wartością wyjściową AspAT.

Ogółem, 16 z 40 (40%) dorosłych pacjentów i 13 z 20 (65%) pacjentów z grupy dzieci i młodzieży leczonych produktem wytworzyło przeciwciała przeciwlekowe (ADA) powstające podczas leczenia.

Mediana czasu do serokonwersji od 1-szej inf. produktu wynosiła ok. 33 tyg. u dorosłych i 10 tyg. u dzieci i młodzieży.

Większość pacjentów ADA-dodatnich (11 z 16 dorosłych i 8 z 13 pacjentów z grupy dzieci i młodzieży) miała niską odpowiedź ADA (≤400) lub powróciła do wartości ADA-ujemnych.

Czterech z 16 dorosłych pacjentów ADA-dodatnich i 5 z 13 pacjentów ADA-dodatnich z grupy dzieci i młodzieży miało przeciwciała neutralizujące (ang. NAb), które hamowały aktywność olipudazy α.

Sześciu pacjentów wytworzyło NAb w jednym momencie i 3 pacjentów miało przerywaną odpowiedź.

Jeden pacjent z grupy dzieci i młodzieży otrzymał leczenie wspomagające odpowiedź ADA.

U jednego pacjenta z grupy dzieci i młodzieży wystąpiła reakcja anafilaktyczna i wytworzył przeciwciała IgE ADA i IgG ADA o mianie maks. 1600.

Nie stwierdzono wpływu ADA na farmakokinetykę i skuteczność produktu u dorosłych oraz dzieci i młodzieży.

Odsetek pacjentów, u których wystąpiły reakcje związane z infuzją wynikające z leczenia (w tym reakcje nadwrażliwości) był wyższy u pacjentów, u których wytworzyły się przeciwciała ADA wynikające z leczenia, w porównaniu z tymi, u których przeciwciała się nie wytworzyły (75,9% wobec 41,9%).

Profil bezpieczeństwa produktu u pacjentów z grupy dzieci i młodzieży oraz pacjentów dorosłych był podobny, z wyjątkiem większej częstości występowania IARs związanych z nadwrażliwością u dzieci i młodzieży, w porównaniu z dorosłymi.

Ogółem, schemat zdarzeń niepożądanych obserwowanych u dorosłych oraz u dzieci i młodzieży stosujących leczenie przez dłuższy czas był zgodny ze schematem obserwowanym podczas pierwszego roku leczenia.

Kobietom w wieku rozrodczym zaleca się stosowanie skutecznej antykoncepcji podczas leczenia oraz przez 14 dni po przyjęciu ostatniej dawki w przypadku przerwania stosowania produktu.

Brak danych dotyczących stosowania olipudazy α u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Nie zaleca się stosowania produktu w czasie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznej antykoncepcji, chyba że korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko, w tym ryzyko dla płodu.

Nie wiadomo, czy olipudaza α przenika do mleka kobiecego. Olipudazę α wykryto w mleku myszy w okresie laktacji. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków/niemowląt. Należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią lub czy przerwać leczenie produktem biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla kobiety.

Brak dostępnych danych dotyczących wpływu olipudazy α na płodność mężczyzn i kobiet. Dane dotyczące zwierząt nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na płodność.

Podczas zwiększania dawki u dzieci i młodzieży zgłaszano przypadki przedawkowania produktu.

U niektórych z tych pacjentów w ciągu 24 h od rozpoczęcia leczenia wystąpiły ciężkie działania niepożądane, w tym śmierć.

Główne wyniki badań klinicznych obejmowały

• niewydolność oddechową,
• niedociśnienie tętnicze,
• znaczne podwyższenie wyników w testach czynności wątroby
• i krwawienie z przewodu pokarmowego.

Nie jest znane swoiste antidotum na przedawkowanie produktu.

W przypadku przedawkowania należy natychmiast przerwać infuzję, a pacjent powinien być ściśle obserwowany w warunkach szpitalnych pod kątem wystąpienia IARs, w tym reakcji ostrej fazy.