F20

Schizofrenia

W schizofrenii paranoidalnej dominują stosunkowo trwałe urojenia, często paranoidalne, którym zwykle towarzyszą omamy, w szczególności słuchowe, jak również inne zaburzenia postrzegania. Zaburzenia afektu, woli i mowy, a także objawy katatoniczne albo nie występują, albo mają stosunkowo niewielkie nasilenie

Schizofrenia parafreniczna

W tej postaci schizofrenii zmiany afektywne są bardzo nasilone, urojenia i omamy – zwiewne i urywkowe, zachowania – nieodpowiedzialne i nieprzewidywalne, a manieryzmy – powszechne. Nastrój jest płytki i niedostosowany, myślenie jest zdezorganizowane, a mowa – rozkojarzona. Występuje tendencja do izolacji społecznej. Rokowanie jest zazwyczaj niekorzystne z powodu szybkiego rozwoju objawów negatywnych, w szczególności spłycenia afektu i braku woli. Hebefrenię z reguły rozpoznaje się jedynie w okresie dorastania lub u młodych osób dorosłych

Schizofrenia zdezorganizowana, hebefrenia

W schizofrenii katatonicznej dominują nasilone zaburzenia psychomotoryczne, oscylujące pomiędzy takimi skrajnościami jak pobudzenie i osłupienie lub automatyczna uległość i negatywizm. Nienaturalne postawy i pozycje ciała mogą utrzymywać się przez długi czas. Uderzającą cechą tego stanu mogą być epizody gwałtownego pobudzenia. Objawy katatoniczne mogą łączyć się ze stanami podobnymi do snu (oneroidalnymi) – z wyrazistymi omamami scenicznymi

Osłupienie katatoniczne. Schizofreniczna: katalepsja, katatonia, giętkość woskowa

Stany psychotyczne, które spełniają ogólne kryteria diagnostyczne schizofrenii, lecz nie przypominają żadnej z postaci F20.0–F20.2, bądź wykazują cechy więcej niż 1 z tych kategorii, bez wyraźnej przewagi określonego zespołu cech diagnostycznych

Schizofrenia atypowa

Epizod depresyjny, czasem przedłużony, który następuje po psychozie schizofrenicznej. Niektóre objawy schizofreniczne, pozytywne lub negatywne, powinny jeszcze występować, lecz nie dominują już w obrazie klinicznym. Tego rodzaju zaburzenia depresyjne wiążą się ze zwiększonym ryzykiem samobójstwa. Jeżeli u pacjenta nie występują już żadne objawy schizofreniczne, wówczas należy rozpoznać epizod depresyjny (F32.–). Jeżeli objawy schizofreniczne są nadal wyraźne i nasilone, wówczas należy rozpoznać właściwą postać schizofrenii (F20.0–F20.3)

Przewlekły etap rozwoju schizofrenii, w którym nastąpił wyraźny postęp psychozy od etapu wczesnego do etapu późnego nacechowanego długotrwałymi, choć nie zawsze nieodwracalnymi, objawami negatywnymi, takimi jak: spowolnienie psychoruchowe, ograniczenie aktywności, spłycenie afektu, bierność i brak inicjatywy, zubożenie ilości i treści wypowiedzi, upośledzenie komunikacji pozawerbalnej opartej na ekspresji twarzy, kontaktu wzrokowego, modulacji głosu i postawy ciała, niedostateczna dbałość o siebie i ubóstwo zachowań społecznych

Schizofrenia przewlekła niezróżnicowana, stan resztkowy (schizofreniczny), schizofreniczny stan rezydualny

Zaburzenie to odznacza się powolnym, lecz postępującym rozwojem dziwactw w sposobie zachowania i niezdolnością do spełniania wymagań społecznych oraz całościowym spadkiem sprawności. Charakterystyczne objawy negatywne schizofrenii rezydualnej (np. spłycenie afektu, brak woli) rozwijają się bez jakichkolwiek poprzedzających zauważalnych objawów psychotycznych

Schizofrenia cenestopatyczna, zaburzenie podobne do schizofrenii BNO, psychoza podobna do schizofrenii BNO

Choroba Bleulera, zaburzenia schizofreniczne, psychoza schizofreniczna